Vječite, neprolazne sevdalinke, narodne i starogradske pjesme Odabrao i priredio Junuz Čabaravdić Tuzla 2017. Tvrd povez, ilustrovano, 335 strana + CD sa originalnim snimcima iz arhive BHRT-a Sarajevo. Knjiga je kao nova. Sevdalinka je pjesma duše, njenih ljubavnih jada, njenih najtananijih treptaja, njene riječi su čista, prelijepa poezija. Sevdalinka nas pogađa pravo u naš najosjetljiviji damar, koji prosto i sam propjeva tako bajno da nam svi ostali damari utrnu! Evo, dobismo još jednu lijepu knjigu o našoj sevdalinci. Ovog puta iz pera istaknutog sevdalije, jednog od vrhunskih izvođača te naše prelijepe pjesme. Više od pet decenija Junuz Čabaravdić je svojim pjevanjem milovao naše duše, darivao nas ljepotom, slao nas nebu pod oblake. Živio je i pjevao u vrijeme kad je sevdalinka bila njegovana kao nikad prije i poslije, kretao se među velikanima sevdaha i drugovao s njima. I danas imamo priliku slušati njegove interpretacije pjesama zahvaljujući snimcima koji se nalaze u Arhivskom centru BHRT-a. Svi mi koji volimo sevdalinku ponekad se pitamo kakvo je to uzvišeno ljudsko biće koje je kadro iznjedriti tu magičnu muziku. E ova knjiga nam daje djelimičan odgovor na to pitanje, jer autor govori o svakom od vodećih interpretatora sevdalinke ponaosob. Po meni je najveći doprinos Bosne svjetskoj kulturnoj riznici naša sevdalinka – nikakvi književnici i naučnici ne mogu se mjeriti s njom. To potvrđuju neki od vrhunskih svjetskih muzikologa, koji se ponekad pitaju kako je tako sofisticirana muzička forma mogla nastati u zaostaloj srednjevjekovnoj Bosni. Nastala je tako što su pojedinci iz bolje stojećih gradskih porodica odlazili na studije u Istanbul i odatle donosili orijentalnu muziku. U kontaktu sa Bosnom ta se muzika nešto izmijenila, i tako je nastao prelijep „hibrid” zvani sevdalinka. To se dokazuje i činjenicom da je sevdalinka isključivo gradska pjesma, pa i time što su njeni protagonisti uglavnom iz imućnih porodica. Sevdalinka je jedna od naših prvih kulturnih vrijednosti koju su uočili austrougarski okupatori po dolasku u Bosnu. Već par godina po okupaciji Bosne od strane autrougarske imperije objvljuju se prvi notni zapisi naše sevdalinke sa tekstom na bosanskom i njemačkom jeziku. Veliki broj stranih slavista, naročito onih sa njemačkog govornog područja, proučavaju našu sevdalinku, i kao sofisticiranu muziku i kao prelijepu poeziju. Među njima posebno mjesto zauzima Gerhard Gazman (Gasemann), profesor slavistike na Njemačkom univerzitetu u Pragu, koji ure|uje zbirku sevdalinki, objavljenu 1925. godine, pod naslovom „Erlangenski rukopis starih srspskohrvatskih narodnih pjesama“. Evo šta on u predgovoru toj knjizi kaže o sevdalinci: „Najnježnije, najljepše što je lirskomuzička umjetnost ikad stvorila.” Fascinirani tom prelijepom muzikom sevdalinke, mnogi ljudi izvan Bosne počinju da je njeguju, ona postaje i inspiracija za tzv. starogradsku pjesmu, čije je izabrane uzorke naš autor također uvrstio u svoju knjigu. Prof. dr. Midhat Riđanović – odlomak iz predgovora

