odlicno stanje retko u ponudi Dr Gojko Vučković The Case of Yugoslavia Ethnic Cleavages and Conflict: The Sources of National Cohesion and Disintegration - The Case of Yugoslavia Hardcover – 4 Jul 1997 An examiniation of the relationship between ethnic violence and the different forces and concepts which affect the social, political and administrative context within multiethnic nation-states and among the community of nation-states. This volume aims to assist current policy-makers with proposals and solutions for the resolution of ethnic conflict by constructing a model which can be used comparitively on an international level. The author applies this model to the former Yugoslavia focusing on the lessons to be learnt from this conflict which could prevent similar conflict and aid peaceful reconciliation in war-torn regions. Hardcover: 178 pages Publisher: Ashgate Publishing Limited (4 July 1997) Language: English tags: narodi jugoslavije kohezija dezintegracija kraljevina jugoslavija sfrj josip broz tito ... raspad bivsa jugoslavija rat devedesetih ...

Istorijski fijasko sistema monoorganizacije hijerarhije: Godine raspada (1987-1992) / Najdan Pašić Beograd / Podgorica 1996. Mek povez, IV + 176 strana. Napomena: na tri strane tragovi olovke (uredno obeležena rečenica ili njen deo); ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana. R24 Sadržaj: UVODNA REČ AUTORA Da li se i u čemu se menjaju odnosi ideologije, nauke i politike. Večito traganje za nepristrasnim, natklasnim, intersno-neutralnim upravljačima Liberalno demokratska negacija nepodržavljenog „civilnog društva” u korist profesionalnih upravljača: „država blagostanja” i korporatizam. Najopasniji parcijalni interes - uži upravljački interesi onih koji profesionalno i ovlašćeno izražavaju i brane opšti društveni interes. Savremena „sovjetologija”: kritika i „samokritika” Naučna kritika utopije ili sudar suprotnih „blokovskih ideologija”? Prvi deo: QUO VADIS „TRANZICIJA” RAZORNI POLITIČKI ZEMLJOTRES: UZROCI, POSLEDICE, STVARNA SUŠTINA Operacija spasavanja institucija i personala birokratske vlasti Naciocentrizam: suština, poreklo i konkretni pojavni oblici Nesavladana tendencija restauracije autoritarnog monopolizma i „političkog jednoumlja” Stare dileme u novom istorijskom ruhu Gvozdeni trougao autoritarnog naciocentrizma Novi oblik religijskog mišljenja: kult obogotvorene Nacije Hipertrofirana ustavna zaštita nacionalnog samoopredelenja i ravnopravnosti - nov dodatni izvor naciocentrizma Sudar i sprega „zemaljskog” i „nebeskog carstva” (svetovne i duhovne VLASTI) NESAVLADANI (NESAVLADIVI?) PUT: OD PARTIJSKE DO PRAVNE DRŽAVE Partijsko „posedovanje” države Razvenčavanje administrativne sfere i sfere politike Zašto je pravna država nezamenjiv temelj svake istinske pluralističke demokratije Vlast obuzdava vlast Elementi institucionalizovane odbrane od birokratskog političkog voluntarizma i samovolje autoritarnih „vođa” Raskid sa „starim”: prividi i stvarnosti Najteži problem: kako doći do pravne države u uslovima raspadanja pravnog sistema Privid jedinstva i sazrevanje rascepa u „monolitnoj” partiji i u društvu Gde leže uzroci krize legitimnosti sistema partijsko-državnog monolitizma Nepriznati faktori realnog političkog života: borba za vlast iza paravana