Elementi likovnog izražavanja Izdavač: Univerzitet umetnosti, Beograd Povez: broširan Broj strana: 216 Ilustrovano. Spolja kao na slikama. Malo požutela po obodu, vrlo dobro očuvana. S A D R Ž A J: UVOD 1. Podela likovnih elemenata 2. Likovni elementi 3. Kompozicija 4. Materijal 5. Geometrijski duh 6. Geometrija i estetika 7. Mogućnost novih formulacija FORMA 8. Razni vidovi forme 9. Analiza linije 10. Rejnolds, Delakroa i Mondrijan 11. Ideje Ozanfana i Žanrea 12. `Univerzalno delo` 13. Odnosi linija 14. Površine i njihovi odnosi 15. Tela (mase) i njihovi odnosi VALERI I TAMNO-SVETLO 16. Valeri i njihove osobine 17. Tamno-svetlo 18. Tamno-svetlo u skulpturi i arhitekturi BOJA 19. Interesovanje za boju 20. Naučna otkrića u Francuskoj 21. Spektar i njegove boje 22. Degradacija boja 23. Mešavina boja 24. Optička mešavina 25. Vibriranje boja 26. Neutralne, tople i hladne boje 27. Prirodne i veštačke boje 28. Vrste boja 29. Palete pojedinih majstora 30. Evolucija shvatanja o boji IZRAZ 31. Pojam izraza (ekspresije) i njegov istorijski razvoj 32. Praktična primena ekspresije 33. Ekspresija i savremena umetnost ODNOS BOJE I FORME RACIONALNO I OSEĆAJNO JEDINSTVO STILA FUNKCIONALNOST I UMETNOST TEORIJA I ŽIVOT DIJALOG O TRAJNOSTI UMETNIČKOG DELA (K-77)

MICHEL HULIN SKRIVENO LICE VREMENA Prevod - Kika Čurović Izdavač - Naprijed, Zagreb Godina - 1989 374 strana 23 cm Edicija - Biblioteka Religija i mistika ISBN - 86-349-0223-4 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Uvod ISKUSTVO NE-SMRTI 1. Filozofski problem Dvostruka nemogućnost Beskonačnost u konačnosti Dva svjedočanstva Geneza onostranosti 2. Susret sa smrću? Smrtna opasnost Svjedočanstva reanimiranih osoba 3. Književni pristupi Odbijanje Prihvaćanje BLISKA ONOSTRANOST 1. Prapovijest 2. šamanski svijet Središnja Azija i Sibir Sjevernoamerički kontinent 3. Afrika: Kult predaka i ponovno rađanje Mit o podrijetlu smrti Ciklus života ONOSTRANOST BEZ POVRATKA 1. Drevna Mezopotamija 2. Faraonski Egipat Smrt, degradirani život Mumija, grobnica, pogrebni namještaj Suncem obasjana noć Rađanje pakla PREMA USKRSNUĆU 1. Predislamski Iran Sutrašnjice smrti Mjesta nagrade Konačni preobražaj 2. Izrael Stari zavjet Rabinski judaizam 3. Islam Iskušenje u grobu Uskrsnuće, raj i pakao KRŠĆANSTVO I ONOSTRANOST 1. Teološki okvir Sveti Augustin Sveti Toma 2. Zamišljeni svijet raja, pakla i čistilišta Raj Pakao Čistilište INDIJA I SELENJE DUŠA 1. Onostranost u vedama i upanišadama Prve teorije Pojavljivanje učenja o ponovnim rađanjima 2. Vedsko shvaćanje ponovnog rađanja Temeljne pretpostavke Ustrojstvo ponovnog rođenja 3. Etički i vjerski problem seljenja duše Složena eshatologija Seljenje duša i sudbina Zaključak Kazalo imena `U djelu Skriveno lice vremena Michel Hulin predstavlja se kao vrstan poznavalac povijesti religija. Komparativnom metodom i razumijevanjem povijesnih veza i zakonitosti, a presjekom različitih iskustava (vjersko, filomističko) zofsko, umjetničko, predočava nam bogatstvo i slikovitost našeg poimanja onostranosti. Tabu smrti je neizbježan element svake civilizacije. U susretu s nespoznatljivim čovjek je izgradio sustave vjerovanja i mitove u kojima izražava svoju tjeskobu i strah od smrti. Onostranost je jedan od pogleda na nju, a imaginarno različitih kultura na različite je načine uobličavalo svoje poimanje onoga svijeta. Prateći genezu onostranosti od prvih tipova karakterističnih za prapovijest ili primitivna društva do strukturiranih religijskih sustava (Egipat, predislamska misao Irana, židovska religija, islam, kršćanstvo, Indija) pratimo i arhetipska mjesta kulturne preradbe ideje smrti. Michel Hulin se ne zadovoljava samo povijesno-antropološkim prikazom našeg poimanja onostranosti nego razmatra filozofski status smrti, njemu metafizičku i etičku dimenziju.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. La face cachée du temps Mišel

Autor - osoba Veseli, Dragutin D. = Veseli, Dragutin D. Naslov Osnovi dendometrije : pitanja i odgovori / Dragutin Veseli Vrsta građe priručnik Jezik srpski, hrvatski Godina 1951 Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : Svjetlost, 1951 (Slavonski Brod : Plamen) Fizički opis 121 str. : graf. prikazi ; 17 cm. ISBN (Broš.) Predmetne odrednice Dendrometrija UVOD 1. Šta nas uči dendrometrija? Uči nas kako se ustanovljuje kubni sadržaj (masa) obloga i izrađenoga drveta, pa sadržaj, dob i prirast oborenih i uspravnih stabala i sastojina. 2. Kako se dijeli dendrometrija? U dendrometriju spada: a) ustanovljenje kubnog sadržaja oborenih stabala, njihovih dijelova i izrađenoga drveta; b) ustanovljenje kubnog sadržaja uspravnih stabala; c) ustanovljenje kubnog sadržaja sastojina; d) ustanovljenje dobi stabala i sastojina; e) ustanovljenje prirasta stabala i sastojina. MG24 (N)

Tema: Akademik Antonije Isaković Izdavač: Centar za mitološke studije, Rača Grupa autora. Priredio: Živojin Andrejić Urednik: Miodrag Stojanović Povez: broširan Broj strana: 256 Pečatirana, odlično očuvana. S A D R Ž A J: 1. ŽIVOJIN ANDREJIĆ - Bibliografija akademika Antonija Isakovića 2. DOBRICA ĆOSIĆ - Antonije Isaković, životni drug 3. MIROSLAV PANTIĆ - Govor na sahrani akademika Antonija Isakovića 4. KOČA JONČIĆ - Posmrtni govor Antoniju Isakoviću 5. LEPOSAVA ISAKOVIĆ MILANIN - Leposava Isaković Milanin o Antoniju Isakoviću starijem 6. SVETOZAR KOLJEVIĆ - „Granične situacije” u pripovedanju Antonija Isakovića 7. ZORAN ŽIVKOVIĆ HRISTIĆ - Antonije Isaković u srpskoj akademiji nauka i umetnosti 8. MIODRAG STOJANOVIĆ - Kako se kalio pisac na porivima zavičaja 9. ŽIVOJIN ANDREJIĆ - Susreti sa akademikom Antonijem Isakovićem i poimanje njegove političke i književne ličnosti 10. MILORAD RADUSINOVIĆ - Slojevi istorijske svijesti u književnom djelu Antonija Isakovića 11. ĐORĐE PETKOVIĆ - Znameniti Račani na kongresu kulturne akcije u Kragujevcu 1971. godine 12. PREDRAG JAŠOVIĆ - Trajanje Isakovićevog dela 13. VIOLETA JOVANOVIĆ, ILIJANA ČUTURA - O trenu Antonija Isakovića 14. TIODOR ROSIĆ - Strah i strepnja u Isakovićevim ranim pripovetkama 15. BRANKO NADOVEZA - Mitološko u romanu „Tren 2“ Antonija Isakovića 16. DUŠAN ŽIVKOVIĆ - Eliptičnost u pripoveci `Berlin kaputt` Antonija Isakovića 17. ZLATA BOJOVIĆ - Dubrovnik XVI veka u viđenju Aleksandra Vidakovića u romanu „Marin Sorgo“ 18. SLOBODAN LAZAREVIĆ - Apsurd i tragična krivica u Andrićevoj noveli „Knjiga“ (K-144)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Lovis Korint (nem. Lovis Corimth; Tapiau, 21. jul 1858 — Zandvort, 12. jul 1925) bio je nemački slikar i grafičar.[1] Stvaralaštvo Istaknuti je predstavnik berlinske secesije.[2] Izraziti je kolorist sa ličnim smislom za oštru karakterizaciju i grotesku. Slikao je širokim namazima kontrastnih boja portrete (G. Hauptman, G. Brandes i niz autoportreta), pejzaže, mrtve prirode te religiozne i mitološke kompozicije.[3] Ilustrovao je grafikama dela Getea, Šilera, Balzaka i dr. Objavio je brojne eseje o istoriji umetnosti, a 1908. objavio je Das Erlernen der Malerei („O učenju slikanja“).[4] Pored pisanja o umetnsoti ostavio je svoju „Autobiografiju“.[5] Naslikao je brojne autoportrete, a stekao je naviku da svake godine na svoj rođendan slika po jedan kao sredstvo samoispitivanja. [6] Na mnogim svojim autoportretima preuzeo je obličje poput oklopljenog viteza (Pobednik, 1910) ili Samsona ( Zaslepljeni Samson, 1912).[7] Od 1915 do 1925. bio je predsednik Berlinske secesije.[8] Godine 1920. u Berlinu je objavljena antologija njegovih umetničko-istorijskih spisa [9] Tokom 1922. njegovi radovi su bili izloženi na Venecijanskom bijenalu.[10] Korint je 15. marta 1921. dobio počasni doktorat Univerziteta u Kenigsbergu. Godine 1925. otputovao je u Holandiju da vidi dela svojih omiljenih holandskih majstora.[11] Dobio je upalu pluća i umro u Zandvortu. Grafike Korint je istraživao svaku tehniku štampe osim akvatinte; favorizovao je suvu iglu i litografiju. Svoj prvi bakropis napravio je 1891. godine, a prvu litografiju 1894. godine. Eksperimentisao je za drvorezemom, ali je napravio samo 12 duboreza, sve između 1919. i 1924.[12] Bio je prilično produkcitvan; u poslednjih 15 godina života napravio je više od 900 grafičkih radova, uključujući 60 autoportreta. Pejzaži koje je stvorio između 1919. i 1925. možda su najpoželjnije slike njegovog celokupnog grafičkog opusa. Nasleđe Kuća u kojoj je Korint rođen još uvek se nalazi u gradu Tapiau, koji se sada zove Gvardejsk, i nalazi se u Kalinjingradskoj oblasti, Rusija. Korint je 1910. godine poklonio sliku Golgata za oltar crkve svog rodnog mesta Tapiau. Na kraju Drugog svetskog rata, kada je Crvena armija izvršila invaziju na istočnu Prusku, ova slika je nestala bez traga. Tapiau je bio među retkim istočnopruskim mestima koje nije razorio rat, što čini verovatim da je slika opljačkana, a ne uništena. Godine 1926. u Nacionalnoj galeriji u Berlinu predstavljena je komemorativna izložba Korintovih slika i akvarela, dok je na Berlinskoj akademiji održana je izložba njegovih grafika i crteža. [13] Do 1930. Nacionalna galerija je nabavila nekoliko velikih slika Korinta pored onih koje su već bile u njenoj kolekciji.[14] Tokom postojanja Trećeg rajha, Korintov rad su nacisti osudili kao degeneričnu umetnost. Godine 1937. nacističke vlasti su uklonile 295 njegovih dela iz javnih kolekcija i prevezle sedam dela u Minhen gde su u martu 1937. izložene na izložbi degenerične umetnosti.[15] Grad Hanover je 2007. vratio sliku Korinta naslednicima jevrejskog kolekcionara Kurta Glasera koji ju je prodao 1933. kako bi finansirao svoje bekstvo od nacista. Slika Rimski pejzaž (1914) uručen je Glejzerovim naslednicima, koje je predstavljala njegova nećaka i njena ćerka iz SAD.[16] U junu 2021. Kraljevski muzeji lepih umetnosti u Briselu pristalo je da vrati Korintskov „Blumenstilleben” ili „Mrtvu prirodu sa cvećem” iz 1913. godine nasledniku Gustava i Eme Majer, koje su nacisti proganjali i primorali da pobegnu zbog njihovog jevrejskog porekla.