Lepo očuvano Likovno opremio Marko Pogačnik Edicija ZNAMENJA Marko Pogačnik[needs IPA] (born 11 August 1944) is a Slovenian artist and author. Marko Pogačnik (1969) Background Edit Relief by Pogačnik in Sankt Paul im Lavanttal Pogačnik studied at the Academy of Arts in Ljubljana, the capital of Slovenia, where he graduated in 1967. He was a co-founder of the neo-avantgarde artistic movement OHO,[1] members of which were also Tomaž Šalamun and Slavoj Žižek. From the 1980s, he embraced a holistic vision of art. He claims to have developed a method of earth healing similar to acupuncture by using pillars and positioning them on so called `lithopuncture` points of the landscape.[1] In 1991, he designed the official coat of arms of the newly constituted Republic of Slovenia. In the year 2006, he joined the Movement for Justice and Development led by Janez Drnovšek, the President of Slovenia at the time. In 1998, together with his daughter Ana, he founded the Lifenet movement, which has been described by scholars as a `typical New Age` group.[2] He lives and works in the village of Šempas in the lower Vipava Valley. In the last decade, the town of Nova Gorica, in which municipal territory he resides, has commissioned a number of public monuments from Pogačnik, most notably the monument to the 1000 years of the first mention of Gorica and Solkan, which stands in the town`s central public square. Since 2008, a group of his monuments and birch trees, titled the Hologram of Europe (Slovene: Hologram Evrope), stands at the crossroad of Tivoli Street (Tivolska cesta) and Slovene Street (Slovenska cesta) in Ljubljana.[1] Awards Edit In 1991, Marko Pogačnik received the Prešeren Fund Award for his work.[1] In 2008, he received the Jakopič Award, the central Slovenian fine arts award.[1] He was nominated two times for the Right Livelihood Award.[1] Publications Edit Nature Spirits and Elemental Beings - Working with the Intelligence in Nature (Findhorn Press, Scotland, 1996). Ifigenija Zagoričnik Simonović (born 24 March 1953) is a Slovene poet, essayist, writer, editor and potter.[1] Ifigenija Zagoričnik Simonović Ifigenija Simonović.jpg Born 24 March 1953 Kranj, Socialist Federal Republic of Yugoslavia (now in Slovenia) Occupation Poet, essayist, writer, editor and potter Notable works Kaj je v kamnu, Konci in kraji Notable awards Rožanc Award 2011 for Konci in kraji Zagoričnik was born in Kranj in 1953. She studied Comparative literature and Slavistics at the University of Ljubljana and from 1978 to 2003 lived in London where she attended Art school and worked as a potter and artist.[2] In 2009 she received the Rožanc Award for her collection of essays Konci in kraji (Bits and Places).[3] She also writes for children. Published works Edit for adults Postopna razbremenitev, poetry collection Te pesmi, poetry collection Drevesa so se takrat premikala in sem pomešala njihova imena, poetry collection Krogi in vprašanja, poetry collection Kaj je v kamnu, poetry collection Konci in kraji, collection of essays for children Kaj je kdo rekel in česa kdo ni, poetry Poljub za princesko Kvakico, fairy tale Punčka z grdimi lasmi, fairy tale Editorial work Pesmi iz zapora (Poems from Prison), collection of seven books, and Pesmi s »prostosti« (Poems from Freedom) by the Slovene writer Vitomil Zupan Tags: Grupa oho franci slovenačka neoavangarda Visual poetry avsntgarde art books Tags: Vizuelna konkretna concrete poetry eksperimentalna knjizevnost poezija umetnicki strip bosch+bosch Avangardni omotači Omoti Ovitak montaža kolaž avant-garde design Artists book zenit casopis zenitizam nadrealizam ljubomir micic konstruktivizam ruska avangarda flaker prva izdanja međuratna književnost Slavko Matković Bogdanović Balint Sombati Katalin Ladik Vladan Radovanović signalizam vokovizuel Bosch+Bosch Judita Šalgo neoavangarda Vojislav Despotov Vujica Rešin Tucić postmoderna srpska književnost xx veka avangardna poezija bit international dada dadaizam dragan aleksić uj symposion grupa OHO kod e-kod mixed media bora cosic casopis rok index Postmoderna lirika postmodernizam postmoderni roman

Miroslav Antić - IZABRANA DELA 1-6 1. Plavi čuperak 2. Šašava knjiga 3. Krov sveta 4. Koncert za 1001 bubanj 5. Mit o ptici 6. Savršenstvo vatre Izdavač: Dnevnik, Novi Sad Povez: Tvrd + zaštitni omot Godina izdanja: 1982 Broj strana: 213 + 302 + 334 + 285 + 325 + 333 Knjige su odlično očuvane, gotovo besprekorne unutrašnjosti i korica - većina kao da nije čitana; zaštitni omoti odlični, sa minimalnim znacima korišćenja (na jednom postoji trag savijanja) - stanje možete videti na fotografijama.

NAJLEPŠA IZDANJA - Edicija ,,Istočno nebo` je jedna od najlepših edicija u našem izdavaštvu. Knjige iz ove edicije su , takodje, idealan poklon za vaše bližnje. U okviru ove edicije nalaze se IZABRANE PESME: Pasternaka, Cvetajeve, Mandeljštama, Zabolockog , Ahmatove

Majakovski Sabrana dela Komplet od 5 knjiga, u odlicnom stanju. 1. Oblak u pantalonama 2. Iz svega glasa 3. Oktobarske poeme 4. Hladan tuš 5. Bez bijelih zastava

Retko u ponudi 1977. god Prvo izdanje! Vujica Rešin Tucić tvorac je teoretskog pojma tradicija avangarde, u okviru koje je objavio dvanaest knjiga poezije, proze i eseja: Jaje u čeličnoj ljusci (1970), San i kritika (1977), Slovo je puklo (1978), Prostak u noći (1979), Reform grotesk (1983), Hladno čelo (1983), Sneg veje, ljubav je večna (1990), Strahote podzemlja (1990), Struganje mašte (1991), Igrač u svim pravcima (2001) i Gnezdo paranoje (2006)... Realizovao je niz umetničkih poduhvata i projekata, delujući na širokom prostoru, od Zrenjanina (izdavač i urednik publikacije Pamfleti, 1968), preko Beograda (časopis Rok, 1969), Novog Sada (časopis Polja i umetnička grupa Januar-Februar 1971), do Zagreba (časopisi Pitanja i Oko), Splita (Vidik), Rijeke (Dometi) i Kranja. Uređivao je časopise Ulaznica (Zrenjanin) i Dalje (Sarajevo). Pokrenuo je 1977. godine i privatni časopis Adresa kao jedno od najznačajnijih neoavangardnih glasila na bivšejugoslovenskom kulturnom prostoru. Bio je osnivač i autor književne škole Tradicija avangarde (Beograd 1993–95), iz koje je nastala umetnička grupa Magnet. Dobitnik je brojnih književnih nagrada i priznanja, preminuo je 28 novembra 2009. godine u Novom Sadu.