idiličnog jedinstva Nova dimenzija protivrečnosti i sukoba političkih vlastodržaca i „civilnog društva” Novi pogledi na prirodu i „razvojne faze” sistema partijsko-državnog monolitizma Agonija sistema monoorganizacione hijerarhije: traženje izlaza u dva različita pravca Drugi deo : IZMEĐU TRŽIŠNE 1 POLITIČKE PRAVDE SAMODESTRUKCIJA IDEOLOŠKIH APARATA PARTIJSKE DRŽAVE Istorijski mandat političke avangarde Povlačenje u neredu Kraj jednopartizma ili kraj Partije? Teleokratski sistemi: odlike i razlike Napuštanje vere u socijalističku „predestinaciju” Šta spasavaju vlastodršci: svoju vlast ili tekovine socijalističkog razvoja? Kriza legitimnosti jednopartijskog monopola vlasti i neuspeh „simuliranog” pluralizma HIPERTROFIJA NORMATIVIZMA U POLITIČKOM SISTEMU SOCIJALISTIČKOG SAMOUPRAVLJANJA: UZROCI I POSLEDICE Treći deo: NACIJA, NACIONALIZAM I NACIOCENTRIZAM KAKO NASTAJU MODERNE NACIJE Slabosti evropocentičnih teorija nacije ELEMENTI DRUŠTVENOG BIĆA NACIJE Politička instrumentalizacija nacije i prodor nacionalizma Zakoniti oblik društvene integracije KPJ I NACIONALNO PITANJE U KRALJEVINI JUGOSLAVIJI (1918-1941) NACIONALNO PITANJE U NOB-u I SOCIJALISTIČKOJ REVOLUCIJI OSNOVNI PRAVCI I DILEME REŠAVANJA NACIONALNOG PITANJA U SOCIJALISTIČKOJ JUGOSLAVIJI EVOLUCIJA JUGOSLOVENSKOG FEDERALIZMA Izvori nacionalizma u jugoslovenskom društvu juče i danas Kosovo, Srbija i Jugoslavija NACIONALNA PODVOJENOST - RAK-RANA KOSOVSKE POLITIKE I PRIVREDE Kosovo između straha i nade PRILOG DISKUSIJI O AUTONOMIJI VOJVODINE Istorijski ćorsokak naciocentrizma i pitanje autonomija Suvereni građanin ili suverena nacija Pluralistička priroda modernog društva i jednodimenzionalna organizacija globalnog društva Naciocentrizam: Ružno lice hipertrofiranog, egocentričnoo nacionalizma Ideal „etnički čiste” (očišćene) nacionalne države Razoma sila jednonacionalnog političkog organizovanja Četvrti deo: NACIONALNA DRŽAVA, SLOBODNI GRAĐANIN I CIVILNO DRUŠTVO KLASNI OKVIRI I GRANICE INTERESNOG PLURALIZMA Fokus analize: ostvarivanje interesa radničke klase. Dva jednostrana pristupa Ograničavajuće dejstvo svojinsko-pravnog monopola Ograničavajuće dejstvo autoritarno-hijerarhijske organizacije Ograničavajuće dejstvo mehanizma političkog posredovanja METAMORFOZE „APSTRAKTNOG GRAĐANINA” Okosnica i mera konkretno-istorijskog ostvarivanja i realnog dometa demokratske političke organizacije društva Imaginarna prošlost u službi projektovane budućnosti Zašto je formalna parlamentarno-predstavnička demokratija nadživela svoje kritičare i razne „alternativne metode” demokratske organizacije Ključna uloga samoregulacionog robno-novčanog tržišta. „Tržišna pravda” umesto političke Zahtevi za potpuno razvijenom „konkretnom” i „potpunom” demokratijom bili su često samo oblik ideološkog otpora stvarnoj demokratizaciji političkih odnosa i institucija. Sloboda između dva mehanizma društvene prinude. Konstituisanje „civilnog društva” Istorijska šansa pluralističkih demokratija u uslovima opšte krize sistema monoorganizacione hijerarhije Od „apstraktnog građanina” do konkretne slobode za pojedince i društvene grupe Sloboda OD i sloboda ZA Pitanje jednakopravnosti građana u prvim sovjetskim ustavima ZAKLJUČNE NAPOMENE

