FLIGHT TUS35RD Sopran ukulele Još jedan ukulele u porodici Flajtovih modela posebno konstuisanih i dizajniranih za putovanja. Zadnja ploča i vrat ABS plastike obezbeđuje veću otpornost na promene vremenskih uslova i, na opšte iznenađenje konvencionalnih muzičara i poznavalaca instrumenata, fantastično radi u korist jačine, boje i kvaliteta zvuka. Izborom ovog instrumenta imaćete saputnika koji je uvek spreman za put i veselo druženje.

FLIGHT TUS40 GRANADA Sopran ukulele. Još jedan ukulele u porodici Flajtovih modela posebno konstuisanih i dizajniranih za putovanja. Zadnja ploča i vrat ABS plastike obezbeđuje veću otpornost na promene vremenskih uslova i, na opšte iznenađenje konvencionalnih muzičara i poznavalaca instrumenata, fantastično radi u korist jačine, boje i kvaliteta zvuka. Izborom ovog instrumenta imaćete saputnika koji je uvek spreman za put i veselo druženje.

Vladika Nikolaj Velimirović - Izabrana dela 1-20 (Glas Crkve, Valjevo, 2003, broš) 1. O Bogu i ljudima 2. Duša Srbije / Ustanak robova / Srbija u svetlosti i mraku 3. Teodul 4. Iznad greha i smrti 5. Nove besede pod Gorom / Knjiga o Isusu Hristu - Jedini čovekoljubac 6. O Evropi / Duhovni preporod Evrope / O zapadnom hrišćanstvu / Agonija Crkve 7. Religija Njegoševa 8. Reči o svečoveku 9. Indijska pisma 10. Vera svetih / Rajska piramida / Oče naš / Reči i dela svetitelja 11. Duhovne pouke 12. Znamenite besede 13. Duhovni saveti 14. Žetve Gospodnje / Mudra igumanija ljubostinjska / Jevanđelske teme 15. Zemlja nedođija / Srpski narod kao Teodul / Dobrovoljci / O patriotizmu 16. Niče i Dostojevski / O znamenitim ljudima 17. Iznad Istoka i Zapada / Srednji sistem / Eseji 18. Duhovna lira 19. Život Svetog Save 20. Dve disertacije: Vera u Hristovo vaskrsenje kao osnovna dogma apostolske Crkve / Francusko-slovenske bitke u Boki kotorskoj 1806-1814 VK-0X

FLIGHT TUS40 ARCANA TRAVEL SOPRANO UKULELE Još jedan ukulele u porodici Flajtovih modela posebno konstuisanih i dizajniranih za putovanja. Zadnja ploča i vrat ABS plastike obezbeđuje veću otpornost na promene vremenskih uslova i, na opšte iznenađenje konvencionalnih muzičara i poznavalaca instrumenata, fantastično radi u korist jačine, boje i kvaliteta zvuka. Izborom ovog instrumenta imaćete saputnika koji je uvek spreman za put i veselo druženje.

Bilo da snimate u studiu, u izolovanoj ili neizolovanoj prostoriji, pop filter je neophodan za kvalitetno i profesionalno snimanje vokala. Karakteristike: • Pop -filter za mikrofon od 5,25 “ • Dvoslojni ekran od najlonske mreže od 4,75 inča smanjuje vokalno iskakanje („P-Pops“) i sibilance • Izdržljiv vrat od 12 „za optimalno pozicioniranje filtera • Nosač sa C-stezaljkom (maksimalno držanje 1 „) sa izduženim metalnim držačem odgovara većini standardnih vratila i nosača mikrofona

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Georgije Gurdžijev – Sve i Svja (ili Belzebubovi razgovori sa unukom) Od autora Došao sam do zaključka da savremenici mogu izvući korist iz mojih istraživanja ukoliko prilikom čitanja budu doživeli nove utiske i ukoliko budu čitali sledeći narodnu mudrost koje sam se nedavno setio: „Svaku molitvu, Više Sile mogu da usliše jedino ukoliko je ona izgovorena tri puta: prvi put – za sreću i spokoj duše roditelja; drugi put – za sreću suseda; i tek treći put – za sopstvenu sreću.“ Smatram neophodnim da na prvoj stranici ove knjige, već spremne za objavljivanje, dam sledeći savet: „Čitajte svaku moju knjigu tri puta: Najpre, u krajnjoj liniji, onako kao što čitate sve knjige i novine svoga doba; Zatim – naglas, kao što biste čitali nekoj drugoj osobi; I tek treći put se potrudite da prodrete u suštinu moga pisanja.“ Tek tada ćete moći da računate na formiranje sopstvenog, samo vama svojstvenog nepristrasnog mišljenja o mom pisanju. I jedino tada će biti moguće ostvarenje moje nade da ćete, shvativši sve, uspeti da izvučete za sebe onu osobitu korist u koju se uzdam svim svojim bićem. Georgij Ivanovič Gurdžijev (rus. Георгий Иванович Гурджиев; 13. januar 1866 — 29. oktobar 1949) bio je uticajni duhovni učitelj sa početka pa sve do polovine 20. veka, koji je verovao da većina ljudi živi svoje živote u stanju hipnotišućeg `budnog sna`, ali sa mogućnošću da pređu u više stanje svesti i ostvare puni ljudski potencijal Georgij Ivanovič Gurdijev (Georg(i)es Ivanovich Gurdjieff) (1877. – 1949.), armensko-grčki mistik i filozof koji je obilježio početak nove duhovne ere Zapada. Školovan je u istočnjačkim manastirima s ezoternim karakterom, odlučio je prenijeti svoje učenje ezoterne prakse na Zapad. Proputovao je Istok naširoko u potrazi za pravim, tajnim ezoternim znanjem, a među njegovim najvećim postignućima bili su tajni sufijski manastiri te manastir Sarmong na dalekim obroncima Tibeta o čijem unutarnjem radu je Gurdjieff nerado govorio. Jedino što je ispričao je koliko mu je bilo teško popeti se na goru na kojoj su ulazna vrata bila, i ostala, na vrhu ledene mrcine. Sva svoja putovanja Gurdjieff je iznio u svojoj knjizi `Susreti s izuzetnim ljudima` prema kojoj je snimljen film u kojem igra i Fabijan Šovagović. Gurdjieff je bio neprocjenjiv egiptolozima u proučavanju Egipta jer su njegova dostignuća i tajni uvidi rasvijetlili mnoge tajne, među njima i o `objektivnoj umjetnosti`, a Gurdjieff je bio i jedan od malobrojnih koji je vidio i skicirao slike Egipta prije potopa, kada je bio zimzelena meka ezoternih učenja. Gurdjieff je sva svoja znanja i uvide raspravio u nekoliko svojih literarnih djela, među kojima se većina može pronaći u našim knjižarama: `Život je stvaran samo kad jesam`, `Susreti s izuzetnim ljudima`, `Belzebubove priče` (nema je još prevedene na latinicu), `Glasnik nadolazećeg dobra` (sveska koje još nema na latinici koju je Gurdjieff preporučao ne čitati)`, `Borba Magičara`(`Fight of the Magicians`, libreto, nije prevedena na hrvatski jezik). Gurdjieff je stvorio `sustav četvrtog puta` duhovnog učenja koje se nalazi između klasičnih `triju puteva` yogija, fakira i monaha. Njegov rad preuzeo je Pjotr Demjanovič Uspenski i proširio učenje ali isključivo na mentalnoj razini. No Uspenski je inzistirao na komercijalnoj upotrebi ezoternog znanja `neprocjenjivog karaktera`. Gurdjieff ga je upozorio no on ništa, nakon toga su se Uspenski i Gurdjieff zauvijek razišli. Iako je za života Uspenski napisao jednu uspješnu knjigu u kojoj se pojavljuje i Gurdjieff kao glavni lik, `u potrazi za čudesnim`, tako reći, duhovnu i naprednu početnicu. S druge strane, Gurdjieffov učenik Bennet nastavio je s njegovim radom i to uspješno. Bennet je bio i ostao angažiran u tajnoj službi engleske vojske. Njegov rad nije vidio dana. I dan danas se raspravlja o širenju tradicije G.I.Gurdjieffa na svim razinama društva, no nisu poznati njegovi današnji nasljednici.