Mek povez, br.strana 259, jezik srpski, Nis 1998 god. Autor - Petr Romanovski. Stanje – odlicno 5 (nova, nekoriscena) SREDISNJICA - PLAN - Kapitalno delo Romanovskog. Medjunarodni majstor Romanovski kroz brojne primere iz prakse detaljno objasnjava PLAN IGRE tj. kako treba da se pristupi najtezem delu sahovske partije - sredisnjici. Knjiga ima sledeci Sadrzaj Predgovor srpskom izdanju, od izdavaca uvod 1.Plan 1.1 Opsta metodika a. osnovni pojmovi b.konkretna zamisao c.dinamika d. harmonija 1.2 Polje a. slaba tacka b. veciti konj c. slaba polja na sestom odnosno trecem redu d. neki zakljucci 1.3. Linija 2. Pobede Viljema Stajnica i njihova stvaralacka i tehnicka sustina 3. Etape plana. Polje i linija kao ciljni objekti plana.Pripremna etapa. Konkretizacija igre. Realizacija dostignuca. 4. Igra po a-liniji. 5. Centar. Njegov strategijski znacaj. Skakaci na d5 i e5 (d4 i e4). Pesacki centar. Napad centralnih pesaka. Viseci pesaci. 6. Jos o aktivnoj igri pesacima. Pesacki klin i reakcija na njega. Pesacki juris. Falanga od e i f pesaka. 7. Borba teskih figura 8. Manevrisanje. O inicijativi. 9. Lovacki par.... Preporuka! Namenjena sahistima u usponu! Odgovaram na pitanja ako ih bude bilo

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ljubomir Stojanović (ponekad pominjan kao Ljuba Stojanović; Užice, 6/18. avgust 1860. – Prag, 16. jun 1930) bio je srpski državnik, političar i filolog, redovni član Srpske kraljevske akademije. Filolog i istoričar po obrazovanju, Ljubomir Stojanović je završio Filozofski fakultet Velike škole u Beogradu, a usavršavao se u Beču, Petrogradu i Lajpcigu. Najpre gimnazijski profesor, Stojanović je bio profesor na Velikoj školi u Beogradu od 1891. do 1899. godine. U politiku, Stojanović ušao 1897, kao član Narodne radikalne stranke. Kao osnivač i predsednik Samostalne radikalne stranke, proizašle iz izdvajanja mlađih radikala iz Narodne radikalne stranke, posle 1901. godine (stranka zvanično od 1905) bio je više puta ministar prosvete i crkvenih dela (1903, 1904, 1906, 1909) u Srbiji, pod demokratskom i ustavnom vladavinom kralja Petra I Karađorđevića. U dva navrata bio je i predsednik samostalske vlade (1905–1906). Izbori koje je sprovela samostalska vlada Ljubomira Stojanovića (23. jula 1905), ostali su zapamćeni kao najslobodniji u nizu parlamentarnih izbora sprovedenih po Ustavu od 1903. godine. državni savetnik, Stojanović je bio od 1910. do 1912. Tokom Prvog svetskog rata Posle Prvog svetskog rata Stojanović je bio jedan je od osnivača Republikanske stranke i prvi predsednik njenog Glavnog odbora. Od 1913 do 1923. godine bio je sekretar Srpska kraljevske akademija nauka, buduće Srpske akademije nauka i umetnosti; vrlo aktivan na naučnom polju. Stojanović je objavio izdanja velikog broja starih spomenika, rukopisa, dokumenata, zapisa, natpisa, rodoslova i pisama: Miroslavljevo jevanđelje, Stari srpski natpisi i zapisi (6 knj.), Stari srpski rodoslovi i letopisi, kataloge rukopisa Srpske kraljevske akademije i Narodne biblioteke u Beogradu i drugo. Stojanović je objavljivao kritički priređena dela Vukova dela, ukupno 17 tomova, od kojih je najznačajnija Vukova prepiska. Pisao je i priređivao udžbenike gramatike za srednje škole, studije o starim srpskim štamparijama, srpskim crkvama od 15. do 16. veka, o arhiepiskopu Danilu, a najznačajnije mu je delo biografija Život i rad Vuka Stefanovića Karadžića. Opisivan je kao moralista u politici: „Drugi jedan cenzor javnih naravi, Ljuba Stojanović, više se bunio na njih što su onakve kakve su, nego što je ispitivao zašto su takve. S njegovim u neku ruku totalitarnim shvatanjem demokratije, na lenjir izvedene, savršene u poretku i ljudima, on je u potcenjivanju svega današnjeg polazio od onoga što u dalekoj budućnosti jednog dana treba da bude. Zato je svoj sud o svemu sekao kao na panju. Prilaziti „neobrađenim masama“ sa težnjom da ih razume i strpljivo ih preobražava, on nije umeo. S tim krutim stavom Ljubi Stojanoviću nelagodno je bilo praviti blagovoljenje birača, i zato je prilikom postavljanja njegove kandidacione liste u okrugu, objašnjavanja sa narodom, mesto njega morao vršiti neko drugi. Nesavitljiv u svom moralnom asketizmu, nezavisan od svega i svakog i gotov na svako lično samopregorenje, Ljuba Stojanović nije mogao da pojmi da i svaki drugi nije u stanju da čini kao i on – u kakvim god prilikama bio, ličnim, porodičnim, s kakvom god glavom i opterećenjem u glavi...“ Objavio je monumentalno delo o srednjovekovnim srpskim izvorima „Stari srpski zapisi i natpisi“ u 6. tomova: 1. knjiga 1902. na 480 strana; 2. 1903. godine na 482 strane; 3. 1905. godine na 487 strana; 4. 1923. godine na 227 strana; 5. 1925. godine na 334 strane; 6. 1926. godine na 347 strana. U Užicu je postojala njegova rodna kuća srušena aprila 2016. godine. Dela Srpski rodoslovi i letopisi, uredio ih Lj. Stojanović, U Beogradu : Kraljevsko-srpska državna štamparija, 1883. Miroslavljevo jevanđelje (Évangéliaire ancien serbe du prince Miroslav), Preface (in Serbian and French) and notes (pp. 203–229) by Ljubomir Stojanović. – `Édition de sa majesté Alexandre I roi de Serbie` p. [iv], Fotografska reprodukcija i štampa c. i k. dvorskog umetničkog zavoda Angerera i Gešla, u Beču, 1897. Vuk Stefanović Karadžić : njegov rad na srpskom jeziku i pravopisu : govor prof. Ljub. Stojanovića u svečanoj sednici akademijskog saveta Velike škole na dan prenosa Vukovih kostiju iz Beča u Beograd 20. septembra 1897. godine, Ljub. Stojanović, Beograd : Državna štamparija Kraljevine Srbije 1899. Stare srpske štamparije, od Ljub. Stojanovića, Beograd : Nova električna štamparija Petra Jockovića, 1902. Katalog Narodne biblioteke u Beogradu. Knj. 4, Rukopisi i stare štampane knjigećć, sastavio Ljub. Stojanović, Beograd : Kralj.-srpska državna štamparija, 1903. Srpska gramatika za III razred gimnazijećć, sastavio Ljub. Stojanović, Beograd : Velimir Valožić, 1913. Život i rad Vuka Stefanovića Karadžića : (26. okt. 1787 + 26. jan. 1864), napisao Ljub. [Ljubomir] Stojanović, Beograd, Geca Kon, 1924, XXIV-783 str. Stare srpske povelje i pisma. Knj. 1, Dubrovnik i susedi njegovi. Deo 1, sredio Ljub. Stojanović, Beograd : Srpska Kraljevska Akademija, 1929.

Nova, nekorišćena Mistička fabula XVI-XVII vek Mišel de Serto Izdavač: Službeni glasnik (2009 god.) Strana: 462. Povez: meki. Pismo: latinica. Format: 20 cm Prevod: Aleksandra Mančić Izdavač: Službeni glasnik Naslov originala: La Fable mystique / Michel de Certeau Životno delo višestranog istraživača bez premca: analiza hrišćanske mistike u XVI i XVII veku i, istovremeno, besprekorna demonstracija transdisciplinarne istoriografije. Sadržaj: Spisak skraćenica [5] Uvod [7] 1. Kvadratura mistike [10] Erotika Tela-Boga [10] Figure prelaska: mistika i psihoanaliza [14] Govoriti drugo: povesti odsustava [17] Štaje od fabule ostalo [21] 2. Istorijsko oblikovanje [24] Način postupanja [25] Preraspodela prostora. Odjeresi do „Pribežišta`[29] Ponižena tradicija [37] Prvi deo. Mesto da se čovek izgubi Prvo poglavlje. Manastir i trgovi: ludila u gomili [50] 1. Idi-°d Izazov [54] Zavođenje [56] Posledi-odstupanja[58] . 2. Smeh luđaka (VI vek) [61] • [62] * `Čovek [66] Telotn sto se g[68] [71] Poglavlje 2. Vrt: Zanosi i slasti Hijeronimusa Bosa [74] • jIzuzet raj [74] Iluzija o skrivenom [76] • Slika gleda j 1 * Amblemi/enigme[81] * 2. Enciklopedije kao tvorci 0 sustva [83] * Alhemija jedne estetike [8 * 7 znalenja [86] . Proizvođenje oblika: jedno u drugom [89] •3- Putevi ka nigdini [91] • UeratoM`jez * Narativna lutanja [97] • 4. Kaligrafije tela (1000] Drugi deo. Topika Poglavlje 3. Nova nauka [111] 1. Corpus mysticum ili telo koje nedostaje [111] 2. Pridev jedne tajne [131] 3. Imenica jedne nauke [143] Poglavlje 4. Načini govora [163] 1. Pretpostavke: pragmatika jezika [165] 2. „Mističke fraze“: Dijego od Isusa uvodi (u) Jovana od Krsta [187] Treći deo. Scena iskazivanja Poglavlje 5. Conversar [228] 1. „Dijalog4 [228] Iskazivanje [233] 2. Preduslov: volo (od Majstora Ekharta do Gospođe Gijon) [238] Poglavlje 6. Institucija govorenja [256] 1. Odakle govoriti? [256] 2. „Jau, predgovor za „Iskustvenu nauku44 (Ž.-Ž. Siren) [258] 3. Fikcija duše. Temelji „Boravišta44 (Tereza iz Avile) [270] Četvrti deo. Figure divljaka Poglavlje 7. Prosvećeni neznalica [294] 1. Dišeminiranje tekstova (1630-1690) [302] 2. Anđeo iz pustinje [325] 3. Legende o siromahu [338] Poglavlje 8. Akvitanski „Mali sveci44 [348] 1. „Nedostaci44 u Družbi (1606) [350] 2. Lov na „izvanredne pobožnosti44 (1615-1645) [364] 3. „Ona vrsta iluminata44 [377] Poglavlje 9. Nomad Labadi [395] 1. Duh u potrazi za me-stom [399] 2. Invencija prostranstva [422] Uvertira za poetiku tela [430] Nekoliko napomena u vezi s prevodom [437] Duga biografska beleška [439] Bibliografija [445] Istorija i mistika Misela de Sertoa (Aleksandra Mančić) [449]

Izdavač: Srpska akademija nauka i umetnosti, Beograd Naučni skupovi, knjiga XXXV Odeljenje jezika i književnosti, knjiga 6 Grupa autora. Urednik: Predrag Palavestra Povez: broširan Broj strana: 103 Odlično očuvana. S A D R Ž A J: 1. Milivoj Solar - Ideja povijesti i povijest književnosti 2. Mihal Glovinjski - Od spoljašnjih i unutrašnjih metoda do književne komunikacije 3. Svetozar Petrović - Novi i stari istorizam u istoriji književnosti 4. Zdenko Škreb - Odnos tradicije, pisca i književnog djela u prikazu povijesti književnosti 5. Zdenko Lešić - Pojam razvoja književnosti i princip periodizacije 6. Zoran Konstantinović - O dubinskim dimenzijama intertekstualnosti 7. Predrag Palavestra - Kritička teorija i istorija književnosti 8. Novica Petković - Jedan osvrt na formalističko tumačenje književnog razvoja i na njegovu razradu u savremenoj semiotici (K-143)

Mek povez, br.strana 223, jezik srpski, Nis 1994.god. Autor - Petr Romanovski, prevod s ruskog - Dragoljub Mihajlovic medjunarodni sahovski sudija Stanje – odlicno 5 (nova, nekoriscena) SREDISNJICA - (Kombinacija) Kapitalno delo Romanovskog. Medjunarodni majstor Romanovski kroz brojne primere iz druge polovine devetnaestog i prve polovine dvadesetog veka, objasnjava kombinacije u sredisnjici, tj. objasnjava kombinacione motive, ukazuje na pripremu uslova i obogacuje nas estetikom kombinacije. iz Sadrzaja Glava 1 - Sta je to Kombinacija Glava 2 - Kombinacioni elementi - motiv i tema Glava 3 - Estetika kombiinacije. Opsti pojmovi Glava 4 - Ideja i Tehnika u Kombinaciji (Uguseni kralj) Glava 5 - Jos o estetici. O pseudozrtvi. Zrtva dame. Glava 6 - O teoriji kombinacije. Tipicne ideje Glava 7 - Najnovija Istorija kombinacije. Besmrtna partija. Remek dela s krajem 19 veka. Glava 8 - Dvojni udar. Pesacki udari. Glava 9 - Poziciona slabost - motiv kombinacije. Kombinacije izazvane slabostima u rokadnoj poziciji. Zrtva lovca za pesaka na poljima g3,h3, odnosno g6,h6 Glava 10 - Kombinacioni napad lovackog para. Harmonija topova po drugom i sedmom redu. Zrtva topa na g7 Glava 11 - Harmonija topa i lovca. Tema zatvaranja figura Glava 12 - Metod prekrivanja u raznim kombinacionim idejama Glava 13 - O misljenju sahista za vreme partije Registar partija... Registar otvaranja... Zelite da brzo napredujete? Ova knjiga vam pruza sve potrebno da sahovsku igru podignete na visi nivo. Redovnim citanjem ispunice vase zelje za sahiste u usponu i ljubitelje saha Odgovaram na pitanja ako ih bude bilo