ŽIVKO AVRAMOVSKI BALKANSKA ANTANTA 1934-1940. Izdavač - Institut za savremenu istoriju, Beograd Godina - 1986 380 strana 24 cm Edicija - Studije i monografije Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Predgovor POKUŠAJI ZA STVARANJE BALKANSKOG PAKTA U DRUGOJ POLOVINI DVADESETIH I POČETKOM TRIDESETIH GODINA tanje na Balkanu posle prvog svetskog rata Zaoštravanje jugoslovensko-grčkih odnosa i predlog grčke vlade za sklapanje arbitražnog pakta na Balkanu Britanska inicijativa za sklapanje,,Balkanskog Lokarna` krajem 1925. godine Razvitak političkih odnosa na Balkanu i ideja,,Balkanskog Lokarna` 1926 - 1928 Prva Balkanska konferencija 5-12. oktobra 1930. godine Projekat tripartitnog grčko-tursko-bugarskog pakta i turski i grčki predlozi za „pacifikaciju` Balkana i rešavanje makedonskog pitanja Druga Balkanska konferencija Treća Balkanska konferencija DIPLOMATSKE PRIPREME ZA SKLAPANJE BALKANSKOG PAKTA Oživljavanje turske akcije u proleće i leto 1933. godine Jugoslovensko-rumunske inicijative u jesen 1933. godine Poseta kralja Aleksandra Bugarskoj, Turskoj i Grčkoj Tituleskuov put u balkanske zemlje Razgovori Boris Karol i Titulesku Arasova poseta Atini, Beogradu i Sofiji i potpisivanje jugoslovensko-turskog pakta Poseta kralja Borisa Beogradu decembra 1933. godine Grčka inicijativa za pakt učetvoro Četvrta Balkanska konferencija POTPISIVANJE PAKTA BALKANSKOG SPORAZUMA Sednica Stalnog saveta Male Antante u Zagrebu Poseta Borisa i Mušanova Bukureštu i odbijanje Bugarske da pristupi Balkanskom paktu Parafiranje Pakta balkanskog sporazuma i dodatnih protokola u Beogradu 4. II 1934. godine Potpisivanje Pakta balkanskog sporazuma u Atini 9. februara 1934. godine Stav velikih sila prema Balkanskom paktu RATIFIKOVANJE PAKTA I POTPISIVANJE DOPUNSKIH INSTRUMENATA Stav grčke opozicije prema Paktu i vladina interpretativna izjava Reagovanje ostalih potpisnica na grčku interpretativnu izjavu Pitanje saradnje s Bugarskom Poseta generala Kondilisa Ankari maja 1934. Razgovori u Beogradu i Ženevi o obavezama za pružanje vojne pomoći u slučaju stupanja BP u dejstvo Balkanski sporazum i Bugarska posle devetnaestomajskog prevrata 1934. godine Potpisivanje dopunskih sporazuma o organizaciji Balkanskog sporazuma Kraj Balkanske konferencije POTVRDA VERNOSTI NAČELIMA KOLEKTIVNE BEZBEDNOSTI BALKANSKI SPORAZUM U EVROPSKOJ POLITICI 1935. GODINE Stav Balkanskog sporazuma prema projektu Dunavskog i Mediteranskog pakta Venizelistička pobuna u Grčkoj i držanje članica Balkanskog sporazuma Posledice venizelističke pobune na odnose između članica Balkanskog sporazuma Sednica Stalnog saveta Balkanskog sporazuma u Bukureštu 10-13. maja 1935. Britanske analize stanja na Balkanu posle sednice u Bukureštu 10. maja 1935. godine Balkanski sporazum i etiopska kriza RAZLAGANJE SISTEMA KOLEKTIVNE BEZBEDNOSTI I ZEMLJE BALKANSKOG SPORAZUMA Balkanski sporazum i rajnska kriza Sednica Stalnog saveta Balkanskog sporazuma u Beogradu od 4. do 6. maja 1936. godine Balkanski sporazum i revizija statusa moreuza Jugoslovensko-bugarski pakt o večnom prijateljstvu i njegov uticaj na odnose u Balkanskom sporazumu Sednica Stalnog saveta Balkanskog sporazuma 15-18. februara 1937. godine u Atini Balkanski sporazum i jugoslovensko-italijanski pakt U PREDVEČERJE RATA Balkanski sporazum i anšlus Austrije Solunski sporazum Uticaj