Dušan Radović IZABRANE PESME ,Srpska književna zadruga IZABRANE PESME Dušan Radović Žanrovi: Domaći pisci, Poezija Izdavač: Srpska književna zadruga Broj strana: 254 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 19 cm Godina izdanja: 2016. Opis Proslavljeni pesnik za decu, koji je polovinom 20. veka načinio prekretnicu u razumevanju književnosti za decu-odrasle, predstavljen je u klasičnoj ediciji Kolo kao autor čija se pesnička značenja ne dele po uzrastima i nivoima razumevanja, već prema pesničkim dometima i postupcima. Time se rukovodio i autor izbora Miroslav Maksimović u koncepciji knjige u kojoj su sve poznate i najbolje, ali i neke manje poznate i višedimenzionalne Radovićeve pesme. Knjiga u PERFEKTNOM stanju Stanje```10``` 07

SV 1 59680) KANDŽANSKE BUGARIJE , Iso Kalač , Svjetlost Sarajevo 1971 , pesme i priče ; Kandžan ostade sam ; Kandžanske bugarije ; Raskrća ; Pjesme o smrti ; Azrailovi kurbani ; mek povez, format 11,5 x 17,5 cm , potpis i posveta autora na predlistu , latinica, 52 strane

Nekoristene. Velicina 44 Struk 81 cm Duzina 103 cm Obim u butini 50 cm Tegljive

Stanje:lepo očuvano Izdavač:Minerva,Subotica 1983 Korica: meka Pismo :latinica Stanje proverite na slikama. Ovo se ne kupuje svaki dan. U svakom slučaju, pitajte preko poruka, tražite dodatne slike na mail, proverite dali vam odgovara stanje, i dajte ponudu.. Ko je hrabar, neka ga samo posmatra. :) Uštedite na poštarini i kupite što više knjiga! SRETNO! -----KOM-----

Lepo očuvano Matica srpska, 1956 Aleksandar Tišma (Horgoš, 16. januar 1924 — Novi Sad, 15. februar 2003) bio je jugoslovenski i srpski pesnik i pisac. U njegovim delima najviše su zastupljene lirske pesme, zatim romani i novele.[1] Aleksandar Tišma Aleksandar Tisma.jpg Datum rođenja 16. januar 1924. Mesto rođenja Horgoš, Kraljevina SHS Datum smrti 15. februar 2003. (79 god.) Mesto smrti Novi Sad, SCG Škola Univerzitet u Beogradu Rođen je u Horgošu od oca Srbina Gavre Tišme i majke Jevrejke Olge, devojačko Miler. Bio je urednik Letopisa Matice srpske u periodu od 1969. do 1973.[2] Biografija Uredi Osnovnu školu i gimnaziju pohađao je u Novom Sadu. Maturirao je 1942. godine. U Budimpešti je studirao (od 1942. do 1943) ekonomiju pa romanistiku. Stupio je u narodnooslobodilačku borbu decembra 1944. godine. Demobilisan je novembra 1945. godine, nakon čega se zaposlio kao novinar u Novom Sadu, u „Slobodnoj Vojvodini“, a zatim, 1947. godine, u Beogradu, u „Borbi“. Na beogradskom Filozofskom fakultetu 1954. godine diplomirao je anglistiku.[3] Od 1949. je živeo u Novom Sadu i radio u izdavačkom preduzeću „Matica srpska“, najpre kao sekretar, a posle i kao urednik.[2] Nagrade Uredi Tišma je nosilac više nagrada za prozu, poeziju i prevodilaštvo. Dobitnik je: Brankove nagrade (1957); Oktobarske nagrade Novog Sada (1966); Nolitove nagrade (1977); Ninove nagrade (1977); nagrade Narodne biblioteke Srbije (1978); nagrade Szirmai Karoly (1977, 1979); Andrićeve nagrade (1979); nagrade Lajpciškog sajma za evropsko razumevanje (1995); Austrijske državne nagrade za evropsku književnost (1995); francuskog Ordena viteza nacionalnog reda za zasluge (1997).[4] Postoji fondacija „Aleksandar Tišma” koja je počela da dodeljuje istoimenu nagradu 2019. godine. Prvi dobitnik je Laslo Darvaši iz Mađarske za knjigu „Zimsko jutro – Bog. Domovina. Familija”.[5] Književna dela Uredi Pesme: Naseljeni svet, 1956. Krčma , 1961. Zbirke pripovedaka: Krivice, 1961. Nasilje , 1965. Mrtvi ugao, 1973. Povratak miru, 1977. Škola bezbožništva , 1978. Hiljadu i druga noć - izabrane pripovetke, 1987. Iskušenja ljubavi - izabrane pripovetke, 1995. Romani: Za crnom devojkom, 1969. Knjiga o Blamu, 1972. Upotreba čoveka, 1976. Begunci, 1981. Vere i zavere, 1983. Kapo, 1987. Široka vrata, 1988. Koje volimo, 1990. Ženarnik, 2010. Ostalo: Drugde, 1969 - putopisi Pre mita, 1989 - eseji Šta sam govorio, 1996 - intervjui Dnevnik: (1942-1951), 1991 - dnevnik Sečaj se večkrat na Vali, 2000 - dnevnik

Katalin Ladik-Erogen zoon KZNS,Novi Sad,1987 126 strana 20 cm Mek povez Nije čitana

Naša ESSENTIALS trenerka za trčanje su zaista udobne svakodnevne helanke kako za sport tako i za neobavezne prilike. Mekana i udobna elastična traka za struk i na krajevima nogavica doprinose sportskom izgledu. Dva bočna džepa i dodatni zadnji džepovi povećavaju udobnost prilikom nošenja. Materijal: 50% Pamuk, 50% Poliester elastična traka za struk i na krajevima nogavica dva bočna džepa i dodatni zadnji džepovi

