Catena Mundi Priredio Predrag R. Dragić Kijuk Tvrdi povez sa zaštitnim omotom **** zaštitni omoti zacepani na donjem uglu, same knjige u dobrom stanju **** Čudesna i misteriozna knjiga koja konačno otkriva tajnu istoriju Srba, nepoznate i zabranjene istine o srpskom narodu, ona je nacionalna sveta knjiga Srba. Enciklopedija je objavljena u dva toma, impozantnih 1850 stranica dragocenog materijala, ima 260 autora, na desetine malo poznatih kolornih geografskim karata. Prvo izdanje je objavljeno u vihoru rata 1992. godine. Čim je odštampana, veliko interesovanje publike za ovakvim štivom misteriozno je prekinuto nestajanjem enciklopedije Catena mundi sa polica knjižara. Po rečima prodavaca, neko je za nepunih desetak dana kupio skoro celokupan tiraž, tako da se enciklopedija nije mogla nabaviti. Enciklopedija Catena mundi – srpska hronika na svetskim verigama, čiji je priređivač Predrag Dragić Kijuk, predstavlja sintezu Srba i srpstva dugu dva milenijuma. Knjiga uobličava duhovnu i civilizacijsku tradiciju i najznačajnije domete srpske istorije na Balkanu, toj svetskoj vetrometini, sa jasnom porukom da srpski narod treba ozbiljnije da se okrene samospoznaji. Catena mundi je zbirka istorijskih spisa i drugih publikacija koje su napisali različiti autori, a među mnogim poznatim imenima i vrsnim umova uvršteni su radovi: Miloša Crnjanskog, Vladete Jerotića, Radivoja Pešića, Aleksandra Solovjeva, Jovana Dučića, Rastka Petrovića i mnogih drugih… . Catena je sinteza srpske istorije i duhovnosti u njenom dvomilenijumskom toku. To je „ zbornik o srpstvu i Srbima, svemu onome što su činili i, naročito, onom čemu su težili, ujedno i bukvar i sveta knjiga“ . U Cateni piše ko smo, šta smo, odakle smo, i kuda idemo. Enciklopedija u dva toma, na skoro 2000 strana, 260 autora, na desetine malo poznatih kolornih geografskim mapa, daje odgovore na sledeća pitanja: Šta je istina o Srbima koji su pre deset vekova naselili Italiju? Šta je istina o Slovenima na Mediteranu? Ko je i kada podelio Srbe i Hrvate? Ko je tvorac jugoslovenske ideje? Da li su Hrvati konvertiti? Da li Amerika ima kompleks stare Evrope? . .. .. Po Kijuku, ovo je „ prva jedinstvena istorija o fenomenu i sudbini Srba, koja objašnjava istinu o narodu čija se država rasprostirala na istoj teritoriji gde i kolevka svetske civlizacije“ , „ prva martirijska istorija srpskog naroda i nema veće istine od one na njenim stranicama“ ; ona „ prvi put kod nas progovara o razlozima lažne istoriografije Slovena i Srba i planovima katoličke ideologije“ i „ jedina se do sada usuđuje da ponudi odgovore na sva, za Srbe, tragična pitanja – i pomaže vam da razlikujete nametnutu ulogu taoca od prave istine“ … To je, istovremeno, i „ prva knjiga o srpskim zabludama, istinama, vekovnim strdanjima i nametnutim politikama“ , bez koje se, po Kijuku, ostaje u „ paklenom rezervatu antislovenske ideologije“ , a sa kojom se saznaje da naša „ skrivene kulturna istorija nezaustavivo otvara vrata 21. veka“ . Ona se bavila i sudbinom Srbije i Jugoslavije, svedočila o tobožnjem „ hegemonističkom grehu Srba“ i, kako reče njen autor, o „ satanizovanju naroda koji je „ jugoslovensku ideju“ platio krvlju“ . Po Kijuku, knjiga „ Katena mundi“ je kadra da zameni čitave biblioteke, jer pomaže našoj deci da se suoče sa „ dostojanstvom istine“ . Ona je po prvi put objavila geografske karte koje svedoče o rasprostranjenosti srpskog naroda, njegove Crkve i države, kao i o prapostojbini Albanaca.

U VRLO DOBROM STANJU.POSEBNO UNUTRAŠNJOST Ptice Srbije : sa kartama distribucija = Birds of Serbia : with distribution maps / Javor Rašajski ; ilustracije = drawings Javor Rašajski ; [prevod na engleski jezik Angelina Čanković-Popović, Zoran Paunović, prevod na nemački jezik Zoran Velikić] Novi Sad : Prometej, 1997 (Užice : Rujno) 273 str. : ilustr. ; 35 cm Predgovor / Gaj Bazard ; Foreword / Gui Buzzard: str. 6-10 Registar srpskih imena ptica: str. 249-251 ; Registar - index latinskih imena ptica: str. 252-255 Bibliografija: str. 256-257 Summary: str. 258 ; Zusammenfassung: str. 259. knjige knjiga o pticama ptice sve ptice srbije ... All the birds of Serbia includes Gui Buzzard`s foreword in English as well as the names of every bird species in the English, German and Latin language. Knjiga koju držite u rukama jedinstvena je i dragocena za svakoga ko voli čudesni svet prirode. Ovaj sveobuhvatni vodič predstavlja kompletnu sliku o divnom svetu ptica Srbije. U njemu je preko 1200 crteža u boji, rezultat višedecenijskog rada akademskog slikara i vrhunskog poznavaoca ptica Javora Rašajskog. Date su i precizne UTM karte za svaku vrstu tako da lako možete videti njihovu rasprostranjenost, doba godine kada su prisutne, kao i njihovu učestalost. Posebni simboli označavaju da li je prikazana ptica stanarica, selica, zimski gost. Priručnik se lako pretražuje i može poslužiti kao ključ za prepoznavanje vrsta. Koncipiran je tako da ga mogu koristiti svi – od školaraca do profesionalaca. „Knjiga Javora Rašajskog zaslužuje aplauz kao izvanredno delo.“ Gaj Bazard Javor Rašajski - slikar rođen u Vršcu 1946. godine. Akademiju za likovne umetnosti završava u Beogradu 1975. godine u klasi profesora Zorana Petrovića. Crtanje uči kod profesora Aleksandra Lukovića, a crtež specijalizira na postiplomskim studijama kod prof. Z. Petrovića. Aktivno izlaže od 1982. godine. Uradio je ili ilustrovao preko osamdeset knjiga, od kojih su šest autorskih iz oblasti orintologije. Iz iste oblasti ima preko dvadeset naučnih radova. Radeći na knjigama, nagrađen je dva puta prvom nagradom na Međunarodnom sajmu knjiga u Beogradu 2002. i 2004. godine, a 2007. dobija visoku nagradu rumunske Akademije nauka i umetnosti za autorsku knjigu PTICE BANATA. 2012. godine izdao je knjigu pod nazivom ’’Ptice Svete Gore’’ u izdanju Matice srpske. Grad Vršac dodeljuje mu Oktobarsku nagradu 1988. i 2004. godine. Član je Matice srpske i ULUS-a. Kolektivno je izlagao na svojim izložbama ULUS-a kao i na brojnim samostalnim izložbama.

Poze po čakrama Priznanja Dobro došli na ovo putovanje Jaram joge Otvaranje unutrašnjeg hrama Prva čakra: Uđite Druga čakra: Poravnajte se Treća čakra: Aktivirajte se Četvrta čakra: Umekšajte se Peta čakra: Naštimujte se Šesta čakra: Zasvetlite Sedma čakra: Probudite se Sjedinite se Rečnik pojmova iz sanskrita Indeks Poze po čakrama Prva čakra Tadasana: poza planina Dandasana: poza palica Bramanasana: poza sto Osnovno bioenergetsko uzemljenje Apanasana: poza kolena na prsima Otvaranje kanala u nogama Supta padangustasana: ležeća poza ruka do palca Setu banda sarvangasana: poza most Salabasana: poza skakavac i poluskakavac Budžangasana: poza kobra Ado muka svanasana: poza pas koji gleda dole Utanasana: stojeći intenzivni preklop napred Poza visoki iskorak Arda hanumanasana: obrnuti iskorak Utkatasana: poza stolica Utkata konasana: poza boginja Vrksasana: poza drvo Utita hasta padangustasana: poza ruka na nožnom palcu Virasana i supta virasana: poza sedeći i ležeći junak Sidasana: poza kolevka Džanu sirsasana: poza poluštipaljka Paščimotasana: istezanje zapadne strane ili poza štipaljka Balasana: dečja poza Savasana: poza leš Druga čakra Karlična pulsiranja Karlično disanje Noge brisači Krugovi kolenima Supta bada konasana: kolena i tabani zajedno ili poza ležeći leptir Ananda balasana: poza srećna beba Sucirandrasana: poza ušice igle Džatara parivartanasana: uvrtanje stomaka Uvrtanje raširenih nogu Bada konasana: uvezani trougao ili poza leptir Upavišta konasana: preklopljena špaga Agnistambasana: cepanica ili poza dupli golub Utanasana: stojeći intenzivni preklop napred Ado muka svanasana: pas koji gleda dole Andžanejasana: duboki iskorak Utan pristasana: gušter ili poza skromni ratnik Dečja poza raširenih nogu do viseće kobre Eka pada kapotasana: poza golub Supta bada konasana: savasana raširenih nogu Treća čakra Udijana banda: stezanje donjeg stomaka Stojeće istezanje u stranu Virabadrasana: ratnik I Virabadrasana: ratnik II Viparita virabadrasana: poza obrnuti ratnik Virabadrasana: ratnik III Trikonasana: poza trougao Arda čandrasana: poza stojeći polumesec Arda čandra čapasana: poza šećerna trska Utita parsvakonasana: poza istegnuti ugao Ado muka svanasana: poza pas koji gleda dole Palakasana: poza daska Paripurna navasana: poza čamac Poza sto Purvotanasana: poza kosa daska Vasistasana: poza bočna daska Parigasana 1: poza kapija Salabasana: poza skakavac Danurasana: poza luk Arda macijendrasana: poza polovina kralja ribara ili uvrtanje u sedećem položaju Savasana: poza leš Četvrta čakra Nadi šodana: disanje na naizmenične nozdrve Kundalini čakra disanje Čišćenje nadija Stojeća joga mudra Istezanje kaiša Gumikasana: poza kravlje lice Mardžarjasana: poza mačka i bitilasana: poza krava Anahatasana: poza topljenje srca Poza ušice igle Parigasana 2: poza polukrug Macijasana: poza riba Ustrasana: poza kamila Budžangasana: poza kobra Ado muka vrksasana: stoj na rukama Urdva danurasana: poza točak Makarasana: poza krokodil Partnerske poze Stani i poveži se Masiranje ramena i ruku Dvostruki luk Piramida Restorativna savasana: ležanje na jastuku Peta čakra Džalandara banda: brada na grudnoj kosti Istezanja ramena u stranu Sleganje ramenima Istezanje vrata Sedeća joga mudra Setu banda sarvangasana: poza most Macijasana: poza riba Parivrta parsvakonasana: poza okrenuti bočni ugao Bakasana: poza ždral Kakasana: poza vrana Sasangasana: poza zec Halasana: poza plug Karnapidasana: poza plug sa spuštenim kolenima uz uši Salamba sarvangasana: stoj na ramenima Nakulasana: poza mungos Savasana: poza leš Šesta čakra Joginske vežbe za oči Povlačenje linije u tadasani Virabadrasana: ratnik III Parsvotanasana: glava do kolena Garudasana: poza orao Makarasana II: poza delfin Ado muka vrksasana: stoj na rukama Pinča majurasana: poza paun Savasana: poza leš Sedma čakra Nataradžasana: poza plesač Sirsasana: stoj na glavi Urdva danurasana: poza točak Savasana: poza leš FORMAT: B5 POVEZ: MEK POVEZ BROJ STRANA: 387 JEZIK: Engleski jezik P5 Korica oštećena, knjiga je nova