12 reprodukcija crteža Vladimira Kirina, dimenzija 24×29,5 cm sa stihovima Vjekoslava Majera Zagreb 1971. Tvrda plastificirana fascikla, format 32×42 cm, 4 stranice teksta + 12 reprodukcija. Odlično očuvano. 12 grafika Vladimira Kirina kojima je prikazao najpoznatije ambijenate i građevine grada Zagreba U mapi »Stari Zagreb« Kirin je pokazao sve svoje crtačko umijeće i ljubav prema starini. Štoviše, danas je značenje te mape neizmjerno, jer je Kirin na licu mjesta crtao ambijente i kule koji su nestajali. Crtajući motive oko Katedrale i Dolca, ustoličio je najzagrebačkije panorame. Ova mapa je pretisak izvornog izdanja iz 1925. godine. Vladimir Kirin hrvatski je ilustrator i grafičar rođen u Zagrebu u poznatoj umjetničkoj obitelji. U Zagrebu pohađa pučku školu i četiri razreda niže Realne gimnazije. Godine 1909. polazi u srednju graditeljsku školu. Na Graditeljskoj stručnoj školi s njim su i budući slikari Marino Tartaglia i Ernest Tomašević te kipar Frano Kršinić. Prvi svjetski rat 1914. godine prekida njegovo školovanje i mobiliziran odlazi u rat. Nakon rata uspijeva 1919. godine maturirati i u jesen iste godine odlazi u London na studij grafike. U jesen 1924. godine odlazi u Beč i upisuje Akademiju likovnih umjetnosti - grafički odjel. Autor je čitavog niza grafika, ilustracija knjiga za djecu i prve grafičke opreme za Hrvatsku enciklopediju. Popis reprodukcija: 1. Lotrščak 2. Kamenita vrata 3. Sa Strossmajerova šetališta 4. Dverce 5. Pogled s Lotrščaka na staru katedralu 6. Harmica 7. Sa tornja stolne crkve 8. Rauchova palača 9. Popov toranj 10. Pod zidom 11. Trg sv. Marka 12. Tkalčićeva ulica

Izdavač: Službeni list SRJ, Beograd Autor: Velibor Marković Povez: tvrd, plasticifiran Broj strana: 1241 Ilustrovano. Odlično očuvane. S A D R Ž A J: ANATOMIJA, FIZIOLOGIJA I ANOMALIJE MOKRAĆNIH ORGANA - Embriologija mokraćnih organa - Anatomija bubrega - Anatomija gornjih mokraćnih puteva - Anatomija donjeg urinarnog trakta - Fiziologija bubrega - Fiziologija pijelona i uretera - Fiziologija mokraćne bešike i uretre - Uzroci anomalija mokraćnih organa - Anomalije bubrega - Anomalije čašica, pijelona i pijeloureteralnog segmenta - Anomalije uretera - Anomalije mokraćne bešike - Anomalije uretre - Kompleksne anomalije - Mijelomeningocela i pridružene anomalije POSEBNO ZNAČAJNI UROLOŠKI SINDROMI - Akutna bubrežna insuficijencija - Hronična bubrežna insuficijencija - Infekcija urinarnog trakta - Sindrom stečenog nedostatka imuniteta - Fingusne infekcije urinarnog trakta - Inkontinencija mokraće - Enuresis - Retentio urinae BOLESTI BUBREGA - Povrede bubrega - Zapaljenja bubrega perirenijuma - Primarne nehirurške bolesti bubrega - Urogenitalna tuberkuloza - Kalkuloza bubrega - Hidronefroza - Ren mobilis - Tumori bubrega - Ciste i cistične bolesti bubrega - Povrede i bolesti krvnih sudova bubrega - Bolesti mokraćnih organa u toku trudnoće - Fistule bubrega i bubrežne karlice - Ehinokokus bubrega - Transplatacija bubrega - Hirurgija bubrega BOLESTI URETERA - Povrede uretera - Ureterolitijaza - Zapaljenja uretera - Opstrukcije uretera procesima u okolini - Suženja uretera - Fistule uretera - Vezikoureteralni refluks - Tumori pijelona i uretera - Hirurgija uretera BOLESTI RETROPERITONEUMA - Retroperitonealna fibroza - Patološke kolekcije u retroperitoneumu - Lipomatoza karlice - Retroperitonealni tumori - Retroperitonealna aktinomikoza BOLESTI MOKRAĆNE BEŠIKE - Povrede mokraćne bešike - Kalkuloza mokraćne bešike - Zapaljenja mokraćne bešike - Intersticijalni cistitis - Retka oboljenja bešike - Divertikulum mokraćne bešike - Oboljenja vrata mokraćne bešike - Tumori mokraćne bešike - Neurogena disfunkcija bešike - Fistule mokraćne bešike - Posebni klinički oblici inkontinencije - Parazitarna oboljenja - Hirurgija mokraćne bešike - Derivacija mokraće BOLESTI URETRE - Povrede uretre - Zapaljenja uretre i periuretralnog tkiva - Kamen i strana tela uretre - Fistule i izvrati uretre - Suženja uretre - Tumori uretre - Hirurgija uretre (K-113)

Hercules GS405B Stalak za gitaru Herkules GS405B je univerzalni stalak za gitaru sa specialno formulisanom penom koja će zaštititi vašu gitaru i vratom koja će je držati u mestu. Specifikacije: Visina: 735 mm (28.9") Težina: 1.9 kg (4.2 lbs) Prečnik osnove: 270 mm (10.6") Dimenzije sklopljenog stalka: 675 mm x 155 mm x 110 mm (25.4" x 6.1" x 4.") Nosivost: 15 kg (33 lbs) Dužina držača: 150 mm (5.9") Features: Secure Retention System yoke Shoksafe tilting post absorbs knocks and bumps Specially Formulated Foam

Knjiga je nova. ,,`Da mi zaključamo za svaki slučaj`, rekao je 24. marta 1999. u kabinetu broj 50 na Fakultetu dramskih umetnosti profesor Marko Babac. `Ako nas neko bude tražio, pravićemo se da nismo tu`, dodao je, osmehujući se šestorici studenata završne godine na katedri montaže. Nekako, ni profesoru Babcu, ni nama šestorici nije bilo nimalo neobično što to jutro nisu došle naše dve koleginice iz generacije. Prethodne noći NATO je objavio da je odobren vazdušni napad na Srbiju. Posle kratkog razgovora šta će se dalje dogoditi i šala (da pored zaključanih vrata ostane otvoren prozor ka krovnoj terasi radi rezervnog izlaza), uz poruke ohrabrenja, profesor Babac pustio nam je film kojeg se, danas, više niko od nas ne seća. Ostala je ta, gotovo dečija, zabrana ulaska nepozvanima u njegov kabinet. Zabrana je, nekako, obeležila kompletnu karijeru Marka Babca. Bio je jedan od osnivača čuvenog Kino kluba Beograd, kultnog, amaterskog umetničkog udruženja u kojem su se učili Dušan Makavejev, Živojin Pavlović, Saša Petrović, koji će samo koju godinu kasnije postati reditelji evropskog renomea. Oni i mnogi drugi autori doživeće da im filmovi odlukom raznih komisija ne budu pušteni u distribuciju zbog `moralno-političke nepodobnosti`. To se u filmskom žargonu zvalo `bunkerisanje`, a mnogo godina kasnije Radoslav Zelenović daće ovoj pojavi precizan naziv `Zabranjeni bez zabrane`. Omnibus film Kapi, vode, ratnici čije su tri priče režirali Vojislav Kokan Rakonjac, Živojin Pavlović i Marko Babac doživeo je tu sudbinu 1962. pošto je posle jedinog javnog prikazivanja na festivalu u Puli bio nagrađen za najbolju režiju. Već sledeće, 1963. godine, ista grupa autora je sa svojim, takođe omnibusom, filmom Grad ušla u istoriju kinematografije SFRJ jer je to bio (i ostao) jedini film koji je sudskom odlukom zabranjen za javno prikazivanje i distribuciju. Dve godine kasnije Babac je režirao dugometražni igrani filma Ko puca, otvoriće mu se, a 1966. počeo je da predaje montažu na Akademiji za pozorište i film, radio i televiziju. U svojoj karijeri režirao je preko 80 kratkih i TV filmova, montirao je 13 dugometražnih i preko 100 kratkih filmova. Osnovao je katedru montaže na Fakultetu dramskih umetnosti 1971. godine, kao i katedre na akademijama u Ljubljani, Sarajevu i Banjaluci. Tokom devedesetih bio je angažovan na nekoliko najzahtevnijih montažerskih poslova – rekonstruisao je najranije srpske i jugoslovenske filmove koji su u Jugoslovenskoj kinoteci čekali da se opozove zvaničan početak domaće kinematografije za koji je proglašen film Slavica iz 1947. godine. Tako je Marko Babac na osnovu sačuvanog materijala rekonstruisao Krunisanje kralja Petra, film Vilsona i Meteršoa iz 1904, film Rudareva sreća Josipa Novaka iz 1926, zatim S verom u Boga Miroslava Al. Popovića iz 1931. i mnoge druge. Čuveni francuski teoretičar filma Andre Bazen je 1956. godine napisao svoj značajni esej Zabranjena montaža u kojem je tvrdio da je prosečan gledalac već dovoljno obrazovan da će shvatiti da ako u sceni u kojoj lav juri čoveka stalno vidimo kadrove čoveka koji trči kako se smenjuju s kadrovima lava koji juri, moguće je da su čovek i lav snimljeni odvojeno, možda čak i na dva različita kontinenta. `Moramo da vidimo bar neki kadar u kojem su i čovek i lav zajedno`, govorio je Bazen. E, tu vrstu montaže profesor Marko Babac je dosledno primenjivao u svojim filmovima i dosledno predavao svojim studentima. Nije ni slutio da će samo sedam godina posle Bazenovog teksta njegov rad biti doslovno zabranjen. Tek je odlukom suda u Sarajevu 1990. ukinuta zabrana za film Grad koja je važila punih 27. godina. Osam sati pre NATO agresije na Srbiju, oko podneva, završio se film koji nam je profesor Babac pustio. Otključavši vrata, rukovao se ponaosob sa svakim od nas poželevši nam sreću i `pamet u glavu`, kao i želju da se što pre opet vidimo. Sva je sreća, svi smo ga, kad se sve završilo, ponovo videli (uključujući i dve odsutne koleginice). Tog dana, 24. marta 1999, bio je naš poslednji čas kod profesora Marka Babca.``