Minhenskog sporazuma na zemlje Balkanskog sporazuma Sednica Stalnog saveta u Bukureštu 20-22. februara 1939. godine Balkanski sporazum britanska nastojanja za stvaranje balkanskog pakta protiv agresije od strane sila Osovine u proleće i leto 1939. god. Stav Jugoslavije, Rumunije i Grčke prema britansko-turskoj i francusko-turskoj deklaraciji Nemačke mere za sprečavanje stvaranja probritanskog bloka na Balkanu POČETAK DRUGOG SVETSKOG RATA I KRAJ BALKANSKOG SPORAZUMA Pokušaj proširenja Balkanskog sporazuma i stvaranja neutralnog bloka na Balkanu Sednica Stalnog saveta u Beogradu 2-4. februara 1940. Degradiranje beogradskih zaključaka i slabljenje veza između članica Balkanskog sporazuma Poslednji dani Balkanskog sporazuma Summary Registar imena Registar geografskih naziva Skraćenice `Istorija Balkanske antante, defanzivnog pakta između Jugoslavije, Rumunije, Grčke i Turske, privlačila je veću pažnju u drugim zemljama nego u Jugoslaviji, iako je ona predstavljala značajnu komponentu u međunarodnom položaju Kraljevine Jugoslavije u vreme uspona fašističkih sila i sve bržeg razaranja sistema kolektivne bezbednosti. Prve publikacije o Balkanskoj antanti pojavile su se već pre drugog svetskog rata (R. J. Kerner and H. N. Howard, The Balkan Conferences and the Balkan Entente, 1930-1936, Barkley, California, 1936 i B. Kostov, La Bulgarie et le pacte Balcanique, Paris, 1938). Posle drugog svetskog rata jedino je u rumunskoj istoriografiji objavljeno dva monografska dela posvećena ovoj problematici: Cristian Popisteanu, Romania si Antanta Balcanica, Bucuresti 1968 i Eliza Campus, Intelegrea Balcanica, Bukuresti 1972, E. Campus je ponovo pisala o ovom problemu u knjizi The Little Entente and the Balkan Aliance, Bukuresti 1978. U ostalim zemljama članicama Balkanske antante nisu do sada publikovane monografska dela posvećena njenoj istoriji. Ta problematika obrađivana je u posebnim člancima i u monografijama u kojima se šire međunarodni položaj ovih zemalja uoči drugog svetskog rata. Poslednjih godina istoriji Balkanske antante posvećuje se veća pažnja i u bugarskoj istoriografiji. Pored nekoliko članaka u časopisima i ceo broj 11 časopisa Studia Balcanica posvećen je problemu diplomatske pripreme za sklapanje Balkanskog pakta. U jugoslovenskoj istoriografiji, sem potpisanog, koji je objavio nekoliko članaka posvećenih stvaranju Balkanske antante i stavu velikih sila i Bugarske po tom pitanju, o njenom mestu u političkoj konstelaciji u jugoistočnoj Evropi najviše je u svojim radovima pisao Vuk Vinaver, a pre svega u monografijama Jugoslavija i Mađarska 1933-1941, Beograd 1976. i Jugoslavija i Francuska između dva rata, Beograd 1985. Pored njega o ovom pitanju su pisali Dušan Lukač u svojoj dvotomnoj monografiji Treći Rajh i zemlje jugoistočne Evrope, Beograd 1982, i Bogdan Krizman u knjizi Vanjska politika jugoslavenske države 1918-1941, Zagreb 1975. Potpisani je ovim pitanjem počeo da se bavi još pre dve decenije. Međutim, domaći arhivski fondovi nisu omogućavali stvaranje kompletne dokumentacione osnove za izradu jedne istorijske studije, jer je najveći deo dokumentacije Ministarstva inostranih poslova Kraljevine Jugoslavije uništen u aprilskom ratu 1941. Sačuvana je jedino građa o radu Ekonomskog saveta Balkanske antante, koja