Odlično kao na slikama Retko u ponudi Prvo izdanje!!! Luka Marić – Minerali, stene i rudna ležišta u našoj zemlji od prehistorije do danas Luka Marić (Papići, 24. veljače 1899. - Tisno, 17. lipnja 1979.) bio je hrvatski mineralog i petrolog Osnovnu školu završio je u Meminskoj, nižu gimnaziju u Petrinji, a višu u Karlovcu 1918. Pohađao Filozofski fakultet u Zagrebu, grupu prirodopis i kemija, te diplomirao i položio profesorski ispit 1922. godine. Zatim predaje u gimnazijama u Srbobranu i Ogulinu do 1924. godine. Zahvaljujući svojim sposobnostima dobiva dvogodišnju stipendiju za specijalizaciju u Francuskoj, u Parizu i Nancyu. Za vrijeme svog boravka u Francuskoj uči od svjetski poznatih mineraloga i geokemičara Lacroixa i Vernadskog. Od 1925. do 1931. godine radi kao kustos Mineraloško-petrografskog muzeja u Zagrebu[2]. Doktorirao je 1928. godine na Sveučilištu u Beogradu. Od 1931. godine pa sve do umirovljenja 1969. godine radi kao docent, izvanredni te na kraju i redovni profesor mineralogije, petrologije i nauka o rudnim ležištima na Rudarsko-geološko-naftnom fakultetu u Zagrebu. Osim ovih predavao je i niz predmeta iz područja geoznanosti na odjelima nekadašnjeg Tehnološkog fakulteta, arhitektonskom, građevinskom, geodetskom i kemijskom, koji su kasnije postali samostalni fakulteti. Usporedno svemu navedenome bio je i predstojnik Zavoda za mineralogiju, petrologiju te ekonomsku geologiju 41 godinu. U vrijeme Drugog svjetskog rata bježi od ustaškog režima u Ljubljanu gdje radi kao honorarni nastavnik od 1941. do 1945. godine. Tijekom svoje duge i bogate znanstvene i stručne karijere putuje diljem Europe, te jednim dijelom Azije i Afrike [3]. Znansveni rad i doprinos Svoje prvo djelo pod nazivom objavio je 1928. godine. Ovim radom započeo je razvoj petrologije na području bivše Jugoslavije. Prvi je na ovim prostorima upotrijebio kemijski sastav stijene kako bi izradio varijacijske dijagrame pomoću kojih bi opisao genezu stijena. Veliki dio njegove karijere se odnosio na magmatske stijene [3] . Među bitnijima se svakako ističu petrografska istraživanja magmatskih stijena u Staroj Raški te ofiolitna zona iz doline rijeke Lim gdje je prvi iskoristio kvantitativnu kemijsku analizu i detaljno mikroskopsko istraživanje bazičnih i ultrabazičnih stijena. Treba spomenuti Marićev rad i istraživanje provedeno na efuzivnim magmatskim stijenama između Kratova i Zletova u istočnoj Makedoniji. Uz otkriće rudnih ležišta, Marić je odredio i da se vulkanska aktivnost na području odvijala u tri faze. Ustvrdio je genezu stijena te izradio prvu petrografsku kartu područja. Krajem 40-ih godina prošlog stoljeća istražuje efuzivne magmatske stijene na području grada Bor, poznatog po rudncima bakra. Rezultate svog istraživanja objavljuje u knjizi pod nazivom Magmatiti u užem području rudnika Bor u istočnoj Srbiji. Ovo djelo postalo je temelj za sva daljnja petrografska istraživanja na tom području. Bavio se istraživanjem bazičnih stijena pronađenih u Dinaridima i Tauridima, granitima iz Priplepa i Zagreba, porfirita iz Vratnika. Sintezu svog rada Marić je objavio u časopisu Neues Jahrbuch für Mineralogie pod nazivom Magmatismus und Alkalimetasomatose im jugoslawischen Raum. Brojčano manji, no neupitno jednako bitni su Marićevi radovi vezani za metamorfne stijene. Jedan od njih je dokumentarni rad o metamorfnim stijenama Selečke Planine, temelj za daljnje istraživanje kristalinskih škriljavaca na području. Proučavao je i metamorfite Medvednice. Bavio se i proučavanjem sedimentnih stijena. Profesor Luka Marić je zaslužan za mnoga otkrića iz područja geologije na teritoriju bivše Jugoslavije. Svojim radom pružio je temelj za brojna daljnja istraživanja vezana za mineralogiju, petrologiju, petrografiju, geokemiju i sl. Dobitnik je niza nagrada, spomenica, zahvalnica i diploma. Svakako jedna od najbitnijih nagrada dodijeljenih prof. Mariću je Ruđer Bošković za znanstveni rad 1965. godine. Dobitnik je i nagrade AVNOJ-a 1971. godine. Odlikovan je ordenom rada sa zlatnom zvijezdom 1949. godine, a 1965. godine ordenom rada s crvenom zastavom i ordenom Republike sa srebmim vijencem. Mineral marićit nazvan je po prof. Mariću kako bi se odala počast njemu i njegovim doprinosima geologiji. 1974. godine. Djela Knjige i udžbenici Masiv gabra kod Jablanice (1928.) Koliko je stara naša Zemlja (1931.) Izvori u srednjem dijelu Medvednice: prilog hidrogeologiji Zagrebačke gore (1935.) Sistematska petrografija : za studente prirodnih i tehničkih nauka inženjere i praktične geologe : s 81 slikom u tekstu i kartom rudišta i kamenoloma Jugoslavije u prilogu (1945.) Sistematska petrografija: s 80 slika u tekstu (1951.) Magmatiti u užem području rudnika Bor u istočnoj Srbiji (1957.) Minerali, stijene i rudna ležišta u našoj zemlji od prethistorije do danas (1974.) Važniji znanstveni članci Magmatismus und Alkali-metasomatose im jugoslawischen Raum u časopisu Neues Jahrbuch für Mineralogie. Gabro kod Jablanice n/N u svjetlosti novih istraživanja u časopisu Geološki vjesnik O strukturi kristala u časopisu Mladost Naše građevno i uresno kamenje u časopisu Tehnički list Geološka istraživanja i rudne pojave u Petrovoj gori i široj regiji objavljeno na Simpoziju o Petrovoj gori Toplina naše Zemlje i radioaktivni elementi u časopisu Mladost Kroz kamenolom na otoku Braču u časopisu Novosti Funkcije i članstva Dekan Tehnološkog fakulteta Predsjednik Hrvatskog geološkog društva Predsjednik Nacionalnog i Internacionalnog društva za istraživanje boksita Član Glavnog odbora za dodjelu znanstvenih nagrada Sabora Republike Hrvatske Savjetnik Instituta za građevinstvo Redoviti član Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti Član Srpske akademije znanosti i umjetnosti Član Njemačkog mineraloškog društva Član Američkog geokemijskog društva Član redakcije časopisa Geološki vjesnik Član Nacionalnog i predsjednik Internacionalnog društva za istraživanje boksita (ICSOBE) u okviru JAZU Predsjednik i doživotni počasni predsjednik Srpskog kulturnog društva u Zagrebu Član Europskog društva za kulturu u Veneciji Član Glavnog odbora za dodjelu znanstvenih nagrada Sabora Hrvatske Jedan od trojice osnivača rudarskog odjela na Tehničkom fakultetu u Zagrebu 1939. godine Prvi predsjednik Savjeta RGN fakulteta Mineral je prirodni homogeni kristal, nastao kao rezultat geoloških procesa, sa definisanim hemijskim sastavom, koji ne mora biti stalan. Minerali su osnovna komponenta od koje su izgrađene stijene čvrste Zemljine kore. Pojam mineral se ne odnosi samo na hemijski sastav, već i na strukturu minerala. Dva minerala mogu imati isti hemijski sastav, a različitu kristalnu strukturu. Pravilna unutrašnja građa uvjetuje i pravilnu vanjsku građu minerala. Prema hemijskom sastavu, minerali mogu biti čisti elementi (nazivaju se samorodni elementi), jednostavne soli, složeni silikati, itd. Nauka koja se bavi proučavanjem minerala se naziva mineralogija. Da bi bila svrstana u minerale, supstanca mora biti čvrsta i mora imati kristalnu strukturu. Takođe, mora se javljati u prirodi, kao homogena supstanca i imati određeni hemijski sastav. Tradicionalne definicije ne uključuju organske materije. Ipak, Internacionalna Mineraloška Asocijacija 1995. godine usvojila je novu definiciju: Mineral je element ili hemijski spoj koji je obično kristalan i koji je nastao kao rezultat geoloških procesa.[1] Nove klasifikacije uključuju i organsku klasu (nova Dana i Strunc klasifikaciona shema).[2][3] Hemijski sastav može varirati između konačnih članova mineralnog sistema. Na primer feldspati se sastoje od serije minerala koja se kreće od natrijumom bogatog albita (NaAlSi3O8) do kalcijumom bogatog anortita (CaAl2Si2O8) i četiri prepoznatljiva hemijska sastava između. Mineralne supstance koje ne odgovaraju u potpunosti definiciji minerala ponekad se nazivaju mineraloidima. Mineraloidi su prirodne supstance, čija je struktura parcijalno kristalična. Mogu sadržavati nepravilnu strukturu zajedno sa pravilnom. Neki primjeri mineraloida su opal i ćilibar.[4] Kristalna struktura uveliko utiče na fizičke osobine minerala, a najpoznatiji primjeri su dijamant i grafit, koji imaju isti hemijski sastav (ugljik), a različite osobine. Dijamant je najtvrđi mineral, dok je grafit izuzetno mehak. Ove osobine su posljedica različite unutrašnje građe. Grafit je slojevit, a dijamant ima trodimenzionalnu strukturu. Anatas i rutil su također primjeri minerala sa istim hemijskim sastavom (titanijum dioksid) a različitom strukturom. Klasifikacija[uredi | uredi kod] Klasifikacija po Hugo Strunzu:[4] Klasa I: Samorodni elementi Klasa II: Sulfidi i sulfosoli Klasa III: Halidi Klasa IV: Oksidi i hidroksidi Klasa V: Nitrati karbonati i borati Klasa VI: Sulfati, hromati, molibdati i volframati Klasa VII: Fosfati, arsenati i vanadati Klasa VIII: Silikatni minerali Klasa IX: Organske komponente i mineraloidi Samorodni bakar Klasifikacija po James Dwight Danau: Klasa I: Samorodni elementi Klasa II: Sulfidi i sulfosoli Klasa III: Oksidi i hidroksidi Klasa IV: Halidi Klasa V: Nitrati karbonati i borati Klasa VI: Sulfati, arsenati i hromati Klasa VII: Fosfati, molibdati, vanadati i volframati Klasa VIII: Silikatni minerali Klasa IX: Organski minerali Teoretska hemijska formula minerala je jedinstvena i određuje samo jednu mineralnu vrstu. Praktično, stvarni hemijski sastav je varijabilan, jer su moguće izomorfne zamjene ili prisustvo tragova nečistoća. Relativna atomska masa ili molekularna masa se izračunavaju iz teoretske formule. Geologija

Novo, monografija koja se prvi put objavljuje sa sadržajem koji nije bio zastupljen u našoj literaturi i šire, tri knjige u jednoj (3 u 1) sublimiraju ideje i prakse najrazvijenijih zemalja sveta – univerzalne poslovne inicijative i njihove metode za unapređenje poslovnih procesa i organizacije zasnovane na kvalitetu i procesnom pristupu: Dr Stevan Živojinović, PROCESNO ORIJENTISANI MENADŽMENT KVALITETOM PLUS - teorije, koncepti, integracija i primena Izdanje 2020. godine, Sinergija – Beograd, format 205 x 275 cm, tvrdi povez, težine 2100 gr. , 912 stranica, 482 tabele i ilustracije, literatura uz svako poglavlje (39), indeks pojmova, ISBN 978-86-901578-0-8, knjiga je nova! Tom 1 - Teorije organizacije i menadžment koncepti * Sistemski i procesni pristup * Modeli savremenog organizacionog dizajna * Model integrisanog menadžmenta kvalitetom Tom 2 - Menadžment koncepti: JIT, TQM, 6σ , LIN, BPR, KM, BSC, QMS, BPM i drugi * Karakteristike, poređenje i komplementarnost, * Integracija i unapređenje * Uloga u realizaciji strategije * Menadžment ljudskih resursa i organizaciono ponašanje, kvalitet i uspešnost poslovanja Tom 3 - Prilog primeni koncepata i metoda menadžmenta kvalitetom: JIT, TQM, QMS / ISO 9001, IMS i druge inicijative u proizvodnji i logistici * IQM u obrazovanju Knjiga je namenjena različitim profilima čitalaca (od istraživača i studenata do konsultanata i menadžera u privrednim i uslužnim organizacijama). Radi se o univerzalnom pristupu poslovnim inicijativama (strategijama, menadžment konceptima, sistemima, programima i metodama) za unapređenje poslovnih procesa i celokupne organizacije. Recenzenti (njihovi izvodi dati su na slici zadnjih korica): 1) Prof. dr Slavko Arsovski, redovni profesor na Fakultetu inženjerskih nauka u Kragujevcu, 2) Prof. dr Jovan Filipović, redovni profesor na Fakulteta organizacionih nauka u Beogradu, 3) Prof. dr Zdravko Krivokapić, redovni profesor na Mašinskom fakultetu u Podgorici i 4) Prof. dr Sreten Ćuzović, redovni profesor na Ekonomski fakultet u Nišu Obuhvaćeni menadžment pristupi, koncepti i drugi sistemi u gore navedenoj knjizi: Sistemski i procesni pristup, Organizacioni dizajn (OD), Integrisani menadžment kvalitetom (IQM), Pravovremena (JIT) proizvodnja i logistika, Upravljanje totalnim kvalitetom (TQM), Reinženjering poslovnih procesa (BPR), Menadžment intelektualnim kapitalom (ICM), Menadžment znanjem (KM), Lin menadžment (LM), Šest sigma (6σ ), Sistem uravnoteženih rezultata (BSC), Sistem menadžmenta kvalitetom (QMS / ISO 9001), Menadžment poslovnih procesa (BPM), Strategijski menadžment i strategijsko planiranje, Menadžment ljudskih resursa (HRM), Učeća organizacija (LO), Organizaciono ponašanje (OB), Nacionalne nagrade za kvalitet (NQA) – modeli poslovne izvrsnosti, Lin šest sigma (LSS), Logistički menadžment, Menadžment informacioni sistem (MIS), Kompjuterski integrisana proizvodnja (CIM), Planiranje potreba materijala (MRP), Planiranje proizvodnih sredstava (MRPII), Planiranje resursa preduzeća (ERP), Menadžment odnosima sa korisnicima (CRM), Menadžment radnim tokovima (WfM), Menadžment lancima snabdevanja (SCM), Sistemi menadžmenta poslovnih procesa (BPMS), Integrisani sistem menadžmenta (IMS) itd. Zainteresovani mogu da se jave za više informacija o knjizi.