SLOBODAN TIŠMA BLUES DIARY - pitoma religiozna razmišljanja Izdavač - Ruža lutanja, Beograd Godina - 2001 160 strana 22 cm Edicija - Ruža lutanja ISBN - 86-902493-1-1 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Sedefine Oranžplaš Plavakut Contralto Sividolg Berlior Fenik April Lilaharm Danubis Rosed Belotak (Cripto) Pogovor autora, reč urednika `Dnevno-noćni zapisi od kojih je sačinjena ova knjiga, zapisivani su krajem osamdesetih i početkom devedesetih godina, dakle, u vreme kada su se na prostorima Evrope odigrali dogadaji koji su bitno uticali na sudbine mnogih ljudi koji su te prostore nastanjivali, ali koji su mene, lično, ipak, malo tangirali. Iz monoloških rudimenata koji su se najčešće radali prilikom skoro svakodnevnih šetnji obalom Dunava, nastajale su nešto kasnije tekstualne minijature kojima je teško odrediti žanrovsku pripadnost. No, možda, to i nije toliko važno, iako smatram da je opredeljenost za odredeni žanr znak hrabrosti i umetničkog poštenja. U svakom slučaju, moglo bi se reći da je „,Blues diary` neka vrsta pseudodnevnika jednog pseudopisca u pseudo-vremenu, nazvanom još i doba tranzicije, kao da postoji neko drugačije vreme koje nije tranzicijsko. Naslov knjige jasno govori da se radi o „plačevima`. Bluz je, kao što je opšte poznato, pesma tugovanka koju su pevali crni robovi na plantažama pamuka u delti reke Misisipi. Prebirajući po žicama tambure, oni su više pričali nego što su pevali. Bluz je monolog, razgovor sa samim sobom kao drugim, razgovor sa svojom dušom, mrmljanje u bradu da bi se olakšao bol. Podnaslov „Pitoma religiozna razmišljanja` je citat iz Remboove poetske proze, mislim da je u pitanju tekst „Pustinje ljubavi`. Knjiga „Sabrana dela` Artura Remboa je bila biblija moje mladosti. Otkrio sam je kao dvadesetogodišnjak i magija tih tekstova za mene se nije ugasila ni do dana današnjeg. Posebno tu mislim na kratka prozna dela: „Sezona u paklu` i „Pustinje ljubavi`. Iako se Remboovo ime vezuje pre svega za revolucionarne postupke u modernoj poeziji, po mom skromnom mišljenju koje je, naravno, pogrešno, ova dva teksta su, pre svega, preteče modernih proznih postupaka kao i Floberova novela „Novembar`. Za moto knjige uzeo sam četiri Vitgenštajnova iskaza, četiri misli koje treba da posluže kao putokaz. One, možda, nisu tipične za Vitgenštajna kao filozofa, ali predočavaju neke važne momente kada je „Blues diary` u pitanju. Textovi su složeni hronološkim redom u dvanaest celina, iako je preporučljivije čitanje iz sredine ili od kraja. Svaka celina je obeležena sasvim apstraktnim naslovom, nekom izmišljenom rečju koja nema, takoreći, nikakve veze sa sadržajem. Datiranje zapisa, iako istinito, ukazuje se kao sasvim irelevantno i apsurdno. Vreme klizi mimo texta pomerajući se čas malo unapred, čas malo unazad, izmeštajući ga. Inače, text je u celini složen u ,,lomljenim redovima`, nešto kao slobodan stih, ali ne radi se o slobodnom stihu, kao što ni zapisi pojedinačno ne predstavljaju pesme, iako se u knjizi može pronaći i po koja pesmica. Možda je potrebno reći još i to da je „Blues diary` poslednja knjiga koja se objavljuje u ediciji pošto se uskoro završava veliki desetogodišnji projekat „Ruža lutanja` Miroslava Mandića, ali i moja poslednja knjiga. Svako pisanje je ujedno i oproštaj od pisanja, ono „sad i nikad više`. Objavljeno je ukupno šest knjiga, četiri zbirke pesama, jedna zbirka pripovedaka i jedan dnevnik. Radi se o četiri autora, poimence to su: Srdan Valjarević, Nenad Jovanović, Slobodan Ilić i Slobodan Tišma. Naravno, sve je počelo sa Miroslavom Mandićem koji je kao pokretač edicije bio urednik samo njene prve knjige `otkrivši` Srdana Valjarevića koji je, sa svojom kasnije kultnom knjigom „Džo Frejzer i 49 pesama`, 1991. postao prvi autor. Sve se dalje odvijalo tako da je svaki autor bio urednik sledećeg izdanja pri čemu je u njegovom izboru bio presudan samo njegov lični afinitet i ništa drugo. Na kraju, došli smo u pomalo čudnu situaciju da sam ja, S. Tišma, sam sebi urednik. Ispada da je presudan bio moj lični afinitet prema samom sebi. Svi su pisci, lažni ili pravi, zaljubljeni u svoje pisanje, u svoju umetnost, što je pomalo degutantno. Ali to u ovom slučaju više i nije važno,,,Blues diary` mi se sve manje svida, nekada mi se čak uopošte ne svida. Bolje bi mi bilo da svoje misli posvetim Robinsonu Krusou, Utnapištimu dalekom ili Nereju neuhvatljivom u njegovom morskom plićaku. Jarac na koga je Kruso naišao u ostrvskoj pećini je večni astralis, ozvezdana priroda... ma, šta! U Novom Sadu, 17. dec. 2000.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Autor - osoba Simić, Čarls Naslov Izabrane pesme : 1965-1982 / Čarls Simić ; preveli David Albahari...[i dr.] Vrsta građe knjiga Jezik srpski Godina 1983 Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1983 Fizički opis 93 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Albahari, David IZABRANE PESME 1965–1982 Nema razloga da se dvoumimo oko činjenice da je jedan od zaloga Simićevog književnog uspeha i to, što je pesnik u engleski jezik svojih stihova ugradio neka dubinska iskustva svog maternjeg srpskohrvatskog jezika – naučenog u ratnom detinjstvu i sazrelog u dečaštvu provedenom na ulicama Beograda. To je kao rezultat proizvelo jednu vrlo originalnu tenziju stiha, osobenu strogost jezika i možda paradoksalnu disciplinovanost njegovih inače slobodno asociranih slika i simvola. Američki kritičari pišu tako o „poeziji ko ja kao da je putovala iz velikih daljina da bi stigla do pisane strane“, ili o „pesmama napisanim na osnovu nezaboravnih detalja sagledanih bistrinom detinjeg pogleda, pa zazvanih protiv amnezije vremena“, ili pak o „pes-mama koje nastaju u prostorima između shvaćenog sveta i sveta nanovo stvorenog sećanjem“ – da bi se složili u kritičkim konstatacijama koje govore, na primer, o Simićevom „jezgrovitom stilu, oštrim slikama i nepogrešivom evociranju izmrvljenog iskustva“, kao jasno razaznatljivim karakteristikama njegove poezije. Objavljivan kod nas i do sada po književnim časopisima i listovima (kao i u jednoj antologiji savremene američke poezije), Simić je sada prvi put na ovom jeziku predstavljen knjigom. Većina prevoda u ovoj knjizi nova je – a autor je inače sve prevode pomno pregledao i sravnio sa originalima. Nekoliko pesama preveo je i sam; tačnije, napisao ih iznova na svoj maternjem jeziku. Knjiga dakle na izvestan način znači i vraćanje jedne poezije nekim njenim istočnicima i nekim od njenih najdubljih inicijalnih iskustava. Čarls Simić (Beograd, 1938 – Njujork, 2023), američki pesnik i esejista srpskog porekla. Jedan je od najznačajnijih savremenih svetskih pesnika i esejista. Najvažnije knjige pesama: Raščinjavajući tišinu (1971), Povratak mestu osvetljenom čašom mleka (1974), Haronova kosmologija (1977), Klasične igre iz balske dvorane (1980), Oštrine (1982), Beskrajna tuga (1986), Svet se ne završava (1989), Knjiga bogova i đavola (1990), Hotel Nesanica (1992), Venčanje u paklu (1994), Šetnja sa crnom mačkom (1996), Jackstraws (1999), Noćni izlet (2001), Moja nema pratnja (2005), Ta sitnica (2008), Majstor prerušavanja (2010). Najznačajnije knjige eseja: Alhemija sitničarnice (1993, 2008), Nezaposleni vidovnjak (1999), Metafizičar u mraku (2003). Najvažnije nagrade: Nagrada Makarturove fondacije, Pulicerova nagrada, Nagrada “Edgar Alan Po”, Nagrada Američke akademije, Međunarodna Grifinova nagrada za poeziju, Nagrada “Valas Stivens”, Nagrada Poeta Laureatus Kongresne biblioteke u Vašingtonu, Nagrada Srpskog PEN centra za prevođenje srpske književnosti, Medalja „Robert Frost” za životno delo u poeziji, Nagrada Vilček za umetnost i humanistiku. Na engleski jezik preveo je knjige pesama Vaska Pope, Ivana V. Lalića, Ljubomira Simovića, Milorada Pavića, Branka Miljkovića, Novice Tadića, Radmile Lazić, kao i tri antologije moderne srpske poezije. Bio je stalni kritičar New York Review of books. Predavao je književnost na Univerzitetu Nju Hempšir. U izdanju Arhipelaga objavljeni su knjiga eseja Čarlsa Simića Alhemija sitničarnice (2008) i knjiga izabranih i novih pesama Iščekujući presudu (2010). MG106