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Beritić, Lukša, hrvatski konzervator (Sustjepan u Rijeci dubrovačkoj, 20. II. 1889 – Dubrovnik, 24. III. 1969). Od 1946–60. bio je povjerenik Konzervatorskoga zavoda Dalmacije za Dubrovnik. Izveo mnogobrojne konzervatorske radove u Dubrovniku (gradske zidine, Knežev dvor, Revelin, Gvardija) i na ostalome području nekadašnje Dubrovačke Republike (Ston, Lopud). Proučavao povijest razvoja urbane strukture naselja, gradnju obrambenih sustava i oblike graditeljstva na području dubrovačke okolice. Osnovao Društvo prijatelja dubrovačke starine 1952. Djela: Utvrđenja grada Dubrovnika (1955), Stonske utvrde (1958). BERITIĆ, Lukša, konzervator (Sustjepan, Rijeka dubrovačka, 20. II 1889 — Dubrovnik, 24. III 1969). Nakon završene mornaričke strojarske škole u Puli, bio je strojarski časnik u Ratnoj mornarici; postigavši čin strojarskog majora, postao je upravitelj stroja na brodu »Dalmacija«. Umirovljen je 1940. kad je, privremeno zamjenjujući komandanta na brodu stacioniranom u Boki Kotorskoj odbio postupiti protiv podoficira i mornara optuženih zbog komunizma. Od tada živi i radi u Dubrovniku. Nakon umirovljenja isključivo se bavio dubrovačkom prošlošću. Poslije oslobođenja Dubrovnika u listopadu 1944. postaje referent za zaštitu spomenika u Gradskomu narodnom odboru i predsjednik Sabirnog centra pokretnih spomenika. Od 1946. do 1960. bio je povjerenik Konzervatorskog zavoda Dalmacije za Dubrovnik. Osnovao je Društvo prijatelja dubrovačke starine i bio njegov prvi predsjednik 1952; poslije je izabran za doživotnoga počasnog predsjednika. Konzervatorskim radom bavio se i poslije 1960, a 1961. izabran je za počasnog člana Društva konzervatora Jugoslavije. Proučavanjem dubrovačke prošlosti, navlastito utvrda i vojnog naoružanja, bavio se od mladosti te prve članke objavio za časničkih dana u dubrovačkoj Narodnoj svijesti (1936–1938) i Dubravi (1940) potpisujući ih L. B. Nastavio je istraživanjem dokumenata u dubrovačkom arhivu, rukopisa Knjižnice Male braće, a povremeno je radio u arhivima Zagreba i Beča. Istraživanja je proširio proučavanjem fortifikacija duž obale. Kao povjerenik Konzervatorskog zavoda Dalmacije za Dubrovnik pridonio je očuvanju i održavanju dubrovačkih zidina i povijesnih spomenika u gradu i na području nekadašnje Dubrovačke Republike. Njegovim nastojanjem, osim dubrovačkih zidina, obnovljena je Gradska straža i luža za zvona, gradska vrata s mostovima, popravljen je i pretvoren u muzej Knežev dvor te Divona u koju je zatim smješten Državni arhiv, uređeni su Lazareti i bivši samostan Sv. Klare, na Stradunu su postavljeni starinski ferali, a dućani su dobili vrata na koljeno. Osobito je zaslužan za proučavanje, čuvanje i restauriranje spomenika Stona, Kneževa dvora, predromaničke crkvice Sv. Mihajla i tvrđavskog kompleksa. Isposlovao je da Društvu prijatelja dubrovačke starine, kojemu je bio predsjednik, dubrovačka Općina preda na upravu gradske zidine. Pisao je o urbanističkom razvitku Dubrovnika, Stona, Cavtata i Konavala, o dubrovačkomu fortifikacijskom sustavu, gradskim objektima (luka, arsenal, vodovod, žitni magazini) i o vojnoj organizaciji, a te svoje radove objavljivao je u stručnim listovima, časopisima i zbornicima: Prilozi povijesti umjetnosti u Dalmaciji (1948, 1954–1959, 1962), Dubrovački festival (1950), Urbanizam i arhitektura (1950), Dubrovački vjesnik (1951), 1956, 1957), Dubrovačko pomorstvo (1952), Anali Historijskog instituta JAZU u Dubrovniku (1954, 1956–1959, 1960/1961 i 1970), Naše more (1954, 1955), Dubrovnik (1956, 1958/1961, 1962, 1963, 1965), Mornarički glasnik (1956, 1961), Zbornik zaštite spomenika kulture (1959, 1961, 1962), Pomorski zbornik (1962, 1964). Osim objavljenih knjiga važniji su mu radovi: O zaštiti spomenika u Dubrovniku kroz stoljeća (Zbornik zaštite spomenika kulture, 1959, 10), Problemi zaštite i spasavanja urbanističkih cjelina i utvrda na području bivše Dubrovačke Republike (Zbornik zaštite spomenika kulture, 1963, 14), Brodsko naoružanje kod nas od dolaska Slavena do konca XVIII stoljeća, Obalna utvrđenja na našoj obali, Urbanizam dubrovačkih luka (Pomorski zbornik, 1964, 1/2). — B. je »radio sa znanstvenom akribijom i dobrim poznavanjem predmeta i stručne literature, ispitivanjem zgrada i ruševina, ubiciranjem nestalih spomenika, točnom ocjenom i opreznim korištenjem arhivskih spisa. U svojim radovima pružio je neiscrpnu i pouzdanu građu budućim estetskim i sintetičkim prikazima i ocjenama dubrovačke kulture i umjetničke baštine« (C. Fisković). U povodu 70-godišnjice njegova života Društvo prijatelja dubrovačke starine izdalo je 1961. Beritićev zbornik u kojem je tiskana i bibliografija njegovih radova objavljenih 1948–1961.