Odlično očuvano Ima posvetu Retko Izdavač: Prosveta, Beograd 1970; Sabrana dela Georgija Ostrogorskog: knj. 4. Detaljnije: tvrd povez sa omotom, strana 654+ilustracije, 22cm Georgije Aleksandrovič Ostrogorski (rus. Георгий Александрович Острогорский; Sankt Peterburg, 19. januar 1902 — Beograd, 24. oktobar 1976) bio je istoričar, profesor vizantijske istorije na Beogradskom univerzitetu i osnivač Vizantološkog instituta SANU. Jedan je od najvećih vizantologa dvadesetog veka i dobitnik mnogih domaćih i stranih naučnih priznanja. Biografija[uredi | uredi izvor] Rođen je u Sankt-Peterburgu, školovao se u velikim univerzitetskim centrima Nemačke i Francuske. Georgije Ostrogorski se 1933. godine, posle odbranjene doktorske disertacije 1927. i nekoliko godina profesure na univerzitetu u Vroclavu, doselio u Srbiju, tadašnju Jugoslaviju. Dobio je mesto na Beogradskom univerzitetu, na Filozofskom fakultetu, Odeljenje za istoriju, gde je na predmetu Istorija Vizantije radio čitavog života. Osnovao je Vizantološki institut[1] SANU, koji je, zahvaljujući njegovom ugledu, postao važna institucija svetske vizantologije. Georgije Ostrogorski je napisao Istoriju Vizantije publikovanu 1963 godine u Monaku→ [1].Ha nemačkom jeziku izašla je u čuvenoj Milerovoj seriji „Handbuch der Altertumswissenschaft“. Ovo delo ima nekoliko srpskih izdanja, a prevedeno je i na sve svetske jezike i danas se još uvek smatra jednim od najsveobuhvatnijih jednotomnih pregleda vizantijske istorije. U svojim mnogobrojnim delima proučavao je gotovo sve vidove života Vizantije: političku istoriju, socijalno-ekonomsku istoriju, istoriju ideja, odnose sa slovenskim svetom. Supruga mu je bila Fanula Papazoglu. Važniji radovi[uredi | uredi izvor] Ostrogorsky, Georg (1929). Studien zur Geschichte des byzantinischen Bilderstreites (1. izd.). Breslau: Marcus. Ostrogorski, Georgije (1935). „Sinajska ikona sv. Jovana Vladimira” (PDF). Glasnik Skopskog naučnog društva. 14: 99—106. Arhivirano iz originala 27. 06. 2023. g. Pristupljeno 27. 06. 2023. Ostrogorski, Georgije (1935). „Avtokrator i Samodržac: Prilog za istoriju vladalačke titulature u Vizantiji i u Južnih Slovena”. Glas SKA. 164: 95—187. Ostrogorski, Georgije (1939). „Pismo Dimitrija Homatijana Sv. Savi i odlomak Homatijanovog pisma patrijarhu Germanu o Savinom posvećenju”. Svetosavski zbornik. 2. Beograd: SKA. str. 90—113. Ostrogorski, Georgije (1948). „Uticaj Slovena na društveni preobražaj Vizantije”. Istoriski glasnik. 1 (1): 12—21. Ostrogorski, Georgije (1949). „Porfirogenitova hronika srpskih vladara i njeni hronološki podaci”. Istoriski časopis. 1 (1948): 24—29. Ostrogorski, Georgije (1951). „Dušan i njegova vlastela u borbi sa Vizantijom”. Zbornik u čast šeste stogodišnjice Zakonika Cara Dušana. Beograd: Srpska akademija nauka. str. 79—86. Ostrogorski, Georgije (1951). Pronija: Prilog istoriji feudalizma u Vizantiji i u južnoslovenskim zemljama. Beograd: Naučna knjiga. Ostrogorski, Georgije (1952). „Postanak tema Helada i Peloponez”. Zbornik radova Vizantološkog instituta. 1: 64—77. Ostrogorski, Georgije (1953). „Taktikon Uspenskog i Taktikon Beneševića: O vremenu njihovog postanka”. Zbornik radova Vizantološkog instituta. 2: 39—59. Ostrogorski, Georgije, ur. (1955). Vizantiski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 1. Beograd: Vizantološki institut. Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell. Ostrogorsky, George (1957). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press. Ostrogorsky, George (1968). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell. Ostrogorsky, George (1969). History of the Byzantine State. New Brunswick: Rutgers University Press. Ostrogorsky, George (1956). „The Byzantine Emperor and the Hierarchical World Order”. The Slavonic and East European Review. 35 (84): 1—14. Ostrogorski, Georgije, ur. (1959). Vizantiski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 2. Beograd: Vizantološki institut. Ostrogorsky, George (1959). „The Byzantine Empire in the World of the Seventh Century”. Dumbarton Oaks Papers. 13: 1—21. Ostrogorsky, George (1959). „Byzantine Cities in the Early Middle Ages”. Dumbarton Oaks Papers. 13: 45—66. Ostrogorski, Georgije (1963). „Gospodin Konstantin Dragaš”. Zbornik Filozofskog fakulteta. Beograd. 7 (1): 287—294. Ostrogorski, Georgije (1964). „Hristopolj između Srba i Vizantinaca”. Zbornik Filozofskog fakulteta. Beograd. 8 (1): 333—342. Ostrogorsky, George (1965). „The Byzantine Background of the Moravian Mission”. Dumbarton Oaks Papers. 19: 1—18. Ostrogorski, Georgije (1965). Serska oblast posle Dušanove smrti. Beograd: Naučno delo. Ostrogorski, Georgije; Barišić, Franjo, ur. (1966). Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 3. Beograd: Vizantološki institut. Ostrogorski, Georgije (1968). „O serskom mitropolitu Jakovu”. Zbornik Filozofskog fakulteta. Beograd. 10 (1): 219—226. Ostrogorski, Georgije (1968). „Prostagme srpskih vladara”. Prilozi za književnost, jezik, istoriju i folklor. 34 (3-4): 245—257. Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1969). O vizantijskom feudalizmu. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1969). Privreda i društvo u Vizantijskom carstvu. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1970). Vizantija i Sloveni. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1970). Iz vizantijske istorije, istoriografije i prosopografije. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1970). O verovanjima i shvatanjima Vizantinaca. Beograd: Prosveta. Ostrogorski, Georgije (1970). „Sveta Gora posle Maričke bitke”. Zbornik Filozofskog fakulteta. Beograd. 11 (1): 277—282. Ostrogorski, Georgije; Barišić, Franjo, ur. (1971). Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 4. Beograd: Vizantološki institut. Ostrogorski, Georgije (1971). „Komitisa i svetogorski manastiri”. Zbornik radova Vizantološkog instituta. 13: 221—256. Ostrogorsky, George (1971). „Observations on the Aristocracy in Byzantium”. Dumbarton Oaks Papers. 25: 1—32. Ostrogorsky, Georg (1974). Byzanz und die Welt der Slawen: Beiträge zur Geschichte der byzantinisch-slawischen Beziehungen. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. Ostrogorski, Georgije (1975). „Srbija i vizantijska hijerarhija država”. O knezu Lazaru. Beograd-Kruševac: Filozofski fakultet. str. 125—137. Reference[uredi | uredi izvor] ^ „Ostrogorski i Beogradska vizantološka škola”. Arhivirano iz originala 02. 10. 2016. g. Pristupljeno 28. 09. 2016. Istorija Vizantije

Veoma dobro očuvano! Autor - osoba Arendt, Hannah, 1906-1975 = Arent, Hana, 1906-1975 Naslov Istina i laž u politici / Hana Arent ; preveli Kosta Čavoški, Danilo Basta ; predgovor napisao Ivan Vejvoda Jedinstveni naslov Truth and politics. Wahrheit und Lüge in der Politik. srpski jezik Vrsta građe knjiga Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.) Jezik srpski Godina 1994 Izdanje [1. izd.] Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Filip Višnjić`, 1994 (Aranđelovac : Napredak) Fizički opis 109 str. ; 21 cm Drugi autori - osoba Čavoški, Kosta, 1941- = Čavoški, Kosta, 1941- Basta, Danilo N., 1945- = Basta, Danilo N., 1945- Vejvoda, Ivan Zbirka Libertas (pl.) Napomene Prevodi dela: Truth and politics ; Wahrheit und Lüge in der Politik Hana Arent : razumevanje politike: str. 5-18. Predmetne odrednice Politička filozofija SAD – Politika „Suštinska osobina ljudskog delanja jeste da ono uvek započinje nešto novo... Prethodno stanje stvari biva promenjeno. Ta bi promena bila nemogućna ako ne bismo bili u stanju da se u duhu udaljimo od našeg fizičkog stajališta i da zamislimo da bi stvari mogle biti i drukčije nego što zaista jesu. Drukčije rečeno: svesno poricanje činjenica – sposobnost da se laže, i moć da se stvarnost menja - sposobnost da se dela – povezani su; svoje postojanje duguju istom izvoru: uobrazilji. Dakle, kada govorimo o laganju i, osobito, o laganju delatnika, ne bi trebalo da zaboravimo da se laž nije slučajno uvukla u politiku zahvaljujući ljudskoj grešnosti; već iz tog razloga moralni gnev je neće uništiti... Činjenične istine nikad nisu nužno istinite. Činjenicama su potrebni verodostojni svedoci kako bi mogle da budu utvrđene i održane, kako bi našle sigurno boravište na području ljudskih stvari. Laži se razumu često čine mnogo očevidnijim i privlačnijim nego stvarnost, pošto lažljivac ima tu veliku prednost da unapred zna ono što publika želi ili očekuje da čuje... U normalnim okolnostima lažljivca poražava stvarnost, za koju nema zamene; ma koliko bio velik splet neistina kakvog lažljivca, ipak taj splet, čak i ako on uzme u pomoć kompjuter, nikada neće biti dovoljno velik da bi prekrio beskrajnost stvarnoga. Lažljivac, doduše, može imati uspeha s mnogim pojedinačnim neistinama, ali će iskusiti da time neće proći ako laže iz principa.` Hana Arent (1906–1975) bila je jedan od najsjajnijih i najoriginalnijih političkih mislilaca XX veka, neuporedivi istraživač pojave totalitarizma, nasilja i zla u našem vremenu. Bez nje je nezamisliva savremena politička filozofija. Tokom celog svog života plodan esejista i filozof, filozofiju je studirala u Hajdelbergu kod Karla Jaspersa. Potom je morala da beži pred nacističkim progonom. Niz godina je predavala političku filozofiju u Njujorku i Čikagu. Ovo delo prvi put je objavljeno 1978. godine i zapravo je njeno poslednje delo, prebogato u svojoj izazovnoj analizi čovekove mentalne aktivnosti sagledanoj u dimenzijama mišljenja, volje i suđenja. * Johana Hana Arent rođena je 14. oktobra 1906. godine u Hanoveru u porodici imućnih Jevreja poreklom iz Kenigsberga (današnjeg Kalinjingrada) u istočnoj Pruskoj. U tom istom Kenigsbergu o kojem je Imanuel Kant, gotovo ne napuštajući kućni prag, napisao da je `takav grad pravo mesto za sticanje znanja o ljudima i svetu, čak i bez putovanja`, Hana Arent je provela detinjstvo. Godine 1933., posle studija u Marburgu, Frajburgu i Hajdelbergu, kod Jaspersa i Hajdegera, bila je prinuđena da napusti nacističku Nemačku. Posle bekstva u tadašnju Čehoslovačku, uz pomoć porodice koja je posedovala kuću sa ulaznim vratima na nemačkoj, a zadnjim vratima na čehoslovačkoj teritoriji, Hana Arent kratko boravi u Ženevi, a zatim u Parizu, da bi najzad 1941. godine utočište našla u Njujorku. Tačno deset godina kasnije u egzilu je napisala Izvore totalitarizma (The Origins of Totalitarianism), delo koje joj je donelo ono što će je pratiti kraja života - svetsku slavu i osporavanje. Slede Ljudska situacija (The Human Condition), Između prošlosti i budućnosti (Between Past and Future), Ajhman u Jerusalimu (Eichmann in Jerusalem), O revoluciji (On Revolution), Ljudi u mračnim vremenima (Men in Dark Times) i O nasilju (On Violence). Umrla je 4. oktobra 1975. godine, u trenutku kada je započela pisanje poslednjeg poglavlja obimne studije Život duha (Life of Mind) MG124 (N)

Номос земље је необичан спој речи, мешавина старогрчког `nomos` (закон) и немачког `der Erde` (земља) и нипошто није случајан. Управо старогрчкој речи nomos, тој „проторечи“, Карл Шмит хоће да врати „првобитну снагу и величину“, јер она је, по његовом мишљењу, сачувала изворни смисао упркос искривљавањима кроз преводе и рђаву употребу. На самом почетку она је, у глаголском облику `nemein`, значила „делити“, односно „напасати“, а као `nomos` - „подела пашњака“, заснивачко присвајање земље. `Nomos`, према томе, увек упућује на простор. Ниједна институција, нити било какво законодавство, не може да постоји без претходног разграничења на тлу, без установљавања основног права на земљу. Закон је везан за земљу. Но, Шмит не би био то што јесте када би се задржао на, мање или више, здраворазумском увиду по којем су стабилност, непомеривост, трајност земље, чврстина тла, потребне да би се оформила некаква институција. Наравно да не може без тла, али је потребно још нешто: чин, одлука, односно `nomos`. Тек тада, одлуком о томе да се успостави некакав поредак, да се установи институција, да се прогласи закон, простор земље постаје оно до чега је Шмиту стало: поредак. Тек тада пашњак постаје политичка чињеница. Етимологија је, међутим, само почетак једне бруталне и, у својој бруталности, заводљиве теоријске конструкције која ће да урони у европску модерност и покаже да је `jus publicum europaeum`, европско јавно право, један од кључних момената детеологизације рата, или, у нешто скромнијој варијанти, израз избацивања теолошких момената из рата. Потом ће Шмит да се упусти у разматрање проблема разграничења на мору и ваздуху, дотаћи ће се кризе европског јавног права и оживљавања појма праведног рата, позабавиће се апоријом миротворца, да још мало проврти своје омиљене мотиве теолога, непријатеља и суверена и успут нам удели неколико корисних савета за живот у овом либерално-демократском свету... тврд повез, заштитни омот, 24 цм, 440 стр.

Spoljasnjost kao na fotografijama, unutrasnjost u dobrom i urednom stanju. Bocne strane tabaka (knjiskog bloka) pozutele od starosti. Aleksandar D. Obradovic Istorija ratova Kraljevine Srbije 1912 - 1918 Redje u ponudi! Stampano u Cikagu 1977 god. Generalstabni kapetan I klase Aleksandar D. Obradovic rodjen je 1909 u bio je Beogradu. Otac mu je bio Dragutin, a mati Jelena, rodjena Djordjevic. Po zavrsetku sest razreda gimnmazije stupio je u Nižu Školu Vojne Akademije, koju je zavrsio 1928 godine, kad je unapredjen u čin pešadijskog potporucnika. Službovao je u 18 puku `Suvobarskom` i I pešadijskoj podoficirskoj školi Kralja Aleksandra I u Beogradu, kao vodnik. Visu Skolu Vojne Akademije zavrsio je 1934 godine. Dve godine docnije stupio je u glavni Generastab kao pripravnik za generalstabnu struku. Posle dve i po godine provedene na generalstabnoj pripremi i uspesno položenog ispita preveden je 1939 u generalstabnu struku. U rat 1941 godine usao je kao generalstabni kapetan I klase, na položaju šefa Operativng odseka štaba Kosovske divizije. Po. kapitulaciji Jugoslavije oteran sa hiljadu drugih Srba u nemacko zarobljenistvo, u kom je proveo četiri godine. Po zavrsetku rata odbio je da se vrati u komunizmom potlacenu otacbinu i ostao u inostranstvu da se bori za oslobodjenje srpskog naroda od komunizma. Posle rata proveo je dve godine u logorima za raseljena lica i dve godine kao fizicki radnik u Franciskoj. Od 1949 do 1951 bio je zaposlen u francuskoj vojnoj upravi u nemackoj. Posle dolaska u S.A. Drzave nastanio se u NJujorku. Postao je član Srpskog kulturnog kluba `Sveti Sava ` a posle nekoliko godina i clan uprave. Vise puta je predsedavao godišnjim kongresima S.K.K.Sv.Sava. Istakao se u organizovanjui vodjenju demonstracija protiv Broza prilikom njegove posete Njujorku i Vasingtonu. Godinama je saradnik Srpske Borbe u kojoj objavljuje zapazene clanke iz srpske vojne istorije, kao i savremenih svetskih zbivanja.

Naziv: Psychiatrie Autor: Leon Michaux Godina izdanja: 1965 Izdavač: Editions medicales flammarion, Paris Povez: Tvrd Pismo: Latinica Stanje kao na slikama. Preko hiljadu stranica. Jedan list se odvojio ali je i dalje u knjizi. Opis: UVOD ISTORIJSKA EVOLUCIJA I GRANICE PSIHIJATRIJE Pahijatrija je etimološki nauka o bolestima duše. Nema potrebe ići dalje da bismo sagledali ogromne teškoće koje su morale biti prevaziđene da bi psihijatrija dobila mesto u patologiji: filozofske, religiozne, demonološke predrasude koje proizilaze iz konfuzije zašto i kako, odnosno primarnih uzroka, koji ne tiče se medicine, i kliničkih i patogenih procesa na koje se mora ograničiti. Ne smemo verovati da su svi naši savremenici očistili ovu zabunu. Ove vannaučne predrasude nastavljaju da inspirišu, često bez njihovog znanja, mnoge od njih, čak i eminentne, koji veruju da su slobodni od njih: koliko često rasprave urganogogenista i psihogenista poprimaju strastveni ton jer se iza naučne kontroverze krije ideološki sukob, organogeneza se nekima čini, i sasvim pogrešno, da pretpostavlja materijalizam, dok je drugima, i bez daljeg razloga, psihogeneza vrlo sumnjiva na spiritualizam? To je ceo problem prirode uma, njegovih odnosa sa telom o kome je ovde reč: dualizmom? jedinstvenost? Istorija nastanka psihijatrije bi i dalje bila malo zamorna da nam nije pokazala kako nauka nastaje iz metafizike, ali i kako može da se vrati svojim izvorima, lekcija budnosti ako želimo da zadržimo najutvrđenije osvajanja očigledno. U prvom, prednaučnom periodu, sve je dualaroe i to je u znaku drevnih religija. Mentalni poremećaji su božanska stvar i oni pogađaju neprijatelje bogova kada su ponižavajući ili smešni, njihove prijatelje kada se izražavaju u proročkom uzvišenju poput Pitije iz Delfa. Iz ove božanske etiologije proizilazi religiozna terapija: zavisi od sveštenika, a ne od lekara, i sastoji se od pročišćavajućih, iskupiteljskih, zavetnih ceremonija, putem posta, abdesta i egzorcizama.