Autor - osoba Simić, Čarls Naslov Hotel Nesanica : [pesme] / Čarls Simić ; s engleskog preveo Vladimir Pištalo Jedinstveni naslov Hotel Insomnia. scc Vrsta građe poezija Jezik srpski Godina 1994 Izdavanje i proizvodnja Vršac : Književna opština Vršac, 1994 (Beograd : T & G) Fizički opis 96 str. ; 19 cm Drugi autori - osoba Pištalo, Vladimir, 1960- = Pištalo, Vladimir, 1960- Zbirka ǂBiblioteka ǂAtlas vetrova ǂBiblioteka ǂKOV (Broš.) Napomene Prevod dela: Hotel Insomnia / Charles Simic Stanar `Hotela Nesanica` / Vladimir Pištalo: str. 81-94 Na koricama beleška o autoru. U „Hotelu Nesanica“ odnos prema stvarima je i bezazlen i mističan i slikovit i racionalan. Autor je u stalnoj potrazi za korenima lokalne imaginacije, načinom na koji Amerikanac sanja i zamišlja. Otkrivanje Amerike nastaviće se u svim vremenima kroz umetnička zapažanja. Realnost je srazmerna količini emocija uloženih u nju. Na umetnicima je da podstaknu ulagače ljubavi da se koncentrišu na onu pojavu na svetu koja se naziva Amerika. Veliki spektakl noći „Raširio je svoja crna krila u Novom Svetu kao da ih više nikada neće sklopiti“. Veština savremenog pesnika je u tome da „ukida hijerarhiju lepote i otvara se prema savremenim mitovima“. Po Simiću, „samo takva sveuključujuća estetika može data smisao američkoj realnosti!“ – Vladimir Pištalo Čarls Simić (Beograd, 1938 – Njujork, 2023), američki pesnik i esejista srpskog porekla. Jedan je od najznačajnijih savremenih svetskih pesnika i esejista. Najvažnije knjige pesama: Raščinjavajući tišinu (1971), Povratak mestu osvetljenom čašom mleka (1974), Haronova kosmologija (1977), Klasične igre iz balske dvorane (1980), Oštrine (1982), Beskrajna tuga (1986), Svet se ne završava (1989), Knjiga bogova i đavola (1990), Hotel Nesanica (1992), Venčanje u paklu (1994), Šetnja sa crnom mačkom (1996), Jackstraws (1999), Noćni izlet (2001), Moja nema pratnja (2005), Ta sitnica (2008), Majstor prerušavanja (2010). Najznačajnije knjige eseja: Alhemija sitničarnice (1993, 2008), Nezaposleni vidovnjak (1999), Metafizičar u mraku (2003). Najvažnije nagrade: Nagrada Makarturove fondacije, Pulicerova nagrada, Nagrada “Edgar Alan Po”, Nagrada Američke akademije, Međunarodna Grifinova nagrada za poeziju, Nagrada “Valas Stivens”, Nagrada Poeta Laureatus Kongresne biblioteke u Vašingtonu, Nagrada Srpskog PEN centra za prevođenje srpske književnosti, Medalja “Robert Frost” za životno delo u poeziji, Nagrada Vilček za umetnost i humanistiku. Na engleski jezik preveo je knjige pesama Vaska Pope, Ivana V. Lalića, Ljubomira Simovića, Milorada Pavića, Branka Miljkovića, Novice Tadića, Radmile Lazić, kao i tri antologije moderne srpske poezije. Bio je stalni kritičar New York Review of books. Predavao je književnost na Univerzitetu Nju Hempšir. U izdanju Arhipelaga objavljeni su knjiga eseja Čarlsa Simića Alhemija sitničarnice (2008) i knjiga izabranih i novih pesama Iščekujući presudu (2010). MG17 (L)