U dobrom stanju Helenska istorija / Ksenofont ; uvod, prevod i napomene Milena Dušanić Jezik srpski Godina 1988 Izdanje 2. izd. Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Matica srpska, 1988 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 307 str., [1] presavijen list s geogr. kartom ; 21 cm Drugi autori - osoba Dušanić, Milena Zbirka Antička književnost ISBN 86-363-0038-X (plast. sa omotom) 86-363-0030-4 (za izdavačku celinu) Napomene Tiraž 10.000 O piscu i delu: str. 5-21. Napomene: str. 267-290 Spisak važnijih grčkih termina: str. 291. Indeks ličnih i geografskih imena: str. 292-[308]. Predmetne odrednice Ksenofont, 430-354 pre n. e. Grčka -- Istorija -- 4v pre n. e. Ksenofon, oko 430pne-355pne = Xenophon, oko 430pne-355pne

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Kreativni spoj transformišuće mudrosti Tantre i zapadne seksualne magije, ovaj priručnik iz pera stručnjaka, je pisan sa ciljem da utiče na proširenje svesti i spiritualnu iluminaciju čitaoca. Opremljen sa desetinama crteža i mnoštvom fotografija u boji tantričkih poza. Tantra (/ˈtʌntrə, ˈtæn-/; Sanskrit: तन्त्र, doslovno prevedeno kao `tkanje, sistem`) označava ezoterične tradicije Hinduizma i Budizma koje su se razvile najverovatnije sredinom 10. veka pre nove ere. Termin `tantra`, u Indijskoj tradiciji označava i `tekstove, teorije, sisteme, metode, instrumente, tehnike i prakse`.[1] Tantrička umetnost iz 11. veka Početkom Nove ere, otkrivene su nove Tantre, fokusirane na božanstva Višnu, Šiva i Šakti.[2] U Budizmu, tradicija arajana poznata je po mnogobrojnim tantričkim idejama i praksama.[3] Tantričke prakse Hinduizma i Budizma uticale su na ostale Istočne religije kao što su đainizam, tibetansku tradiciju Bon, Taoizam i japanski Šintoizam.[4] Neki oblici ne-vedskih tradicija kao što je Puja smatraju se tantričkim u svojoj praksi. Tekstovi Hinduističkog hrama takođe se uklapa u ikonografiju tantrtičkih tekstova[5], a nazivaju se Tantrama, Agamama ili Samhitama[6]. U Budizmu, tantrički tekstovi uticali su na umetnička dela u tibetanskoj kulturi, kao i pećinske hramove u Indiji i slikarstvo u Jugoistočnoj Aziji....

Izdavač: Naučna knjiga, Beograd Godina izdanja: 1950. Povez: Broširan Format: 24 cm Broj strana: 423 Stanje: dobro - Veoma dobro (pečat na prvoj strani, na koricama vidljivi tragovi godina, unutrašnjost čista i kompaktna, povez odlično drži) Udžbenik „Povrtarstvo„ od prof. V. I. Edelštajna, namenjen studentima voćarsko-povrtarskih fakulteta u SSSR, spada u najbolja dela svetske literature ove oblasti. Iako je povrtarstvo kao praksa vrlo staro, ono se kao nauka razvilo tek u novije vreme i još do sada nije bilo obrađivano teorijski na potrebnom nivou. Otuda su u ranijoj povrtarskoj literaturi preovlađivala izlaganja materije u obliku pouka, uputstava, pa čak i recepata, što je bio glavni nedostatak ove literature. Ta materija je obrađivana bez dublje teorijske analize svih procesa proizvodnje na osnovu naučno-istraživačkog rada, a pitanja agrotehnike nisu rasmatrana s gledišta savremene biologije. Tek u novije vreme u literaturi posvećenoj povrtarstvu napušta se ovaj karakter :izlaganja i povrtarstvo se izlaže kao caučna celina. U ovom pogledu naročito se ističe udžbenik Povrtarstva prof. Edelštajna, čije je prvo izdanje štampano 1938 godine, a drugo 1944 godine. Za ovo delo prof. Edelštajnu je 1946 god. dodeljena Staljinova nagrada u znak priznanja za unapređenje poljoprivredne nauke i kolhozne i sovhozne prakse. U toku nekoliko desetina godina prof. Edelštajn se bavio uspešno naučnom problematikom iz povrtarstva. Ovo njegovo delo veoma se jako ističe među najvažnijim delima u svetu iz povrtarstva izloženim u obliku udžbenika, podesnom za spremanje studenata (Becker-Dillingen, Kjuz i Briz galov, Thompson, Stoičkov, Daskalov i Popov), jer je u njemu ostvaren postavljeni zadatak za što veće produbljivanje naučnih osnova povrtarstva. Kao takva ova knjiga može korisno poslužiti za stručno uzdizanje i naših kadrova, jer za povrtarstvo ona ima isti značaj kao i delo Prjanišnikova za posebno ratarstvo. Ovo delo prof. Prjanišnikova poznato je kao standardni udžbenik u svetu i prevedeno je i na naš jezik 1937 god. u Zagrebu. O knjizi prof. Prjanišnikova je naš napredni i talentovani drug Marko Hercigonja1 rekao da deluje na agronoma, uzdižući ga i široko mu otvarajući vidike. Ovako bi se moglo reći i za „Povrtarstvo“ prof. Edelštajna. Ovaj udžbenik preveden je i zbog toga, što su naša povrtarska praksa i nauka još uvek nedovoljno razvijene, bez potrebne mreže naučno-istraživačkih ustanova, te zato još ne pružaju mogućnost da se spremi univerzitetski udžbenik iz povrtarstva zasnovan na podacima naše prakse i naučno-istraživačkog rada. Tako se postupilo i u Sovjetskom Savezu u pogledu udžbenika iz povrtarstva. Prvo su preveli na ruski jezik: Handbuch des Gemusebaues od Veske Dillingen-a (1933) i Vegetable crops od N. S. Tompson-a (1933) pored prevođenja mnogih drugih publikacija iz strane povrtarske literature, pa su se onda tek pojavili originalni sovjetski udžbenici iz povrtarstva na univerzitetu. Zato ovo glavno preimućstvo pomenutog udžbenika, koje uzdiže disciplinu povrtastva na potrebnu naučnu biološku visinu, treba iskoristiti i pod našim uslovima i tek posle izdavanja prevoda, treba predviđati izradu originalnog udžbenika. Takvim svojim preimućstvima ovaj udžbenik, zasnovan na pravilnim biološkim postavkama, daće osnovu našim kadrovima za pravilno i sigurnije snalaženje pri rešavanju različitih problema u povrtarstvu kod nas, kao i za rasmatranje pitanja agrotehnike sa bioloških osnova. Zahvaljujući ovakvom načinu izlaganja gradiva ovo delo može nam poslužiti za ugled i orijentaciju prilikom izrade udžbenika i iz čitavog niza srodnih predmeta, jer je u njemu dosledno sproveden princip kompleksnosti nastave, zasnovane na nizu osnovnih i pomoćnih disciplina ,tako da se u njemu najuspešnije koriste ranije stečena teorijska znanja iz tih predmeta. Upoznavanje sa organizacijom i tehnikom krupne povrtarske proizvodnje na kolhozima i sovhozima u SSSR ima izuzetan značaj i za naše stručnjake U periodu prelaska naše poljoprivrede na viši stupanj — zadružni i državni sektor. Brzi tempo naše socijalističke izgradnje zatiče nas unekoliko nepripremljene u oblasti povrtarstva. Mi još nemamo nikakvih podataka, a kamo li proverenog iskustva, pod uslovima različitih rejona naše zemlje o povrtarskim plodoredima, o efikasnosti pojedinih vrsta mineralnih đubriva, o mehanizaciji povrtarske proizvodnje, o načinima njene organizacije pri nedostatku stajskog đubriva sa uvođenjem travopoljnih plodoreda, o normativima. potrebnog materijala za povrtarsku proizvodnju, kao i o povećanju produktivnosti od uloženog rada i investicija po hektaru i po toni proizvodnje. U nastojanjima za sticanje što solidnije spreme iz ove poljoprivredne grane našim studentima i svršenim agronomima može biti od velike koristi upoznavanje sa agrotehnikom i naučno-istraživačkim rad u SSSR, gde se čitav niz mera i metoda rada ispituje u širokoj mreži naučno-istraživačkih ustanova koje se oslanjaju na mnogobrojne kolhoze i sovhoze, od kojih mnogi vode ozbiljan naučno-istraživački rad u okviru poljskih laboratorija. Sve je ovo uticalo da se pristupi prevođenju ovog udžbenika. Eksperimentalni materijal iz biologije i agrotehnike povrtaskih useva u ovoj knjizi potiče uglavnom od samog autora i njegovih mnogobrojnih učenika, kako još od studentskih dana tako sa doktorskog kursa, što se u izlaganju gradiva i poimence navodi. Takav je slučaj, pored ostalih, i aspiranata E. I. Ušakove, čiji se ogledi za vreme trajanja doktorskog kursa citiraju u udžbeniku. Ona je stekla docnije poznato ime u struci i kao direktor čuvene Gribovske selekcione stanice za povrće prikazala mnoge velike rezultate mičurinske nauke iz oblasti povrtarstva na zasedanju VASHNIL-a 1948 god. Odeljak o energetici i konstrukciji prostorija za gajenje biljaka pod staklom, obrađen je u saradnji sa docentom E. D. Koroljkovim. Ovaj odeljak, kao i čitavo ostalo gradivo ima veliki metodološki interes, ali mnogobojni podaci iz energetike pod drugim klimatskim uslovima ne mogu biti iskorišćeni u onoj meri, kao što je slučaj sa biologijom i agrotehnikom povrtarskih useva. Prirodno, da pri korišćenju i primenjivanju pojedinih agrotehničkih mera treba voditi računa o razlici klimatskih i zemljišnih uslova između SSSR i naše zemlje. Ipak te razlike u izvesnoj meri nisu toliko velike, jer je i kod njih najmasovnija proizvodnja povrća skoncentrisana u Ukrajini i RSFSR, o čijim je uslovima autor najviše vodio računa, a na toj teritoriji se i gaje slične vrste povrća kao i kod nas. Imajući ove razlike u vidu, potrebno je da se rokovi setve i drugi datumi obavljanja različnih agrotehničkih mera pomere za 1, 1%, pa i dva meseca, kako bi odgovarali našim klimatskim uslovima. Polazeći od shvatanja, da krajnji cilj teorijskog i praktičnog izučavanja povrtarstva predstavlja ovladavanje metodama za postizanje maksimalnog prinosa i njegovog najboljeg kvaliteta prema predviđenom planu pri najvećem efektu od uloženog rada i investicija, pisac u opštem delu posvećuje veliku pažnju proučavanju uticaja kompleksa spoljašnjih uslova na biljno rastenje i razviće, a naročito njihovog uticaja na obrazovanje produktivnih organa i organa plodonošenja. Izlaganje biologije i agrotehnike povrtarskih useva u posebnom delu izvršeno je na uporedni način, To omogućava da se pojedine grupe povrća razrade kao celina, a pri tome izbegnu nepotrebna ponavljanja pri izlaganju agrotehnike svakog pojedinog useva, kod kojih se izlažu tada samo njihove karakteristične specifičnosti. Dobru stranu izlaganja gradiva predstavlja još i to, što se agrotehnika povrtarskih biljaka u zaštićenom prostoru ne odvaja u zasebnim poglavljima od agrotehnike na otvorenom polju, kao što je slučaj u drugim udžbenicima, što pisac obrazlaže time što je glavno biologija biljke i u jednom i u drugom slučaju. Prilikom prevođenja ovog dela velike teškoće zadavala je terminologija. koja kod nas i u oblasti povrtarstva nije dovoljno razrađena. Zbog toga su izvesni izrazi morali da se stvaraju, sa manje ili više uspeha. Iz ovog prevoda morao je izostati veći broj crteža, odnosno slika, zbog toga što ne odgovaraju našim prilikama ili nisu od većeg metodološkog značaja. Ovaj udžbenik ima i izvesnih manjih nedostataka: odsustvo naučnih naziva pojedinih vrsta i varijeteta povrća, biljnih bolesti, štetočina i korova i nerazrađivanje sistematike pojedinih vrsta povrća, izuzev luka i crvenog patlidžana. Sadržaj I DEO Opšte povrtarstvo I Stanje, perspektive i zadaci povrtarstva u SSSR 1. Značaj povrća za ishranu i vrste povrća 2. Podela povrtarskih biljaka prema organima koji se upotrebljavaju za hranu 3. Značaj fabričke i najjednostavnije prerade povrća 4. Karakteristika povrtarstva do Revolucije i njegovo razviće u SSSR posle Revolucije 5. Osobenosti gajenja povrća 6. Sezonski karakter proizvodnje povrća i zadaci povrtarstva II Priroda povrtarskih biljaka 1. Podela povrtarskih biljaka prema trajanju života i karakteru razvića 2. Postupnost procesa rastenja i plodonošenja 3. Uticaj geografokog porekla rodonačelnih formi, kao i nesvesnog i sistematskog odabiranja na biološke osobine povrtarskih biljaka 4. Periodičnost rastenja povrtarskih biljaka III Uslovi života povrtarskih biljaka 1. Odnos povrtarskih biljaka prema toploti 2. Odnos povrtarskih biljaka prema svetlosti 3. Ishrana biljaka ugljendioksidom 4. Vodni režim povrtarskih biljaka 5. Specifičnosti. režima ishrane povrtarskih biljaka 6. Pravljenje veštački pripremljene zemlje i zemljišnih smeša za gajenje povrća u staklarama i toplim lejama 7. Hranljivi prostor povrtarskih biljaka IV Opšti uslovi gajenja povrća u zaštićenom prostoru 1. Vrste zaštićenog prostora 2. Svetlosni režim prostorija za gajenje biljaka 3. Dopunsko električno osvetljenje u staklarama za zimsko gajenje rasada 4. Toplotni bilans zaštićenog prostora i principi obračuna potrebnog goriva 5. Toplotni efekt bioenergetskog materijala i toplotni režim tople leje 6. Režim vlažnosti u toploj leji 7. Gasovit režim u toploj leji 8. Tipovi toplih leja 9. Zagrevanje toplih leja tehničkom toplotom 10. Ventilacija prostorija za odgajivanje biljaka 11. Snabdevanje vodom i zalivanje prostorija za odgajivanje biljaka 130 12. Konstrukcija staklara 13. Uporedna vrednost različnih izvora zagrevanja V Osobenosti obrade zemljišta za povrtarske useve VI Seme i setva povrtarskih biljaka 1. Opšti pojmovi o semenu povrtarskih biljaka 2. Podela semena povrtarskih biljaka prema krupnoći 3. Uslovi za klijanje semena 4. Sposobnost povrtarskog semena da očuva klijavost 5. Uticaj predsetvene pripreme na bubrenje semena 6. Određivanje klijavosti semena 7. Energija klijanja semena 8. Temperatura neophodna za klijanje semena 9. Predsetveno jarovljenje semena 10. Stratifikovanje semena korenastog povrća i luka 11. Vreme i dubina setve VII Načini razmnožavanja povrtarskih biljaka. Rasad i njegova primena u povrtarstvu 1. Metod gajenja povrća iz rasada 2. Ostali načini razmnožavanja povrtarskih biljaka VIII Negovanje povrtarskih biljaka 1. Zaštita povrtarskih useva na otvorenom polju od mrazeva 2. Proređivanje kao mera za stvaranje povoljnog svetlosnog režima i režima ishrane 3. Mere borbe protivu korova 4. Okopavanje 5. Zasenjivanje (mulčiranje) 6. Mere borbe protivu štetočina i bolesti IX Združeni usevi X Plodored u povrtarskoj proizvodnji 1. Osnovna načela sastavljanja plodoreda 2. Značaj prethodnika u plodoredu 3. Tipovi povrtarskih plodoreda II DEO Agrotehnika povrtarskih useva na otvorenom polju i u zaštićenom prostoru I Povrće grupe kupusa — kupus, kelj-pupčar, lisnati kelj, karfiol i keleraba 1. Biološka karakteristika biljaka iz grupe kupusa 2. Odnos biljaka iz grupe kupusa prema kompleksu uslova 3. Dinamika razvića raznih sorti kupusa s belom glavicom 4. Hranljivi prostor kupusa 5. Sorte kupusa s belom glavicom 6. Mesto kupusa u plodoredu 7. Đubrenje kupusa 8. Proizvodnja rasada 9. Obrada zemljišta 10. Sađenje kupusa 11. Negovanje kupusa 12. Berba kupusa 13. Proizvodnja semena kupusa 14. Osobenosti gajenja drugih vrsta iz grupe kupusa 15. Karfiol II Korenasto povrće 1. Značaj korenastog povrća 2. Biologija korenastog povrća 3. Morfologija i anatomija zadebljanog korena 4. Odnos korenastog povrća prema kompleksu uslova 5. Mesto korenastog povrća u plodoredu. Opšti metodi gajenja 6. Negovanje korenastog povrća 7. Berba korenastog povrća 8. Osobenosti agrotehnike pojedinih vrsta korenastog povrća III Lukovi 1. Botaničke vrste gajenih lukova 2. Biologija crnog luka 3. Odnos crnog luka prema kompleksu uslova 4. Štetočine i bolesti crnog luka 5. Sorte crnog luka 6. Načini gajenja luka 7. Beli luk 8. Praziluk 9. Aljma 10. Vlašac IV Krtolasto povrće 1. Krompir 2. Čičoka V Povrće s plodovima — crveni patlidžan, plavi patlidžan i paprika 1. Uporedna karakteristika povrća s plodovima 2. Crveni patlidžan Biološke osobine crvenog patlidžana Odnos crvenog patlidžana prema kompleksu uslova Sorte crvenog patlidžana Proizvodnja rasada crvenog patlidžana Agrotehnika crvenog patlidžana na otvorenom polju Gajenje crvenog patlidžana u staklarama Gajenje crvenog patlidžana u toplim lejama 3. Plavi patlidžan 4. Paprika VI Povrće iz familije tikava — krastavci, dinje, lubenice i tikve Botanička karakteristika povrća iz familije tikava A. Krastavci 1. Biološke osobenosti krastavca 2. Odnos krastavaca prema kompleksu uslova i đubrenje krastavaca 3. Agrotehnika krastavaca 4. Načini gajenja krastavaca na otvorenom polju 5. Gajenje krastavaca u staklarama i toplim lejama B. Bostan i tikve — lubenice, dinje i tikve 1. Biološke osobenosti bostana i tikava 2. Opšte metode agrotehnike bostana i tikava 3. Osobenosti gajenja bostana i tikava pod uslovima navodnjavanja 4. Sorte dinja i lubenica 5. Tikve i tikvice VII Mahunjače — grašak, boranija i bob 1. Biologija mahunjača 2. Sorte mahunjača 3. Načini gajenja povrtarskih mahunjača VIII Kukuruz šećerac 1. Istorija gajenja i biološke osobenosti kukuruza 2. Osobenosti agrotehnike kukuruza 3. Sorte kukuruza IX Gajenje zeljastog lisnatog povrća 1. Biološke osobenosti zeljastog lisnatog povrća 2. Salata 3. Spanać 4. Mirođija 5. Rotkvica 6. Lisnata cikorija (pagur salata) X Višegodišnje povrće — špargla, rabarbara, artičoka i estragon 1. Špargla 2. Rabarbara 3. Artičoka 4. Estragon XI Pečurke 1. Vrste i biologija pečurki 2. Agrotehnika pečurki XII Osobenosti agrotehnike povrtarskih useva na poljima navodnjavanja XIII Organizacija i metodi naučno-istraživačkog rada u povrtarstvu 1. Zadaci i organizacija naučno-istraživačkog rada 2. Postavljanje problema naučnog istraživanja 3. Metodika naučno-istraživačkog rada 4. Specifičnost metodike vegetacionih ogleda u povrtarstvu 5. Obračunavanje prinosa 6. Kritička ocena pojedinih rezultata ogleda 7. Uvođenje postignutih rezultata u proizvodnju

