Svecnjak metal staklo za de svece visi na lancu gore ima okruglu kariku da se okaci dimenzije precnik Kosta Boda ? za prozor ili ispred ikone

PROMO FOTOGRAFIJA SA AUTOGRAMOM FRANKA NERA IZ 1968. G. Poslata iz Los Rima u martu 1968. godina Crno bela fotografija 15 x 10 cm Franko Nero (Parma, 1941), otpočinje svoju dugu i uspešnu karijeru filmskog glumca 1962. Glumi u mnogim značajnim akcionim filmovima raznih žanrova – od naučne fantastike do kriminalnih filmova, špageti -vesterna – u kojima prikazuje svoje atletske sposobnosti i glumački talenat. Godine 1966. stupa na međunarodnu filmsku pozornicu: uloga Abela u spektaklu “La Bibbia”, revolveraša Đanga u istoimenom špageti-vesternu “Đango”, postaje ikona vesterna (“Đango 2-Veliki povratak”, “Đango Unchained”).1968. dobija nagradu Donatelov David kao najbolji glumac za ulogu kapetana idealiste Belodija u filmu “Il giorno della civetta”, Zlatni glubus za najboljeg glumca debitanta za interpretaciju Lanselota u muzičkoj komediji “Kamelot” pored Vanese Redgrejv, sa kojom će vrlo brzo uspostaviti snažan umetnički i sentimentalni odnos. Međunarodnu karijeru Franka Nera obeležile su mnoge uloge u vrlo uspešnim filmovima velikog umetničkog nivoa od “Bitke na Neretvi” (1969) Veljka Bulajića, do “Tristana” (1970) Luisa Bunjuela, “Kerela” (1982) Rajnera Vernera Fasbindera. Njegovo interesovanje za muziku navelo ga je da snimi i nekoliko singlova i albuma. Za svoje umetničke zasluge 1992. dobija priznanje Vitez Republike Italije .

Slikovnica opisuje osnovne pojmove Pravoslavne Crkve i daje prikaz Pravoslavnog Kalendara za 2017. godinu. Svaki dan je opisan ikonom. Slikovnica je izdata „S blagoslovom Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve`.

Detalji predmeta Stanje Nekorišćeno Detaljno stanje Čisto bez falca Godina 2003. Očuvanost Dosta dobro Kulturno dobro Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine SCG - SERIJA - MNH MARKE - 2003. godina (1591) IKONE

Nevidjeno izdanje Edicine Estetique Fetish and Bizarre,1991va godina.Dosta slika sa nevidjenim slikama Betty Page ikone Pin up-a,njen ceo zivot,poznati stripovi o njoj,posteri i mnogo ali mnogo fotosa.Od 1951-1962 najznacajniji period njenog rada

Bakarno Viseće Kandilo, izradjeno je povodom proslave 600 godina od Kosovske Bitke 1389-1989 god.(utisnuto na njemu) koristi se iznad ikone na zidu sastoji se od držača,bakarnog kandila sa utisnutim godinama jubileja i vatrostalne staklene posude za briket (žar) i tamnjan. troškove poštarine snosi kupac

Kucni ikonostas radjen u duborezu i tehnikom pirografije, unikatan poklon nekome za slavu. Napravljen od kombinacije suvog bukovog i lipovog drveta, prelakiran bezbojnim lakom za camce cime se cuva original tekstura drveta, okovi su isto rucno radjeni od celicnog lima. Ikonostas moze da se okaci na zid, a moze i negde da stoji cemu sluzi donje postolje koje ime u sebi urez sa stavljanje case za kandilo (koja se kupuje posebno), ovaj ikonostas je radjen u ruskom stilu, sa kupolama prodaje se sa malim zvonima kao sto se i vidi na slikama. Ikone se rade u dekupaz tehnici i isto se lakiraju cime se obezbedjuje njihova trajnost. Mozete biti sigurni, ako uzimate nekome za poklon da ce to biti unikat jer se ne pravi nijedan deo serijski . Sve najbolje, svako dobro od Gospoda zelim. P.S. NARAVNO IKONE SE STAVLJAJU PO VASOJ ZELJI , DODATNI RAD SA PRELAKIRANIM MERMEROM DOPLACUJE SE 500 DINARA . POGLEDAJTE MOJE OSTALE AUKCIJE

Detalji predmeta Stanje Nekorišćeno Detaljno stanje Čisto bez falca Godina 2023 Očuvanost Odlično Kulturno dobro Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine Slike, portreti, ikone, akrilnim bojama, pirograf, grafitna olovka, na podlogama i dimenzijama po vasoj zelji, jako povoljno i profesionalno. Izrada i isporuka u najkracem roku

Stakleno burence na drvenom postolju sa mesinganim nogarima i nekoliko zanimljivih ukrasa. Zapremina fine tekućine je oko 7 litara. Postolje je izrađeno od kuvane bukovine, lakirano, odnosno prefarbani tamni delovi, težine preko 3kg. Ima dve čašice sa ručkom, slavinica je drvena. Sličica ikone je stavljena radi prikaza, može se naručiti po želji za bilo koju slavu ili grb (Srbije, omiljenog tima i sl. ). U uglu je mesingana pločica za ispisivanje posvete ( najboljem kumu, srećna slava, domaćine, fudbalskom magu, velikom prijatelju i sl). Šaljem preko Pošte, kao CC paket (najisplativija poštarina, do 300,00 din), mada je moguće slanje i drugim brzim poštama.