Rumena jabuka : etno i agro turizam Vojvodine Extra retko u ponudi Kvalitetna štampa Mnogo ilustracija Veselin Lazić KID PČESA, 2004 Turizam u Vojvodini Hrana Narodni običaji Vojvođani Festivali Maskenbali Muzika Umetnost Arhitektura Muzeji Vojvođanski Znamenitosti Vojvodine Autonomna Pokrajina Vojvodina je autonomna pokrajina u Srbiji, koja se nalazi na severnom delu države, u Panonskoj niziji Centralne Evrope. Novi Sad je najveći grad i administrativni centar Vojvodine, i drugi po veličini grad u Srbiji.[1] Vojvodina ima preko 1,93 miliona stanovnika (otprilike 21,56 % stanovništva Srbije). Vojvodina ima multietnički i multikulturalni identitet,[2] sa većim brojem mehanizama za promociju manjinskih prava; postoji više od 26 etničkih grupa u ovoj pokrajini,[3][4] koja ima šest zvaničnih jezika.[5][6] Veći deo Vojvodine je ravnica, ali ima nekoliko planinskih oblasti, kao što su Fruška Gora, Vršačke planine, Titelski breg i Zagajička brda, kao i peskovitih područja, kao što su Deliblatska peščara (sa nadimkom „Evropska Sahara`) i Subotička peščara. Takođe ima puno vodenih površina u Vojvodini, uključujući reke, jezera, bare i veštačke kanale koji se koriste za poljoprivrednu proizvodnju i vodeni saobraćaj (najpoznatiji od njih je Kanal Dunav-Tisa-Dunav). Glavne reke u ovom predelu su Dunav, Sava, Tisa, Begej, Tamiš, Karaš, Bosut itd, dok su glavna jezera i bare Palićko jezero, Ludoško jezero, Ledinačko jezero, Rusanda i Obedska bara. Lov i ribolov Uredi Fruška Gora – pogled sa juga Dunav u blizini Futoga Lovišta u Vojvodini uključuju poljoprivredna zemljišta i šume. Glavna poljoprivredna lovišta u Vojvodini su smeštena u blizin Bečeja, Sente, Kanjiže, Novog Kneževca, Ečke, Novog Miloševa, Padeja, Kikinde, Ade i Sombora. Glavna šumska lovišta su u Posavini, Podunavlju, na Fruškoj Gori, Vršačkim planinama i u Deliblatskoj i Subotičkoj peščari. Životinje koje se love uključuju zečeve, jelene, različite vrste ptica, divljih svinja, muflona itd. Glavna ribolovišta u Vojvodini su na Dunavu, kod Apatina, Sombora, Bačke Palanke i Novog Sada, na Savi kod Sremskoj Mitrovici, na Bosutu kod Šida, na Obedskoj bari u Sremu, na Palićkom jezeru u Bačkoj, na Kanalu Dunav-Tisa-Dunav, na Tisi i Tamišu, kao i na jezerima i kanalima u južnom Banatu, u blizini Bele Crkve i Kovina. Festivali Uredi Festivali hrane Uredi Neki od glavnih festivala hrane u Vojvodini uključuju sledeće: Bostanijada (festival lubenice) u Šašincima (održava se u avgustu) Bostanijada (festival lubenice) u Rivici (održava se u avgustu) Bostanijada (festival lubenice) u Silbašu (održava se u julu) Pileći festival u Žitištu (održava se u septembru) Gulašijada (festival gulaša) u Debeljači (održava se u maju) Festivali pića Uredi Rimski car Prob (276–282) „otac“ proizvodnje vina u Vojvodini Proizvodnja vina u Vojvodini ima vrlo dugu tradiciju. Počela je sa rimskim carem Probom (276–282), koji je rođen u Sirmijumu (moderna Sremska Mitrovica u Vojvodini) i koji je zasadio prve biljke Vitis vinifera na Fruškoj Gori. Neki od glavnih festivala vina u Vojvodini uključuju sledeće: Dani vina u Malom Iđošu (održava se u februaru) Dani vinara i vinogradara – Sveti Vinko u Subotici (održava se u januaru) Dani vinara i vinogradara – Sveti Trifun u Subotici (održava se u februaru) Dani berbe grožđa u Vršcu (održava se u septembru) Grožđebal u Sremskim Karlovcima (održava se u septembru) Dani vina u Rivici, početkom godine[7] Kulturno nasleđe Uredi Srpski pravoslavni manastiri Uredi Mapa sa manastirima Srpske Pravoslavne Crkve u Vojvodini Manastir Kovilj Beočin – Vreme osnivanja je nepoznato. Prvi put se spominje u turskim spisima iz 1566/1567. godine. Bešenovo – Prema legendi, manastir Beneševo je osnova srpski kralj Dragutin krajem 13. veka. Najraniji istorijski zapis o ovom manastiru je iz 1545. godine. Velika Remeta – Tradicionalno, osnivanje ovog manastira vezano je za kralja Dragutina. Najraniji istorijski zapis o ovom manastiru je iz 1562. godine. Vrdnik-Ravanica – Tačno vreme osnivanja nije poznato. Zapisi sugerišu da je crkva izgrađena za vreme Mitropolita Serafima, u drugoj polovini 16. veka. Grgeteg – Prema tradiciji, ovaj manstir je osnovao Zmaj Ognjeni Vuk (despot Vuk Grgurević) 1471. godine. Najraniji istorijski zapisi o ovom manastiru su iz 1545/1546. godine. Divša – Veruje se da je ovaj manastir osnovao despot Jovan Branković krajem 15. veka. Najraniji istorijski zapisi o ovom manastiru su iz druge polovine 16. veka. Jazak – Ovaj manastir je osnovan 1736. godine. Krušedol – Ovaj manastir su osnovali episkop Maksim (despot Đorđe Branković) i njegova majka Angelina između 1509. i 1516. godine. Kuveždin – Tradicionalno, osnivanje se pripisuje Stefanu Štiljanoviću. Prvi pouzdani izvori u vezi sa njim su iz 1566/1569. godine. Mala Remeta – Osnivanje se tradicionalno pripisuje srpskom kralju Dragutinu. Najraniji istorijski izvori o ovom manastiru su iz sredine 16. veka. Novo Hopovo – Prema tradiciji, manastir su izgradili despoti iz porodice Brankovića. Prvo pouzdano spominjanje manastira je iz 1641. godine. Privina Glava – Prema legendama, manastir Privina Glava je osnovao čovek pod imenom Priva, u 12. veku. Najraniji istorijski zapisi o ovom manastiru su iz 1566/1567. godine. Petkovica – Prema tradiciji, osnovala ga je udovica Stefana Štiljanovića, despotica Jelena. Najraniji istorijski zapisi o ovom manastiru su iz 1566/1567. godine. Rakovac – Prema legendi napisanoj 1704. godine, Rakovac je nasleđe određenog čoveka, Rake, dvoranin despota Jovana Brankovića. Legenda kaže da je Raka podigao manastir 1498. godine. Najraniji istorijski zapisi o ovom manastiru su iz 1545/1546. godine. Staro Hopovo – Prema tradiciji, manastir je osnovao episkop Maksim (despot Đorđe Branković). Pouzdani podaci o manastiru su iz 1545/1546. godine. Šišatovac – Osnivanje ovog manastira se pripisuje prebeglim monasima iz srpskom manastira Žiča. Pouzdani podaci o životu ovog manastira su iz sredine 16. veka. Kovilj je manastir u opštini Novi Sad. Rekonstruisan je između 1705. i 1707. godine. Prema legendi, manastir Kovilj je osnovao prvi srpski arhiepiskop Sveti Sava u 13. veku. Bođani je manastir u opštini Bač. Osnovan je 1478. godine. Mesić je manastir u opštini Vršac. Osnovan je u 15. veku. Manastir Vojlovica je manastir u opštini Pančevo. Osnovan je tokom vremena despota Stefana Lazarevića (1374–1427). Manastir Svete Trojice u Kikindi. Izgrađen je 1885–87. godine kao zadužbina Melanije Nikolić-Gajčić. Bavanište je manastir u opštini Kovin. Osnovan je u 15. veku, a uništen 1716. godine. Ponovo je izgrađen 1858. godine. Središte je manastir u opštini Vršac. Osnovan je u 15. veku. Ostale važne znamenitosti Uredi Ruševine starog rimskog grada Sirmijuma (jedan od četiri glavna grada Rimskog carstva) u Sremskoj Mitrovici. Tvrđava Bač iz 12–14. veka u blizini Bača. Toranj Vrdnik iz 12–13. veka u blizini Vrdnika. Ruševine crkve Arača iz 1230. godine u blizini Novog Bečeja. Ruševine tvrđave Kupinik iz 14. veka u blizini Kupinova, bivšeg sedišta srpskih despota u Sremu. Vršački toranj iz 15. veka u blizini Vršca.

Autor:: Zvonimir Vučković Žanrovi:: Autobiografije i biografije, Domaći pisci Izdavač:: Pogledi Broj strana: 500 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 17.5x25 cm Memoari jednog od najznačajnijih komandanata Ravnogorskog pokreta, odnosno Jugoslovenske vojske u Otadžbini. Kapetan Zvonimir Vučković (Bijeljina, 1916. danas živi u Kaliforniji), komandovao je Takovskim četničkim odredom, Takovskom brigadom i Prvim ravnogorskim korpusom. Vuković dolazi na Ravnu Goru 27. juna 1941. godine Krajem septembra zarobljava nemački garnizon u Gornjem Milanovcu, u oktobru brani slobodnu teritoriju od okupatorskih napada, a već u novembru njegov odred stupa u krvavi građanski rat. U zimu 1941/42. godine Vuković čuva generala Dražu Mihailovića od nemačkih potera, potom dve godine suvereno vlada Takovom i Dragačevom. Proleća 1944. godine Prvi ravnogorski korpus učestvuje u pobedonosnim bitkama protiv nadirućih komunista u Zapadnoj Srbiji, a potom obezbeđuje evakuaciju preko 500 savezničkih pilota sa aerodroma u Pranjanima. Avgusta meseca 1944. godine general Mihailović šalje Vučkovića na položaj vojnog atašea kod američkih snaga u Italiji. Tako on ostaje jedan od retkih oficira iz najužeg rukovodstva koji će preživeti rat i jedan od najvažnijih svedoka sudbonosnih događaja na našem tlu … Dvodeli Vukčevićevi memoari – ovde u jednoj knjizi – svojim jedinstvenim stilom ulaze u sam vrh srpske memoaristike. U njegovoj priči nema gorčine, nema netrpeljivosti, mržnje, osvetoljubivosti…