Polovna knjiga, korice blago pohabane, unutrašnjost dobro očuvana. Ima posvetu autora na predlistu. Izdavač: Naučna knjiga - Beograd, 1952. god. Broširan povez, 20 cm. 130 str. Ilustrovano Židovar je bio keltski oppidum kod sela Orešca u srpskom delu Banata. Nalazi se na istočnoj granici Deliblatske peščare, na uzvišenju koje dominira okolinom. Bilo je utvrđeno suhozidom i palisadama. To uzvišenje je rub lesne terase. Ona je 40 m iznad fluvijalne ravnice koja je isušeno korito reke Karaša. Bio je naseljen još u mlađem kamenom dobu (poljodjelske kulture), brončanom i starijem željeznom dobu, od 2. tisuljeća pr. Kr. do 1. tisućljeća. Nakon toga je ostalo bez stanovnika. Stariji je sloj keltski, srednji je dački, a najmlađi sloj (1. st.) ima starorimske elemente. Nalazište ima dosta keramičkih nalaze te tragova koji ukazuju na preradu rude. Naselje ima utvrđeni i dio i podgrađe koje se nalazi duž ruba lesne terase.

U dobrom stanju! „Moja nova knjiga Približavanje Bogu nastavljanje je mojih višegodišnjih razmišljanja i doživljavanja u traženju i otkrivanju volje za smislom, koju smatram, zajedno sa bečkim psihijatrom i filosofom Viktorom Franklom, osnovnim pokretačem svake ljudske delatnosti“, piše Jerotić u predgovoru ovoj knjizi, čime i daje zajedničku osnovu brojnim tekstovima koji je čine. Izdvojimo sledeće: Neuspele komunikacije među ljudima, Krivica, osećanje krivice i greh, Zdravo i bolesno u religioznom doživljaju, Rat i pravoslavlje. Vladeta Jerotić (Beograd, 2. avgust 1924 — Beograd, 4. septembar 2018) bio je srpski lekar, neuropsihijatar, psihoterapeut, književnik i akademik SANU. Rođen je 2. avgusta 1924. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu, a zatim je specijalizovao neuropsihijatriju. U Švajcarskoj, Nemačkoj i Francuskoj specijalizovao je psihoterapiju. Radio je više decenija kao šef Psihoterapeutskog odeljenja beogradske bolnice „Dr Dragiša Mišović“. Od 1985. do penzionisanja, kao profesor po pozivu, predavao je pastirsku psihologiju i medicinu na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Akademik prof. dr Vladeta Jerotić razvio je obimnu i plodnu publicističku delatnost iz graničnih oblasti psihoanalize, psihoterapije, religije i filozofije. Takođe je održao brojna predavanja na teme iz pomenutih oblasti u gotovo svim većim gradovima Jugoslavije, a u poslednjim godinama u Beogradu i ostalim gradovima Srbije. Od 1984. godine Jerotić bio je član Udruženja književnika Srbije, i redovni član Medicinske akademije i Srpske akademije nauka i umetnosti (Odeljenja jezika i književnosti). Sahranjen je po sopstvenoj želji u porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu.[1] Knjige LIČNOST MLADOG NARKOMANA – Beograd: Institut za alkoholizam i narkomaniju, 1974. PSIHOANALIZA I KULTURA – Beograd: BIGZ (Biblioteka XX vek), 1974 BOLEST I STVARANjE – Beograd: BIGZ (Biblioteka XX vek), 1976. IZMEĐU AUTORITETA I SLOBODE – Beograd: Prosveta, 1980. NEUROTIČNE POJAVE NAŠEG VREMENA – Beograd: Kolarčev narodni univerzitet, 1981. NEUROZA KAO IZAZOV – Beograd: Medicinska knjiga, 1984. PSIHODINAMIKA I PSIHOTERAPIJA NEUROZA (sa Milanom Popovićem) – Beograd: Nolit, 1984. DAROVI NAŠIH ROĐAKA I deo – Beograd: Prosveta, 1984, II deo: Prosveta 1993. ČOVEK I NjEGOV IDENTITET – Gornji Milanovac: Dečje novine, 1988. JUNG IZMEĐU ISTOKA I ZAPADA – Beograd: Prosveta, 1990. MISTIČKA STANjA, VIZIJE I BOLESTI – Gornji Milanovac: Dečje novine, 1992. PUTOVANjE U OBA SMERA – Beograd: Plato, 1992. KAKO ZAMIŠLjAM DA BIH RAZGOVARAO SA VLADIKOM NIKOLAJEM VELIMIROVIĆEM – Šabac: Šabačko-valjevska eparhija, 1993. RAZGOVORI SA PRAVOSLAVNIM DUHOVNICIMA – Vranje: Književna zajednica „Borisav Stanković“, 1994. PSIHOLOŠKO I RELIGIOZNO BIĆE ČOVEKA – Novi Sad: „Besede“, 1994. VERA I NACIJA – Beograd: Tersit, 1995. SAMO DELA LjUBAVI OSTAJU – Beograd: Manastir Hilandar, 1996. POSETE, ODLOMCI – Vršac: KOV, 1996. STARO I NOVO U HRIŠĆANSTVU – Beograd: Istočnik, 1996. UČENjE SVETOG JOVANA LESTVIČNIKA I NAŠE VREME – Beograd: Ars Libri, 1996. UČENjE SVETOG ISAKA SIRINA I NAŠE VREME – Beograd: Ars Libri, 1997. UČENjE SVETOG MARKA PODVIŽNIKA I DRUGI OGLEDI – Beograd: Ars Libri, 1998. DUHOVNI RAZGOVORI – Valjevo: Glas crkve 1997. HRIŠĆANSTVO I PSIHOLOŠKI PROBLEMI ČOVEKA- Beograd: Bogoslovski fakultet SPC, 1997. SLIKARSTVO SVETOZARA SAMUROVIĆA – Valjevo: Valjevac, 1998. INDIVIDUACIJA I/ILI OBOŽENjE – Beograd: Ars Libri, 1998. DAROVI NAŠIH ROĐAKA, III deo, Prosveta, Beograd, 1999. MOJA PUTOVANjA – EVROPA I EVROPLjANI, Partenon, Beograd, 1999. 50 PITANjA I 50 ODGOVORA IZ HRIŠĆANSKE PSIHOTERAPEUTSKE PRAKSE Beograd: Ars Libri, 2000. MUDRI KAO ZMIJE I BEZAZLENI KAO GOLUBOVI - Beograd: Gutenbergova Galaksija, 2000. NOVA PITANjA I ODGOVORI IZ HRIŠĆANSKO-PSIHOTERAPEUTSKE PRAKSE Beograd: Ars Libri, Banjaluka:Besjeda, 2003. DAROVI NAŠIH ROĐAKA, IV deo – Beograd: Ars Libri, 2007. O TAJNI, – Beograd: Ars Libri, 2017. Prevodi Odabrana dela Sigmunda Frojda, knjiga 5, iz kulture i umetnosti (preveli s nemačkog V. Matić, V. Jerotić, Đ. Bogićević), Novi Sad: Matica srpska, 1969, – 357 str.; 23 cm Odabrana dela Sigmunda Frojda, knjiga 8, Autobiografija; Nova predavanja za uvođenje u psihoanalizu (preveli s nemačkog – prvo delo – V. Jerotić i – drugo delo – N. Volf), Novi Sad: Matica srpska, 1969, – 295 str., 23 cm Pisma Sigmunda Frojda verenici – Psihoterapija, 1, Zagreb, 1975, 85-96. Studije i članci Akademik Jerotić je objavio veliki broj studija i članaka. Za spisak kliknite na prikaži. Nagrade i priznanja Dobitnik je više nagrada, između ostalog i: Zahvalnica Matice srpske, 1982. Povelja bolnice „Dr Dragiša Mišović“, 1983 Povelja Srpskog lekarskog društva, 1993 Nagrada „Đorđe Jovanović“, 1994. Nagrada „Laza Kostić“, 1997. Orden Svetog Save I stepena, 2001. Nagrada Isidora Sekulić 2003. godine za knjigu „Putovanja, zapisi, sećanja“. Nagrada Dositej Obradović 2014. godine, za životno delo[2] Velika povelja Brankovog kola 2017. godine[3]