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l. Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Rok izrade 5-7 dana. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja – Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

PROMO FOTOGRAFIJA SA AUTOGRAMOM USCHI GLAS IZ 1966.G. Crno bela fotografija 14 x 9 cm Uschi Glas (1944 - ) je nemačka glumica, koja je glumila u brojnim filmskim i televizijskim produkcijama. Popularnost i proboj u umetničkoj karijeri postigla je 1968. godine kao deo pobunjene generacije, protagonistica komedije Zur Sache, Schätzchen ( Do tačke, dušo) koja joj je donela status svojevrsne pop ikone među antirasistički raspoloženim vršnjacima iz poratne generacije i dobila imidž „dušice“. Glas je nakon toga ostvarila niz zapaženih uloga na pozornici, filmu i televiziji i dobila niz prestižnih nagrada. Njena glumačka ostvarenja, između ostalog, nagrađena su Bambijem i sa dve Zlatne kamere, dva Zlatna gonga. Počasne nagrade nisu zaobišle Glasovu: Bavarski orden za zasluge“, „Časni krst za nauku i umetnost“. Strastveni kritičaru zvali su je „majkom nacije iz snova“. Smatrana je kraljicom gledanosti nemačke televizije, „kraljica kvotra“.

Kada agent osiguranja Valter Haf dođe u dom Nirdlingerovih, ne zatiče domaćina, kome je želeo samo da produži godišnju polisu za automobil, već njegovu očaravajuću suprugu. Zabrinuta za muža jer se na poslu svakodnevno izlaže opasnosti, Filis bi htela da za njega izvadi životno osiguranje u slučaju nezgode, ali bez Nirdlingerovog znanja. Iako sluti da se iza toga krije nešto sumnjivo, pokazaće se da Valter i nije toliko gadljiv na sumnjive situacije, pogotovu kad mu u tome pomogne žena poput Filis, čija se fatalnost može meriti samo s njenom lepotom.Dvostruka odšteta jedan je od dva romana (uz Poštar uvek zvoni dva puta) koji su Kejna ustoličili kao majstora i ikonu noar žanra. Ova uzbudljiva i napeta priča o (auto)destruktivnoj ljubavi, dvoličnosti, manipulaciji i krivici poslužila je kao predložak za proslavljeni istoimeni film Bilija Vajldera, koji je nominovan u sedam kategorija za Oskara, te se danas smatra noar klasikom i jed...

Hilandar ili Hilendar, takođe i Helandar, srpski je pravoslavni muški manastir države pravoslavnih monaha koja postoji više od hiljadu godina. Manastir je sagrađen na inicijativu Svetog Save, koji je postao monah na planini Atos 1191. godine. Nalazi se u severnom delu Svete gore , na poluostrvu Halkidiki odnosno trećem kraku poluostrva Halkidiki — Atosu , u severnoj Grčkoj. Manastir je udaljen 2,5 km od Egejskog mora. Hilandar je u hijerarhiji Svete gore na 4. mestu po značaju. Posmatran spolja, manastir ima izgled srednjovekovnog utvrđenja, s obzirom da je utvrđen bedemima koji su visoki i do 30 m. Spoljni zidovi su u proseku dugački 140 m i okružuju površinu koja je široka oko 75 m. Manastir je ovako utvrđen pošto je u prošlosti, kao i ostala utvrđena monaška naselja na Svetoj gori, morao da se brani od gusara. Neki smatraju Hilandar jednim od prvih univerziteta, u prethodničkoj formi, a konkretno prvim srpskim univerzitetom. Sadašnji iguman manastira Hilandar je Metodije Marković. Manastir Hilandar je izgradio grčki monah-svetogorac, Georgije Hilandario. Obnovili su ga Stefan Nemanja (u monaštvu Simeon) i njegov sin Sava 1198. godine, a u manastiru je 1199. godine umro Stefan Nemanja. Kralj Stefan Uroš I je 1262. godine značajno utvrdio manastir. Hilandar je naročito pomogao kralj Milutin, koji je oko 1320. godine na mestu stare podigao novu Crkvu Vavedenja Bogorodice. U vreme kralja i cara Dušana Sveta gora je došla pod njegovu vlast, a to je period najvećeg prosperiteta manastira. U vekovima turske vladavine, Hilandar su pomagali ruski carevi i moldavski kneževi u 16. veku, a srpski patrijarsi iz Peći u 17. veku. Početkom 19. veka stvorena je prva novovekovna srpska država, pa je nastavljena bogata tradicija hilandarsko-srpskih odnosa. U novijoj istoriji manastir je značajno stradao 2004. godine u katastrofalnom požaru, posle čega je usledila obnova oštećenih građevina. Hilandar predstavlja jedno od najznačajnijih središta srpske kulture i duhovnosti. Kroz vekove, relativno zaštićen od napada i pljačkanja, u sigurnosti Svete gore Atonske i njene autonomije, bio je pošteđen sudbine koja je zadesila skoro sve druge srpske manastire. U Hilandaru je očuvana najbogatija kolekcija originalnih starih rukopisa, ikona i fresaka, tako da on u današnje vreme predstavlja najznačajniju riznicu srpske srednjovekovne kulture uopšte. Manastir se od 1988. godine, zajedno sa ostalih 19 svetogorskih manastira, nalazi na Uneskovoj listi svetske baštine u sklopu spomenika srednjeg veka objedinjenih pod zaštićenom celinom planine Atos. Radi uspostavljanja stalnog lekarskog nadzora manastirske porodice kao i poklonika, krajem 2015. godine osnovano je Hilandarsko lekarsko društvo.