se čuva u fondu Konzularno-privrednog odeljenja Ministarstva inostranih poslova. Zbog toga je rukopis mogao biti završen tek posle dobijanja mogućnosti za pribavljanje diplomatske građe iz Britanskog državnog arhiva (Bublic Record Office 371, a naročito grupa Southern, General), iz Arhiva Ministarstva inostranih poslova u Pragu (Arhiv Ministerstva zahraničných veci (fond Politické zprávy) i Političkog arhiva Ministarstva inostranih poslova u Bonu (Politisches Archiv des Auswärtigen Amtes, fond Politische Abteilung IIb, grupa Balkanpolitik im algemeinen, Zwischenstaatliche aussenpolitische Probleme). Britanska i čehoslovačka dokumenta imaju visok stepen verodostojnosti, jer su ove dve vlade bile stalno obaveštavane od najmerodavnijih ličnosti zemalja potpisnica o svim problemima vezanim za osnivanje i rad Balkanske antante. Prikupljanje dokumentacije iz inostranih arhiva omogućeno je od strane Samoupravne interesne zajednice nauke SR Srbije, pa njoj pripada glavna zasluga što je ova monografija mogla biti napisana i moja najveća zahvalnost. Pored toga dugujem zahvalnost i recenzentima Dr Vuku Vinaveru i Dr Dušanu Lukaču, koji su svojim konstruktivnim primedbama i sugestijama doprineli mnogim poboljšanjima teksta.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Ernst Eisenlohr Ajzenlor Aleksandar Karađorđević Ivo Andrić Antonov Ruždi Aras Tevfik Rusdu Briand Aristide Panagis Tsaldaris Caldaris Aleksandar Cincar Marković Imre Csaky Čaki Čemberlen Austen Chamberlain Osten Boško Čolak Antić Čano Ciano Galeaazo Draganov Dramond Eric Drummond Čedomir Đurđević Đorđe Đurić Fabricius Grigore Gafencu Gafenku Galop Nikolaj Genčev Kimon Gergijev Hermann Gering Goering Hadži Mišev Edward Halifax Halifaks Hanak Hassell Ulrich Hasel Neville Henderson Viktor Von Heeren Heren Adolf Hitler Egon Heymann Hejman Hjudžesen Hugh Knatchbull Hugessen Hoppe Hans Joachin Hoare Reginald Nikolaus Hiklos Horti Horthy Mario Indelli Indeli Ismet Inou Ineni Bogoljub Jevtić Aleksandar Kadogan Kafandaris Šukri Kaja Eliza Kampus Campus Kanja Kalman Kanya Pavle Karađorđević Karol Frank Kelog Kellog Kemal Paša Ataturk Ronaald Campbell Kembel Kenard Howard William Kennard Georgi Kjoseivanov Kark Clark Kondilis Georgios Condylis Lampson Miles Wederholm Pierre Laval Pjer Maksim Litvinov Lond Lojd Loraine Percy Loren Persi Dušan Lukač Vladimir Maček Maks Prokop Maxa Maksimos Dimitrios Maximos Vojislav Marinković Numan Menemendžoglu Metaksas Joanis Metaxas Andreas Michalakopoulos Mihalakopulos Vladimir Milanović Džems Morgan James Benito Mussolini Musolni Nikola Mušanov Milan Nedić Momčilo Ninčić Konstantin Von Nojrat Neurath Oven O Mali Michael Pallairet Palere Vaclav Palier Pangalos Theodoros Alexandros Papagos Papanastasiu Papanastasiou Aleksanros Nikola Pašić Popištenau Cristian Kristijan Vladimir Petrovič Potemkin Božidar Purić Simeon Radev Remzi Patric Remsey Džordž Rendel George Ribentrop Joachim Von Ribbentrop Joakim Rihthofen Oswald Richthofen Bibika Rozeti Bibica Rosetti Alfred Rosenberg John Simon Sajmon Janko Sakazov Saradžoglu Caracoglu Sardžent Orme Sargent Sofulis Miroslav Spalajković Aleksandar Stamoblijski Milan Stojadinović Vasile Stoica Stojka Ivan Subotić Jan Šeba Tataresku Gheorghe Tatarescu Nicolae Titulescu Titulesku Nikolaj Ernst Weizsacker Vajczeker Robert Vansittart Vansitart Vasil Vasilev Velner Wellner Elefterios Venizelos Eleutherios Veniselos Verman Woermann Vuk Vinaver Viek Sidney Waterlow Voterlou Aleksandar Vukčević