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! U knjizi Mistička stanja, vizije i bolesti Vladeta Jerotić razotkriva neka od važnih pitanja ove oblasti, kao što su suštinska objašnjenja vizija, ekstaza, transa, preobraćenja (konverzije), ali i upućuje na mogućnost objašnjenja vizija i mističkih stanja, na veze između vizija i droge, na plodotvornost odnosa stvaralaštva i mistike... U poslednjem poglavlju autor se bavi depresijama, psihopatijama i epilepsijom. Vladeta Jerotić (Beograd, 2. avgust 1924 — Beograd, 4. septembar 2018) bio je srpski lekar, neuropsihijatar, psihoterapeut, književnik i akademik SANU. Rođen je 2. avgusta 1924. godine u Beogradu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju. Diplomirao je na Medicinskom fakultetu u Beogradu, a zatim je specijalizovao neuropsihijatriju. U Švajcarskoj, Nemačkoj i Francuskoj specijalizovao je psihoterapiju. Radio je više decenija kao šef Psihoterapeutskog odeljenja beogradske bolnice „Dr Dragiša Mišović“. Od 1985. do penzionisanja, kao profesor po pozivu, predavao je pastirsku psihologiju i medicinu na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Akademik prof. dr Vladeta Jerotić razvio je obimnu i plodnu publicističku delatnost iz graničnih oblasti psihoanalize, psihoterapije, religije i filozofije. Takođe je održao brojna predavanja na teme iz pomenutih oblasti u gotovo svim većim gradovima Jugoslavije, a u poslednjim godinama u Beogradu i ostalim gradovima Srbije. Od 1984. godine Jerotić bio je član Udruženja književnika Srbije, i redovni član Medicinske akademije i Srpske akademije nauka i umetnosti (Odeljenja jezika i književnosti). Sahranjen je po sopstvenoj želji u porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu.[1] Knjige LIČNOST MLADOG NARKOMANA – Beograd: Institut za alkoholizam i narkomaniju, 1974. PSIHOANALIZA I KULTURA – Beograd: BIGZ (Biblioteka XX vek), 1974 BOLEST I STVARANjE – Beograd: BIGZ (Biblioteka XX vek), 1976. IZMEĐU AUTORITETA I SLOBODE – Beograd: Prosveta, 1980. NEUROTIČNE POJAVE NAŠEG VREMENA – Beograd: Kolarčev narodni univerzitet, 1981. NEUROZA KAO IZAZOV – Beograd: Medicinska knjiga, 1984. PSIHODINAMIKA I PSIHOTERAPIJA NEUROZA (sa Milanom Popovićem) – Beograd: Nolit, 1984. DAROVI NAŠIH ROĐAKA I deo – Beograd: Prosveta, 1984, II deo: Prosveta 1993. ČOVEK I NjEGOV IDENTITET – Gornji Milanovac: Dečje novine, 1988. JUNG IZMEĐU ISTOKA I ZAPADA – Beograd: Prosveta, 1990. MISTIČKA STANjA, VIZIJE I BOLESTI – Gornji Milanovac: Dečje novine, 1992. PUTOVANjE U OBA SMERA – Beograd: Plato, 1992. KAKO ZAMIŠLjAM DA BIH RAZGOVARAO SA VLADIKOM NIKOLAJEM VELIMIROVIĆEM – Šabac: Šabačko-valjevska eparhija, 1993. RAZGOVORI SA PRAVOSLAVNIM DUHOVNICIMA – Vranje: Književna zajednica „Borisav Stanković“, 1994. PSIHOLOŠKO I RELIGIOZNO BIĆE ČOVEKA – Novi Sad: „Besede“, 1994. VERA I NACIJA – Beograd: Tersit, 1995. SAMO DELA LjUBAVI OSTAJU – Beograd: Manastir Hilandar, 1996. POSETE, ODLOMCI – Vršac: KOV, 1996. STARO I NOVO U HRIŠĆANSTVU – Beograd: Istočnik, 1996. UČENjE SVETOG JOVANA LESTVIČNIKA I NAŠE VREME – Beograd: Ars Libri, 1996. UČENjE SVETOG ISAKA SIRINA I NAŠE VREME – Beograd: Ars Libri, 1997. UČENjE SVETOG MARKA PODVIŽNIKA I DRUGI OGLEDI – Beograd: Ars Libri, 1998. DUHOVNI RAZGOVORI – Valjevo: Glas crkve 1997. HRIŠĆANSTVO I PSIHOLOŠKI PROBLEMI ČOVEKA- Beograd: Bogoslovski fakultet SPC, 1997. SLIKARSTVO SVETOZARA SAMUROVIĆA – Valjevo: Valjevac, 1998. INDIVIDUACIJA I/ILI OBOŽENjE – Beograd: Ars Libri, 1998. DAROVI NAŠIH ROĐAKA, III deo, Prosveta, Beograd, 1999. MOJA PUTOVANjA – EVROPA I EVROPLjANI, Partenon, Beograd, 1999. 50 PITANjA I 50 ODGOVORA IZ HRIŠĆANSKE PSIHOTERAPEUTSKE PRAKSE Beograd: Ars Libri, 2000. MUDRI KAO ZMIJE I BEZAZLENI KAO GOLUBOVI - Beograd: Gutenbergova Galaksija, 2000. NOVA PITANjA I ODGOVORI IZ HRIŠĆANSKO-PSIHOTERAPEUTSKE PRAKSE Beograd: Ars Libri, Banjaluka:Besjeda, 2003. DAROVI NAŠIH ROĐAKA, IV deo – Beograd: Ars Libri, 2007. O TAJNI, – Beograd: Ars Libri, 2017. Prevodi Odabrana dela Sigmunda Frojda, knjiga 5, iz kulture i umetnosti (preveli s nemačkog V. Matić, V. Jerotić, Đ. Bogićević), Novi Sad: Matica srpska, 1969, – 357 str.; 23 cm Odabrana dela Sigmunda Frojda, knjiga 8, Autobiografija; Nova predavanja za uvođenje u psihoanalizu (preveli s nemačkog – prvo delo – V. Jerotić i – drugo delo – N. Volf), Novi Sad: Matica srpska, 1969, – 295 str., 23 cm Pisma Sigmunda Frojda verenici – Psihoterapija, 1, Zagreb, 1975, 85-96. Studije i članci Akademik Jerotić je objavio veliki broj studija i članaka. Za spisak kliknite na prikaži. Nagrade i priznanja Dobitnik je više nagrada, između ostalog i: Zahvalnica Matice srpske, 1982. Povelja bolnice „Dr Dragiša Mišović“, 1983 Povelja Srpskog lekarskog društva, 1993 Nagrada „Đorđe Jovanović“, 1994. Nagrada „Laza Kostić“, 1997. Orden Svetog Save I stepena, 2001. Nagrada Isidora Sekulić 2003. godine za knjigu „Putovanja, zapisi, sećanja“. Nagrada Dositej Obradović 2014. godine, za životno delo[2] Velika povelja Brankovog kola 2017. godine[3]