Originali bioskopski plakat: NED KELLY (1970) Ned Kelly je britanski biografski film snimljen 1970. godine u režiji Tonyja Richardsona. Naslovni protagonist, koga tumači Mick Jagger, je Ned Kelly, znameniti australijski odmetnik (bushranger) koji je u 19. vijeku postao najpoznatiji kriminalac, ali i svojevrsna ikona i heroj mlade australijske nacije. Radnja započinje njegovim vješanjem i kroz flashbackove prikazuje kako ga je siromaštvo, ali i zlostavljanje od strane policije, natjeralo da započne karijeru kradljivca stoke, a potom i pljačkaša banaka. Ned Kelly je bio jedan od najambicioznijih filmova svog vremena, koji se pripremao godinama. Režiser Karel Reisz i glumac Albert Finney su pripreme započeli još početkom 1960-ih, ali su se susreli sa nizom financijskih i logističkih poteškoća, prije svega zbog inzistiranja britanskih sindikata da glumačku i tehničku ekipu čine isključivo Britanci, a što je zbog prijevoza troškove snimanja u Australiji učinilo strahovito visokim. Na kraju je projekt pokrenut tek kada je iza njega stao Richardson, odnosno kada je naslovnu ulogu dobio Jagger, koji je upravo u tom trenutku uživao popularnost kao frontman Rolling Stonesa. Ta je najava filmu dala izuzetan publicitet, pa je nekoliko suparničkih studija je najavilo kako će snimiti film o Kellyju. Snimanje filma je izazvalo veliko oduševljenje u samoj Australiji, iako je bilo određenih kritika od strane potomaka rodbine Neda Kellyja. Jagger je kasnije tvrdio da je upravo zbog Neda Kellyja sa Stonesima propustio nastup na znamenitom koncertu Woodstock 1969. godine. Snimanje su, sa druge strane, obilježio niz nezgoda na snimanje, ali predoziranje Jaggerove tadašnje djevojke Marianne Faithful, koja je originalno trebala igrati Kellyjevu sestru; zbog toga je završila u bolnici, te je zamijenjena sa mladom australijskom glumicom Diane Craig. Richardson je za film koristio autentične lokacije, ali i neobičan stil naracije u kome su važnu ulogu igrale pjesme koje je napisao američki kompozitor Shel Silverstein i izvodili Waylon Jennings i Kris Kristofersson, a čiji je tekst služio kao svojevrsni, ponekad ironični, komentar događaja u radnji. Međutim, već na samoj premijeri se ispostavilo da će Ned Kelly predstavljati neuspjeh, s obzirom da na nju nisu došli ni Richardson ni Jagger, od kojih je potonji kasnije tvrdio da ga uopće nije pogledao u životu. Prema filmu se loše odredila i kritika, pri čemu se najviše zamjerao izuzetno spor tempo i prilično konfuzna radnja. Jedini izuzetak napravljen u slučaju fotografije Gerryja Fishera koja je vješto koristila autentične australijske pejzaže u svaranju atmosfere. Film je prilično loše prošao i kod publike. Odlično očuvan plakat.

