FK VOJVODINA 1914-1994 / 80 crveno-belih godina: Vladimir Todorović Miroslav Gavrilović Izdavač: FK Vojvodina, Novi Sad, 1994. Fudbalski klub Vojvodina osnovan je šestog marta 1914. godine u Novom Sadu, od strane učenika Velike srpske pravoslavne gimnazije, koja danas nosi ime gimnazija “Jovan Jovanović Zmaj”. Među njima su bili budući univerzitetski profesor Vladimir Milićević, budući hemičar Milenko Hinić, budući pravnici Radenko Rakić, Kamenko Ćirić i Kosta Hadži, budući tekstilni industrijalac Milenko Šijakov, zatim njegov brat Đorđe i otac Sava, kao i Gojko Tošić, Đorđe Živanov, Branko Gospođinački i Živojin Bajazet. Osnivači FK Vojvodinaiz 1914 Neki od osnivača i prijatelja FK Vojvodina iz 1914. godine Odluka o osnivanju FK Vojvodina bila je želja srpske omladine u Novom Sadu da dobije svoj sportski klub oko kojeg će se okupljati. U to vreme, u Novom Sadu, koji je tada pripadao Austro-ugarskoj monarhiji, postojala su samo tri fudbalska kluba: mađarski NAK i UAK i jevrejski Juda Makabi. Uzimajući u obzir zategnute političke odnose između Austro-ugarske i Srbije i činjenicu da je Prvi svetski rat već bio na pomolu, austro-ugarske vlasti nisu blagonaklono gledale na osnivanje srpskog kluba u Novom Sadu. Iz tog razloga, mladi srednjoškolci morali su krišom da osnuju Vojvodinu, praktično u ilegali. To je učinjeno u štrikerskoj radionici čika Save Šijakova, u Temerinskoj ulici broj 12, na mestu Tehnometala. Odlučeno je da ime kluba bude Vojvodina, kao asocijacija na nekadašnje Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat, krunovinu Austrijskog carstva koje je postojalo između 1849. i 1861. godine, a koje je nastalo u skladu sa privilegijama koje je austrijski car dao Srbima još davne 1691. godine. Prva utakmica odigrana je u maju 1914. godine u Kovilju, selu udaljenom 24 kilometra od Novog Sada i to protiv lokalnog FK Šajkaš. Vođa tog prvog tima Vojvodine bio je Jovan Ljubojević. Kako je njegova devojka živela upravo u Kovilju, želeći da je impresionira time što će joj predstaviti svoj fudbalski tim, on je odlučio da povede svoje drugove u Kovilj i već u svom prvom istorijskom meču, Vojvodina je ostvarila ubedljivu pobedu rezultatom 0:5. Tog dana, za nju su igrali: Svetozar Jocković, Milorad Milićev, Dušan Kovačev, Jovan Jocković, Ozren Stojanović, Uroš Čakovac, Živojin Ćeremov, Predrag Stojanović, Predrag Gavanski, Jovan Ljubojević i Sava Šijakov. Ekipa je nastupila u belim šortsevima i svetlo-plavim dresovima, koje je sašila majka igrača Milorada Milićeva. Pojedini igrači zaigrali su u kvalitetnoj obući mađarske marke “Kertes”, dok su neki nastupili u starim i već odavno iscepanim cipelama, koje su, usled žuljeva koje su dobili, tokom utakmice skinuli i ostatak meča odigrali bosi. Vojvodina je tog dana u Kovilju ostavila odličan utisak, a kao što su i došli, njeni igrači peške su se i vratili kući. Nažalost, to je bila jedina utakmica koju su odigrali pre početka Prvog svetskog rata, u kojem su fudbaleri i igrači tek osnovanog kluba uzeli učešće u borbi za prisajedinjenje Vojvodine Kraljevini Srbiji, odnosno kasnije Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Tokom rata, fudbalskom klubu Vojvodina je u potpunosti bila zabranjena bilo kakva aktivnost. Međutim, 1919. godine, svega godinu dana nakon što je prošao do tada najveći rat u istoriji čovečanstva, fudbalski klub Vojvodina je ponovo osnovan i to zaslugom novosadskih studenata koji su bili na studijama u Pragu. Ovoga puta, sve je učinjeno zvanično, pa je klub dobio svoj statut i prve rukovodioce. Prvi predsednik Vojvodine u istoriji postao je dr Živko Bajazet, dugogodišnji predsednik Srpske privredne banke i član praškog Sokolskog društva, dok je za prvog sekretara imenovan Milenko Šijakov. Rad kluba finansirao se isključivo od priloga njegovih članova, kao i od dobrovoljnih donacija inženjera i arhitekte Dake Popovića, Ilije Balabušića, braće Novaković i porodice Dunđerski. Iste godine, novosadski studenti su iz Praga doneli prvu pravu fudbalsku opremu u Novi Sad (dresove, lopte) i to kao poklon od fudbalskog kluba Slavija iz Praga. Dresovi koji su doneti bili su pola beli, pola crveni, baš onakvi u kakvima i danas igraju Slavija i Vojvodina. U periodu od 1914. do 1919. godine, Vojvodina je igrala samo prijateljske utakmice, pošto nikakvog pravog takmičenja nije ni bilo, a ostalo je zabeleženo to da su njen dres tih godina nosili: Jocković I, Ljubojević, Milićev, Jocković II, Kovačev, Stojanović, Čakovac, Ćeremov, Ignjačev, Šijakov, Gavanski, Pirc, Malenčić, Antonić, Zeremski, Gavrilović, Kričkov i Dobrović. DVADESETE – PRVI TRENER, PRVI REPREZENTATIVAC, PRVI TROFEJ Treća decenija 20. veka po mnogo čemu je bila važna u istoriji Vojvodine. Kako bi mogla da igra utakmice tokom čitave godine, a ne samo tokom leta kada su đaci i studenti na raspustu, Vojvodina je odlučila da se fuzioniše sa FK Omladinac, koji je tada okupljao uglavnom trgovačku omladinu. Nakon što je klub postao pravno registrovan i počeo da funkcioniše, ekipa Vojvodine je već 25. septembra 1921. godine odigrala i svoj prvi međunarodni meč. U duelu sa timom sačinjenom od članova engleske mornarice, Vojvodina je ostvarila pobedu rezultatom 5:2 Tvrdi povez, ćirilica, 225 stranica, ilustrovano, posveta na predlistu, odlično očuvana knjiga. td