Odlično očuvano! Autor - osoba Gluščević, Zoran, 1926-2006 = Gluščević, Zoran, 1926-2006 Naslov Mit, književnost i otuđenje / Zoran Gluščević Vrsta građe esej URL medijskog objekta odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1970 Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Vuk Karadžić`, 1970 (Beograd : Savremena administracija) Fizički opis 262 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Dimitrijević, Raško, 1898-1988 = Dimitrijević, Raško, 1898-1988 Gluščević, Zoran, 1926-2006 = Gluščević, Zoran, 1926-2006 Zbirka ǂBiblioteka ǂZodijak ; ǂknj. ǂ26 ISBN (Broš.) Napomene Beleška o piscu: str. 261. Predmetne odrednice Man, Tomas, 1875-1955 Hese, Herman, 1877-1962 Književnost -- Motivi -- Mitologija SADRŽAJ TOMAS MAN: JEDNO PUTOVANJE U SREDIŠTE MITA 1) Kraljevsko visočanstvo ili dekorativna ličnost kao izraz otuđenja 7 2) Spoljašnje dočaravanje egzistencije 13 3) Hese i Tomas Man: odnos prema mitu 18 4) Tomas Man i Karl Kerenji: prepiska 27 5) Mit i savremeno zbivanje 35 6) Mitsko i individualno 39 7) Mitska inspiracija i proza 43 8) Mitsko-tipsko kruženje 48 9) Mit i otuđenje 55 10) Gete i Tomas Man (Skica za jednu nemačku demonologiju) 59 11) Anamneza i stvaranje 74 a) Strepnja i strah 76 b) Izmirenje života i smrti u stvaranju 78 v) Moire i predosećanje smrti 81 g) Ambivalenca između bolesti i stvaranja 83 12) Otuđenje psihopatologija umetničkog stvaranja i stvaralačka sudbina pisca 89 a) Stvaralac kao „ukleto“ biće 89 b) Raspolućenost na građanina i stvaraoca 92 v) Umetničko delo kao sistem „obmana“ i stvaraočev doživljaj krivice 94 g) Umetnost kao estetska igra otuđivanja od života i njene mentalne posledice 101 d) Evolucija u shvatanju umetnosti kao privida 105 đ) „Razotuđenje“ umetnosti 106 e) Kratko upoređenje: Tomas Man, Hese i Kafka 112 13) Umetnost kao jemstvo života 114 14) Manova „teorija odraza“ 117 15) Vanestetsko poreklo estetičkih shvatanja 121 16) Čemu umetnost? 123 HERMAN HESE ILI RAĐANJE MITA IZ SNA I NEUROZE 1) Put do monističkog i panteističkog jedinstva sveta 137 2) Između dve romantike 141 3) Valter Kempf i druge priče 149 4) Mala fantazija na minijature o Knulpu 153 5) Gertruda i magičan doživljaj muzike 157 6) Rat i mir ili između Gertrude i Stepskog vuka (1910–1927) 172 a) Rat i patriotizam 172 b) Težnja za bekstvom 181 v) Kako prekinuti krvoproliće? 188 g) Sa lica rata zderati sve maske 195 d) Najdublji korenovi rata ili rat i teorija otuđenja 201 7) Aktivno i kontemplativno 206 8) Rađanje mita iz sna i neuroze 212 9) Stepski vuk 214 10) Problem otuđenja i put do razotuđenja u Stepskom vuku 219 11) Narcis i Zlatousti ili polarno jedinstvo ličnosti 273 12) Magija i mitska simbolika vodenog ogledala 245 13) Kriza evropskog duha i Heseova koncepcija kulture 250 a) Valerijeva koncepcija kulture 251 b) Heseov kulturni koncept 253 v) Sindrom „braća Karamazovi“ 254 g) Heseova kulturna sinteza 258 Zoran Gluščević (Užička Požega, 23. maj 1924 – Beograd, 11. maj 2006) bio je srpski književnik, prevodilac, književni i likovni kritičar i esejista. Njegov legat nalazi se u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu. Rođen je 23. maja 1924. godine u Užičkoj Požegi. U Požarevcu i Beogradu pohađao je gimnaziju, nakon čega je diplomirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na katedri za germanistiku. Bio je oženjen za Milku Lučić Gluščević, novinarku i dugogodišnju urednicu Kulturnog dodatka lista „Politika`. Veoma rano se afirmisao na književnoj i kulturnoj sceni. Bavio se nemačkom književnošću, prevođenjem, pisanjem eseja, drama za radio i televiziju, studija i kritika. Za sobom je ostavio oko tridesetak književnih dela. Priredio je i prvi objavio sabrana dela nemačkog nobelovca Hermana Hesea, a važio je za jednog od najboljih poznavalaca Heseovog opusa, kao i stvaralaštva Franca Kafke. Sa Maricom Josimčević i Radovanom Popovićem, priredio je i sabrana dela Isidore Sekulić. Bio je urednik lista „Umetnost i kritika`, zatim Izdavačkog preduzeća „Vuk Karadžić` i Izdavačkog zavoda „Jugoslavija` i glavni i odgovorni urednik „Književnih novina`. U „Književnim novinama” je 1969. godine objavio tekst u kojem je osudio ulazak vojnih trupa SSSR u Čehoslovačku, zbog čega je osuđen na šest meseci zatvora. Bio je politički angažovan intelektualac, što pokazuju i njegova dela „Kosovo i nikad kraja” (1989), „Ratne igre oko Kosova” (1999) i „F-117, ili, Sunovrat NATO strategije` (1999), u kojima kritikuje međunarodnu politiku prema Kosovu i SCG. Zoran je bio predsednik Udruženja književnika Srbije, kao i predsednik žirija za dodelu NIN-ove nagrade. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, od kojih su neke Oktobarska nagrada grada Beograda 1966. godine, za delo „Putevima humaniteta`. Dela Kako se posmatra književno delo (1953) Putevi humaniteta I i II (1964, 1965) Perom u raboš (1966) Epoha romantizma (1966) Romantizam (1967) Mit, književnost i otuđenje (1970) Studija o Kafki (1971) Kafka: Ključevi za Zamak (1972) Alfa i omega (1975) Kafka: krivica i kazna (1980) Poezija i magija, eseji o pesnicima (1980) Kosovo i nikad kraja (1989) F-117, ili, Sunovrat NATO strategije (1999) Ratne igre oko Kosova (1999) Sava Rakočević, monografija o savremenom srpskom slikaru (2001) Okultna moć (2001) Mefisto i on, roman (2005) Gete (2011) Legat Zorana i Milke Gluščević Juna 2018. godine Milka Lučić, Zoranova udovica, formirala je legat „Zorana i Milke Gluščević“ u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat`. Tom prilikom Udruženju je poklonjena njihova cela biblioteka strane literature, kao i mnoštvo nagrada i drugih predmeta iz zajedničkog stana Milke i Zorana. Legat se nalazi u Muzeju srpske književnosti na Banjici. MG62 (L)

Izdavač: Beograd : BIGZ, 1985 (Beograd : Beogradski izdavačko-grafički zavod) Godina: 1985 Izdanje: 2. izd. 2 knjige. (391; 323 str.) : ilustr. ; 25 cm Zbirka Istorijsko-memoarska delaTiraž 25.000. Knj. 2, bibliografija: str.317-324 Tvrdi povez sa plastifikacijom Registar. Predmetne odrednice Putnik, Radomir, 1847-1917 Srpsko-turski rat 1876-1878 -- U uspomenama Srpsko-bugarski rat 1885 -- U uspomenama Balkanski ratovi 1912-1913 -- U uspomenama Prvi svetski rat 1914-1918 -- U uspomenama PREDGOVOR Vojvoda Putnik spada u red najvećih i najmarkantnijih ličnosti u srpskoj ratnoj prošlosti, ličnosti koje su neizbrisivo utkale sebe u nacionalnooslobodilačka stremljenja svoga naroda. Pedeset šest godina je nosio oficirski mundir u najburnijem periodu srpske nacionalne istorije, periodu u kome je zemlja pokidala okove vekovnog ropstva i napravila krupan korak na putu od zaostale seljačke zemlje do moderne države evropskog tipa. Udeo vojvode Putnika u tome je, tako reći, nemerljiv i to ne samo u šest ratova, od kojih su tri vođena pod njegovim neposrednim rukovodstvom, već i prethodno u miru kada je strpljivo i znalački stvarao vojsku koja će do nogu potući moderno opremljene armije osmanske i habsburške carevine, uspešno okončati stoletnu borbu srpskog naroda za svoje nacionalno oslobođenje i utrti put stvaranju zajedničke države svih jugoslovenskih naroda. Putnikov uticaj na mirnodopski razvoj srpskih oružanih snaga u celini, vidno se osetio znatno pre nego što je početkom juna 1903. godine postavljen za načelnika Glavnog generalštaba. On seže u šezdesete godine XIX veka kada je kao potporučnik napisao uputstvo za obuku trupa, da bi se nastavio neposredno posle završetka srpsko-turskih ratova 1876–1878, u radu komisije koja je imala zadatak da srpsku vojsku no organizacionoj strukturi što više približi savremenim evropskim armijama, zatim u objavljivanju priručnika „Artiljerija u gradskoj vojni“, a naročito početkom devedesetih godina toga veka kada je kao pomoćnik načelnika Glavnog generalštaba i profesor na Višoj školi Vojne akademije u program obuke starešinskog kadra uveo rešavanje taktičkih zadataka i kada je njegov uticaj, u smislu ujednačavanja pogleda na osnovne principe organizacije i upotrebe oružanih snaga, bio veoma snažan. To će se nastaviti čak i posle preranog i neopravdanog penzionisanja, jer je on, pripremajući kapetane za majorski ispit i završavajući svoje kapitalno delo o generalštabnoj službi u mirno i ratno doba, koje će decenijama služiti kao udžbenik za stručno usavršavanje generalštabnih oficira, produžio sa intenzivnim radom na jačanju borbene moći srpske vojske. Kada je posle gotovo punih sedam godina provedenih u penziji reaktiviran i postavljen za načelnika Glavnog generalštaba, srpska vojska se nalazila na ivici rasula. Uprkos tome, neumorni Putnik je, zahvaljujući besprekornoj moralnoj reputaciji i izvrsnom poznavanju vojne teorije i prakse, za samo ne- koliko godina uspeo da konsoliduje njene redove, odstrani iz vojske razoran uticaj unutrašnjih međupartijskih trvenja, naoruža je savremenim oružjem, saobrazi vojna pravila sa svojstvima tog naoružanja u specifičnim srpskim uslovima, lično obuči više generacija generalštabnih oficira i najtalentovanije postavi na ključne komandne položaje, uzdigne rezervni oficirski i podoficirski kadar svih rodova i službi, zameni kasarnski dril praktičnom obukom trupa, izgradi njenu sopstvenu vojnu doktrinu i osposobi je da se uspešno nosi sa najsavremenije opremljenim i obučenim armijama razvijenih evropskih zemalja, da bi je potom pobedonosno vodio kroz sva iskušenja. Ratni put ovog proslavljenog srpskog vojskovođe počeo je juna 1876. godine izgubljenim bojem kod Kalipolja, u kome je srpska Ibarska vojska, kojom je komandovao general Franjo Zah, pretrpela osetne gubitke. Ha taj neuspeh nadovezale su se nedaće u bojevima i bitkama na Adrovcu, Šiljegovcu, Krevetu, Đunisu i Nišoru, da bi tek posle toga bili zabeleženi prvi značajni uspesi u borbama za oslobođenje Pirota, Niša i Vranja, na koje su ubrzo pale senke poraza na Slivnici. Ti neuspesi su se duboko urezali u dušu srpskog oficirskog kora i označili korenit preokret u razvoju srpskih oružanih snaga i srpske vojne misli uopšte, u čemu je Putnik odigrao prvorazrednu ulogu. Mada je Putnik još u ratovima Srbije XIX veka stasao u izvanrednog vojnog starešinu, ispoljivši se ne samo kao sposoban i vrlo hrabar oficir, koji sa isukanom sabljom u ruci predvodi svoje trupe u jurišima, već i kao komandant bogate stvaralačke inicijative – njegov vojnički talenat je zablistao punim sjajem tek u balkanskim ratovima i prvom svetskom ratu, u kojima je srpska vojska, pod njegovim rukovodstvom, ispisala najslavnije stranice svoje bogate ratne istorije, izvojevala slavne pobede na Kumanovu, Bitolju, Bregalnici, Ceru II Kolubari i stala u red najboljih evropskih i svetskih armija svoga doba. Pa ipak, sticajem nesrećnih okolnosti blistava ratna staza vojvode Putnika završena je krajem 1915. godine na Albanskom primorju, posle gubitka cele državne teritorije, kada je nepobeđena srpska vojska stigla do dna svoje velike nesreće. I u toj tragičnoj ratnoj godini, Putnik je, savlađujući fizičku nemoć čudesnom duhovnom snagom, uspeo da izvuče svoje premorene trupe iz tri smrtonosna zagrljaja broj- no i tehnički znatno nadmoćnijih protivničkih snaga, ali nije dočekao oživotvorenje svoje poslednje strategijsko-operativne zamisli – trijumfalan povratak u otadžbinu, ujedinjenu sa svim jugoslovenskim zemljama. Putnik je, dakle, doista bio „najzaslužnija i najtragičnija figura među srpskim vojvodama`. U redovima koji slede govori se o svim tim i drugim pitanjima vezanim za život i pregalački rad vojvode Radomira Putnika. Posebna pažnja posvećena je njegovim operativnim odlukama, jer se on upravo kroz te odluke ispoljio kao nenadmašiv strateg i krupna istorijska ličnost, čije je ime ušlo u udžbenike ratne istorije gotovo svih zemalja sveta. Te kratke, razumne i nadasve kristalno jasne odluke, frapiraju dubinom misli i gvozdenom logikom, neposredno izviru iz konkretnih ratnih situacija i skladno se uklapaju u delotvornu celinu Putnikove strategije. Iako iskazane u samo nekoliko redaka, poput matematičkih formula, svaka za sebe predstavlja originalno, a u najvećem broju slučajeva i najcelishodnije rešenje. Vojvoda Putnik je no prirodi bio miran, povučen, metodičan. Ako je skromnost jedna od najvećih ljudskih vrlina, nje je kod Putnika bilo i napretek. Prezirao je svaku razmetljivost i poze na pozornici javnog mnjenja, na i preterano dekorisanje odlikovanjima. Kada je postao prvi vojvoda srpske vojske kategorično je odbio da njegova dnevnica bude veća od potporučničke, ističući da potporučnik ima zdraviji stomak na mu više treba. Od zemlje u čiju je budućnost ugradio svoju mladost, ogromnu radnu energiju, ceo svoj život nije tražio nikakvu posebnu nagradu, čak ni novac za banjsko lečenje, koje mu je bilo neophodno. Imajući u vidu sve te okolnosti, na ovoj knjizi sam radio više godina sa velikim zadovoljstvom, ali i uz neprestanu bojazan da mi ne izmakne neka od bitnih odrednica grandiozne Putnikove ličnosti.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Pred smrt, ruski filosof Vladimir Solovjov (1853-1900) je napisao knjigu Tri razgovora u kojoj se nalazi i kratka povest o antihristu. Ovo delo je ispunjeno Solovjovljevim proročkim prozrenjima o budućnosti sveta: predvideo je, naime, veliki uspon islama koji će osvojiti nezavisnu državnost i zaratiti sa Zapadom; naslutio je da će Japan, zahvaljujući svojoj etici i zapadnoj tehnici, postati svetska sila; znao je da će Jevreji dobiti nezavisnu državu - Izrael, baš na teritorijama današnjim. Vladimir Sergejevič Solovjov[1] (rus. Влади́мир Серге́евич Соловьёв; Moskva, 28. januar 1853 — Uzkoje, 30. avgust 1900) bio je ruski filozof, teolog, pesnik, pisac pamfleta i književni kritičar, koji je igrao značajnu ulogu u razvoju ruske filozofije i poezije s kraja 19. i duhovnog preporoda s početka 20. veka. Sadržaj 1 Život i rad 2 Uticaj 3 Reference 4 Literatura 5 Spoljašnje veze Život i rad Vladimir Sergejevič Solovjov, sin istoričara Sergeja Mihajloviča Solovjova, rođen je u Moskvi, 28. januara 1853.[2] Njegova majka, Poliksena Vladimirovna, bila je poljskog porekla, i među njenim precima bio je mislilac Grigorij Skovoroda.[3] U svojim tinejdžerskim danim Solovjov se odrekao pravoslavlja zarad nihilizma, ali je kasnije njegovo neodobravanje pozitivizma[4] viđeno kao izražavanje stavova u skladu sa stavovima pravoslavne crkve.[4] U svom delu „Kriza zapadne filozofije: Protiv pozitivizma“ Solovjov je kritikovao pozitivističko odbijanje Aristotelovog esencijalizma, odnosno filozofskog realizma. Pozitivizam, prema Solovjovu, samo potvrđuje pojavu nekog objekta, negirajući intuitivnu realnost koju ljudi doživljavaju kao deo svoje svesti.[4] Vladimir Solovjov postao je prijatelj i poverenik Fjodora Dostojevskog. Suprotno od stavova Dostojevskog, Solovjov je bio naklonjen rimokatoličkoj crkvi. On se zalagao za ukidanje raskola (ekumenizam, sobornost) između pravoslavne i katoličke crkve - eventualno, „sa etičke i socijalne tačke gledišta“,[5] spajajući sve u katolicizam.[6] Solovjov se nikada nije ženio, niti je imao decu, ali, vodio je idealizovane odnose, koje je ovekovečio u svojoj duhovnoj ljubavnoj poeziji, uključujući dve žene po imenu Sofija.[7] Odbacio je tvrdnje mistične Ane Šmit, koja je tvrdila da je njegov božanski partner.[8] Solovjov je umro kao siromašni beskućnik 1900. godine, ostavljajući svog brata Mihajla Sergejeviča i nekoliko kolega da brane njegovo intelektualno nasleđe. Uticaj Široko je rasprostranjeno mišljenje da je Solovjov bio glavna inspiracija za Dostojevskog za likove Aljoše i Ivana Karamazova u delu Braća Karamazovi.[9] Uticaj Solovjova se takođe može videti u delima simbolista i neoidealista kasnije ruske sovjetske ere. Njegova knjiga „Smisao ljubavi“ može se posmatrati kao jedan od filozofskih izvora Tolstojeve „Krojcerove sonate“ (1889). Ovo je takođe delo u kome je uveo pojam “sizigi” da bi označio “bliski savez”. Solovjov je uticao na religioznu filozofiju Nikolaja Berđajeva, Sergeja Bulgakova, Florenskog, Franka, na ideje Rudolfa Štajnera i poeziju i teoriju ruskih simbolista, odnosno Belija, Bloka i drugih.