PROMO FOTOGRAFIJA SA AUTOGRAMOM BRIŽIT BARDO 1966. Poslata 26. januara 1966. godina Crno bela fotografija 12 x 9 cm Na filmu je debitovala 1952, a postala je poznata ulogom u kontroverznom filmu svog prvog supruga, Rožea Vadima, pod nazivom `I Bog stvori ženu`. Često je igrala seksualno emancipovane ličnosti koje uživaju u hedonizmu. Bila je najfotografisanija žena na svetu, pre nego što je zaigrala u prvom filmu. Ulogom u `I Bog stvori ženu` privukla je pažnju francuskih intelektualaca i bila tema eseja Simon de Bovoar `Sindrom Lolita` iz 1959. Za ulogu u filmu `Viva Marija` Luja Mala iz 1965. bila je nominovana za nagradu BAFTA. Dan pre svog 40. rođendana, 27. septembra 1974. prekinula je filmsku karijeru i posvetila se borbi za zaštitu životinja. Glumila je u 47 filmova, nastupala u nekoliko mjuzikala i snimila više od 60 pesama. Legijom časti odlikovana je 1985, ali je odbila da prihvati ovo odlikovanje. Bez obzira na to što ne glumi već skoro pola veka, i dalje važi za ikonu popularne kulture. - Bila sam veoma srećna, veoma bogata, veoma lepa, mnogo voljena, veoma poznata i veoma nesrećna - izjavila je Brižit jednom prilikom.

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Cena čuture iznosi 25 evra, plus dostava. Graviranje se naplaćuje 4-6 evra po strani koja se gravira. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture (https://www.instagram.com/drvenecuture) radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri, zbog preciznosti. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l I to je jedina zapremina koju imamo. Dimenzije čuture/buklije su: prečnik 205 mm, debljina 90 mm, visina sa čepom i postoljem 263 mm. Težina oko 2 kg.Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Izrada je brza, uglavnom za nekih 3 dana, u zavisnosti od pripreme. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja - Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Izrada hrastovih drvenih ČUTURA sa gravurom po želji kupca. Cena čuture iznosi 25 evra, plus dostava. Graviranje se naplaćuje 4-6 evra po strani koja se gravira. Kao što možete videti na našem instagram profilu @drvenecuture (https://www.instagram.com/drvenecuture) radimo gravure imena, prezimena, datume, ikone, motive po vašoj želji…Grb Srbije radimo u duborezu, a sve ostalo u laserskoj gravuri, zbog preciznosti. Čutura može biti bez gravure, sa jednostranim graviranjem ili obostranim. Čutura je izrađena od čistog hrastovog drveta. Unutar čuture je staklena boca, zapremine 0,7l I to je jedina zapremina koju imamo. Dimenzije čuture/buklije su: prečnik 205 mm, debljina 90 mm, visina sa čepom i postoljem 263 mm. Težina oko 2 kg.Princip izrade je takav da nam Vi kazete šta želite da graviramo, mi uradimo pripremu koju Vam pošaljemo na odobrenje (Viber, Whatsapp ili Messenger) i kada odobrite, tek onda graviramo. Izrada pripreme je besplatna. Izrada je brza, uglavnom za nekih 3 dana, u zavisnosti od pripreme. Šaljemo Poštom na teritoriji cele Srbije i plaća se pouzećem. Stojimo na raspolaganju za sva pitanja - Užice Viber/Whatsapp/Messenger/Instagram/SMS: Jovana: 064/00-00-611 Branko: 064/25-75-092