Istražujući fenomen privrženosti stranaca srpskom narodu, otkrio sam da u bližoj srpskoj istoriji postoji najmanje pet tipova onih koji su nas voleli i koji nas vole. To su, prvo, stranci rođaci, srpske snaje i zetovi, kao i njihova deca. Potom su nas voleli i vole nas i naša braća i sestre po veri, Slovenci i pravoslavci. Tu su zatim i naši iskreni prijatelji koji su, dirnuti sudbinom srpskog naroda, odlučili da ga brane kako najbolje umeju. Uz njih su i svetski putopisci i hroničari, koji su nas objektivnim prikazima u svojim delima predstavljali svetu. I napokon, vole nas strani gosti Beograda i Srbije, koji se, oduševljeni našom publikom i prestonicom, ponovo vraćaju našem narodu, kao iskreni ljubitelji srpske kulture.Mnogu stranci – političari, naučnici, umetnici, javne ličnosti i obični ljudi, „naoružani” razumevanjem i naklonošću, branili su nas na svoj način od Turaka, Austrijanaca, Nemaca, od NATO-a i albanskih terorista, od zagovornika novog svetskog poretka i drugih agresora.„Srpski narod je imao ponosito srce, koje se moglo rascepati, ali ne i saviti, kao što se ne može saviti ni srce hrasta u gori”, zapisao je veliki književnik Alfons de Lamartin u svom delu Istorija Turske. Број страна / Повез / Писмо: 304 / Тврд / Ћирилица Димензије: 22 cm

FLIGHT TUS-32 SAKURA Sopran ukulele. Još jedan ukulele u porodici Flight modela posebno konstuisanih i dizajniranih za putovanja. Zadnja ploča i vrat ABS plastike obezbeđuje veću otpornost na promene vremenskih uslova i, na opšte iznenađenje muzičara i poznavalaca instrumenata, u kombinaciji sa prednjom pločom od drveta, fovaj model ima iznenadjujuće prodoran i kvalitetan zvuk. Izborom ovog inovativnog instrumenta imaćete saputnika koji je uvek spreman za put i veselo druženje. Specifikacije: Body Shape: Soprano (15 frets) Top: Laminate Linden Back & Side: ABS Bridge: ABS Color: Cherry Blossom Print Strap button: Yes Neck: ABS Fretboard: ABS Nut & Saddle: ABS Nut Width: 35,6mm Position Markers: 5th, 7th, 10th and 12th frets. Strings: Aquila Sugar Premium Features: Zero Fret, Strap Button, Wooden Top, Arched back, Open Geared Tuners, ABS Fretboard, Side Dots, Gig Bag.

Vasilije Trbić - AUTOBIOGRAFIJA 1941-1946 (III) (Rim, 1946, tvrd povez, 347 str.) III deo Autobiografije četničkog vojvode Vasilija Trbića koji obuhvata period od 1941. do 1946. godine. Tekst je kucan na pisaćoj mašini i umnožen na geštetneru. VASILIJE TRBIĆ (1881-1962) Poreklom je bio Srbin iz Slavonije, rođen u Bijelom Brdu kod Dalja 1881. godine. Školovao se u rodnom kraju, zatim u Srbiji. Hteo je da bude monah u Hilandaru, gde se zaputio. Tamo su 1902. godine ubijeni neki egzarhijski kaluđeri, i on je morao da beži iz Svete gore. Napustio je monaštvo (raskaluđer) nameravajući da stigne u Srbiju. Dobio je u Solunu u unijatskom manastiru svetovno odelo i sa lažnim francuskim pasošem stigao do Atine. Kada je došao u Beograd tu se upoznao s Miloradom Gođevcem, Lukom Ćelovićem i Jovanom Atanackovićem i rešio da ode u Staru Srbiju kao četnik. Četovanje Izvršio je organizaciju Pčinje 1903. godine i tamo likvidirao lokalnog zulumćara Šerif bega kod Manastira Prohor Pčinjski. Biva uhapšen i osuđen na smrt ali ubrzo i pomilovan. Kao drugi četovođa krenuo je sa četvrtom komitskom četom iz Beograda ka Drimkolu. Godine 1904/1905. odlazi u Drimkol da smeni vojvodu Jovana Drimkolskog ali ubrzo, zbog ubistva četnika zbog nediscipline ulazi u sukob sa lokalnim četničkim odborima sa Anđelkom Krstićem između ostalih. Odlazi u veleški Azot gde postaje `veleški` vojvoda. Učestovao je u čuvenoj borbi u Čelopeku marta 1906. godine, kada je od mnogobrojnijeg turskog neprijate

KAKO JE 50 USPJEŠNIH TVRTKI ISKORISTILO UMJETNU INTELIGENCIJU I STROJNO UČENJE ZA RJEŠAVANJE PROBLEMA! Umjetna inteligencija u praksi vrlo je praktična knjiga koja razotkriva i pojašnjava kako se Umjetna inteligencija (UI) i strojno učenje mogu koristiti za rješavanje uobičajenih poslovnih izazova te otvara vrata novim mogućnostima koje često znaju premašiti očekivanja. Knjiga je ispunjena uvidima u najvažnije gigante UI poput Googlea, Microsofta, Amazona, Alibabe, ali i druge industrijske lidere koji gledaju u budućnost. Također, prikazuje studije slučaja iz tradicionalnog poslovanja te startupova koje otkrivaju detalje kako se UI koristi u poslovnom svijetu. Autor bestselera i stručnjak za UI Bernard Marr donosi detaljna istraživanja o 50 kompanija koje su uspješno integrirale UI u svoju poslovnu praksu. Pruža pregled svake tvrtke, opisuje specifičan problem koji je riješen pomoću UI-a i objašnjava kako je UI ponudio izvedivo rješenje. Svaka od studija slučaja sadrži opsežni pregled, tehničke detalje kao i ključne podatke u sažetku. Umjetna inteligencija i strojno učenje najznačajniji su moderni poslovni trendovi koji pokreću današnje (i buduće ) uspjehe. Kao što mnoštvo slučajeva iz knjige prikazuje, UI se može koristiti u različitim industrijama, od bankarstva i financija do medija i marketinga. Usvajanjem UI tehnologije, svako poslovanje, bez obzira na veličinu, sektor ili industriju, može se unaprijediti inovativnim rješenjima koja su potrebna za najzahtjevnije izazove. BERNARD MARR je osnivač i CEO Bernard Marr & Co te je poznati autor bestselera, futurist, keynote speaker i strateški konzultant za kompanije i vladu. Jedan je od najrespektabilnijih autora te renomiranih stručnjaka kada se govori o temama poput umjetne inteligencije i velikih podataka. Marr savjetuje mnoge od najpoznatijih svjetskih organizacija o strategiji, digitalnoj transformaciji te poslovnim rezultatima. Autor je knjiga Big Data in Practice: How 45 Successful Companies Used Big Data Analytics to Deliver Extraordinary Results te Big Data: Using SMART Big Data, Analytics and Metrics To Make Better Decisions and Improve Performance. MATT WARD je glavni istraživač za Bernard Marr & Co. Matt ima se bavio istraživačkim novinarstvom i proveo je posljednjih nekoliko godina usko surađujući s Bernardom Marrom na najnovijim tehnološkim temama. Matt je stručnjak i iskusni pisac u području poslovne tehnologije i umjetne inteligencije te je radio u tvrtkama poput IBM; Intel, Citibank i NASA.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Talisman može da bude amajlija, svadbeni prsten ili čak čitav jedan grad, sagrađen tako da svojom arhitekturom i oblikom odražava suštinu ideje i vere njegovih graditelja. Ovo je uzbudljivo intelektualno putovanje koje vas vodi kroz bitke vođene mačem i rečju koje su oblikovale današnje čovečanstvo. U ovom izuzetnom pregledu detaljno je objašnjena veza staroegipatskih sveštenika, hrišćanskih gnostika, hermetičkih mudraca, katara i bogumila, vitezova templara, rozenkrojcera, Iluminata i masona. Pred vašim očima, zasnovano na drugačijem promišljanju spomenika ljudske kulture jasno se oblikuje lice skrivene i tihe, ali moćne vere, koja vlada svetom, a umesto crkava po jasnom planu podiže gradove kao svoje hramove. U knjizi se između ostalog objašnjava zašto je staroegipatski obelisk težak 200 tona podignut u Vatikanu, u Rimu, a na njegov vrh postavljen krst koji oblikom označava ime drevnog egipatskog grada sunca Heliopolisa, zašto trgove ostalih velikih zapadnih gradova kao što su Pariz, London, Njujork i Vašington krase ogromni obelisci dopremljeni iz starog Egipta ili njihove verne kopije, zašto je u Parizu u vreme revolucije podignut kip egipatske boginje Izide i zašto džinovski kip Izide, krasi njujoršku luku, vrata novog sveta, zašto je Fransoa Miteran za proslavu dvestagodišnjice Francuske revolucije poručio staklenu piramidu, sačinjenu po ugledu na Veliku piramidu u Gizi i kakve veze imaju hramovi u Luksoru, bogumili, krstaši i Al-kaida i da li to danas gledamo samo epizodu bespoštednog rata koji traje vekovima? Grejem Henkok je autor poznatih svetskih bestselera „Znak i pečat“, „Tragovi bogova“ i „Ogledalo neba“. Njegove knjige su prodate u više od 5 miliona primeraka širom sveta i prevedene su na više od 27 jezika. Zahvaljujući javnim predavanjima, radijskim i televizijskim pojavljivanjima, uključujući dve velike televizijske serije za „Kanal 4“ u Velikoj Britaniji i za „Naučni kanal“ u Sjedinjenim Državama – „Potraga za izgubljenim civilizacijama“ („Quest For The Lost Civilisation“) i „Poplavljena kraljevstva ledenog doba“ („Flooded Kingdoms of the Ice Age“) – njegove ideje su predstavljene i široj publici od približno 10 miliona gledalaca. Postao je poznat kao nekonvencionalan mislilac koji se bavi kontroverznim pitanjima o prošlosti čovečanstva.