U dobrom stanju Razvitak prosvjete i kulture u Crnoj Gori : 1852-1916 / Đ. D. Pejović Jezik srpski Godina 1971 Cetinje : Obod ; Titograd : Istorijski institut, 1971 (Cetinje : Obod) Fizički opis 403 str., [1] presavijeni list s tabelom : tabele ; 24 cm Zbirka Iz prošlosti Crne Gore ; knj. 2 Napomene i bibliografske reference uz svako poglavlјe Registar. Predmetne odrednice Crna Gora – Kulturna istorija – Obrazovanje – 1852-1916 Prosveta Djelo dr Đoka Pejovića Razvitak prosvjete i kulture u Crnoj Gori (1852—1916), objavljeno 1971. godine u izdanju Istorijskog instituta u Titogradu, obuhvata sve vidove i oblike kulturno-prosvjetnog rada i umjetničkog stvaralaštva u drugoj polovini XIX i početkom XX vijeka. U stvari, to je prvi naučni rad u kome je cjelovito obrađen razvitak kulture u najširem značenju tog pojma, gdje je, na preko 400 stranica, prikazana duhovna djelatnost crnogorskog naroda — od privrednog prosvjećivanja i fizičke kulture sve do umjetničkog stvaralaštva.

Uvod u Kur`an: Historijat - tematika - tumačenja / Nerkez Smailagić Zagreb 1975. Tvrd povez, zaštitni omot, LXVII + 232 strane. Napomena: sitnija oštećenja zaštitnog omota; ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana.  D5 UVOD U QUR`AN prva je knjiga takve vrste u i po svojoj tematici i po svojoj usmjerenosti. U njoj se smisleno i sa šireg gledišta objašnjavaju temeljne ideje, ustanove, elementi i motivi islamskog učenja općenito, dok se posebno i razrađeno izlažu historijski, filološki, filozofski, kulturološki i znanstveno-komparativni aspekti Qur`an-a kao njegova temelja. Osim toga, velika pažnja posvećuje se značenju Qur`an-a za islamsku suvremenost, sa teorijskog, etičkog i društvenog stajališta, Tako se dobija značajno, aktualno i metodološki suvremeno djelo o Qur`an-u koje može veoma korisno poslužiti za uvođenje u njegovu složenu problematiku i izazvati zanimanje, podjednako, muslimanske kao i nemuslimanske kulturne javnosti. Sadržaj: Predgovor UVOD 1. Duša Orijenta 2. Islamski pojam Svetog 3. Ideja poslanstva 4. Qur`anski planovi A) Metafizički plan Qur`an-a B) Antropološki plan Qur`an-a C) Etički plan Qur`an-a 5. Aspekti znanosti o Qur`an-u A) Nastanak službene recenzije Qur`an-a B) Grafičko poboljšanje `utmanskog (osmanskog) teksta C) Škole » čitanja« i njihov doprinos 6. Qur`an i islamska suvremenost A) Islamski modernizam B) Pravci suvremenog tumačenja Qur`an-a C) Qur`anske konstante islamske suvremenosti TEKSTOVI I. Opće karakteristike Qur`an-a 1. Pristup Qur`an-u 2. Misija poslanstva II. Iz historijata Qur`an-a 1. Sabiranje Qur`an-a A) Očuvanje zapisa objava za vrijeme Muhammedova života B) Sabirači Qur`an-a C) Pismene zbirke i izdanja Qur`an-a D) Prva zbirka Qur`an-a E) Druga pred`utmanska (predosmanska) izdanja F) Nastanak službenog izdanja Qur`an-a 2. Čitanje (učenje) Qur`an-a A) Principijelna pitanja B) Čitači i čitanja III. Unutrašnja podjela Qur`an-a 1. Stanje sadašnje verzije Qur`an-a 2. Sredstva i metode za ponovno razvrstavanje Vulgate prema razdobljima objavljivanja IV. Tumačenja Qur`an-a 1. Ranija tumačenja Qur`an-a A) Tradicionalno tumačenje B) Dogmatsko tumačenje C) Mističko tumačenje D) Sektaško tumačenje 2. Novija tumačenja Qur`an-a A) Islamski modernizam j njegovo tumačenje B) Teološki rezultati C) Qur`an i moderno doba Bibliografija

Izdavač: Narodna knjiga - Alfa, Beograd Biblioteka 17 x 11, knj. 2 Prevod: Dušan Janić Povez: broširan Broj strana: 125 Manji format. Pečatirana, listovi malo požuteli, lepo očuvana. Studija francuskog filozofa Žila Deleza posvećena je delu Anri Bergsona, jednoga od onih mislilaca koji su podjenako bili inspirativni i za umetnike i za filozofe. Bergsonove ideje su u samom korenu čitavog ekspresionističkog pokreta, ali ih možemo naći i kao značajan podsticaj za mnoge filozofske rasprave. U svojoj studiji, koju čine četiri poglavlja, Delez nastoji da sistematičnoj analizi podvrgne koherenciju Bergsonove misli, da ispita logičke pretpostavke na kojima se ta misao zasniva. To je razlog što će ova studija biti zanimljiva širokom krugu zainteresovanih, od filozofa do onoih koji se bave problemima pojedinih umetnosti. S A D R Ž A J: 1. Intuicija kao metod 2. Trajanje kao neposredna datost 3. Pamćenje kao virtuelna koegzistencija 4. Jedno ili više trajanja? 5. Životni elan kao kretanje diferencijacije (K-103)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Dzubran Halil (арап. جبران خليل جبران; 6. januar 1883 - 10. april 1931) bio je libansko-američki pisac, pesnik i umetnik. Poreklom iz Libana, Džubran sa porodicom emigrira u Sjedinjene Američke Države kao dete, te tamo studira umetnost i započinje svoju karijeru. Najpoznatiji je po svom delu Prorok. Džubran je rođen u mestu Bšari, u današnjem Libanu, a tadašnjem delu Osmanskog carstva. Njegova majka, Kamila, bila je dete sveštenika i brak sa njegovim ocem, Halilom, bio joj je treći brak.[1] Njegova porodica je pripadala Maronitskoj katoličkoj crkvi. Tokom mladosti, Džubranova porodica je bila siromašna, pa u mladosti nije imao formalno obrazovanje, iako ga je sveštenik podučavao arapskom jeziku i Bibliji.[2] Džubranov otac je bio apotekar, ali je zbog kockarskih dugova počeo da radi za gradskog upravnika. Nakon nekoliko optužbi, njegov otac biva optužen za proneveru, uhapšen i bila mu je oduzeta sva imovina. Nakon par godina u zatvoru, njegov otac biva pušten i 1895. na inicijativu njegove majke, cela porodica odlazi u Boston, u Sjedinjenim Američkim Državama. U Bostonu, prilikom upisa u školu, njegovo ime biva pogrešno napisano kao Kahlil Gibran (umesto Khalil) usled čega, kasnije, postaje poznat na inostranom govornom području i po ovom imenu. Džubran biva smešten u specijalno odeljenje za učenje engleskog jezika. Istovremeno se učlanjuje u lokalnu likovnu školu. Tamo se, preko svojih učitelja, upoznaje sa avangardnim umetnikom, fotografom i izdavačem Fredom Holandom Dejom koji je ohrabrivao i podržavao Džubrana.[3] Džubranova majka je želela da Džubran ne zaboravi svoju kulturu zbog Zapadnog uticaja koji je Džubranu bio primamljiv, te ga 1898. šalje natrag u Maronitsku školu i potom na studije u Bejrutu. Džubran se 1902. godine vraća u Boston. Nakon smrti majke, sestre i brata, živi sa svojom sestrom Marijanom koja ih oboje izdržava radeći u krojačkoj radnji.[2] Karijera i lični život Od 1908. do 1910. Džubran je pohađao akademiju Džulijan u Parizu.[4] Džubran je imao svoju prvu izložbu crteža 1904. godine u Bostonu. Tada je upoznao Meri Elizabet Haskel, sa kojom je razvio dugogodišnje prijateljstvo i koja je u njega ulagala novac i lektorisala njegove radove na engleskom jeziku. Džubran i Meri Elizabet su bili vereni kratak period, ali je Džubran raskinuo veridbu.[5] Ona se 1923. udala za drugog čoveka, ali je nastavila da finansijski pomaže Džubrana.[3] Slomljena krila, njegov jedini roman, nastaje 1912. godine. Džubran do 1918. piše na arapskom jeziku. Tada izlazi njegovo prvo delo na engleskom jeziku Ludak, delo napisano između poezije i proze. Prorok, njegovo najpoznatije delo, objavljeno je 1923. godine. Još neka od značajnih dela su: Pesak i pena, Bogovi zemlje, Prorokova bašta... Nakon objavljivanja Proroka, Džubran počinje da pije, ponekad zatvarajući se u svoj stan. Umro je u Njujorku, 1931. godine u 48. godini života od posledica ciroze jetre usled hroničnog alkoholizma i tuberkuloze. Džubran je izrazio želju da bude sahranjen u Libanu, te su nakon njegove smrti Meri Elizabet i njegova sestra Marijana kupile Mar Sarkis manastir u Libanu, koji je pretvoren u Džubranov muzej. Na njegovom grobu se nalaze njegove reči: „reč koju želim da vidim na svom grobu: živ sam poput tebe i stojim pored tebe. Zatvori oči i pogledaj oko sebe, videćeš me ispred sebe`[6] Svoju zaostavštinu i atelje Džubran je ostavio Meri Elizabet. Ona je u ateljeu otkrila da je Džubran čuvao njena pisma tokom 23 godine prepiske sa njom. Pre nego što je umrla 1964. ona ih je, zajedno sa svojim pismima koje je dobila od njega, dala Univerzitetu Severna Karolina, i ona su objavljena 1972. godine pod imenom Dragi prorok.[7] Stil pisanja i uticaj Džubran je veoma cenio pisca Francisa Maraša[8][9] čija je dela izučavao dok je bio u Bejrutu. Prema nekim izvorima, sam Džubranov stil oponaša Marašev, mnoge su ideje preuzete od njega, pa i sama struktura nekih radova, posebno koncept univerzalne, kao i spiritualne ljubavi.[10] Džubranova poezija u sebi često sadrži formalni jezik i spiritualne termine. Mnoga dela se bave hrišćanstvom. Njegov misticizam nadilazi pojedinačne religije, već je prisutan uticaj islama, hrišćanstva, judaizma i teozofije, kao i sufizma. Pisao je: „Ti si moj brat i ja te volim. Volim te kad se ispružiš u svojoj džamiji, kada klečiš u svojoj crkvi i kada se moliš u svojoj sinagogi. Ti i ja smo sinovi jedne vere - Duha.`[11] Na Džubrana je, pored spomenutih religija, uticalo znanje istorije Libana i krvavih sukoba koji su se odvijali tokom istorije i destruktivnih podvojenih frakcija koje su ovome bile uzrok da oformi veru u fundamentalnu jednakost svih religija, to jest njenu jedinstvenost. Ovome su doprineli i njegovi roditelji koji su uvek sa dobrodošlicom primali u svoj dom ljude različitih veroispovesti. Takođe, uticaj su imale muslimanska i evropska umetnost, posebno klasicizam i romantizam, simbolizam i nadrealizam.[12] Džubranovo najpoznatije delo je Prorok. Sačinjeno je od 26 poetskih eseja. Svoju popularnost je steklo tokom 1960ih godina sa Nju ejdž pokretima. Prevođeno je na više od 40 jezika.[13] Kada je ovo delo došlo do Elvisa Preslija, ostvarilo je veliki uticaj na njega, toliko da je poklanjao kopije ovog dela svojim prijateljima i kolegama. Džon Lenon iz grupe Bitlsi je iskoristio njegov stih iz knjige Pesak i pena u pesmi Džulija na njihovom albumu iz 1968. Stih glasi: „Pola onoga što kažem je besmisleno, ali i dalje izgovaram da bi čuo drugu polovinu.` Džoni Keš je snimio audio kasetu njegovog dela Prorokovo oko. Selma Hajek je 2014. godine bila producent animiranog filma Prorok.[14] Dela Na arapskom: Nubthah fi Fan Al-Musiqa (Muzika, 1905) Ara`is al-Muruj (Nimfe doline, 1906) Al-Arwah al-Mutamarrida (Buntovnički dusi, 1908) Al-Ajniha al-Mutakassira (Slomljena krila, 1912) Dam`a wa Ibtisama (Suza i osmeh, 1914) Al-Mawakib (Procesije, 1919) Al-`Awāsif (Bura, 1920) Al-Bada`i` waal-Tara`if (Novi i izuzetni, 1923) Na engleskom: Ludak (1918) Dvadeset crteža (1919) Glasnik (1920) Prorok (1923) Pesak i pena (1926) Kraljevstvo mašte (1927) Isus, čovekov sin (1928) Zemaljski bogovi (1931)