Saborna crkva Svetog arhanđela Mihaila u Beogradu nalazi se na raskršću ulica kneza Sime Markovića i kralja Petra. Na mestu današnje crkve nalazila se starija, posvećena Svetom arhanđelu Mihailu. Saborna crkva kao nepokretno kulturno dobro ima status spomenika kulture od izuzetnog značaja, odlukom iz 1979. godine. Svojom arhitekturom, umetničkim delima i bogatom riznicom predstavlja izuzetan spomenik kulture. Ona je neprocenjiva istorijska baština vezana za sudbinu srpskog Beograda prve polovine 19. veka, koji se upravo formirao na prostoru oko Saborne crkve, postavši njegov crkveni, upravni i kulturni centar. U vreme kada postepeno nastupaju nove društvene i političke prilike u Srbiji, Saborna crkva je postala stožer u borbi za osamostaljivanje od turskog centralizma sve do konačnog oslobođenja od vekovnog ropstva. Današnja Saborna crkva je podignuta na temeljima stare crkve, hrama Svetih Arhistratiga, koja se pominje u vreme austrijske vladavine Beogradom od 1717. do 1739. godine. O izgledu ove crkve svedoči protestantski sveštenik i putopisac Stefan Gerlah u svom opisu putovanja carskih poslanstava u Carigrad 1573-1578. godine. Stara crkva je bila izgrađena od kamena, s velikim kubetom, bez krsta. Iako prostrana, nije mogla da primi brojno hrišćansko življe beogradske varoši. Kasnije podatke o postojanju ove crkve sačuvali su uglavnom putopisci iz 17. i 18. veka, koji o njoj izveštavaju. Crkva je bila razrušena tokom tursko- austrijskih sukoba. Beogradskim mirom, zaključenim 1739. godine, Turci su ponovo dobili Beograd. Nakon predaje grada, crkva je bila toliko uništena, da je 1728.. godine morala biti srušena. Austrijska vlast je bila izričita u naredbi da se ne smeju obnavljati porušeni srpski hramovi, pa je, tadašnji mitropolit Mojsije Petrović, očekivao podršku ruskog cara Petra Velikog. Kako car u međuvremenu umire, mitorpolit je samostalno pristupio obnovi crkve iz temelja, ukrasivši je i novim ikonostasom. Teške istorijske okolnosti ponovo su se odrazile i na život crkve, tako da ovo nije bila njena poslednja obnova. Beogradskim mirom zaključenim 1739. godine, Turci su, između ostalog, ponovo dobili Beograd i „čim uđoše u varoš i ovom prilikom pokazaše svoj bes i prema Srbima i prema srpskim svetinjama“. Srušena je velelepna rezidencija srpske mitropolije, a crkvu „opleniše i svodove joj oboriše“. Nekoliko decenija kasnije, početkom 1798. godine, crkva je ponovo stradala, ovog puta u požaru. Do početka 1813. godine bila je osposobljena za bogosluženje, kada su je, posle sloma Prvog srpskog ustanka, Turci skrnavili i opljačkali. Nakon Drugog srpskog ustanka izvedene su neophodne prepravke. Objavljivanjem Hatišerifa 1830. godine, na dan Sv. Andrije Prozvanog, kojim je dobijena i sloboda bogosluženja, po naredbi kneza Miloša, „pored stare crkve, podignuta je drvena zvonara“, u koju su bila postavljena zvona. Radi livenja zvona bila je založena velika vatra koja je goreli tri dana. Pored nje su prolazili ljudi i u kalop sa bronzom koja se topila, ubacivali različite predmete od srebra, kako bi zvona imala `srebrniji zvuk`. Ondašnji Beograđani su ovaj događaj „priželjkivali kao nešto veliko i nedokučivo. Za njih zvuk zvona nije značio samo jedan običan verski obred, zvona su bila simbol vekovima očekivane pobede“. Turci su na ovu odluku kneza Miloša gledali sa nevericom i pretnjom. Do danas je sačuvana anegdota kada se beogradski vezir Husein – paša Gavanoz Oglu (1827. god. -1833. god.) obratio vojvodi Petru Cukiću zaduženom za podizanje zvona, preteći da će biti kažnjen zbog toga. Hrabri vojvoda je odgovorio kako zna da će `poginuti od turske ruke` ako podigne zvono, ali i da će `poginuti od ruke svog gospodara` ako zvono ne podigne. Birao je ovo prvo. Danas se u zvoniku Vaznesenjske crkve (1863. god.) među pet zvona različite veličine i porekla nalazi i zvono stare Saborne crkve, koje se 15. februara 1830. godine oglasilo prvi put, kada je Kneževina Srbija dobila autonomiju. Rušena i opravljana, stara crkva se borila sa zlim vremenima sve do 22. juna 1836. godine, kada je nakon brojnih diskusija knez Miloš Obrenović izdao naredbu o njenom konačnom rušenju i izgradnji novog hrama. Gradnja nove Saborne crkve započeta je 28. aprila 1837. godine. Osvećenje temelja ove „katedralne beogradske crkve“, 15. jula 1837. godine, savremenik je opisao kao izuzetan događaj kojem su prisustvovali mitropolit Petar Jovanović, najviši crkveni velikodostojnici, knjeginja Ljubica i naslednici Milan i Mihailo, kmetovi, deca i „narod oboje pola“. Gruvali su topovi a narod je „u crkvu blagosiljao sretno i presrećno vreme ovo“. Na dan hramovne slave, Sv. arhanđela Mihaila, 8. novembra 1845. godine, mitropolit Petar Jovanović je izvršio osvećenje gotove crkve i odslužio u njoj prvu liturgiju. Pitanje autorstva arhitektonskih planova izgradnje dugo je bilo sporno, međutim, izvesno je da su crkvu gradili majstori iz Pančeva, po projektu Fridriha Adama Kverfelda. Crkva je podignuta na uzvišenom mestu, blizu bedema, gde je vidljiva sa svih strana. Saborna crkva je građena od 1837. do 1840. godine, a opremanje i dekorisanje unutrašnjosti izvedeno je između 1841. i 1845. godine. Ikone na ikonostasu, pevnicama, tronovima i predikaonici, kao i kompozicije na zidovima i svodovima je izveo Dimitrije Avramović, jedan od najznačajnijih srpskih slikara 19. veka, formiran pod uticajem bečke umetničke Akademije i nazarenskih shvatanja u crkvenom slikarstvu, dok je ikonostas izradio vajar Dimitrije Petrović. Hram je rekonstruisan 1934-37, da bi bio `dostojan pandan` novoj zgradi patrijaršije. Prvo bdenije nakon opravke održano je 20. novembra 1937. U čin igumana proizveden je 1949. godine u Sabornoj crkvi Tadej Štrbulović. Proizvodstvo je obavio vikar Njegove Svetosti Patrijarha episkop Visarion, budući episkop banatski. Saborna crkva u Beogradu spada među najveće crkvene građevine podignute u Kneževini Srbiji i, posle crkve Sv. Petra i Pavla u Topčideru (1832/34. god.), najstarija crkva u Beogradu. Osnova ima oblik izdužene pravougaone osnove sa pripratom i visokim zvonikom na zapadnom delu i prostranim naosom i polukružnom oltarskom apsidom na istočnoj strani. Gabaritne razmere crkve su dužine 45 metara i širine 19,6 metara. U pogledu konstrukcije u njoj se razlikuju tri celine: Zidana priprata, (dužine 10 metara i širine 19,6 metara) ispod koje je kripta, sa sklopom masovnih zidova, stubaca i svodova, na koje se oslanja konstrukcija zvonika. Tu se nalaze krstionica i stepenište za