Veoma dobro očuvano! Autor - osoba Ivšić, Radovan Naslov Crno / Radovan Ivšić Vrsta građe poezija Jezik hrvatski Godina 1974 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Liber, 1974 (Rijeka : Riječka tiskara) Fizički opis 153 str. ; 20 cm Zbirka ǂBiblioteka ǂRazlog ; 80 Radovan Ivšić: Crno, Biblioteka Razlog, knjiga br. 80, Izdavačko poduzeće Liber, Zagreb, 1974. „Među izdanjima iz Razlogove biblioteke posebno treba izdvojiti zbirku pjesama Radovana Ivšića Crno (1974), upravo kao jedno od onih izdanja zbog kojih tvrdimo da je Arsovski još više pažnje posvećivao unutrašnjost knjige, knjižnom bloku, nego ovicima. Međutim, i u toj interpretaciji treba biti oprezan jer je sam Ivšić (u zbirci je predstavljen izbor njegovih većinom ranije objavljenih pjesama) poeziji pristupao na izrazito vizualan način, riječ je o tzv. konkretnoj odnosno vizualnoj poeziji. Arsovski je, u najmanju ruku, u Ivšiću našao savršenog sugovornika, nekog tko jednako dobro razumije grafičku dimenziju teksta – kojeg ponekad nalazimo u čvrstim blokovima, a drugdje npr. stepenasto ponire pod utjecajem neke njemu inherentne gravitacije – i još više važnost bjelina, kako međuprostora između teksta, tako i imaginarnih margina koje ga opkoljavaju. Samo dvije godine kasnije, u izdanjima BiblioTeke, specifično kod poema Stéphanea Mallarméa i Tončija Petrasova Marovića, susrest ćemo se s daleko radikalnijim pristupima.` - iz teksta M. Goluba i D. Kršića, Mihajlo Arsovski ● Knjige i periodika ● 3. dio: Prolog, CeKaDe, Teka, SN Liber, 1990-e i 2000-e, http://dizajn.hr/blog/mihajlo-arsovski-knjige-periodika-3-dio/ Radovan Ivšić (Zagreb, 22. lipnja 1921. – Pariz, 25. prosinca 2009.), hrvatski pjesnik, pisac, dramatik, esejist, prevoditelj i nadrealist svjetskoga glasa, koji je najveću slavu stekao dramom Kralj Gordogan te zbirkom pjesama Crno. Životopis Rodio se kao sin Stjepana Ivšića, hrvatskog jezikoslovca, slavista, akcentologa i rektora Sveučilišta u Zagrebu (1940– 1943). Nakon što je završio klasičnu srednju školu u Zagrebu, diplomirao je humanizam i socijalne znanosti na Sveučilištu u Zagrebu. Kroz svoj otpor ustaškom i komunističkom totalitarizmu pokazao se je kao duhovno i moralno nepotkupljiv umjetnik. Njegova su djela bila zabranjivanja kako tijekom, tako i nakon drugoga svjetskog rata. Za vrijeme Nezavisne Države Hrvatske, Ante Pavelić osobno je naredio zapljenu Ivšićeve prve knjige Narcis. Njegova drama Kralj Gordogan je bila zabranjena Hrvatskoj pod fašističkom i komunističkom diktaturom sve do 1979. godine. Kritizirao je jeftinu politiku, komunizam i lažni nadrealizam. Bio je najveći kritičar Miroslava Krleže, koji je često nazivan najvećim hrvatskim piscem 20. stoljeća, smatrajući neoprostivima kako njegovo priklanjanje režimu, tako i njegovu nesklonost i nerazumijevanje koje je pokazivao prema modernoj umjetnosti. Ivšić je proveo svoj život beskompromisno u duhu slobode. Te vrijednosti su ga približile nadrealističkom pokretu. 1954. godine seli u Pariz, gdje upoznaje Andréa Bretona, nakon čega ravnopravno sudjeluje u svim manifestacijama nadrealističkog pokreta, privatno i profesionalno surađujući s Bretonom, Perétom, Miroom, Benoitom i drugim nadrealistima.. Bio je u braku s francuskom pjesnikinjom Annie Le Brun. Radovan Ivšić preveo je mnoga klasična i suvremena djela francuske književnosti na hrvatski jezik. Postao je jednom od najznačajnijih spona između hrvatske i francuske kulture. ravnopravno je sudjelovao u nadrealističkom pokretu, privatno i profesionalno surađujući s Perétom, Bretonom, Miróom, Benoîtom i drugim nadrealistima. Odbio je sva priznanja. Djela Daha, drama, 1941. Narcis, poema, 1942. Kralj Gordogan, drama, 1943. Vane, igrokaz, 1943. Sunčani grad, korska recitacija, 1944. Kapetan Oliver, drama, 1944. Vodnik pobjednik, drama, 1944. Snjeguljica i medvjedići, dječja drama u stihu, 1948. Tanke, zbirka pjesama, 1954. Akvarij, drama, 1956. Autour ou dedans, zbirka pjesama, 1974. Crno, zbirka pjesama, 1974. Bunar u kuli, poezija, 1974. Aiaxaia ili Moći reći, drama, 1982. U nepovrat, zbirka članaka i intervjua, 1990. Teatar, sabrane drame, 1998. Crno i crno, sabrane pjesme (1940.-2002.), 2003. Poèmes, Gallimard, 2004. Théâtre, Gallimard, 2005. Cascades, Gallimard, 2006. nadrealizam hrvatska savremena književnost postmoderna MG112