Autor - osoba Reich, Wilhelm Naslov Spolna revolucija : prilog karakternoj samoupravi čovjeka / Wilhelm Reich ; preveo Benjamin Tolić Jedinstveni naslov ǂDie ǂsexuelle Revolution. srpski jezik Vrsta građe knjiga Jezik hrvatski Godina 1985 Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Naprijed, 1985 Fizički opis 330 str. ; 23 cm Drugi autori - osoba Tolić, Benjamin Flego, Gvozden Zbirka ǂBiblioteka ǂPsiha (Karton sa omotom) Napomene Prevod dela: Die sexuelle Revolution Seksualna i socijalna revolucija / Gvozden Flego: str. 321-[331] Kazalo imena. Predmetne odrednice Psihoanaliza Seksualni život -- Psihologija Seksualni život -- Omladina – SSSR Vilhelm Rajh (nem. Wilhelm Reich; Dobzau, 24. mart 1897 – Luisburg, 3. novembar 1957) je bio austrijski, kasnije američki, psihijatar, psihoanalitičar i kritičar društva. Biografija Vilhelm Rajh je poticao iz jevrejske porodice koja nije bila bliska jevrejskoj tradiciji. Studirao je na Univerzitetu u Beču kod Zigmunda Frojda. Kasnije je radio kao psihijatar u Berlinu i bio član Komunističke partije Nemačke. Tih godina objavio je knjige „Seksualna revolucija“ i „Masovna psihologija fašizma“. U ovoj drugoj je tvrdio da je fašizam posledica seksualne represije, a i da je komunizam svojevrsni „crveni fašizam“. Zbog toga je izbačen iz komunističke partije, a ovu knjigu su kasnije zabranili nacisti. Kada je Hitler došao na vlast morao je da pobegne iz Nemačke. Preko Skandinavije je 1939. stigao u SAD. Posle niza članaka o orgonu i svojim političkim stavovima, Američka agencija za hranu i lekove je počela da istražuje njegovo delovanje. Sud je 1954. naredio spaljivanje svih knjiga i dokumenata koji su pominjali orgonsku energiju. Zbog ignorisanja naredbe suda da prekine prodaju akumulatora orgona osuđen je na dve godine zatvora 1956. Umro je u zatvoru novembra 1957. Naučni rad Poznat je po svojim doprinosima seksologiji i psihoanalitičkoj terapiji, svom doprinosu seksualnoj emancipaciji i kontroverznim istraživanjima energije orgona. Tvrdio je da ova energija ispunjava atmosferu i sva živa bića. Mnogi savremenici su u njemu videli kontroverznu ličnost, pa i čudaka. U svojoj knjizi posvećenoj S. Frojdu, „Funkcija orgazma“ (Die Funktion des Orgasmus ) iz 1927, bio je prvi naučnik koji je osporio primat muške seksualne funkcije u stvarnosti kao i u svom simbolizmu. Za vreme života u Oslu (1934—1937) proučavao je mikroskopske organizme protozoe. Smatrao je da složenim fizičko-hemijskim procesom može da od njih izdvoji bione (najprimitivniji stadijum života) i da učini energiju orgona vidljivom. Tvrdio je da se jednoćelijski organizmi dele na one koji razlažu organizme (T bacili) i na one koji promovišu stvaranje novog života. Odavde je došao do zaključka da je nedostatak energije orgona uzrokuje širenje T bacila u tkivima i pojavu bolesti tipa raka. Tokom 1940-ih Rajh je izradio niz akumulatora orgona u kojima bi se akumulirao orgon iz atmosfere. Energija skupljena u akumulatorima bi se onda koristila za lečenje bolesti. Njene efekte je testirao na ljudima i životinjama, ali nije došao do jasne potvrde svoje teorije bolesti kao odsustva orgona. Projektovao je i aparat za stvaranje oblaka kojim bi se energija orgona kanalisala u atmosferu i tako stvarala oblake i kišu. Energiju orgona je nazivao „prvobitna kosmička energija“, tvrdio je da je plave boje i da od nje zavisi vreme, boja neba, gravitacija, emocije i seksualnost. Po njemu, to je jedina energija u prirodi koja ima negativnu entropiju i koja je odgovorna za uređenje materije. Vilhelm Rajh je 1940. i 1941. bio u kontaktu sa Albertom Ajnštajnom i ubedio ga da testira akumulator orgona. Akumulator koji je načinio za ovaj eksperiment sastojao se od Faradejevog kaveza spolja izolovanog drvetom i papirom. Ajnštajn se složio da bi povećanje temperature bez izvora toplote bila revolucionarna novost u fizici i negacija zakona termodinamike. Lično je izvršio nekoliko eksperimenata u svome podrumu, ali nije ustanovio temperaturne razlike koje bi poduprle Rajhove pretpostavke. U karijeri psihologa i psihijatra orijentisao se na strukturu karaktera ličnosti, pre nego na individualne neurotske simptome. Promovisao je adolescentnu seksualnost, upotrebu kontracepcije, abortus i žensku ekonomsku nezavisnost. Smatrao je da je orgazmička potencija najvažniji kriterijum za psihofizičko zdravlje. Dela (izbor) Funkcija orgazma (Die Funktion des Orgasmus, 1927) Dijalektički materijalizam i psihoanaliza (Dialektischer M aterialismus und Psychoanalyse, 1929) Pad seksualnog morala (Der Einbruch der Sexualmoral, 1932) Masovna psihologija fašizma (Die Massenpsychologie des Faschismus, 1933) Seksualna revolucija (Die Sexualität im Kulturkampf 1936, Die sexuelle Revolution 1966) Bion (Bione, 1938) Biopatologija raka (The Cancer Biopathy, 1948) Slušaj, mali čoveče! (Listen, Little Man!, 1948) Eter, Bog i đavo (Ether, God, and Devil, 1949) ORANUR eksperiment - prvi izveštaj (The ORANUR Experiment – First Report, 1951) Ljudi u nevolji (People in Trouble, 1953) Kontakt sa svemirom, ORANUR eksperiment – drugi izveštaj (Contact with Space, The ORANUR Experiment – Second Report, 1957 KAZALO Predgovor IV. izdanju (1949) Predgovor III. izdanju (1945) Predgovor II. izdanju (1936) Prvi dio: NEUSPJEH SPOLNOG MORALA 1 Klinički temelji seksualnoekonomske kritike 1. Od moralnoga k seksualnoekonomskom načelu 2. Protuslovlje Freudove teorije kulture a) Spolno potiskivanje i odricanje nagona b) Zadovoljenje nagona i odricanje nagona 3. Sekundami nagon i moralna regulacija 4. Seksualnoekonomski „moral“ 2 Neuspjeh konzervativne spolne reforme 3 Institucija prisilnoga braka kao osnova protuslovlja spolnoga zivota 4 Utjecaj konzervativnog seksualnog morala 1. „Objektivna, nepolitična“ znanost 2. Bračni moral kao kočnica svake spolne reforme a) Helene Stocker b) August Forel c) Kraj Svjetske lige za spolnu reformu 3. Slijepa ulica spolnoga prosvjećivanja 5 Prisilna obitelj kao odgojni aparat 1. Utjecaj društvene ideologije 2. Trokutna struktura 6 Problem puberteta 1. Pubertetski sukob 2. Dmštveni zahtjev i spolna zbilja a) Radnička mladež b) Krupnograđanska mladež 3. Medicinsko, neetičko razmatranje o spolnom općenju omladine a) Spolna apstinencija u pubertetu b) Onanija e) Spolno općenje u pubertetu 7 Prisilni brak i trajna spolna veza 1. Trajna spolna veza 2. Problem braka a) Društvena funkcija braka b) Protuslovlje bračne situacije Drugi dio: BORBA ZA „NOVI ŽIVOT“ U SOVJETSKOM SAVEZU Spolna reakcija u Rusiji 1 „Dokidanje obitelj“ 2 Spolna revolucija 1. Napredno zakonodavstvo 2. Radnici opominju 3. Kočenje spolne revolucije 1. Pretpostavka kočenja 2. Moraliziranje, umjesto spoznavanja i ovladavanja 3. Objektivni uzroci kočenja 4. Oslobađanje i kočenje u regulaciji porođaja i u homoseksualnosti 1. Regulacija porođaja 2. Ponovno uvođenje zakonskoga članka o homoseksualnosti 5. Kočenje u omladinskim komunama 1. Revolucionarna mladež 2. Omladinske komune a) Komuna Sorokin b) Radna grupa GPU-a za zapuštene „Boljševo“ e) Mladež u potrazi za novim oblicima života d) Nerješivo protuslovlje između obitelji i koimune 3. Nužne strukturalne pretpostavke 6. Neki problemi dječje spolnosti 1. KoIektivno strukturiranje 2. Neautoritarno prestruktunranje kod malog djeteta 3. Prividno revolucionarni pastoralni odgoj 4. Ponovno o pitanju zapuštenih 7. Što slijedi iz sovjetske borbe za „novi život“? KAZALO IMENA Gvozden Flego: „Seksualna i socijalna revolucija“ MG78 (L)

Žarko Petrović RITMOVI 1 i 2 ritmovi koji vladaju svetom Trojezične knjige Prosveta, Pro musica, 1986. 202 + 205 strana, A4 format. Odlično očuvane. Žarko Petrović (1934), kompozitor i književnik, poznat po muzici za filmove, baletske i pozorišne predstave, orkestarsku i zabavnu muziku. Petrović je stvarao i romanse, džez, klavirsku muziku. Jedan je od najstarijih članova SOKOJ i kompozitorska legenda na ovim prostorima. U intervjuima često kaže za sebe: `Užičanin, došao u Beograd da komponuje pesme Beograđanima...` Nastupao je kao dirigent ansambla `Romansa` i `Orkestra Žarka Petrovića`. Poznat je po delima: `Koncert koji traje`, `Ritmovi`, `Ljuba suznooka`, `Nostalgija`, `Pesme zavičaja`, `Romansa na kiši`, `Sve moje jeseni su tužne`. Godina 60-tih, pisao je šlagere za Dusana Jakšić, Đorđa Marjanović, Mikija Jevremovića i druge. Veliki broj njegovih kompozicija je izveden u inostranstvu.