Lopta - moj život: Milan Živadinović Bard / Miša Vasiljević Predgovor:Mile Kod Beograd 2001. Mek povez, ilustrovano, 103 strane + 24 strane sa fotografijama. Na predlistu potpis (autogram) Milana Živanovića Barda Lopta je moj život... Rekao bih: moja priča je obična ljudska priča, u koju sam uvek želeo da smestim ispunjenja Božijih zapovesti. Kada sam bio radan, vredan, odgovoran i mladima prilazio sa puno ljubavi, Svevišnji mi je pomagao. Kada bih, makar i nesvesno, činio suprotno i zaboravljao na njegove svete zapovesti, gubo sam naklonost Svevišnjeg. Na toj svojoj životnoj putanji shvatio sam da svako, ko pokuša da prevari Boga, ostaje nedorečen i ništa vredno ne može da postigne. Trenutak je da se i izmedu korica svoje životno-fudbalske storije zahvalim svima koji su mi pomogli, savetovali, hrabrili i podsticali u karijeri: oni su moji prijatelji i njih je mnogo. U isti mah, praštam svima koji su me rušili i pokušali da gaze i zgaze kao čoveka sporta: njih je malo i o njima, kao velikim grešnicima, jedino Svevišnji može da sudi. Pokušavam da ih zaboravim, ali nikako i da pravdam njihovu zlu nameru. Milan Živadinović Sadržaj: Mile Kos: I KORIFEJ I VEČITI UČENIK PONOSNI I SREĆNI RODITELJI Zla sudbina velikog mislioca Savest, poštenje, dostojanstvo Borac za prave vrednosti MILJANIĆEVA TIHA TUGA Peče zanat uz Ruševljanina Želeo da obori rekord Tasića Fudbaler u ulozi novinara Džajićeva ocena govori sve Deset godina as bez šanse Hrabar ili medicinski fenomen? ZATOČENIK FUDBALSKE MISLI „Detelinara” kao Sorbona Složna porodica na Banjici Promenio atmosferu Nikšića Nespreman za dvolične igre Za sve je „Kriv” Savićević Velikani padali na Čairu Održao reč na Karaburmi Drugi put u Podgorici KROZ GOLGOTU DO ZVEZDE Budan sanjao svoj klub Džajić „kovertirao” glas Primer korektnog trener Partizan ozbiljno uzdrman Dao otkaz voljenom klubu Opozicija, podmetanje, igre Nije želo „srednji put” GEST PRINCA FEJSALA Muzej velike inspiracije Blater ništa ne zaboravlja KOSMOPOLIT SA LIONA Džajiić i Savićević Kako ostati neposlušan? Crvena zvezda i Partizan Verovao u „Autsajdere” Trener visokih zahteva ŠANSA ZA HRABROG ČOVEKA Koketiranje sa Antićem Ništa nije poklanjao Krštenice nisu merilo Težak put do vrha Lična obaveza — biti prvi Protiv lakiranja i zabluda Otrovne strele iz Zagreba NIKAD NIJE RUŠIO MOSTOVE Santrač i Boškov Od legende do igračke EMBARGO NA ISTINU Umišljeni bosovi iz FSJ Neposlušnost se kažnjava POLIGON ZA POSLUŠNIKE I GUBITNIKE Što gore, to bolje! REČ NAJDRAŽIH UČENIKA Dragan Stojković: Krasi ga suptilnost Dejan Savićević: Moj najdraži učitelj Predrag Mijatović: I šef i iskreni drugar Siniša Mihajlović: Fanatik i veliki radnik Dejan Stanković: Uvek zagledan u budućnost STAO U ODBRANU ASOVA Slutnje pred „EURO 2000” Poremećen sistem vrednosti Tugaljiva pitanja bez odgovora DEGRADACIJA PROFESIJE Pogled u dalju budućnost Pouke nisu izvučene VELIKI FUDBALSKI CIKLUS Darovanje znanja i hrabrosti Izbegao pozive „kritičara” Udvaranje fudbalskoj prošlosti Vreme agonije našeg fudbala Trofejima prkosio zlobnicima Put do instruktora FIFA Škola fudbala za kraj FOTO - ALBUM

DEJAN MEDAKOVIĆ BAROK KOD SRBA Izdavač - Prometej, Novi Sad; Pokrajinski zavod za zaštitu spomenika kulture, Petrovaradin Godina - 2022 810 strana 25 cm Edicija - Dela Dejana Medakovića ISBN - 978-86-515-1964-5 978-86-80929-52-1 Povez - Tvrd Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: PUTEVI SRPSKOG BAROKA Uvodna reč Izučavanja srpske umetnosti XVIII i XIX veka Dunavski putevi srpske kulture XVIII veka Barok u Jugoslaviji O srpskom baroku Nacionalna istorija Srba u svetlosti crkvene umetnosti novijeg doba Dve istorijske kompozicije slikara Joakima Markovića iz 1750 godine Minijature Paraklisa iz Dečana Zidno slikarstvo manastira Krušedola Predstave vrlina u srpskoj umetnosti XVIII veka I Četiri hrišćanske vrline na ikonostasu u Ečki II Alegorijska predstava ždrala na arhijerejskom stolu u crkvi manastira Krušedola III Lik cara Dušana u Žefarovićevoj knjizi Izobraženij oružij iliričeskih iz 1741 godine Hristove parabole na ikonostasu Nikolajevske crkve u Zemunu `Bogorodica živonosni istočnik` u srpskoj umetnosti Barokna arhitektura u Podunavlju Srpska minijatura XVIII veka Sudbina srpske knjige u XVIII veku Srpske umetničke starine u Mađarskoj O srpskoj umetnosti u oblastima stare Slavonije i Hrvatske Iz istorije srpske arhitekture XVIII veka I Crkva manastira Mesića II Zvonici saborne crkve u Sremskim Karlovcima III Kada je podignuta karlovačka crkva Sv Petra i Pavla Žefarović i Sveta Gora Atoska Jedan slikarski ugovor iz XVIII veka Portreti srpskih vladara u XVIII veku O srpskim zografima XVIII veka Hristofor Žefarović u Šiklušu 1740 godine Lazovići i njihova slikarska zaostavština Jedno neostvareno slikarsko školovanje Gerasima Zelića Iz inventara sremskih crkava XVIII i XIX veka TRAGOM SRPSKOG BAROKA Uvodna reč Prve štampane monografije srpskih manastira (1798-1859) Manastir Gomirje Manastir Slance kod Beograda Ikonostas Joakima Markoviča u selu Dišniku Jedan autobiografski zapis slikara Nikole Neškovića Mojsej Subotić Slikarska porodica Lazovića Jedan barokni slikar pred Beogradom 1688 godine Prilozi istoriji kulture Beograda Barokne teme srpske umetnosti I Bogorodica od sedam žalosti II Četiri scene na pevnicama Uspenske crkve u Sentandreji Kult kneza Lazara u srpskom baroku BAROK KOD SRBA Uvodna reč Položaj srpskog naroda u Austriji tokom XVIII veka Srpska crkva i umetnost u XVIII i XIX veku Srpska umetnost XVIII veka Geneza barokno-vizantijske stilske simbioze u srpskoj umetnosti XVIII veka Istorijska svest kod Srba u vreme carice Marije Terezije Ideje istorizma u srpskoj grafici XVIII veka Srpski preporod u XVIII veku i srednjovekovna baština Predstava srpskih vladara - svetitelja u XVIII veku Istorijske osnove ikonografije Sv Save u XVIII veku Grčko-srpske veze u umetnosti novijeg doba Istoriografija o fruškogorskim manastirima Riznice fruškogorskih manastira Srpski mitropolijski dvorovi u XVIII veku Barokne teme srpske umetnosti I Predstava Hrista kao životonosne loze u srpskoj umetnosti II Predstava Hrista kao Fons Pietatis u srpskoj umetnosti Ikonostas Grigorija Gerasimova Moskovitera u Donjoj Kovačici iz 1724 godine TIJANA PALKOVLJEVIĆ BUGARSKI - Medaković za nove generacije NAPOMENE UZ TEKSTOVE OBJAVLJENE U OVOM IZDANJU Putevi srpskog baroka (1971) Tragom srpskog baroka (1976) Barok kod Srba (1988) REGISTRI Imenski registar Ikonografski registar Beleška o piscu `Interesovanje Dejana Medakovića za pojedinačne umetničke prosedee rezultiralo je knjigom Srpski slikari XVIII i XIX veka (1968) i usmerilo autora na dublja sagledavanja srpskog baroka. Na tim temeljima nastala je i trilogija koja obuhvata knjige Putevi srpskog baroka (1971), Tragom srpskog baroka (1976) i Barok kod Srba (1988). Svaka od ovih knjiga je zasebna, zaokružena celina, a zajedno predstavljaju neraskidivo trojstvo. Ove studije dale su osnove za razumevanje srpske umetnosti novijeg doba, a pred istoričare umetnosti postavile su pretpostavke daljih istraživanja. Brojnošću tema knjiga Putevi srpskog baroka ukazuje na raznovrsna interesovanja akademika Medaković koji se u svojim tekstovima bavi različitim stilskim pojavama, pojedinačnim umetnicima i delima na širokom srpskom kulturnom prostoru od Svete Gore do Sentandreje. Kao teme svojih tekstova definisao je religioznu umetnost – arhitekturu, zidno slikarstvo i minijature – ali i građanski portret. Raznolikošću tema simbolički je ukazao na puteve kojima će sekretati srpska istorija umetnosti kako bi sagledala nacionalni barok sa svim njegovim osobenostima. Knjiga Tragom srpskog baroka čini se kao logičan nastavak prethodne. U njoj se Medaković usmerio na manji broj problema, ali ih je posmatrao temeljnije i dublje, u skladu sa svojim naraslim iskustvom. Istovremeno je otvorio i neke nove teme, usmeravajući svoja istraživanja ka Beogradu kao baroknom gradu. Barok kod Srba simbolički je zaokružio Medakovićeva istraživanja nacionalne umetnosti novijeg doba. Knjiga je zbir svih autorovih interesovanja, otkrića i tumačenja nacionalne umetnosti. Zaokruživši celinu tema, odnosno puteva i tragova, akademik Medaković je ukazao na širi kontekst tih pojava – istorijske i društvene prilike – a pojave i teme najuputnije za razumevanje srpskog baroka je grupisao i definisao koje od njih su ključne i koje su barokni stil odredile u svim njegovim osobenostima. Sam autor je u uvodnoj reči Baroka kod Srba naveo da on predstavlja njegov naučni testament kad je reč o srpskoj umetnosti i kulturi XVIII veka. Sa ovom knjigom je završio svoja istraživanja baroknog doba i ostavio ih, kako je sam zapisao, u nasleđe nizu mlađih naučnika. Taj put uspešno je nastavio najpre prof. dr Miroslav Timotijević, a danas i prof. dr Vladimir Simić sa Katedre za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Oni su na temeljima istraživanja Dejana Medakovića trasirali nove puteve tumačenja i prezentacije srpske umetnosti barokne epohe. (Dr Tijana Palkovljević Bugarski) Akademik Dejan Medaković (Zagreb, 7. jul 1922 — Beograd, 1. jul 2008) bio je srpski istoričar umetnosti, univerzitetski profesor, književnik i akademik. Medaković je bio predsednik Srpske akademije nauka i umetnosti (1998—2003), dekan Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu (1971—1973), predsednik Vukove zadužbine u tri mandata kao i potpredsednik Srpske književne zadruge. Tokom života objavio je ukupno 46 knjiga, od čega 21 knjigu na stručne teme. U svom istraživanju interesovao se za široki raspon tema od srednjovekovne umetnosti do modernog slikarstva, ali je težište njegovog rada bilo na srpskom baroknom slikarstvu, srpskim kulturnim prilikama u 18. veku i srpskom slikarstvu u 19. veku. Predavao je po pozivu na više evropskih univerziteta i naučnih ustanova. Uz stručni rad, uporedo se uspešno bavio književnim stvaralaštvom i pisao poeziju, prozu, putopise. Pisao je sve vrste naučnih radova od eseja, prikaza i prigodnih reagovanja na politička i umetnička dešavanja do monografija i sintetičkih pregleda. Njegove studije su brižljivo inventarisane i sabrane u nekoliko knjiga. Prevođen je na mnoge jezike. Za svoje delo nagrađen je nizom međunarodnih i domaćih odlikovanja, nagrada i drugih priznanja. U Medakovićevu čast 2008. godine ustanovljena je nagrada „Dejan Medaković”. U kakvom istorijskom trenutku našega naroda stižu nas veliki vekovi ovog manastira? Opravdano se možemo pitati, kakve duhovne poruke smo kadri da iščitamo upravo danas, kada smo prinuđeni da preispitamo svoje postojanje u ovom sukobljivom svetu čije posledice snosimo sa tako mnogo ličnog i opšteg bola? Jer, celo naše nacionalno biće teško je ranjeno, ispresecana je njegova celovitost, oslabljena je biološka snaga, a nerešena pitanja koja odlažu i koče naše smirivanje prete novim nesrećama. U takvom neredu koji podstiče i umnožava tzv. „međunarodna pravda” i sama sazdana na sumnjivim osnovama, treba se okrenuti ne prema obmanama ovog verolomnog trenutka, već prema onim vrednostima koje je proveravalo vreme, a manastir Hilandar je o njihovoj uzvišenosti svedočio punih osam vekova.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Prvo izdanje. Stanje knjige : 4, bez ispisivanja i cepanja. Povez : meki Str : 384 nikk2130 Korčula (staronjemački Kurzel, talijanski Curzola, grčki Κόρκυρα Μέλαινα, Korkyra Melaina, latinski Corcyra Nigra) je hrvatski otok na jadranskom moru pored dalmatinske obale. Razvijeno je poljodjelstvo, ribolov, brodogradnja i turizam. Otok pripada Dubrovačko-neretvanskoj županiji, ima površinu od 279,03 km2 (dužina 46,8 km, širina 5,3-7,8 km) i 16.000 stanovnika. Najviša brda su Klupca sa 568 m i Kom sa 508 m.[2] To je šesti najveći Jadranski otok. Klima je mediteranska (blaga); prosječna temperatura u siječnju je 9,8 °C, a u srpnju 26,9 °C. Prosječne godišnje padaline su 1100 mm, a otok je prekriven mediteranskom florom, ponegdje i šumom borova. Izgrađen je na dolomitima, tj. vapnencu. Jedno od najrazvijenijih polja je Blatsko polje koje je ujedno najveće. Trajekt `Jadrolinije` primiče se Korčuli Otok je trajektima povezan s Orebićem na poluotoku Pelješcu, Splitom, te Ublima na otoku Lastovu. Otok je bio naseljen još u pretpovijesti. Najstariji nalazi su starijeg kamenog doba, u Veloj spili. Prema legendi, otok je bio naseljen od strane trojanskog junaka Antenora u 12. stoljeću prije Krista, koji je također poznat kao osnivač grada Padove.[3] Drugi val ljudskih naseljenika su bili Iliri.[4] Korčula je bila grčka kolonija zvana Korkyra Melaina, zatim ilirska i rimska zvana Corcyra Nigra, pa zatim bizantsko i naposlijetku slavensko naselje. U 10. stoljeću u sastavu je Neretvanske kneževine, zatim priznaje vlast Zahumlja, Mlečana i hrvatsko-ugarskog kralja. 8. rujna 1298. godine odvijala se blizu otoka bitka kod Korčule između flote Mletaka i Genove. Postoje mnoga sporenja, no izuzev nekih drugih gradova (Venecija, Istanbul), smatra se da se na Korčuli rodio Marko Polo 1254. Naime, ulica i dio grada (po postojećim zapisima koji postoje i danas) u kojem se danas nalazi tzv. kuća Marka Pola, odgovaraju prostoru koji od najranijih dana pripada upravo obitelji Polo. Tvrtko I. Kotromanić krajem 14. stoljeća godine postaje kraljem Raške, Bosne, Dalmacije, Hrvatske i Primorja kada su mu se 1390. godine pokorili gradovi Split, Trogir, Šibenik, te otoci Brač, Hvar i Korčula. Početkom 15. stoljeća Korčula je bila pod vlašću Dubrovačke Republike, a od 1420. do 1797. pod Venecijom. Od 1797. do 1805. je pod Austrijom, da bi je 1806. osvojio Napoleon i Francuzi, sve do 1815. kada je opet bila pod Austrijom. Pod talijanskom je okupacijom od 1918. do 1921. te od 1941. do 1943., a pod njemačkom od 1943. do 1944. godine. Od 1945. godine bila je sastavni dio SR Hrvatske u Jugoslaviji, da bi raspadom te države 1991. postala dio Hrvatske. Tijekom Domovinskog rata, Korčula je uglavnom bila pošteđena ratnih grozota, no ratna ih zbivanja nisu izbjegla. Procjene hrvatskih stratega da će se velikosrpska JNA upustiti u osvajanje udaljenih hrvatskih krajeva gdje uopće nema Srba, uključujući i hrvatske otoke, su se pokazale točnima. Kasniji događaji su potvrdili da se ne radi ni o kakvim pretjeranim i neutemeljenim procjenama. 2. srpnja 1991. se je očekivao desant na zračnu luku Rijeka na Krku, no preventivnom akcijom to je spriječeno. 6. kolovoza 1991. je JRM izvršila desant na otok Šoltu[5] s 15 helikoptera i 2 ratna broda iz Lore, opkolivši policijsku postaju u Grohotama[6], a uz to je brodovljem blokirala Splitska vrata. Zatim je bio desant na Sv. Kaju sredinom rujna 1991. kad je JRM nastojala povratiti nazad skladište goriva u Svetom Kaji u Kaštelanskom zaljevu[5]. Naposljetku je tako i Korčula došla na red. 29. rujna 1991. je velikosrpska JNA u jeku ofenzive na Hrvatsku izvršila desant na Privalu na otoku Korčuli pri čemu je ponovo u svoje ruke uzela tamošnju vojarnu i pokupila sve podvodne mine iz skladišta podvodnog oružja iz tamošnje vojarne [5], premda su dan prije 28. rujna postrojbe JNA napustile otok Korčulu