Veoma dobro očuvano. Retko u ponudi. Preveo Oto Šolc, dizajn knjige Irislav Meštrović Autor - osoba Lasker-Šiler, Elza Naslov Poezija / Else Lasker-Schüler ; [s njemačkog preveo Oto Šolc] Vrsta građe poezija URL medijskog objekta odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik hrvatski, nemački Godina 1963 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Mladost, 1963 Fizički opis 85 str. ; 17 cm Drugi autori - osoba Šolc, Oto Zbirka ǂBiblioteka ǂOrion Napomene Str. 81-85: Else Lasker-Schüler / O. Š. [Oto Šolc] Uporedo nem. tekst i hrv. prevod. Elza Lasker-Šiler rođena je 1869. u Vupertalu-Elbersfeldu, u imućnoj jevrejskoj porodici. Uz Anetu fon Droste-Hilshof najveća pesnikinja na nemačkom jeziku. Tematika njenog pesništva je, uprošćeno govoreći, dvojaka: na jednoj strani vrlo subjektivna ljubavna lirika (i to je bolji deo njene poezije), na drugoj pesme o hebrejskoj i istočnjačkoj tradiciji, o ličnostima iz Biblije. Ali i jednom i u drugom nizu pesama ona zapanjuje i pleni potpuno samosvojnim slikama i poređenjima. U Berlinu se s početka XX veka družila sa poznatim piscima-boemima (Demel, Ben, Trakl ...). Kad su nacisti došli na vlast emigrirala je u Švajcarsku, odakle je nekoliko puta odlazila u Jerusalim da bi konačno tamo otišla 1939. U Jerusalimu je i umrla početkom 1945. siromašna i usamljena. Gotfrid Ben je o njoj pisao: „Ona je najveća pesnikinja koju je Nemačka ikada imala... Uvek nepokolebljivo obrečena samoj sebi, neprijateljski nastrojena prema svemu što je sito, pouzdano, ljubazno, ona je bila kadra da izražava svoja strasna osećanja, a da pri tom, ne skida veo i ne otkriva onu tajnu koja je bila njena suština.“ Ako život je san, Ljubav i Pesma možda jedine, u senkama tog sna, opstaju nepokošene jednim rastankom, i jednom smrću. Prežive, u emotivnoj drami i lirskom spoju, i više puta, svoja poniranja, svoj smak u tami. Van predumišljaja, bez otpornih sasuda – predodređene bar jednom krahu – poput dvojnosti protomaterije, i one se traže, ohrabruju, razdiru i rastaju, ali u burama i zatišjima uzajamnosti upijaju više, dopiru dalje, na stranputicama bića, bacajući, poput zrnaca prašine, oštra, duga svetla, koja nas razbude, ma u kom da smo vremenu usnuli. To je ono čudo književnosti, o kome piše Aleksandar Genis – preživi upravo neizrecivi, „neraščlanljivi deo čoveka, supstancijalan poput srca, bez koga se jedan autor ne bi razlikovao od drugog“ – iako pesma nije drugo do radosni ili bolni obgrljaj zraka, a sama reč uzdah koji ne ljubi zadugo zadati oblik reci. Senoviti eros Izražavajući, u jeku ekspresionizma, snažne energetske suprotstavljenosti, Elza Lasker-Šiler (1869–1945), u središtu burnog modernističkog jata koje u rasponu od 1910. do 1932. okuplja Der Šturm (Bura) i njen drugi muž Hervart Valden (Georg Levin), svoje boje označila je slikovnim nabojem epohe (Šagal, Kandinski, Kle, Kokoška, Munk, Pikaso) kao „crne i zvezdaste“, smelo profilišući, u znaku raspada klasične pesničke slike, dragulje lirskih elipsi, tenziju, nadahnuća imanentno kompleksna, koja je cine čas srećnim navigatorom, čas brodolomnikom čuvstvenih bura. Krhko- svetlosni i senoviti eros najznačajnije nemačke poetese, ne zazirući od isplovljenja u svet i vaseljenu nepoznatu busolama i telemetriji, u spletove motiva čije su parenteze upravo ljubav i smrt, nalaže odvažnost pisma, sintaksičku uzdrmanost (upitnici, eksklamacije, nedovršen stih), koja emanira lirske potrese i samospoznaju individue koja je u isti mah svet i njegov izgnanik, čulnost i transcendencija, opojna senzualnost i porazna jeza neovladivog: Gde god da sam sedela pod svadbenim jutrom,//smrzavao se zasanjani lotos/na mojoj krvi. Nestalna i samoponiruća raspoloženja (Uvek moram kako bura hoće...), umilnost ljubavnih predaja i nova prodornost, krotko obraćanje izabranicima po peru i srcu (G. Benu, medu ostalima), lucidnost i intuicija, ali i težina udesa, tvore senzualni sinkretizam ove poezije, iz koga spontano izrastaju vidovite i minuciozne nadlične apoteoze. Volim te kao posle smrti /a duša mi je raširena nad tobom -//duša mi je uhvatila sve patnje – ovi stihovi su po meri duhovnog oka, ispunjenja iznova osporena rivalstvom izmičuće drugosti, dok „sveta mahovina“ erotske pustolovine vrhunskom suptilnošću (samo nam se pleća još igraju kao leptiri) odaje slatkost i tamu svojih bezobalnih obrisa. Rapsodija ili ništa Dok proza ove autorke evocira boemsku klimu nestabilnih emotivnih i prijateljskih veza (sa Demelom, Traklom, Verfelom, Krausom), njena poezija lomi lirske konvencije i, u rasponu od egzotičnog tkanja do glasa molitvi, uvek ostaje potresno obraćanje, „na jezicima urezanim kao harfe“. Od zbirke „Stiks“ (1902) do knjige „Moj plavi klavir“ (1943) pesnikinja na svoj način ostvaruje harizmatični zavet Volasa Stivensa („Covek sa plavom gitarom“, 1937): Pesma mora biti rapsodija ili ništa. Rapsodija toga kako jesu stvari. Izbor Branimira Živojinovica, iako ne obuhvata pesme sa hebrejskom tematikom ove jevrejske poetese (pred nacističkim pogromima utočiste nalazi u Jerusalimu, gde i umire), ukazuje na biće ove lirike, koja, poetskim interponiranjima, doseže premošćena fantastičkog i erotskog, a simboliku hebrejske tradicije izvodi do sakralnog venčanja drevnosti i transcendencije: Ja sam hijeroglif/koji stoji pod stvorenim svetom//i moje oko je/vrhunac doba,//njegovo blistanje ljubi Božji rub. Najčešće, do spoja radosti imenovanja, u pesmama ljubavi, i patosa neizgovorivog – u napuklinama snažno izvajanog poetskog ploda. MG112