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Prvo izdanje! Josip Broz Tito (Kumrovec, 7. maj 1892 — Ljubljana, 4. maj 1980) bio je jugoslovenski komunistički revolucionar, predsednik Saveza komunista Jugoslavije (KPJ/SKJ, 1939—1980) i jugoslovenski državnik, koji je obavljao razne državničke funkcije od 1943. do svoje smrti 1980. godine.[2] Tokom Drugog svetskog rata bio je vođa jugoslovenskih partizana, koji se često smatraju najefikasnijim pokretom otpora u okupiranoj Evropi.[3] Za vreme svoje političke karijere, bio je veoma popularna i cenjena ličnost, kako u zemlji, tako i u inostranstvu.[4] Stekao je veliku međunarodnu slavu kao glavni vođa Pokreta nesvrstanih, pored Džavaharlala Nehrua, Gamala Abdela Nasera i Ahmeda Sukarna.[5] Bio je generalni sekretar (kasnije predsednik Predsedništva) Saveza komunista Jugoslavije (KPJ/SKJ, 1939—1980). Tokom Drugog svetskog rata je postao premijer (1943—1963), a ustavnim promenama 1953. postao je i predsednik (kasnije doživotni predsednik; 1953—1980) Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije (SFRJ). Od 1943. do svoje smrti 1980. godine, imao je zvanje maršala Jugoslavije i položaj Vrhovnog komandanta Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije (NOVJ, do 1945), Jugoslovenske armije (JA, 1945—1951), Jugoslovenske narodne armije (JNA, 1951—1980). Budući da je bio izuzetno cenjen u oba bloka tokom Hladnog rata, primio je oko 98 stranih odlikovanja, uključujući i Orden Legije časti.[6] Josip Broz je rođen u hrvatsko-slovenačkoj porodici od oca Hrvata i majke Slovenke, u selu Kumrovec, u Hrvatskoj (tadašnjoj Austrougarskoj). Kada je regrutovan, veoma se istakao u vojnoj službi i postao je najmlađi vodnik u Austrougarskoj vojsci u to vreme. Nakon što su ga za vreme Prvog svetskog rata teško ranili i zarobili Rusi, Broz je poslat u radni logor na Uralu. Nakon toga je učestvovao u Oktobarskoj revoluciji, a kasnije se priključio i Crvenoj armiji u Omsku. Po povratku u zemlju, došao je u novoosnovanu Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, gde se priključio Komunističkoj partiji Jugoslavije (KPJ).[7] Tito je bio glavni vođa druge Jugoslavije, socijalističke federacije, koja je postojala od 1943. do 1992. godine. Uprkos tome što je bio jedan od osnivača Informbiroa, ubrzo je postao prvi član Informbiroa koji je počeo da prkosi sovjetskoj hegemoniji i jedini koji je uspeo da napusti Informbiro i otpočne sopstveni socijalistički program. Tito je bio zagovornik nezavisnog puta u socijalizam (ponekad nazivanim i „nacionalni komunizam”). Godine 1951. je sproveo samoupravni sistem, koji je razlikovao Jugoslaviju u odnosu na druge socijalističke zemlje. Zaokret ka modelu tržišnog socijalizma doneo je ekonomsku ekspanziju tokom 1950-ih i 1960-ih i pad tokom 1970-ih godina. Njegova unutrašnja politika uključuje suzbijanje nacionalističkih osećanja i promociju „bratstva i jedinstva” šest jugoslovenskih naroda. Nakon Titove smrti 1980. godine, tenzija između jugoslovenskih republika se naglo povećala i 1991. godine zemlja se raspala u građanskom ratu