U dobrom stanju! Jedini `nedostatak` je sto je naopako ukoricena, nista starsno sve ostalo u dobrom i urednom stanju! Redje u ponudi! Korčula (staronjemački Kurzel, talijanski Curzola, grčki Κόρκυρα Μέλαινα, Korkyra Melaina, latinski Corcyra Nigra) je hrvatski otok na jadranskom moru pored dalmatinske obale. Razvijeno je poljodjelstvo, ribolov, brodogradnja i turizam. Otok pripada Dubrovačko-neretvanskoj županiji, ima površinu od 279,03 km2 (dužina 46,8 km, širina 5,3-7,8 km) i 16.000 stanovnika. Najviša brda su Klupca sa 568 m i Kom sa 508 m.[2] To je šesti najveći Jadranski otok. Klima je mediteranska (blaga); prosječna temperatura u siječnju je 9,8 °C, a u srpnju 26,9 °C. Prosječne godišnje padaline su 1100 mm, a otok je prekriven mediteranskom florom, ponegdje i šumom borova. Izgrađen je na dolomitima, tj. vapnencu. Jedno od najrazvijenijih polja je Blatsko polje koje je ujedno najveće. Trajekt `Jadrolinije` primiče se Korčuli Otok je trajektima povezan s Orebićem na poluotoku Pelješcu, Splitom, te Ublima na otoku Lastovu. Otok je bio naseljen još u pretpovijesti. Najstariji nalazi su starijeg kamenog doba, u Veloj spili. Prema legendi, otok je bio naseljen od strane trojanskog junaka Antenora u 12. stoljeću prije Krista, koji je također poznat kao osnivač grada Padove.[3] Drugi val ljudskih naseljenika su bili Iliri.[4] Korčula je bila grčka kolonija zvana Korkyra Melaina, zatim ilirska i rimska zvana Corcyra Nigra, pa zatim bizantsko i naposlijetku slavensko naselje. U 10. stoljeću u sastavu je Neretvanske kneževine, zatim priznaje vlast Zahumlja, Mlečana i hrvatsko-ugarskog kralja. 8. rujna 1298. godine odvijala se blizu otoka bitka kod Korčule između flote Mletaka i Genove. Postoje mnoga sporenja, no izuzev nekih drugih gradova (Venecija, Istanbul), smatra se da se na Korčuli rodio Marko Polo 1254. Naime, ulica i dio grada (po postojećim zapisima koji postoje i danas) u kojem se danas nalazi tzv. kuća Marka Pola, odgovaraju prostoru koji od najranijih dana pripada upravo obitelji Polo. Tvrtko I. Kotromanić krajem 14. stoljeća godine postaje kraljem Raške, Bosne, Dalmacije, Hrvatske i Primorja kada su mu se 1390. godine pokorili gradovi Split, Trogir, Šibenik, te otoci Brač, Hvar i Korčula. Početkom 15. stoljeća Korčula je bila pod vlašću Dubrovačke Republike, a od 1420. do 1797. pod Venecijom. Od 1797. do 1805. je pod Austrijom, da bi je 1806. osvojio Napoleon i Francuzi, sve do 1815. kada je opet bila pod Austrijom. Pod talijanskom je okupacijom od 1918. do 1921. te od 1941. do 1943., a pod njemačkom od 1943. do 1944. godine. Od 1945. godine bila je sastavni dio SR Hrvatske u Jugoslaviji, da bi raspadom te države 1991. postala dio Hrvatske. Tijekom Domovinskog rata, Korčula je uglavnom bila pošteđena ratnih grozota, no ratna ih zbivanja nisu izbjegla. Procjene hrvatskih stratega da će se velikosrpska JNA upustiti u osvajanje udaljenih hrvatskih krajeva gdje uopće nema Srba, uključujući i hrvatske otoke, su se pokazale točnima. Kasniji događaji su potvrdili da se ne radi ni o kakvim pretjeranim i neutemeljenim procjenama. 2. srpnja 1991. se je očekivao desant na zračnu luku Rijeka na Krku, no preventivnom akcijom to je spriječeno. 6. kolovoza 1991. je JRM izvršila desant na otok Šoltu[5] s 15 helikoptera i 2 ratna broda iz Lore, opkolivši policijsku postaju u Grohotama[6], a uz to je brodovljem blokirala Splitska vrata. Zatim je bio desant na Sv. Kaju sredinom rujna 1991. kad je JRM nastojala povratiti nazad skladište goriva u Svetom Kaji u Kaštelanskom zaljevu[5]. Naposljetku je tako i Korčula došla na red. 29. rujna 1991. je velikosrpska JNA u jeku ofenzive na Hrvatsku izvršila desant na Privalu na otoku Korčuli pri čemu je ponovo u svoje ruke uzela tamošnju vojarnu i pokupila sve podvodne mine iz skladišta podvodnog oružja iz tamošnje vojarne [5], premda su dan prije 28. rujna postrojbe JNA napustile otok Korčulu

Ultrazvuk u medicini / glavni urednik Atanasije-Tasa Marković Beograd 1999. Tvrd povez, ilustrovano, veliki format (30 cm), XXIX+ 985 strana. Napomena: u sadržaju, na tri strane tragovi olovke (obeležena tri poglavlja - kao na fotografiji); ako se to izuzme, knjiga je odlično očuvana. Sadržaj: 1. FIZIKA ULTRAZVUKA Fizika ultrazvuka i aparati za dijagnostiku pomoću ultrazvuka Osnovi korišćenja doplerovog efekta u dijagnostici pomoću ultrazvuka Karakteristike ultrazvučne slike, artefakti i mogućnosti korekcije Ultrazvučne sonde (tipovi i trend razvoja) Obrada ultrazvučnih slika pomoću računara Kvalitet ultrazvučne slike u b-modu 2. ULTRAZVUK U GASTROENTEROLOGIJI Primena ultrazvuka u bolestima jetre Dopler i kolor dopler ehosonografija u gastroenterologiji Ultrasonografija bilijarnog stabla Ultrasonografska dijagnostika opstruktivnog ikterusa Pankreas Ultrasonografija slezine Retroperitonealni prostor Intraoperativna ultrasonografija u biliopankreatičnoj hirurgiji Ehotomografski pregled gastrointestinalnog trakta Interventni ultrazvuk u abdomenu 3. ULTRAZVUK U OPSTETRICIJI Primena ultrazvuka u savremenoj opstetriciji Transvaginalni pregled trudnica u prvom trimestru -sonoembriologija Određivanje protoka krvi u ranoj trudnoći transvaginalnim doplerom u boji Anatomija ploda Sonografska biometrija u graviditetu i njena primena Plodova voda i pupčana vrpca Posteljica Mogućnost procene zrelosti ploda ultrazvukom Višeplodna trudnoća Dopler u blizanačkoj trudnoći Fetalna ehokardiografija Fetalne anomalije Trudnoće visokog rizika - postterminska gestacija Trudnoće visokog rizika - hipertenzivni sindrom u trudnoći Intrauterusni zastoj u rastu ploda Rh imunizacija Biofizički profil ploda Ektopična trudnoća - dijagnostika i tretman Tumori pelvisa i trudnoća Invazivne dijagnostičke metode Psihičke implikacije ultrazvučnog pregleda u trudnoći 4. ULTRAZVUK U GINEKOLOGIJI Principi sonografskog pregleda u ginekologiji Anatomija male karlice Ultrazvučna dijagnostika kongcnitalnih anomalija uterusa Ultrasonografija lejomioma Pravi tumori jajnika Inflamatorna oboljenja u maloj karlici Menstrualni ciklus Transvaginalna sonografija Savremeni sonografski postupci u in vitro fertilizaciji Primena kolor dopler ultrasonografije u ginekologiji - transvaginalni pristup Primena kolor doplera kod sindroma policističnih ovarijuma Transvaginalna ultrasonografija i kolor dopler u infertilitetu 5. ULTRAZVUK U UROLOGIJI I NEFROLOGIJI BUBREG I URETER Tehnika pregleda i ehotomografska anatomija Kongenitalne anomalije Opstruktivna stanja Tumori Ciste Pseudotumori Zapaljenjska oboljenja bubrega Parenhimska oboljenja bubrega Kalkuloza i nefrokalkulocinoza Bubrežna insuficijencija Dopler sonografija bubrega i velikih krvnih sudova retroperitoneuma Transplantirani bubreg DONJI UROTRAKT Mokraćna bešika Prostata Ultrasonografija penisa i uretre Ehotomografija skrotuma Endosonografija male karlice 6. ULTRAZVUK U KARDIOLOGIJI Ehokardiografija - dometi i perspektive Ehokardiografske metode Doplerska ehokardiografija Oboljenja mitralnog zaliska Prolaps mitralnog zaliska Prekid mitralnih hordi i papilarnih mišića Oboljenja aortnog zaliska Aneurizme i disekcije aorte Ehokardiografija u oboljenjima desnog srca Ehokardiogram veštačkih zalistaka Infektivni endokarditis Miokarditisi Kardiomiopatije Ehokardiografska dijagnoza u bolestima perikarda Intrakardijalne mase Kontrastna ehokardiografija Stresna ehokardiografija u dijagnostici ishemijske bolesti srca Transezofagealna ehokardiografija Zamke u dvodimenzionalnoj i doplerskoj ehokardiografiji Ehokardiografija u urgentnim stanjima Ehokardiografska procena sistolne funkcije leve komore Ehokardiografija u ishemijskoj bolesti srca Klinički značaj dvodimenzione kolorne ehokardiografije u otkrivanju komplikacija u akutnom infarktu miokarda Intraoperativna ehokardiografija Intravaskularni ultrazvuk 7. ULTRAZVUK U PEDIJATRIJI Ultrazvučna dijagnostika u pedijatrijskoj praksi Dečja ehokardiografija Atrijalni segment Atrio-ventrikularni spoj Komorski segment Ventrikulo-arterijski spoj Arterijski segment Karakteristike ultrasonografskog pregleda abdomena u dece Transfontanelarna neurosonografija (pregled mozga kroz veliku fontanelu) 8. ULTRAZVUK U ORTOPEDIJI Ultrasonografija razvojnog poremećaja kuka Ultrasonografija ramena Ultrasonografija kolena Ultrasonografski pregled kože i potkožnog tkiva Ultrasonografija tumora 9. ULTRAZVUK U ANGIOLOGIJI Patofiziologija periferne arterijske cirkulacije i određivanje perfuzionog pritiska ultrazvukom Osnovni principi kolor dopler ehosonografije Ispitivanje arterija donjih ekstremiteta doplerom u boji Ultrazvučna dijagnostika oboljenja arterija gornjih ekstremiteta Kolor dopler u dijagnostici oboljenja velikih krvnih sudova Patofiziologija venske cirkulacije ekstremiteta i ultrazvučna dijagnostika Ispitivanje vena gornjih i donjih ekstremiteta color-duplex ultrasonografijom Dijagnostka vaskulogene impotencije 10. ULTRAZVUK U NEUROLOGIJI Ultrasonografija u neurologiji Ultrazvučni dupleks skener Transkranijalni dopler (TCD) 11. ULTRAZVUK U ENDOKRINOLOGIJI I POVRŠNIM MEKIM TKIVIMA Primena ultrazvuka u oboljenjima organa i struktura vrata Ultrasonografija štitaste žlezde Kolor doppler u ultrazvučnoj dijagnostici fokalnih i difuznih promena štitaste žlezde Paratireoidne žlezde Ultrasonografija endokrinog pankreasa Ehotomografija nadbubrežnih žlezda Ehotomografija površnih mekih tkiva Ehotomografija dojke