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Talisman može da bude amajlija, svadbeni prsten ili čak čitav jedan grad, sagrađen tako da svojom arhitekturom i oblikom odražava suštinu ideje i vere njegovih graditelja. Ovo je uzbudljivo intelektualno putovanje koje vas vodi kroz bitke vođene mačem i rečju koje su oblikovale današnje čovečanstvo. U ovom izuzetnom pregledu detaljno je objašnjena veza staroegipatskih sveštenika, hrišćanskih gnostika, hermetičkih mudraca, katara i bogumila, vitezova templara, rozenkrojcera, Iluminata i masona. Pred vašim očima, zasnovano na drugačijem promišljanju spomenika ljudske kulture jasno se oblikuje lice skrivene i tihe, ali moćne vere, koja vlada svetom, a umesto crkava po jasnom planu podiže gradove kao svoje hramove. U knjizi se između ostalog objašnjava zašto je staroegipatski obelisk težak 200 tona podignut u Vatikanu, u Rimu, a na njegov vrh postavljen krst koji oblikom označava ime drevnog egipatskog grada sunca Heliopolisa, zašto trgove ostalih velikih zapadnih gradova kao što su Pariz, London, Njujork i Vašington krase ogromni obelisci dopremljeni iz starog Egipta ili njihove verne kopije, zašto je u Parizu u vreme revolucije podignut kip egipatske boginje Izide i zašto džinovski kip Izide, krasi njujoršku luku, vrata novog sveta, zašto je Fransoa Miteran za proslavu dvestagodišnjice Francuske revolucije poručio staklenu piramidu, sačinjenu po ugledu na Veliku piramidu u Gizi i kakve veze imaju hramovi u Luksoru, bogumili, krstaši i Al-kaida i da li to danas gledamo samo epizodu bespoštednog rata koji traje vekovima? Grejem Henkok je autor poznatih svetskih bestselera „Znak i pečat“, „Tragovi bogova“ i „Ogledalo neba“. Njegove knjige su prodate u više od 5 miliona primeraka širom sveta i prevedene su na više od 27 jezika. Zahvaljujući javnim predavanjima, radijskim i televizijskim pojavljivanjima, uključujući dve velike televizijske serije za „Kanal 4“ u Velikoj Britaniji i za „Naučni kanal“ u Sjedinjenim Državama – „Potraga za izgubljenim civilizacijama“ („Quest For The Lost Civilisation“) i „Poplavljena kraljevstva ledenog doba“ („Flooded Kingdoms of the Ice Age“) – njegove ideje su predstavljene i široj publici od približno 10 miliona gledalaca. Postao je poznat kao nekonvencionalan mislilac koji se bavi kontroverznim pitanjima o prošlosti čovečanstva.

STO godina rada dobrovoljnog VATROGASNOG društva MATICA u Zemunu 1870-1970 ILUSTROVANA,24. cm. .. .Zemun 1971. god. .. U vremenima postojanja pisanih zapisa novijeg vremena zabeleženo je: • aprila meseca dana 12. godine 1788. Podsticajem jakog vetra bukti požar koji uništava ceo južni blok kuća, magacina i pomoćnih zgrada. Zaustavlja se kod broja 6 u Gospodskoj ulici. • avgusta meseca dana 22. godine 1791. Požar uništava 58 kuća u bloku zgrada izmedju Oračke i Bežanijske ulice. • avgusta meseca dana 16. godine 1867. Vatra koja je nastala na jednoj zgradi na Magistratskom trgu uništava desetak kuća kao i zgradu starog Magistrata. Sledećeg dana vatra izbija u Sindjelićevoj ulici koja guta desetak kuća, kao i zvonik i krov Sv. Nikolajevske crkve. Ceo Donji grad je zahvaćen panikom. Duva jak olujni vetar. Iskre lete na sve strane daleko od mesta požara. Ljudi se penju na svoje krovove, oblažu ih mokrim ponjavama, a sa metlama pokušavaju da ugase vatrenu neman. Dim i plamen se uzdižu toliko visoko da meštani iz susednih sela dolaze u Zemun da pomognu misleći da gori ceo grad. Posle svih požara koji su se dešavali, Zemunski Magistrat 1869. godine donosi `Uredbu o vatrogasnom redu` kojim se osniva pri Magistratu `Vatrogasna komisija` koja utvrđuje i donosi efikasnije mere zaštite i borbe protiv požara i kazne za nepoštovanje propisa. Ova nastojanja prihvata i grupa viđenih građana. Obrazuje se Inicijativni odbor i posle detaljnih priprema - prvog novembra 1870 -te godine na Opštoj skupštini osniva se `ZEMUNSKO DOBROVOLJNO VATROGASEĆE DRUŠTVO` i usvaja se prvi USTAV. MATICA JE ROĐENA ! Knjiga u PERFEKTNOM stanju..... L1

Komplet: Gospod Isus Hristos i Presveta Bogorodica Nenad Ilić, Anastasija Ilić Biblioteka SLAVA Delo koje prati život i dela Isusa Hrista i Presvete Bogorodice; od najranijeg detinjstva, preko propovedi i beseda na gori, pa do mučne smrti u rukama bezbožnih dželata; bogato ilustrovana, koristeći se izvorima iz Jevanđelja, kao i mnogim drugim retkim spisima koji su preživeli do dana današnjeg, u ovom kompletu možete saznati i naučiti sve što se o Spasitelju do dana današnjeg zna. Zastupnici ljudskog roda, prečistoj i krotkoj devojci koja se udostojila da bude majka Sina Božijeg, u ovih dve hiljade godina, koje nas dele od najznačajnijih događaja u istoriji, upućivane su najtoplije i najiskrenije molitve sa svih meridijana. I mnoge od njih su uslišene. Mnoge ikone Presvete Device Marije čudotvorne su i pomažu onima koji se Bogorodici obraćaju za pomoć. Iako je u jevanđeljima o Presvetoj malo rečeno, sačuvani su mnogi spisi koji do potankosti opisuju njen život. PRESVETA BOGORODICA Nenad Ilić, Anastasija Ilić Žanrovi: Religija i mitologija Izdavač: Škola plus Broj strana: 169 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 27 cm Centralna knjiga enciklopedijske biblioteke SLAVA upoznaje nas sa životom Gospoda Isusa Hrista. Upoznaje nas sa njegovim rođenjem i događajima koji su mu prethodili, sa detinjstvom i početkom Njegove misije, sa Njegovim čudesnim rečima, ali i isceljenjima, čudima koja su zauzdavala i nadilazila prirodu - sve do vaskrsavanja umrlih. Da bi savremeni čitaoci razumeli zašto se On, Sin Božiji, predao u ruke svojim mučiteljima i dželatima, zbog čega je isam umro i vaskrsao, u čemu je večni značaj tih događaja, i kako je i posle vaznesenja Hrisos ostao sa onima koji su mu verni, u ovoj temeljnoj knjizi koristili smo i delove jevanđelja, tumačenja svetih Hristovih sledbenika, veliki broj ilustracija. Izdavač: Škola plus Broj strana: 442 Pismo: Ćirilica Povez: Tvrd Format: 27 cm Knjige se nalaze zaštićene u debeloj kartonskoj kutiji N.S.O.

