VIKTOR PELJEVIN POSLEDNJE PESME POLITIČKIH PIGMEJA PINDOSTANA - P NA 5 Prevod - Natalija Nenezić Izdavač - Plato Books, Beograd; B&S, Beograd Godina - 2009 188 strana 20 cm Edicija - Biblioteka Savremena proza ISBN - 978-86-447-0474-4 978-86-6115-014-2 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Sala karijatida koje pevaju Hranjenje Kufuovog krokodila Nekropandur Fridmanov prostor Asasin `P5 je zbirka od pet priča, međusobno vrlo različitih, ali koje sagledane zajedno održavaju tipičan književni svet Viktora Peljevina. U jednoj priči čitalac se gorko smeje saznajući kako funkcioniše sprega organizovane prostitucije, biznisa i vlasti, u drugoj se suočava sa aktuelnim trendovima gej parada čiji učesnici postaju i policajci, u ostalim pričama Peljevin nas vraća u daleku prošlost, egipatsku mitologiju ili priče s Orijenta, u kojima se susreću Istok i Zapad, nauka, magija i religija, a u kojima se verovatno kriju istine o našem dobu.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Viktor Pelevin P5 Farewell Songs Of The Political Pygmies Of Pindostan

Posveta na predlistu, inače dobro očuvano. Autor - osoba Prodanović, Mileta, 1959- = Prodanović, Mileta, 1959- Naslov Putopisi po slikama i etiketama : (jedanaest lakih komada) / Mileta Prodanović Vrsta građe kratka proza Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost) Jezik srpski Godina 1993 Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Matica srpska ; Beograd : Poslovna Čukarica, 1993 ([Beograd] : Zavod za izradu novčanica Kultura) Fizički opis 175 str. ; 20 cm Zbirka ǂBiblioteka ǂDanas Sadržaj S a d r ž a j: U sazvežđu čarobnih imena (7-12); Detalji u zakopanom kovčegu (13-30); O značaju etiketa za život i umetnost (31-40); Dobra vladavina (41-61); Wolf(gang) in Fabula (62-84); Pod plavim plaštom kraljice savske (85-100); Masna crna ptica iz pljosnate konzerve (101-118); Na nebeskom raskršću (119-133); Gospodara njegovog glas (134-147); Hermelin u naručju, strela u grlu (148-166); Sedela sam--- (167-175). (broš.) Napomene Tiraž 1.000 Slika autora i beleška o autoru na presavitku korica. Mileta Prodanović (Beograd 1959) srpski je slikar, pisac i profesor univerziteta.[1] Završio slikarski odsek Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu 1983. godine, u klasi profesora Stojana Ćelića i na istom fakultetu magistrirao 1985. godine, u klasi profesora Zorana Petrovića. Specijalizacija u Londonu, na Royal College of Arts 1989–90. Godine 2009, na FLU u Beogradu, pod mentorstvom profesora Čedomira Vasića, stekao zvanje doktora likovnih umetnosti. Od 1989. radi na FLU u Beogradu gde je, 2012. godine, izabran za redovnog profesora. Izlagao od 1980. godine na samostalnim i grupnim izložbama na prostoru bivše Jugoslavije i u više evropskih gradova (Rim, Tibingen, Tuluz, Karkason,Venecija, Beč, Grac, Prag, Regensburg, Kijev…). Godine 1986. izlagao na Bijenalu u Veneciji, u jugoslovenskom paviljonu. Dela mu se nalaze u najvažnijim javnim i privatnim kolekcijama u Srbiji: Muzej savremene umetnosti i Narodni muzej u Beogradu, Galerija „Nadežda Petrović“ u Čačku i mnogim drugim. Od 1983. objavljuje prozu, esejističke tekstove iz oblasti vizuelnih umetnosti i učestvuje na domaćim i međunarodnim skupovima iz oblasti studija kulture. Publikovao je jedanaest proznih knjiga, dve knjige putopisa i tri knjige eseja. Dobitnik je više nagrada iz oblasti likovne umetnosti, likovne kritike i književnosti od kojih su najvažnije Nagrada na IX međunarodnoj izložbi originalnog crteža (Moderna galerija Rijeka, 1984), Nagrada „Lazar Trifunović“ za likovnu kritiku (Beograd, 1993), Nagrada iz fonda „Ivan Tabaković“ za likovnu umetnost (Beograd, 1996), Nagrada na 40. Oktobarskom salonu (Beograd,1999), Nagrada grada Beograda za književnost i prevodno stvaralaštvo (Beograd, 2003), Nagrada „Sava Šumanović” za izuzetne domete u likovnom izrazu (Novi Sad, 2006), Vitalova nagrada za knjigu godine u 2007. (Vrbas-Beograd, 2008) i Nagrada za moderni umetnički senzibilitet iz fonda „Todor Manojlović” (Zrenjanin, 2011). Literatura B. Dimitrijević i S. Ugričić: Stance, Vršac 1996. L. Merenik: Mileta Prodanović: Biti na nekom mestu, biti, svuda biti, izd. Fond Vujičić kolekcija, Beograd 2011. (sa potpunom bio-bibliografijom) Z. M. Jovanović: Vizantina u savremenoj srpskoj umetnosti, izd. „Službeni glasnik“, Beograd 2011. Avangarda postavangarda postmoderna srpska proza xx veka postmoderni roman MG24 (N)