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Slobodan Puzovic Značajna područja za ptice u Srbiji, autora Slobodana Puzovića je knjiga nastala u okviru, i za potrebe međunarodnog projekta izučavanja ptica IBA (engl. Important Bird Areas). Projekat vodi BirdLife International, svetska krovna organizacija ornitologa. Područja od nacionalnog i međunarodnog značaja za ptice određena su na osnovu IBA kriterijuma, prilagođenih lokalnim biogeografskim i ekološkim uslovima. Uspostavljanje mreže IBA područja Srbije pruža velike mogućnosti i daje novi zamah u proučavanju i zaštiti ptica. Inventarisanjem ekološki značajnih područja za ptice popunjava se nedostajuća karika u procesu zaštite prirode kod nas. Knjiga u monografskom smislu sažima taj rad. Strategija očuvanja sve više nestajućeg ptičjeg fonda[1] zahteva pre svega identifikaciju i zaštitu najvažnijih staništa ptica. Svaka zemlja u okviru svog zakonodavstva, a na osnovu mišljenja struke donosi odluke o zaštiti takvih životnih područja, koja su neophodna za opstanak ptica, pre svega retkih i najugroženijih. Knjige i radovi koji definišu zaštitu ptica od velike su važnosti kao ispomoć tog procesa, kako bi donosioci odluka i svi važni subjekti bolje sagledali problem, i dali što konkretniji doprinos zaštiti ptica. Međunarodni Pan-Evropski program `Značajna područja za ptice` (IBA) startovao je zvanično 1987. godine u okviru Međunarodnog saveta za zaštitu ptica ICPB (engl. International Council for Birds Preservation), koji je osnovan 1922. Kasnije je ta organizacija prerasla u BirdLife International (BLI). Razrada IBA kriterijuma i prvi popis značajnih područja za ptice na nivou Evrope priređen je još 1981. Tada je nastao spisak od ukupno 694 IBA područja, ali je rad sproveden samo u okviru 10 zapadnoevropskih zemalja. Podstaknuto rezultatima, i Evropska komisija je prigrlila projekat, te je formirala radnu grupu, što je rezultiralo prvom IBA monografijom 1989. godine. Koncept projekta je identifikacija i specijalno vrednovanje predela prema značaju za ptice, njihovo upisivanje u međunarodne registre i najzad, preduzimanje adekvatnih mera zaštite i unapređenja stanja istih. Nakon što neka zemlja ustanovi broj IBA područja, potrebno je da vodi brigu o njihovoj zaštiti, i o monitoringu njihovog stanja. Do danas je na celom svetu identifikovano preko 10.000 IBA područja u okviru 200 zemalja, a cilj je da se uspostavi svojevrsna mreža tih staništa, koja bi omogućila dugoročno uspešnu međunarodnu zaštitu, nesmetano kretanje, te prirodno mešanje populacija i regularnih migracija ptica. Ovaj projekat je od sveobuhvatnog naučnog značaja, pošto su ptice veoma dobar indikator dešavanja u prirodi i životnoj sredini. Ono što pogodi njih, uskoro pogađa i čoveka. Iako su ptice po tom pogledu veoma dobro proučene, ta znanja nisu adekvatno preneta u praksu, pošto – i zbog naglog propadanja biodiverziteta – gotovo 40% vrsta ptica u Evropi ima nezadovoljavajući status zaštite. Mnoge od tih Evropskih ptica danas su čak već i globalno ugrožene sa opasnošću od izumiranja. Knjiga je studija trećeg, najobimnijeg pokušaja da se definišu IBA područja kod nas. Prva faza odvijala se u Srbiji krajem 1980-ih godina (koordinator je bio mr Boris Garovnikov, ornitolog iz Novog Sada), kada je identifikovano 57 IBA područja u granicama SFRJ, od toga svega 16 u Srbiji. Druga faza projekta odigravala se krajem 1990-ih, kada su ranije identifikovana IBA područja evaluirana po novim kriterijumima, a sastavljen je i novi inventar. Na nivou Srbije to je rezultiralo sa brojem 36 izabranih područja, koja su preliminarno ispunjavala stroge IBA kriterijume, a 1999. stigao je odgovor iz centrale BLI kako su zadovoljni sa kvalitetom obrade teritorije Srbije, i zvanično je potvrđeno čak 35 IBA (nije prihvaćena samo nominacija Rtnja). Zbog izrazitog trenda opadanja brojnosti mnogih vrsta ptica u Evropi tokom poslednjih decenija,[4] doneti su novi, još stroži kriterijumi, te je Srbija ponovo stajala pred zadatkom revidiranja postojeće IBA liste. Radu se pristupilo 2000. godine, na osnovu primene standardizovanih IBA kriterijuma (kao što su: da li područje podržava globalno ugrožene vrste, da li se na tom području ptice koncentrišu u veće skupine, da li područje podržava osetljive vrste vezane za ograničene biome, itd.). Ornitološke procene su date za period 2000-2009, da bi se konačno došlo do 42 zvanična područja i 5 kandidata, koji potencijalno ispunjavaju uslove ali su za njih potrebna dodatna ornitološka istraživanja. Konačno, rad je štampan i u monografiji, atraktivnoj knjizi na 280 strana u izdanju Ministarstva životne sredine i prostornog planiranja, Zavoda za zaštitu prirode Srbije i Pokrajinskog sekretarijata za zaštitu životne sredine i održivi razvoj. Knjiga je štampana u Beogradu, 2009. godine. Taj rad je bio izazov, kojim su domaći ornitolozi dokazali da raspolažu znanjima i veštinama potrebnim za egzaktno utvrđivanje vrednosti naših područja pomoću proverljivih naučnih metoda. Spisak IBA područja Srbije Uredi IBA područja Srbije su ujedno i najlepši i najbolje očuvani predeli Balkana i Srednje Evrope, a to su: Gornje Podunavlje Subotička jezera i pustare Bečejski ribnjak Jegrička Karađorđevo Titelski breg Koviljski rit Pašnjaci velike droplje Slano Kopovo Okanj i Rusanda Carska bara Gornje Potamišje Srednje Potamišje Vršačke planine Deliblatska peščara Labudovo okno Ušće Save u Dunav Dunavski lesni odsek Fruška gora Obedska bara Bosutske šume Zasavica Donje Podrinje Cer Valjevske planine Tara Uvac i Mileševka Pešter Golija Gornje Pomoravlje Ovčarsko-kablarska klisura Kopaonik Sitnica Prokletije Šar-planina Pčinja Vlasina Suva planina Sićevačka klisura Stara planina Đerdap Mala Vrbica Ostala potencijalna područja (budući kandidati): Akumulacija Gruža Resavska klisura Zlotska klisura Rtanj Jerma Ornitologija Slobodan puzović

KNJIGA JE KAO NOVA -NEKORISCENA, STANJE KNJIGE(5+)-RASPRODATO IZDANJE! ISBN:978-86-519-0614-8 Godina izdanja:Oktobar-2010. Povez:Broširani povez-Mek povez Pismo:Latinica Broj strana:608 strana Naslov:Život duha Hana Arent(autor) Prevod:Aleksandra Bajazetov-Vučen, Adriana Zaharijević(prevod) Pogovor: Daša Duhaček Izdavač:`SLužbeni Glasnik`, Alexandria press Naslov originala: The Life of the Mind / Hannah Arendt Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Filozofija uma , Mišljenje , Volja Ostali naslovi iz oblasti: Filozofija SADRŽAJ: Napomena priredivačice MIŠLJENJE Uvod I. Pojava 1. Fenomenalna priroda sveta 2. (Istinsko) biće i (puka) pojava: teorija o dva sveta 3. Preokretanje metafizičke hijerarhije: vrednost površine 4. Telo i duša; duša i duh 5. Pojava i privid. 6. Misleće ja i sopstvo: Kant 7. Stvarnost i misleće ja: kartezijanska sumnja i sensus communis 8. Nauka i zdrav razum; Kantovo podvajanje razuma i uma; istina i smisao II. Delatnosti duha u svetu pojava 9. Nevidljivost i povlačenje 10. Unutarnji rat mišljenja i zdravog razuma 11. Mišljenje i delanje: posmatrač 12. Jezik i metafora 13. Metafora i neizrecivo III. Šta nas navodi da mislimo? 14. Pretfilozofske pretpostavke grčke filozofije 15. Platonov odgovor i njegovi odjeci 16. Rimski odgovor 17. Sokratov odgovor 18. Dvoje-u-jednom IV. Gde smo kad mislimo? 19. „Tantôt je pense et tantôt je suis` (Valeri): nigde 20. Jaz izmedu prošlosti i budućnosti: nunc stans 21. Postskiptum HTENJE Uvod I. Filozofi i volja 1. Vreme i delatnosti duha 2. Volja i moderno doba 3. Glavni prigovori volji u filozofiji posle srednjeg veka 4. Problem novog 5. Sudar mišljenja i htenja: tonalitet delatnosti duha 6. Hegelovo rešenje: filozofija istorije II. Quaestio mihi factus sum. Otkrivanje unutrašnjeg čoveka 7. Moć izbora: proairesis, preteča volje 8. Apostol Pavle i nemoć volje 9. Epiktet i svemoć volje 10. Avgustin, prvi filozof volje III. Volja i razum 11. Toma Akvinski i primat razuma 12. Duns Skot i primat volje IV. Zaključak 13. Nemački idealizam i „duga pojmova` 14. Ničeovo odbacivanje volje 15. Hajdegerova volja za ne-htenjem 16. Ponor slobode i novus ordo saeclorum Napomene Pogovor priređivačice Pogovor Napomene prevoditeljki, redaktorke i urednice Indeks pojmova i imena Hana Arent (1906–1975) bila je jedan od najsjajnijih i najoriginalnijih političkih mislilaca XX veka, neuporedivi istraživač pojave totalitarizma, nasilja i zla u našem vremenu. Bez nje je nezamisliva savremena politička filozofija. Tokom celog svog života plodan esejista i filozof, filozofiju je studirala u Hajdelbergu kod Karla Jaspersa. Potom je morala da beži pred nacističkim progonom. Niz godina je predavala političku filozofiju u Njujorku i Čikagu. Ovo delo prvi put je objavljeno 1978. godine i zapravo je njeno poslednje delo, prebogato u svojoj izazovnoj analizi čovekove mentalne aktivnosti sagledanoj u dimenzijama mišljenja, volje i suđenja. Ostali naslovi koji sadrže ključne reči: Filozofija uma , Mišljenje , Volja Ostali naslovi iz oblasti: Filozofija 2010; Broširani povez; latinica; 20 cm; 608 str.; 978-86-519-0614-8; rasprodato izdanje * Johana Hana Arent rođena je 14. oktobra 1906. godine u Hanoveru u porodici imućnih Jevreja poreklom iz Kenigsberga (današnjeg Kalinjingrada) u istočnoj Pruskoj. U tom istom Kenigsbergu o kojem je Imanuel Kant, gotovo ne napuštajući kućni prag, napisao da je `takav grad pravo mesto za sticanje znanja o ljudima i svetu, čak i bez putovanja`, Hana Arent je provela detinjstvo. Godine 1933., posle studija u Marburgu, Frajburgu i Hajdelbergu, kod Jaspersa i Hajdegera, bila je prinuđena da napusti nacističku Nemačku. Posle bekstva u tadašnju Čehoslovačku, uz pomoć porodice koja je posedovala kuću sa ulaznim vratima na nemačkoj, a zadnjim vratima na čehoslovačkoj teritoriji, Hana Arent kratko boravi u Ženevi, a zatim u Parizu, da bi najzad 1941. godine utočište našla u Njujorku. Tačno deset godina kasnije u egzilu je napisala Izvore totalitarizma (The Origins of Totalitarianism), delo koje joj je donelo ono što će je pratiti kraja života - svetsku slavu i osporavanje. Slede Ljudska situacija (The Human Condition), Između prošlosti i budućnosti (Between Past and Future), Ajhman u Jerusalimu (Eichmann in Jerusalem), O revoluciji (On Revolution), Ljudi u mračnim vremenima (Men in Dark Times) i O nasilju (On Violence). Umrla je 4. oktobra 1975. godine, u trenutku kada je započela pisanje poslednjeg poglavlja obimne studije Život duha (Life of Mind)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Radoslav Katičić (Zagreb, 3. srpnja 1930. – Beč, 10. kolovoza 2019.) bio je hrvatski jezikoslovac i književni povjesničar. Radoslav Katičić rođen je u Zagrebu 1930. godine. Pohađao je Klasičnu gimnaziju u Zagrebu koju je završio 1949. godine.[2] Na Filozofskom fakultetu u Zagrebu diplomirao je klasičnu filologiju a na istome fakultetu doktorirao je disertacijom Pitanje jedinstva indoeuropske glagolske fleksije. Prvi su mu radovi iz grčke filologije. Od 1958. godine je na Filozofskome fakultetu asistent na Katedri za indoeuropsku poredbenu gramatiku.[3] Docent je postao 1961., izvanredni profesor 1966. i redoviti 1972. godine.[3] Utemeljitelj je studija opće lingvistike i indologije na Filozofskome fakultetu u Zagrebu. Od 1961. do 1977. godine bio je pročelnik novoosnovanoga Odsjeka za opću lingvistiku i orijentalne studije.[3] Bio je jedan od autora Deklaracije o nazivu i položaju hrvatskog književnog jezika, 1967. godine. Od 1977. godine do umirovljenja profesor je slavenske filologije na Sveučilištu u Beču. Od 1978. do 1987. godine bio je predstojnik tamošnjega Instituta za slavistiku a od 1998. godine je profesor emeritus Sveučilišta u Beču.[3] Bio je član HAZU (izvanredni od 1973. i redoviti od 1986. godine), Austrijske akademije znanosti (izvanredni od 1981. i redoviti od 1989. godine - isto od 1989. predsjednik Balkanske komisije te akademije), ANUBiH, Norveške akademije te Academia Europaea i Accademia dei Lincei (Italija) te Kosovske akademije znanosti i umjetnosti. Radoslav Katičić preminuo je 10. kolovoza 2019. godine u dobi od 89 godina.[4] Pokopan je 29. kolovoza 2019. godine na zagrebačkome groblju Mirogoju.[5] Znanstvena djelatnost Katičićevi radovi se mogu, ugrubo, podijeliti na pet područja: djela iz opće lingvistike, u kojima je razvijao razne suvremene jezikoslovne pristupe poput strukturalne lingvistike i transformacijske gramatike književnojezične studije iz područja europskih i neeuropskih književnosti (starogrčke, bizantske, indijske), te arealne lingvistike izumrlih jezika (balkanski jezici) jezičnopovijesne radove u kojima je istraživao kontinuitet hrvatske pismenosti i jezičnoga izraza, od početaka na latinskom i crkvenoslavenskom (`Uz početke hrvatskih početaka`), preko djela renesansnih i baroknih pisaca kao što su Marin Držić ili Bartol Kašić, sve do modernoga standardnoga jezika (Sintaksa hrvatskoga književnoga jezika, 1986.) velika sintetska djela u kojima obrađuje civilizacijski kontinuitet hrvatske uljudbe (Litterarium studia, Na kroatističkim raskrižjima) rekonstrukcija praslavenskoga sakralnog pjesništva te slavenske pretkršćanske vjere. (Petoknjižje s podnaslovom Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine) Radoslav Katičić pripada trolistu (uz Dalibora Brozovića i Stjepana Babića) hrvatskih jezikoslovaca koji je, pod utjecajem suvremenih lingvističkih spoznaja, `srušio` sliku o povijesnim mijenama hrvatskoga jezika koju su gradili tzv. hrvatski vukovci (Tomislav Maretić, Milan Rešetar) i ocrtao novi jezičnopovijesni zemljovid, te konačno i formalnolingvistički kodificirao hrvatski standardni jezik apsorbiravši cjelokupnu hrvatsku književnu i pismenu baštinu koju je unitaristička struja među jezikoslovcima zabacivala- od Marina Držića do Miroslava Krleže. Na području slavistike je najrenomiraniji hrvatski stručnjak u međunarodnim razmjerima. Svojim velikim znanstvenim opusom i radom je pridonio i pridonosi ugledu hrvatske znanosti u Austriji, Europi i svijetu. Na taj način je promicao hrvatsku kulturu, hrvatsku književnost i komparativnu kroatistiku. Osim toga, posebnu je pozornost posvetio radu s gradišćanskim Hrvatima. Pridonio je tome da su se Hrvati iz Gradišća upoznali sa širim protežnostima svojega kulturnog identiteta i da svoje hrvatstvo doživljavaju u sklopu cjelokupnoga hrvatstva. Pri radu s njima se Katičić dosta usredotočio na jezik Hrvata iz Gradišća i na sve i dvojbe oko njega. Sve je to sročio i prikazao govornicima njemačkog jezika u krugovima međunarodne slavistike. Na Slavističkom institutu Sveučilišta u Beču utemeljio je 1982. godine gradišćanskohrvatski lektorat.[6] Za sav taj rad je dobio INA-inu nagradu 1998. godine.[7] Bio je predsjednik Vijeća za normu hrvatskoga standardnog jezika.[8] Djela Nepotpun popis: Osnovni pojmovi suvremene lingvističke teorije, (Zagreb, 1967.) A Contribution to the General Theory of Comparative Linguistics, (Haag-Paris, 1970.) Jezikoslovni ogledi, (Zagreb, 1971.) Stara indijska književnost, (Zagreb, 1973.) Članak: Liburnski otoci kod antičkih pisaca. Zbornik: Zadarsko otočje, povremena izdanja Narodnoga muzeja u Zadru, svezak 1, Zadar, 1974., 35-45. The Ancient Languages of the Balkans, 1-2, (Haag-Pariz, 1976.) Novi jezikoslovni ogledi, (Zagreb, 1984.; 2. dop. izd. 1992.) Sintaksa hrvatskoga književnog jezika, (Zagreb, 1986.; 2. izd. 1991.; 3. izd. 2002.) Dva tisućljeća pismene kulture na tlu Hrvatske, (suautor Slobodan Prosperov Novak),[9] Zagreb 1987. (2. izd. 1988.; prijevod na njem. 1987., engl. i tal. 1990.). Uz početke hrvatskih početaka, (Split, 1993.) Na ishodištu, (Zagreb, 1994.; 2. izd. 2005.) Illyricum mithologicum, (Zagreb, 1995.) Ein Ausblick auf die slawischsprachige Völkerwelt im Südosten, (Beč, 1996.) Litterarum studia: Književnost i naobrazba ranoga hrvatskog srednjovjekovlja, (Zagreb, 1998.; 2. izd. 2007.; njem. izd. Literatur- und Geistesgeschichte des kroatischen Frühmittelalters, Beč,, 1999.) Na kroatističkim raskrižjima, (Zagreb, 1999.) Die Hauswirtin am Tor, (Frankfurt na Majni, 2003.) Boristenu u pohode, (Zagreb, 2008.) Hrvatski jezik, (Zagreb, 2013.) Niz Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine (2008.-2017.) Božanski boj: Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine, (Zagreb, 2008.) Zeleni lug: Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine, (Zagreb, 2010.) Gazdarica na vratima: Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine, (Zagreb, 2011.) Vilinska vrata: I dalje tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine, (Zagreb, 2014.) Naša stara vjera: Tragovima svetih pjesama naše pretkršćanske starine, (Zagreb, 2017.)