ŠTA JE FILM I - IV Andre Bazen Biblioteka Umetnost ekrana Institut za film, Beograd, 1967. Šta je film? I Ontologija i jezik (u vrlo dobrom stanju, gore desno uglovi stranica malo savijani, blago zacepljena rikna pri dnu) Šta je film? II Film i ostale umetnosti ( pri dnu stranice do kraja knjige ima tragova jedva vidljive mrlje od vlage koja ne utiče na čitanje) Šta je film? III Film i sociologija (u vrlo dobrom stanju) Šta je film? IV Estetika realnosti: neorealizam (u vrlo dobrom stanju) VRLO RETKI brojevi 4, 5, 6, 7 iz Biblioteke Umetnost ekrana originalni naziv: QU’EST-CE QUI: LECINEMA? André Bazin istorija filma, teorija filma, razvoj filmskog jezika, zabranjena montaža, slikarstvo i film, pozorište i film, Rober Breson, erotika na filmu, Hemfri Bogart, Žan Gaben, vestern, Čaplin, De Sika, Roselini, neorealizam, filmski realizam, Andre Žid, ontologija fotografske slike... Andre Bazen (1918 – 1958) je bio francuski filmski kritičar i jedan od najuticajnijih teoretičara u istoriji filma. Osnovao je ugledni časopis Cahiers du cinema i bio pokrovitelj francuskog novog talasa. Bazen je kroz svoje kritike nastojao objasniti i približiti široj publici ono što je smatrao najboljim filmovima. Preferirao je dokumentarne filmove i italijanski neorealizam, smatrajući da takvi filmovi gledaocu pružaju ono što je nazivao „objektivnim realizmom”; iz istih razloga je isticao režisere poput Hauarda Hoksa, koje je nazivao „nevidljivima”, te smatrao da se filmska naracija može najbolje ostvariti kroz široke kadrove (poput onih koje je koristio Žan Renoar) i izbegavanje brze montaže i sličnih postupaka karakterističnih za dotad popularnu sovjetsku montažnu teoriju. Bazen je, takođe, smatrao da film mora biti verodostojan odraz ličnosti režisera, što je 1954. godine dodatno razradio njegov štićenik Fransoa Trifo u članku Izvesna tendencija francuske kinematografije (časopis Filmske sveske, 1979) i tako pružio podlogu za teoriju autora.