Autor - osoba Singer, Isak Baševis Naslov Strasti i druge pripovijetke / Isak Baševis Singer ; [preveli Vinka i Ivo Šoljan] Vrsta građe kratka proza Jezik srpski Godina 1988 Izdanje 3. izd. Izdavanje i proizvodnja Sarajevo : Svjetlost, 1988 (Novi Sad : Budućnost) Fizički opis 295 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Šoljan, Vinka = Šoljan, Vinka Šoljan, Ivo Verber, Natalija = Verber, Natalija Zbirka Biblioteka Feniks (Pl. sa omotom) Napomene Prevod dela: Passions and other stories / Isaac Bashevis Singer Tiraž 5000. Singerova strast pripovijedanja / Ivo Šoljan: str. 283-288. Objašnjenja i riječnik za knjigu J. B. Zingera Strasti / Natalija Verber: str. 289-293. IZ RECENZIJA Ono što ovim pričama daje izuzetnu emocionalnu snagu je faktualni ton i odsustvo sentimentalnosti, koji paradoksalno ili ne, postižu efekte koje iskalkulirana emocija nikada nije u stanju. Singer posjeduje jedinstven dar da pretoči velike događaje i stvari u male, gotovo nevažne epizode, koje zahvaljujući svojoj arhetipskoj jednostavnosti i bremenitosti pogađaju snažnije svoj cilj. Svakodnevni razgovor i ogovaranje malih i malo većih ljudi on pretvara u fascinantnu umjetnost. Svi Singerovi likovi u ovoj zbirci žrtve su ili apostoli neke strasti, strasti koja ih vodi ili do ekstaze postignuća i krajnje ljudske sreće ili do uništenja i samouništenja u beskrajnom kolu onih koji su opsjednuti dibukom – demonom. Odatle i karakteristični naslov zbirke. (Ivo Šoljan) „STRASTI“ su zbirka od dvadeset pripovjedaka i djelo zrelog pisca vrhunske kontrole nad svojim umijećem kazivanja. Singerov je svijet sužen, ali je u njemu obilje ljudi i detalja, koji mogu da udovolje i najžešćem ljubitelju pojedinosti, a u svoj svojoj jasnoći nudi se dovoljno ironije i dvosmislenosti da se može zadovoljiti i najozbiljniji kritičar. U ovim pripovijetkama, dakle vrve detalji, priroda živi punim životom, nižu se karakteri i događaji, a mudrost posvuda provejava. Singerov je humor opor, ovijen plastom tuge. Autor daje sliku ljudske frustriranosti i nesreće-iskonske patnje ne samo Jevreja, poljskih Jevreja, već svih ljudi. (Gordana Đurić) Isak Baševis Singer (hebr. יצחק באַשעוויס זינגער, Isaac Bashevis Singer, 14. jul 1904 — 24. jul 1991), jevrejski književnik i dobitnik Nobelove nagrade za književnost 1978. Rođen u Poljskoj, koja je tada bila deo Ruske Imperije, u gradiću Radziminu, 14. jula 1904. godine, u rabinskoj porodici, Isak Baševis Singer je jevrejsko obrazovanje stekao u verskoj školi svoga oca, i stekao status rabina. Tim poslom se nikada nije bavio, kao ni njegov stariji brat Izrael Ješua Singer, kasnije poznat pisac jidiša. Godine 1925. Singer na konkursu jednog varšavskog lista za priču osvaja prvu nagradu, potom, sve češće piše priče, novele i štampa ih po jidiš novinama i časopisima. Mada se oslanjao na tradiciju fantastike u domicilnoj književnosti, pisao je o savremenim likovima i njihovim problemima, ali je dugo izbegavao složenije socijalne konotacije. Singer, 1935. godine, pred nadirućim nacizmom, odlazi, za bratom, u SAD, u Njujork, gde nastavlja da piše umetničku prozu, radeći i za jidiš novine. Pavković ističe: „Svet realnosti i mašte, demona i ljudi se u njegovim prozama neodvojivo mešaju u dinamičnu i provokativnu literaturu, kakvu jidiš književnost do tada nije poznavala.” Delo mu je posvećeno Jevrejima istočne Evrope koji su živeli po getima i jevrejskim emigrantima u Americi. Izborom maternjeg jezika, dugo je bio osuđen na vrlo uzak krug čitalaca jidiša (na koji je i prevodio – Knuta Hamsuna, Remarka, „Čarobni breg” Tomasa Mana). Posle objavljivanja pripovetke „Gimpel Luda”, 1953. godine, u engleskom prevodu Sola Beloua, na velika vrata ulazi u svetsku književnost. Prevode ga sve više, već sredinom šezdesetih jedan je od najpopularnijih pisaca u Americi. Punu svetsku reputaciju stiče dobijanjem Nobelove nagrade, 1978. godine. Preminuo je 24. jula 1991. godine u Majamiju. Autor je niz zbirki priča, poput čuvene „Metuzalemova smrt i druge priče”, i slavnih romana, prevedenih i na srpski: „Mađioničar iz Lublina”, „Sotona u Goraju”, „Ludak”, „Neprijatelji”, „Rob”, „Senke na Hadsonu”... Autobigrafsko delo je „U sudnici mog oca”... MG136 (L)