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Vjenceslav Richter (Omilje/Donja Drenova kod Sv. Ivana Zeline, 8. travnja 1917. - Zagreb, 2. prosinca 2002.), jedan je od najpoznatijih hrvatskih arhitekata dvadesetog stoljeća. Diplomirao je 1949. kod ing. arh. Zdenka Strižića na arhitektonskom odsjeku Tehničkog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu. Uz arhitekturu aktivno se bavio i ostalim likovnim umjetnostima (kiparstvo, slikarstvo, grafika, scenografija), te iza sebe ostavio vrijedan opus u tim disciplinama, a posebno značajan je njegov doprinos na području teoretskih istraživanja i rasprava o umjetnosti. Osobite uspjehe postigao je na području izložbene paviljonske arhitekture. Na natječaju za jugoslavenski paviljon za svjetsku izložbu u Bruxellesu 1958., Richter dobiva prvu nagradu radikalno smjelim projektom izložbenog paviljona s „temeljima u zraku“. Na 60 m visokom čeličnom stupu s vrhom zabodenim u vodenu površinu, trebala je na čeličnoj užadi visjeti lagana struktura paviljona, koji je trebao asocirati na jedrilicu na moru. Taj spektakularan, vrlo originalan i posve nekonvencionalan projekt, kojem je namjera bila da privuče pažnju svojom originalnošću, tehničkom smionošću i mediteranskom toplinom, nije naišao na razumijevanje stručnih krugova u Beogradu. Statičari „Inženjerije“ Lazarović i Deškoviće napali su projekt kao „kretenizam“, jer „tko je vidio temelje u zraku?“ Richter im je odgovorio da bi se doista radilo o kretenizmu kada bi se to usvojilo kao praksa, no da je ovdje riječ o izuzetnoj prigodi, svjetskoj izložbi, te da je to prigoda da jedna mala zemlja na jedan možda „izokrenuti“ način privuče pažnju na sebe. Shvativši da će inzistiranjem na ovom nekonvencionalnom rješenju izgubiti angažman, Richter je jarbol (koji je možda ionako bilo nemoguće izvesti u zadanome roku) zamijenio rasterom od 12 konvencionalnih stupova, čime je njegov hrabri (neo)avangardni projekt poprimio odlike nenametljivog modernizma. Usprkos konformizmu svojih naručitelja, Richter je tim „zdanjem bez vrata“, oživljenim kiparskim djelima najboljih tadašnjih suvremenih hrvatskih umjetnika, ostvario vanserijski Gesamtkunstwerk (cjelovito umjetničko djelo) – „palaču od čelika, stakla mramora i drveta, čija elegancija leži u vlastitoj suzdržanosti“ - kako su pisale tadašnje belgijske novine. Paviljon je kasnije otkupljen i prenesen u okolicu Bruxellesa, te se i danas u njemu nalazi katolička škola, pa predstavlja jedno od rijetkih ostvarenja hrvatske moderne arhitekture u svijetu. Drugi važni paviljonski projekti Nakon ovog uspjeha, 1960. Richter je pozvan da se prijavi na natječaj za jugoslavenski paviljon na Svjetskoj izložbi u Torinu: odbio je, ali je malo kasnije u restoranu u Frankopanskoj na salveti nacrtao projekt, suprotan relativno strogom rješenju paviljona iz Bruxellesa, koji nije imao niti jednu ravnu liniju, već je tlocrtno bio baziran isključivo na krugovima i elipsama. Vrhunac Richterova rada na području izložbenih paviljona bio je svakako projekt nacionalnog paviljona na 13. triennalu u Milanu 1965. Cjelokupni izložbeni prostor bio je sačinjen od najobičnijih letvi 2*4 cm. Na sastanku Saveza primijenjenih umjetnika u Sloveniji, tijekom trajanja izložbe, napao ga je slovensko-bosanski arhitekt Ivan Štraus riječima: „Kolega, pa šta vi radite, uvijek neke bjesne gliste, ja sam se sramio kada sam došao u taj paviljon!“ Ali kada se vratio u Zagreb, Richtera je na stolu čekao telegram kojim mu je javljeno da je za taj, u našoj izgleda uvijek konformističkoj sredini napadani paviljon, dobio zlatnu medalju! Richterovo izrazito smjelo avangardno rješenje za jugoslavenski paviljon na Svjetskoj izložbi u Montrealu 1967. temeljio na nekonvencionalnoj pretpostavci da paviljon za svjetsku izložbu uopće ne mora biti klasična zgrada. Tu je ideju Richter pretočio u projekt koji se sastojao od 2 stranice tj. od polovice piramide, koja je predstavljala svojevrsnu divovsku, nekoliko desetaka metara visoku „nišu“ tj. zaklon za eksponate: rješenje je međutim bilo previše avangardno, te nikada nije realizirano. Horvat Pintarić, Vera, hrvatska povjesničarka umjetnosti (Sisak, 7. III. 1926). Diplomirala 1951., doktorirala 1959 (Skulptura Francesca Robbe) na Filozofskome fakultetu u Zagrebu, gdje je bila redovita profesorica (1974–93) i osnivačica Katedre za vizualne komunikacije i dizajn (1967). Članica HAZU od 2000. Istražuje baroknu i modernu umjetnost, najnovija likovna događanja u Hrvatskoj i u svijetu, likovno stvaralaštvo na području plakata, stripa, televizije i animiranoga filma. Bavi se teorijom umjetnosti, objavljuje monografije (Gabrijel Stupica, 1966; Josip Seissel, 1978; Miroslav Kraljević, 1985), teorijske rasprave te likovne studije i kritike (Od kiča do vječnosti, 1979; Tradicija i moderna, 2009; Kritike i eseji, 2012). Autorica je mnogobrojnih kataloga izložaba (J. Knifer, V. Bakić, D. Džamonja, V. Richter i dr.) i predgovora grafičkim mapama (M. Šutej, 1971), jedan od osnivača časopisa Bit International. Dobila je Državnu nagradu za životno djelo u području humanističkih znanosti (2003)....

Porodica Nadežde Petrović kroz 19. vek / Dragana Božović Čačak 2020. Tvrd povez, ćirilica, ilustrovano, veliki format (30 cm), 289 strana. Knjiga je nekorišćena (nova). U pitanju je sadržajno delo koje prati porodicu velike slikarke, Petroviće sa očeve i Zoriće sa majkine strane. Autorka Dragana Božović, istoričarka umetnosti i kustos u Umetničkoj galeriji “Nadežda Petrović” u Čačku, zadala je sebi cilj: Istraživala je Petroviće i Zoriće od 1814. kada je rođen Nadeždin deda Maksim Jovanović (kasnije Petrović), sve do 1900. kada je slikarka na pragu zrelosti. Pred čitaocima je mala istorija o tri generacije Petrovića i Zorića, a posredno, ovo je priča o jednoj srpskoj porodici 19. veka koja ide ukorak sa društvenim progresom i sa novom energijom hrli u 20. vek – rekla je Dragana Božović. Monografija predstavlja stručnu literaturu koja obuhvata oblast istorije sa akcentom na razvoj društva, svakodnevni život, kulturu i likovnu umetnost. Bila mi je namera da dokument oplemenim atmosferom vremena koje opisujem. Uz profesionalni napredak članova porodica Petrović i Zorić, trudila sam se da akcentujem njihov privatni život i sve povežem sa društvenim okolnostima – rekla je autorka, naglašavajući da su to koreni Nadeždinog pionirskog duha, ratobornosti, smelosti i odvažnosti, društvene angažovanosti i aktivizma, slikarskog talenta i potrebe za umetničkim inovacijama. Za života osporavana, posle smrti slavljena. Nadežda Petrović bila je slikarka, ali i bolničarka. Školovala se u inostranstvu, u slikarstvu pratila moderne svetske trendove. Domovini je na frontu kao bolničarka, dala ono najdragocenije, svoj život. Njen život i umetnički rad predstavljaju važan deo srpske istorije. Zarazila se tifusom 1913. godine, te se od bolesti oporavljala u Italiji u trenutku kada je počeo Prvi svetski rat. Posle pobede srpske vojske u Cerskoj i Kolubarskoj bitci 1915. godine Nadežda je mogla da bira, da li da ide na konferenciju u Rim ili da nastavi sa radom u bolnici u Beogradu ili Nišu. Porodica je moli da se ne vraća na ratište. Ona ipak odlučuje da se vrati u bolnicu u Valjevu u kome je u tom trenutku vladala najžešća epidemija tifusa. Krajem marta 1915. godine i sama je obolela. Umrla je od tifusa posle sedam dana bolovanja, 3. aprila 1915. godine.

Autor: Dragana Božović U pitanju je sadržajno delo koje prati porodicu velike slikarke, Petroviće sa očeve i Zoriće sa majkine strane. Autorka Dragana Božović, istoričarka umetnosti i kustos u Umetničkoj galeriji “Nadežda Petrović” u Čačku, zadala je sebi cilj: Istraživala je Petroviće i Zoriće od 1814. kada je rođen Nadeždin deda Maksim Jovanović (kasnije Petrović), sve do 1900. kada je slikarka na pragu zrelosti. Pred čitaocima je mala istorija o tri generacije Petrovića i Zorića, a posredno, ovo je priča o jednoj srpskoj porodici 19. veka koja ide ukorak sa društvenim progresom i sa novom energijom hrli u 20. vek – rekla je Dragana Božović. Monografija predstavlja stručnu literaturu koja obuhvata oblast istorije sa akcentom na razvoj društva, svakodnevni život, kulturu i likovnu umetnost. Bila mi je namera da dokument oplemenim atmosferom vremena koje opisujem. Uz profesionalni napredak članova porodica Petrović i Zorić, trudila sam se da akcentujem njihov privatni život i sve povežem sa društvenim okolnostima – rekla je autorka, naglašavajući da su to koreni Nadeždinog pionirskog duha, ratobornosti, smelosti i odvažnosti, društvene angažovanosti i aktivizma, slikarskog talenta i potrebe za umetničkim inovacijama. Za života osporavana, posle smrti slavljena. Nadežda Petrović bila je slikarka, ali i bolničarka. Školovala se u inostranstvu, u slikarstvu pratila moderne svetske trendove. Domovini je na frontu kao bolničarka, dala ono najdragocenije, svoj život. Njen život i umetnički rad predstavljaju važan deo srpske istorije. Zarazila se tifusom 1913. godine, te se od bolesti oporavljala u Italiji u trenutku kada je počeo Prvi svetski rat. Posle pobede srpske vojske u Cerskoj i Kolubarskoj bici 1915. godine Nadežda je mogla da bira, da li da ide na konferenciju u Rim ili da nastavi sa radom u bolnici u Beogradu ili Nišu. Porodica je moli da se ne vraća na ratište. Ona ipak odlučuje da se vrati u bolnicu u Valjevu u kome je u tom trenutku vladala najžešća epidemija tifusa. Krajem marta 1915. godine i sama je obolela. Umrla je od tifusa posle sedam dana bolovanja, 3. aprila 1915. godine. ✰Izdavač: Umetnička galerija `Nadežda Petrović`, 2020. ✰Povez: tvrdi, 289 strana, tiraž 600 ✰Nepodvlačena, pečat izdavača, veliki format, bogato ilustrovana, težina 1800 grama *+