zvonik. Naos, (dužina 27 metara i širina 19,6 metara) koji čine četiri kompartimenta sa sistemom nosećih lukova između kojih su razapeti bačvasti svodovi sa obimnim zidovima. Površina naosa Saborne crkve iznosi oko 252 kvadratna metra, a prima između 650 do 850 vernika. Oltarski prostor sa polukružnom apsidom, čiji je spoljni radijus 9 metara. Za razliku od severne i južne fasade, istovetnih i jednostavno oblikovanih, zapadna – glavna fasada istaknuta je reprezentativnim portalom i širokim stepenišnim prilazom. Po svom sklopu i finim proporcijama, arhitektura Saborne crkve je neposredno prihvatila uzore neoklasicističkih crkava s prepoznatljivim baroknim tornjem, koje su se u istoj epohi gradile po Austriji, a u koje se ubraja i nešto starija Saborna crkva u Sremskim Karlovcima (1758), koja je bila mogući uzor. Ovaj tip crkava biće veoma rasprostranjen u Srbiji tokom Miloševe vladavine. Arhitektonsko-dekorativni sistem fasada i arhitektonskih elemenata na unutrašnjim površinama zidova, kao i arhitektonska oprema celokupnog enterijera, uključujući ikonostas, pevnice, tronove i slikarske dekoracije u stilu klasicizma. Zidovi crkve su zidani opekom sa krečnim malterom. Beogradska crkvena opština je angažovala vajara, drvorezbara i livca Dimitrija Petrovića (1799–1852), školovanog na akademiji u Beču, na izradi nacrta za ikonostas i pevnice. Nažalost, zbog izvesnih nesuglasica sa opštinom, Dimitrije Petrović nakon izrade arhitektonskog dela ikonostasa i njegovog montiranja u crkvi 1842. godine, zauvek napušta Beograd. Raskošno oblikovan, sa izvesnim eklektičkim dekorativnim elementima, ikonostas Saborne crkve u Beogradu svakako je najreprezentativniji klasicistički ikonostas u Srbiji. Visina ikonostasa do krsta iznosi 46, a širina oko 14 metara. Rađen je u raskošnoj drvorezbarskoj dekoraciji sa pozlatom, po nacrtu vajara Dimitrija Petrovića. Pozlaćena duborezna dekoracija je raspoređena na određenim arhitektonskim elementima: na dverima iznad okvira ikona, na bočnim arhivoltima i uz ovale gornje zone. To su stilizovani biljni motivi, isprepletane lozice, vitice, girlandi, mestimično postavljenog lista akantusa i rozeta. Pevnice, propovedaonicu i tronove izradio je, prema ranije usvojenim nacrtima Dimitrija Petrovića, iskusni majstor Georgije Davić. Površina svih oslikanih zidova i svodova ukupno iznosi preko 628 m2. Dimitrije Avramović je u periodu od 1841. do 1845. godine, naslikao ukupno osamnaest velikih zidnih kompozicija i približno pedeset ikona za ikonostas. Umetnik je bio pod uticajem bečke istorijske škole i nemačkih nazarena, ali se njegov izrazit osećaj za dramatični kolorit i plastični – smeli ritam spojio u originalni slikarski rukopis. Na zidnim površinama Saborne crkve ostvario je jedinstvene monumentalne kompozicije religijskog sadržaja, visoko vrednovane u novijem srpskom slikarstvu. Pored slikarskih i duborezačkih radova na ikonostasu, pevnicama i predikaonici, zidnih slika, posebnu vrednost u crkvi predstavlja riznica u kojoj se čuvaju predmeti primenjene umetnosti – zlatarska dela iz 18. i 19. veka, odežde, krstovi, pojedinačne ikone iz druge polovine 19. veka i drugi predmeti od kulturno istorijskog značaja. U leto 1899. godine izvršeno je oslikavanje donje zone zidova u oltarskom prostoru. Ovaj posao poveren je živopiscu Anastasu Stefanoviću. On je u oltarskom prostoru uradio čišćenje, odnosno jednu vrstu restauracije dveju Avramovićevih zidnih kompozicija, a i naslikao 21 stojeću figuru svetitelja gotovo u prirodnoj veličini. Slikarska dela koja ukrašavaju Sabornu crkvu spolja treba istaći tri ikone velikih dimezija koje se nalaze na zapadnoj fasadi. Nastale su verovatno oko 1885.-1886. godine, ikone Svete Trojice, Sveti Arhanđel Mihailo i Sveti Arhanđel Gavrilo. Ova dela bi se mogla pripisati poznatom slikaru, Nikoli Markoviću. U novije vreme, tačnije 1961. godine, slikar Živko Stojisavljević izradio je nacrte za vitraže kojima su ukrašeni prozori Saborne crkve. Na središnjem apsidnom prozoru u oltaru prvobitno je bila predstavljena stojeća figura Gospoda Isusa Hrista na oblacima, okruženog heruvimima i anđelima, ali zbog velikih oštećenja, na zahtev Uprave Saborne crkve, slikar-konzervator Dušan Martinović je 1995. godine naslikao Vaznesenje Hristovo. Na severnom apsidnom prozoru predstavljena je stojeća figura Bogorodice, a na južnom apsidnom prozoru Sv. Arhanđel Mihailo. U blizini crkve, tačnije na mestu gde se danas protežu Zadarska ulica, deo ulice Kralja Petra i Kosančićev venac, nalazilo se staro srpsko groblje. Njegovo postepeno širenje nastavilo se i u porti Saborne crkve, koja je prvih decenija 19. veka bila neograđena i služila kao groblje za viđenije ličnosti Srbije. Lobanja vožda Karađorđa je do 1837. godine bila sahranjena u južnom delu porte, kada je po želji i naređenju kneginje Ljubice izvađena i prenesena u Topolu. Tu su sahranjeni: Hadži Ruvim (1754—1804), knez Sima Marković (1768 - 1817), vojvoda Petar Nikolajević Moler (1755—1816). U Sabornoj Crkvi danas se čuvaju mošti: Svetog i pravednog kneza Stefana Štiljanovića, deo moštiju Svetog kneza Lazara i čestice moštiju Svetog Jovana Šangajskog i Sanfranciskanskog. U Sabornoj crkvi su sahranjeni knez Miloš Obrenović (1780—1860), knez Mihailo Obrenović (1823—1868), Mitropolit Mihailo (1826—1898), Mitropolit Inokentije (1898—1905), Patrijarh Gavrilo (1938—1950), Patrijarh Vikentije (1950—1958). Grobovi Vuka Stefanovića Karadžića (1787—1864) i Dositeja Obradovića (1744—1811) nalaze se spolja, u crkvenoj porti, ispred glavnog portala. Riznica Saborne crkve, onakva kakva je danas sačuvana, na svojstven način odražava viševekovnu prošlost ovog hrama. I pored mnogih ratnih razaranja, pljački i požara, uspeli su se sačuvati vredni obredni predmeti, ikone i drugi umetnički predmeti koji su dobijeni od vladara, episkopa i drugih darodavaca. Zajedno sa retkim starim crkvenim knjigama nasleđenim iz ranijih epoha, sve to čini danas jedinstvenu celinu, značajnu za proučavanje duhovnih, kulturnih i umetničkih prilika u kojima je Saborna crkva igrala značajnu ulogu. Konzervatorsko-restauratorski radovi na zidnom slikarstvu i ikonostasu izvedeni su 1993–1996. Restauracija fasada urađena je 1996—1997, sanacija krova, restauracija ograde i ulazne kapije 2006. godine. Pri Sabornoj crkvi 1853. godine osnovano je Prvo beogradsko pevačko društvo, koje je i danas aktivno. Ovim horom dirigovali su značajni kompozitori srpske muzike, poput Josifa Marinkovića, Stevana Mokranjca, Kornelija Stankovića i drugih.