Vasko Popa NEPOČIN POLJE, posveta Autora Prosveta, Beograd 1963. Tvrd povez sa zaštitnim omotom, manji format, 100 strana. Stanje Vrlo dobro, zabeleške na predlistu knjige, označeni pasusi na marginama, neznatno oštećenje omota, posveta Autora na predlistu knjige.

Jutro pripada pticama-Jugoslovensko haiku pesnistvo 1-3 228+222+254 Šljivin cvet-Japansko haiku pesnistvo 126 strana Pahulje maslačka-jugoslovensko haiku pesništvo u prevodu na ruski 179 strana Povetarac nad potokom-O haiku poeziji i haiđinima252 strane Izdavač:Centar za Istočnu Aziju Filološkog fakulteta u Beogradu, Beograd,2002 21 cm Mek povez sa klapnom

Knjiga je odlično očuvana. Izdanje Edok Zagreb 1998. Tvrdi povez,format 23 cm,146 strana. Na početku knjige stoji posveta pesnika Jevrema Brkovića (slika 4). Sadržaj knjige pogledajte na slici broj 2.

Kameni Spavač - Mak Dizdar, Bibliofilsko Izdanje. Tvrdi povez. Godina: 1973. Broj strana: 145 + Dodatak na kojem nisu odštampani brojevi strana. Tragovi starosti i korišćenja. Providni uvijač knjige u gornjem delu malo oštećen. Srednje očuvano. Stanje Kao Na Fotografijama.

posveta iz 1953 odlično očuvana