Johann Hari Ukradeni fokus Zašto ne možete obratiti pažnju Zašto smo izgubili sposobnost da se fokusiramo? Koji su uzroci? I, što je najvažnije, kako da ga vratimo? Mislimo da je naša nesposobnost da se fokusiramo lični nedostatak – mana svakog od nas. Nije. To su svima nama učinile moćne spoljne sile. Naš fokus je ukraden. Johan je otkrio da postoji dvanaest dubokih uzroka ove krize, a svi su nam oduzeli pažnju. On nam pokazuje kako na uzbudljivom putovanju koje se kreće od disidenata iz Silicijumske doline, preko favele u Riju gde je pažnja nestala, do kancelarije na Novom Zelandu koja je pronašla izvanredan način da nam vrati pažnju. Širom sveta, naša sposobnost da obraćamo pažnju se urušava. U SAD se studenti sada fokusiraju na jedan zadatak samo 65 sekundi, a kancelarijski radnici u proseku rade samo tri minuta. Autor bestselera Njujork Tajmsa Johan Hari otišao je na epsko putovanje širom sveta kako bi upoznao vodeće naučnike i stručnjake koji su istraživali zašto nam se to dešava – i otkrio da je sve što mislimo da znamo o ovoj temi pogrešno. Mislimo da je naša nesposobnost da se fokusiramo lični nedostatak – mana svakog od nas. Nije. To su nam uradile – moćne spoljne sile. Naš fokus je ukraden. Johan je otkrio da postoji dvanaest dubokih slučajeva ove krize, a svi su nam oduzeli pažnju. On pokazuje kako je to naučio na uzbudljivom putovanju koje ga vodi od disidenta iz Silicijumske doline koji su smislili kako da hakuju ljudsku pažnju, do veterinara koji dijagnostikuju pse sa ADHD-om; od favele u Riju gde su svi izgubili pažnju na posebno nadrealan način, do kancelarije na Novom Zelandu koja je otkrila izuzetnu tehniku da povrati pažnju svojih radnika. Ono što je najvažnije, naučio je kako – kao pojedinci i kao društvo – možemo vratiti fokus, ako smo odlučni da se borimo za to. Odgovori će vas iznenaditi i oduševiti. Ovo je knjiga o našoj krizi pažnje za razliku od bilo koje koju ste ranije čitali. Knjige Johana Harija o zavisnosti i depresiji transformisale su te debate, pojavile su se na 37 jezika, a hvale su ih svi od Opre Vinfri preko Noama Čomskog do Hilari Klinton. Njegovi TED govori su pregledani 78 miliona puta. kao nova LeT.18/7

Vuk Karadžić BORBA ZA SRPSKI JEZIK I PRAVOPIS Vuk St. Karadžić BORBA ZA SRPSKI JEZIK I PRAVOPIS Faksimil izdanja Knjigoveznica Dositej Obradović, Petković, Beograd. 2004. 105 + 136 + 19 + 95 + 24 + 77 + 146 + 30 + 16 + 8 + 20 + 32 strane, tvrd povez. Fototipsko izdanje 12 knjiga štampanih u periodu od 1810 do 1865 u Beču, Novom Sadu , Bečkereku i Beogradu ukoričenih u tvrd povez opremljene u dve zaštitne kartonske kutije svaka sa 6 knjiga. Naslove knjige možete pogledati na slikama, svih dvanaest. U jednom od retko sačuvanih pasaža u našoj glavnoj Ulici kralja Milana u broju 8 nalazi se majušna knjigoveznica `Dositej Obradović` Aleksandra S. Petkovića, u kojoj radi, dela i stvara već treća generacija umetnika svog zanata. Koliko ljubitelji lepe knjiga ne samo sadržajem već i izgledom prođu tuda s rukama u džepovima i ne sluteći da im Petkovići zlatnih ruku mogu ulepšati život da nekoj staroj knjizi vrate njen stari sjaj. Kolikim pohabanim knjiga njihovim trudom vraćeno je dostojanstvo dragocene knjige sa odgovarajućim zlatotiskom. I ne samo to. U tradiciji njihovog oca i, kako oni pišu, učitelja Dragoslava M. Petkovića s Miloradom R. Ćurčićem kao urednikom, prave faksimile naših starih nedostupnih izdanja. Tako su nedavno u sto primeraka izdali dvanaest knjiga `Borbe za srpski jezik i pravopis` koje je sakupio i pripremio Slobodan D. Petković. Ono što ste učili u školi o žestokim polemičkim rečima ispisanim i odštampanih od 1833. do 1865. godine između Vuka, Tekelije, Svetića, Šeroglića, Daničića i Jevstatija Mihailovića, naći ćete u dvanaest tamnozelenih knjižica najnovijih faksimil izdanja koje se teško nalaze po našim bibliotekama. Pomoću ovih faksimila, ono što se o borbi za jezik i pravopis uči po školama i fakultetima, postaje živa istorija puna slikovitih pojedinosti. Kako je, recimo, besmislen i sitničav primer kojim protivnik Vuka `dokazuje` da njegov prevod Novog zaveta ne valja jer je jednu grčku reč preveo tako da sledi da se sveti Jovan Preteča u pustinji hranio skakavcima a ne vršcima od trave. Kakvo je zadovoljstvo negde među faksimilima naići na Daničićev gnev što protivnici Vuka uzimaju kao jezikoslovni autoritet nikog drugog do knjaza Miloša, a koji `ni čitati ni pisati ne zna`. Ovi faksimili nas uče i moralu, a ne samo čvrstini naučnih uverenja.

CARL SAGAN SVIJET PROGONJEN DEMONIMA - znanost kao svijeća u tami Prevod - Rajka Rusan Izdavač - Jesenski i Turk, Zagreb Godina - 2000 432 strana 21 cm Edicija - Biblioteka 42 ISBN - 953-6483-66-1 Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja SADRŽAJ: Predgovor: Moji učitelji 1. Najdragocjenija stvar 2. Znanost i nada 3. Čovjek na Mjesecu i lice na Marsu 4. Izvanzemaljci 5. Prijevara i tajnovitost 6. Halucinacije 7. Svijet progonjen demonima 8. O razlici između pravih i lažnih vizija 9. Terapija 10. Zmaj u mojoj garaži 11. Grad boli 12. O umjetnosti otkrivanja gluposti 13. Opsjednuti stvarnošću 14. Antiznanost 15. Newtonov san 16. Kad znanstvenici upoznaju grijeh 17. Brak skepticizma i čuđenja 18. Vjetar stvara prašinu 19. Nema glupih pitanja 20. Kuća gori 21. Put k slobodi 22. Ovisnici o smislu 23. Maxwell i štreberi 24. Znanost i čarobnjaštvo 25. Pravi domoljubi postavljaju pitanja Zahvale Literatura Kazalo pojmova i imena `Nalazimo li se na rubu novog mračnog doba iracionalnosti i praznovjerja? Međunarodno priznati znanstvenik Carl Sagan u praznovjerja? Medunarodno svoj britkoj, briljantno izloženoj knjizi pokazuje kako je znanstveno mišljenje nužno za očuvanje demokratskih ustanova i naše. tehničke civilizacije. Bojim se, piše Carl Sagan, da će, približavanjem kraja milenija, pseudoznanost i praznovjerje biti sve privlačniji, a sirenska pjesma nerazumlja sve zvonkija i zavodljivija. Uistinu, u našem, u sve većoj mjeri tehnološkom, društvu, većina ljudi znanstveno je nepismena. Prije ili kasnije, piše Sagan, ta će nam zapaljiva smjesa neznanja i moći prasnuti u lice. Protumjera koju on predlaže delikatan je spoj skepticizma i otvorenosti, ključan za znanosti, ali i za demokraciju. Knjiga Svijet progonjen demonima osobnija je i bogatija u poticanju i otkrivanju životnih priča nego ijedno drugo Saganovo djelo. Preko svojih vlastitih iskustava iz djetinjstva pa do priča o znanstvenim otkrićima, Sagan pokazuje kako metoda znanstvene misli može prodrijeti kroz predrasude i histeriju i razvidjeti istinu. Upozoravajući na obmane, on uvjerljivo pokapa priče o `vanzemaljskim otmicama`, `medijima`, nadriliječnicima i još mnogo čemu. Usput opovrgava tvrdnje prema kojima znanost razara duhovnost, pita se zašto se znanstvena istraživanja često stigmatiziraju te nudi alat za prepoznavanje praznih fraza pri promišljanju političkih, društvenih i drugih problema. I konačno, ova kontroverzna, provokativna i uzbudljiva knjiga jedna je od onih knjiga o kojima se priča.` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku. Karl Sagan Segan Svet Progonjen Demonima Nauka Kao Sveća U Tami The Demon Haunted World Thomas Ady Tomas Adi Hose Luis Alvarez Hoze Luis Alvares Aristotel Astrologija Astronomija Buckley Bakli Charles Darwin Čarls Darvin Frederick Douglass Frederik Daglas Ann Druyan En Drujan Drajan Duhovi Albert Einstein Albert Ajnštajn Michael Faraday Majkl Faradej Enrico Fermi Enriko Richard Feynman Ričard Fajnman Fejnman Edward Gibbon Edvard Gibon Betty Barney Hill Beti Barni Hil Horoskop Fred Hoyle Hojl Incubi Isceljivanje Verom Predmeti Vanzemaljci Johannes Kepler Johan Kung San Kvazari Kenneth Lanning Kenet Laning Lening Leteći Tanjiri Lice Marsu Robert Lindner John Mack Džon Mek Charles Mackay Čarls Mekej Makej James Madison Džejms Medison Mars James Clerk Maxwell Džejms Klark Meksvel Maksvel Medicina Franz Mesmer Franc Mezmer Meteorologija Hermann Muller Herman Muler Miler Nepismenost New Age Nju Ejdž Isaac Newton Isak Njutn Nlo William Nolen Viljem Vilijam Paradigma Thomas Paine Tomas Pejn Linus Pauling Poling Platon Pismenost Priroda Proroci Vidovnjaci James Randi Džejms Rendi Ronald Reagan Regan Clinton Rossiter Klinton Andrej Saharov Seti Projekat Skeptičko Mišljenje Specijalna Teorija Relativnosti Succubi Sveti Avgustin Leo Szilard Televizija Edward Teller Edvard Teler Terapeti Harry Truman Heri Hari Harold Urey Herold Urej Vile Vilenjaci Nauka Znanost Naučni Naučnog

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! SREDNJOVEKOVNI GRAD SKOPLJE i konaci manastira Hilandara Aleksandar Deroko, Slobodan Nenadović Povez mek, veliki format Srpske akademije nauka i umetnosti Beograd, 1971. bogato ilustrovano RETKO U PONUDI arhitektura, deroko, manastir Hilandar, srednjovekovni gradovi, Makedonija, Skoplje.. Aleksandar Deroko (4/16. septembar 1894 — 30. novembar 1988) bio je srpski arhitekta, umetnik i pisac Autor je mnogobrojnih knjiga iz domena arhitekture, ali i drugih oblasti, koje je najčešće sam ilustrovao. Bio je višegodišnji profesor Beogradskog univerziteta, a član Srpske akademije nauka i umetnosti postao je 1956. godine. Stvarao je u nekoliko arhitektonskih pravaca, a najviše u srpskom nacionalnom stilu i moderni. Potiče iz italijanske porodice Deroko, koja je živela u Veneciji. Prandeda Marko Deroko naselio se u Dubrovniku. A deda Jovan se preselio iz Dubrovnika u Beograd, gde je radio kao nastavnik `načertanija` u Kutlikovoj Umetničkoj školi.[1] Iz braka sa polu Srpkinjom-polu Nemicom, Katarinom imao je sina Evžena.[2] Aleksandrovi roditelji bili su, otac Evgenije - Evžen Deroko inženjer, visoki činovnik na željeznici i majka Angelina (Anđa) rođ. Mihajlović, rodom iz banatskog sela Mokrina. Evžen Deroko bio je pionir srpske filatelije. U Beogradu je Aleksandar maturirao i upisao Tehnički fakultet. Početak Prvog svetskog rata ga je dočekao na studijama. U ratu je učestvovao kao jedan od 1300 kaplara sa činom narednika. Po okončanju rata vratio se studijama arhitekture i umetnosti u Rimu, Pragu (dva semestra proveo i na Fakultetu za arhitekturu i građevinu Češkog tehničkog univerziteta u Pragu[3]), Brnu i Beogradu gde je diplomirao 1926. godine. Kao stipendista francuske vlade odlazi u Pariz gde se druži sa Pikasom, Šumanovićem, Le Korbizijeom, Rastkom Petrovićem i drugima koji su tada živeli u Parizu[4]. Arhitektura Vila u Lackovićevoj Sa Bogdanom Nestorovićem je 1926. napravio projekat Hrama svetog Save sa kojim je pobedio na konkursu; izgradnja tog hrama se danas privodi kraju. Početkom tridesetih godina postao je profesor na Arhitektonskom i Filozofskom fakultetu na kojima je predavao do penzionisanja 1974. godine. Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, Deroko je bio redovni profesor na predmetu Savremena arhitektura. Amfiteatar je bio premali da primi sve studente, i uopšte sve zainteresovane[4]. Tokom Drugog svetskog rata bio je zatočen u logoru na Banjici. Na svojim putovanjima u više navrata (1954, 1956. i 1965) boravio je na Svetoj gori, o čijoj je arhitekturi i životu ostavio dragocene podatke[4]. Druge oblasti Aleksandar Deroko je bio jedan od prvih svestranih sportista u Srbiji. Na plivačkom takmičenju u organizaciji Srpskog olimpijskog kluba 1911, osvojio je zlatnu medalju u preplivavanju Save i u plivanju na 1000 m nizvodno slobodnim stilom. Istovremeno se bavio i modelarstvom. Konstruisao je i izradio jednu od prvih vazdušnih jedrilica u Srbiji. Sa modelima svoje konstrukcije učestvovao u takmičenjima koja su 1910-12 organizovali prvi mladi modelari u Srbiji. Ta ljubav prema jedrilicama i vazduhoplovstvu ga je odvela da se kao đak dobrovoljac prijavi u vojsku, gde na Solunskom frontu, kao jedan od 1300 kaplara postaje i jedan od prvih srpskih ratnih pilota. Aleksandar Deroko se takođe bavio ilustracijom, mahom u vidu crteža privatnih čestitki koje odaju vedru i šaljivu stranu ličnosti jednog od ključnih protagonista naše istorije arhitekture 20. veka. Ilustracije njegovih ličnih “poštanskih karti”, stvorene u periodima kada popušta pedantna i zamorna projektantska aktivnost, prikazuju živu beogradsku atmosferu, druželjubivost, erotičnost, rečju - slobodoumlje novog obrazovanog građanstva. Na razigranim skicuoznim crtežima šaljivo su prikazani i narodni običaji prilikom tradicionalnih svetkovina. Ponegde oni dobijaju notu ekspresivnosti, na granici karikaturalnog, ali uvek prepoznatljivog stila. Njegova naklonost ka nacionalnom i tradiciji ogleda se kroz diskretno provlačenje ornamenata - zastavica iz rukopisnih knjiga