Crkva Svetih Arhanđela u Brankovini, zadužbina je Prote Mateje Nenadovića, podignuta 1830. godine, pripada Eparhiji valjevskoj Srpske pravoslavne crkve. Predstavlja nepokretno kulturno dobro kao spomenik kulture od velikog značaja. Crkva je podignuta na mestu gde je pre nje bila crkva brvnara koju su Turci porušili i zapalili. Građena je u stilu baroknih crkenih građevina, kakve su u to vreme građene u Vojvodini. Zidana je od kamena, malterisana i belo okrečena. Na zapadnoj strani uzdiže se visoki zvonik. Blagodareći sačuvanim bogoslužbenim knjigama, umetničkim predmetima i istorijskim dokumentima i obogaćena prilozima tokom 19. veka, sadašnja riznica crkve čuva krst relikvijar iz 10. veka, Hadži Ruvimov duborezni krst, Veliko jevanđelje koje je Prota doneo kao poklon ruskog cara, ručni krst Protin, ikone Svetog Arhanđela Mihaila, Svetog Jovana i Svetog Nikole, stare knjige Antologion, Psaltir, Trebnik, Minej... Kraj crkve, sa severne strane je spomenik ratnicima ratova od 1912. do 1918. i grupa nadgrobnih spomenika familije Nenadović, Alekse, Jakova, Sime, Prote Mateje, Jevrema i Čika Ljube. U crkvenoj porti nalaze se sobrašice kao vredni primeri narodnog neimarstva načinjeni da se u dane crkvenih praznika i sabora porodice okupljaju, obeduju ili sklone od nepogode. Crkvene kućice u stilu objekata narodnog graditeljstva iz 19. veka, podignute pre izgradnje crkve za potrebe smeštaja radnika koji su učestvovali u gradnji. U porti crkve je sahranjena Desanka Maksimović (1898—1993), srpska pesnikinja, profesorka književnosti i akademik Srpske akademije nauka i umetnosti. Crkva sa portom i škole sa dvorištem u susedstvu pripadaju jednoj istorijsko-kulturnoj celini koja je pod zaštitom države i koja se ubraja u spomenike kulture od velikog značaja.

Manastir Slanci nalazi se pored istoimenog naselja Slanci istočno od Beograda, na teritoriji gradske opštine Palilula i pripada Arhiepiskopiji beogradsko-karlovačkoj Srpske pravoslavne crkve. Zvaničan naziv manastira je Manastir Arhiđakona Stefana u Slancima, prema svetitelju kome je manastir posvećen. Manastir je po jednoj verziji narodnog predanja osnovao Sveti Sava početkom 13. veka, dok je po drugoj osnivač manastira kralj Dragutin krajem istog veka. Manastir je posebno oživeo u periodu srpske depotovine pod Despotom Stefanom Lazarevićem i Despotom Đurađom Brankovićem, kada se našao u neposrednoj blizini nove prestonice, Beograda. Zahvaljujući velikom ktitorstvu despotske kuće Brankovića manastir je promenio dotadašnju krsnu slavu praznik Vavedenja Presvete Bogorodice i prihvatio novu, Arhiđakona Stefana, slavu porodice Branković, koji se slavi 9. januara po novom, odnosno 28. decembra po starom kalendaru. Zbog svog značaja u ovom periodu manastir Slanci u narodu je nazvan „Velikim manastirom“. Posle pada Depotovine 1459. godine Slanački manastir je bio opljačkan i razrušen, a monaštvo pobijeno od strane Turaka. Manastir je pod turskom vlašću delio sudbinu naroda i više puta je stradao (1690., 1739., 1787.). Međutim, monaštvo se uvek vraćalo i manastir je više puta obnavljan. Tokom Prvog srpskog ustanka započeli su prvi radovi na njegovoj obnovi. Međutim, dolaskom na vlast Kneza Miloša, nastojalo se da se pomogne mnogim crkvava i manastirima, ali za oronuo, trošan i napušten manastir u Slancima nije bilo spasa. Tako je 1833. godine manastir srušen, a od datog građevinskog materijala sazidane su crkve u okolnim selima Mirijevu i Velikom Selu. Sve pokretne vrednosti manastira Slanaca bile su posle rušenja prenete u crkvu Velikog Sela, među njima i tri ikone sa nedovršenog ikonostasa iz 1812. godine. Lokalitet porušene svetinje narod je obeležio ogradom, dok je mesto Časne trpeze pokrio nadstrešnicom. Na mestu manastira je 1900. godine podignuta kapela, koju je okolno stanovništvo posećivalo. 1961. započeta je ponovna obnova manastira Slanci od strane tadašnjeg srpskog patrijarha Germana (Đorića). Radovi na izgradnji manastirske crkve završeni su 1971. godine, da bi se radovi nastavili na uređenju konaka i imanja, koji do danas nisu okončani.