A.Turilov, Lj. Moškova KATALOG SLOVENSKIH RUKOPISA SVETOGORSKIH MANASTIRA Čigoja, 2016. Prvo izdanje kataloga „Slovenski rukopisi svetogorskih manastira“ pojavilo se pre sedamnaest godina, u proleće 1999, i prilično brzo je našlo odjek u nizu prikaza i beležaka. Ure­d­nik Kataloga i njegovi sastavljači od srca zahvaljuju profesoru Đorđu Trifunoviću za samu ideju ponovnog izdavanja, a izdava­čkoj kući „Čigoja štampa“ za odluku da objavi drugo, ispravljeno i dopunjeno izdanje. Pojavljivanje novog izdanja upravo u Srbiji u suštini je duboko opravdano već samim tim što je rukopisna zbirka srpskog manastira Hilandara najveća na Svetoj Gori. Ni prva ni druga reč na naslovnoj strani novog izdanja („ispravljeno“ i „dopunjeno“) nisu puka formalnost. Sastavljači Kataloga su se tokom svih prethodnih godina trudili da pažljivo prate podatke o rukopisima svetogorskih zbirki koji ranije nisu bili uzeti u obzir. Ukupan broj tih rukopisa je relativno mali – 35 kodeksa i odlomaka od kraja XII (?) do prelaza iz XVIII u XIX vek (ili približno 3% rukopisā uključenih u prvo izdanje), ali među njima ima spomenika koji su u mnogom pogledu nesumnjivo izuzetni. Dovoljno je pomenuti odlomak ruskog Studitskog tipika s kraja XII (?) – početka XIII veka iz zbirke Zografskog manastira (br. 1058a), za koji se dugo mislilo da je nestao, i bugarski prepis Pandektā Nikona Crnogorca iz treće četvrtine XIV veka (br. 516a), koji je nedavno pronađen pri sređivanju arhiva manastira Svetog Pantelejmona. On je nekada pripadao manastiru Svetog Pavla i njegov prvi pisar se pouzdano identifikuje sa proslavljenim trnovskim pisarem jeromonahom Lavrentijem. Ovde se mora pomenuti i poslednji rukopis koji je, krajem 2016. godine, nabavio manastir Hilandar – srpski Čti-minej za septembar s kraja XIV veka (ovde, u redosledu Kataloga broj 429a), koji sadrži poseban prevod tekstova. Oko petnaest godina on je svetlucao na naučnom horizontu i najzad je postao dostupan proučavaocima. Porastao je, za jedan, i broj rukopisnih zbirki, dodata im je biblioteka Protata u atonskoj prestonici Kareji. Tako je ukupan broj rukopisa (uključujući odlomke) u novom izdanju – 1144. Kao izvor dopunā poslužio je novi katalog rukopisā manastira Svetog Pantelejmona, koji je priredio otac Jermolaj (Čežija), i publikacije u naučnoj periodici i zbornicima, pretežno bugarskih proučavalaca, pre svega neumornog Kirila Pavlikjanova i oca Kozme (Krasimira) Popovskog (svi bibliografski podaci dati su uz opise). Dopune u novom izdanju uključene su u već postojeći azbučni red uz uzimanje u obzir vremena nastanka rukopisā, pod brojevima kojima je dodato slovo a i, veoma retko, b. Pritom, kao i prilikom priređivanja prvog izdanja, podaci o novim rukopisima nisu prenošeni iz literature bez provere (i to se dobro vidi kod većine brojeva sa slovima), već su brižljivo analizirani i, po mogućnosti, tačnije određivani i komentarisani. Najveće mesto među tačnije određenim i dopunjenim podacima nastalim tokom priređivanja drugog izdanja Kataloga, zauzimaju takvi veoma značajni momenti, kao što su identifikovanje delova rukopisā, koji su se silom prilika našli u različitim zbirkama (uključujući i one van granica Svete Gore), i atribucija pisma pisarima – kako poznatim po imenu, tako i bezimenim. Identifikovanjā delova rukopisā u novom izdanju, pored onih u prethodnom, ima u 20 brojeva (br. 103, 134, 257, 268, 395, 413, 414, 476, 518, 597a, 599, 612a–614, 622, 740, 777, 967, 987, 1058a), atribucijā pisarima – u 56 (br. 16, 36, 55, 84, 100, 104–106, 109, 111, 117, 119, 120, 135, 136, 140, 144, 155, 161, 253, 320, 328, 347, 358, 364, 371, 379, 386, 388, 401, 409, 416, 421, 422, 480, 488, 516a, 549, 560, 601, 614, 619, 620, 645, 661, 696, 698, 842, 866, 873a, 892, 1006–1008, 1021a, 1064). Veoma veliki deo identifikovanjā i atribuiranjā pripada A. A. Turilovu, koji se u poslednje vreme mnogo bavio tim pitanjima. Nasuprot tome, kardinalne izmene u određivanju sadržaja rukopisā predstavljene su samo jednim primerom – br. 61 („Paleja sa tumačenjima“ umesto „Besede Jovana Zlatoustog na Knjigu postanja“). Razlog tome je što sastavljači nisu gledali mikrofilm rukopisa, jer nisu imali očigledne osnove za sumnju u podatak iz Kataloga ćirilskih rukopisa manastira Hilandara. Nešto je više primera bitno promenjenog (za jedan vek) datiranja rukopisa – br. 4, 710. U Katalogu ćirilskih rukopisa manastira Hilandara (pa prema tome i u prvom izdanju našeg Kataloga) ti rukopisi su bili datirani na osnovu zapisā koji sadrže podatke o vremenu nastanka, pri čemu se u prvom slučaju uzimalo da je pisar zapisa istovremeno i pisar rukopisa. U novom izdanju datiranje je ispravljeno na osnovu proučavanja vodenih znakova R. Stankovića (vid. niže). Još u jednom primeru promene datiranja, kod broja 1064, kao u jednoj kapi vode fokusirali su se problemi opisivanja rukopisā velikih zbirki Svete Gore: zbog ubrzanog tempa na koji prinuđuje veliki obim posla i nedostatak vremena – ne obraća se pažnja na detalje. Ispostavilo se da je kodeks Hil. 433 (Hronika Jovana Zonare) tačno datiran, 1534. godinom, zahvaljujući belešci pisara na belini, na šta je još 1859. ukazao arhimandrit Antonin (Kapustin). U celini, u pogledu preciznosti datiranjā ponovo se na prvom mestu našao Hilandar. Rukopisi iz te zbirke su i ranije bili u najpovoljnijem položaju, zahvaljujući Katalogu Dimitrija Bogdanovića i priručniku Predraga Matejića. A sada, pošto su se pojavila tri toma filigranološkog albuma Radomana Stankovića, koji obuhvataju vodene znake od XIV do XVII veka, izgleda da su konačno rešena mnoga pojedinačna pitanja vezana za datiranje kako samih kodeksa, tako i njihovih poveza. Malobrojne izmene nazivā i datiranja kodeksā nisu se odrazile na raspored opisā u novom izdanju Kataloga, jer su njegovi sastavljači želeli da u tom pogledu sačuvaju vezu između dva izdanja. Neznatne razlike među njima nastale usled toga potpuno se nadoknađuju opisnim jedinicama kojima se upućuje na druge jedinice i registrima. U novom izdanju, upoređenom sa prvim, znatno je povećan spi­sak literature. On je, razume se, daleko od iscrpnog, ali sa­stavljačima to i nije bila namera, budući da su izbor unapred ograničili na studije vezane za pitanja kodikologije i izdanja tekstova prema svetogorskim prepisima (većinu njih, naravno, čine radovi bugarskih i srpskih proučavalaca). Tekst i registri ove knjige bili su pažljivo pregledani kako bi bile uklonjene omaške i štamparske greške koje su se potkrale u prvom izdanju. U tome je sastavljačima Kataloga neprocenjivu pomoć pružila docent Snežana Jelesijević, na čemu joj izražavaju duboku zahvalnost. Posebnu zahvalnost duguju i matematičaru Mihailu Ivanoviču Grinčuku (SAD), koji ne samo da je dešifrovao retku varijantu složenog tajnopisa u Služa­bnim minejima br. 377 i 393, prepisanim za Zograf u Rilskom manastiru, nego je o tome i neposredno saopštio sastavljačima. Nadamo se da će novo izdanje Kataloga slovenskih rukopisa manastirā Svete Gore koristiti međunarodnoj naučnoj zajednici. Anatolij Turilov je, zajedno sa Ljudmilom Moškovom, autor drugog dopunjenog izdanja Kataloga slovenskih rukopisa svetogorskih manastira koji je objavila izdavačka kuća Čigoja. Turilov, koji slovi za jednog od najvećih poznavalaca srednjovekovnog staroslovenskog nasleđa zbog čega je izabran za dopisnog člana SANU, nedavno je izjavio da se 95 odsto srpskih srednjovekovnih rukopisa nalazi van Srbije – u Oksfordu, Londonu, Berlinu, Pragu, Sankt Peterburgu, Moskvi, Kijevu, Krakovu, Odesi, Plovdivu, Solunu, Cetinju, Rimu, Parizu, dok se najveća i najvrednija zbirka srpskih rukopisa nalazi u manastirima Svete Gore. Ruski i srpski akademik je bio autor prvog izdanja Kataloga slovenskih rukopisa svetogorskih manastira koje je objavljeno u Solunu 1999. godine, zbog čega razgovor počinjemo sa pitanjem po čemu se drugo izdanje razlikuje od prvog. – Drugo izdanje kataloga je veće od prvog po broju rukopisa, premda ne mnogo, i znatno je preciznije – sadrži mnogo dodatnih informacija. Tokom gotovo dve decenije od objavljivanja prvog izdanja proučavanje slovenskih svetogorskih rukopisa veoma se razvilo u mnogim zemljama, zbog čega se bitno uvećala bibliografija. Hilandarski rukopisi pisani na hartiji (i pored toga najpreciznije datirani među drugim svetogorskim) dobili su maksimalno pouzdano datiranje na osnovu trotomnog albuma vodenih znakova profesionalnog filigranologa Radomana Stankovića. Da li biste posebno izdvojili neke od novih rukopisa ovog kataloga? Jedan od najizuzetnijih novih rukopisa je srpski Čti-minej (specifična vrsta zbornika sa žitijima svetih) s kraja XIV veka, za drugu polovinu septembra, koji je manastir Hilandar kupio krajem 2016. godine u Atini od privatnog lica. To je poseban srpski prevod teksta, načinjen verovatno pri dvoru despota Stefana Lazarevića ili po njegovom nalogu. Pismo kodeksa je izvanredno i on je idealno očuvan. Očigledno je bio planiran prevod čitavog godišnjeg kompleta, ali je rad iz nepoznatih razloga bio prekinut na samom početku – tomovi za druge mesece nisu poznati. Prema tom rukopisu odavno imam lični odnos. Saznao sam za njega pre petnaestak godina, kada se u vezi sa njegovom mogućom nabavkom sa mnom konsultovala Nacionalna biblioteka u Atini. Kasnije o rukopisu dugo nije bilo vesti. Ali sam uvek osećao žarku želju da taj, bez preterivanja, dragoceni kodeks dođe u posed srpske nauke. Kada ga je Hilandar kupio, njegova sudbina postala je jasna i određena, i garantovano je njegovo čuvanje i dostupnost naučnicima. Postoje i drugi izuzetni spomenici. Na primer, prilikom katalogizacije biblioteke ruskog manastira Svetog Pantelejmona, bio je pronađen tom Pandekta Nikona Crnogorca iz sredine XIV veka, iz zbirke srpskog manastira Svetog Pavla, koja je aktivno rasprodavana u XIX veku, kada je manastir bio grčki, a njen veći deo je bio uništen u požaru 1902. godine. Jedan od najizuzetnijih novih rukopisa je srpski Čti-minej (specifična vrsta zbornika sa žitijima svetih) kraja XIV veka, za drugu polovinu septembra, koji je manastir Hilandar kupio krajem 2016. godine u Atini od privatnog lica. Da li na Svetoj Gori ima slovenskih rukopisa koji ovim katalogom nisu obuhvaćeni? Da, svakako. Pre svega, katalog obuhvata rukopise samo do prelaza iz XVIII u XIX vek, zaključno sa njim. U Velikoj lavri Svetog Atanasija se prema usmenim, ali pouzdanim podacima, nalazi 30 do 40 slovenskih rukopisa, uključujući pergamentne. Najstariji od onih koje sam 1998. imao sreću da vidim, ali nisam uspeo da opišem, datiran je XIV–XV vekom. Bio je to srpski asketski zbornik. Svi podaci o slovenskim rukopisima Iverskog manastira svode se na katalog koji je bukvalno u „poljskim uslovima“ herojski sastavio prof. Đorđe Trifunović 1968. i pronalaženje novih rukopisa u njemu još uvek je sasvim moguće. Ali moguća su i sasvim neočekivana otkrića: slovenski dokumenti i književni spomenici ispisani na čistim listovima grčkih rukopisa, kao kada je, recimo, sada već daleke 1983. godine u zborniku Pitanja i odgovora Anastasija Sinaita iz biblioteke Pantelejmonovog manastira bio pronađen do tada nepoznati natpis Vuka Brankovića iz Prištine, iz 1379, o zidanju grada, sačuvan u prepisu suvremenom događaju (original je izgubljen, očigledno, još u XIV veku). Iz ovako velikog broja slovenskih svetogorskih rukopisa da li se mogu izdvojiti neki najlepši? To su, pre svega, razume se, raskošni srpski rukopisi na pergamentu iz sredine XIV veka – jevanđelja velikog vojvode Nikole Stanjevića i patrijarha Save u Hilandaru, Jevanđelje sa prelepim pismom i ukrasima, napisano za taj isti manastir po nalogu bugarskog cara Georgija Tertera 1322. godine. Obrasce prave kaligrafije u spoju sa naglašenim asketizmom spoljašnjeg izgleda (praktično bez ornamenta) predstavljaju pergamentno Jevanđelje koje je 1316. napisao dijak (pisar) Georgije Radoslav po nalogu kralja Milutina za keliju Svetog Save u atonskoj prestonici Kareji (sada je u Hilandaru) i već pomenuti, takođe pergamentni, Apostol jeromonaha Gervasija. Lepotom se odlikuje pismo ruskih rukopisa, XII i XIII veka, koji su se sačuvali u Hilandaru: Stihirara i Irmologija sa najstarijim slovenskim notama koje do danas nisu dešifrovane. Uticaj ruskih kaligrafskih pisarskih ruku primećuje se u pismu bugarskog Apostola iz ranog XIII veka iz zbirke Zografskog manastira i u pismu Karejskog tipika Svetog Save (1199–1206), koji je prepisao, kako je relativno nedavno razjašnjeno, „Budilo grešnik“, jedan od prvih srpskih pisara čije je ime poznato. Da li nam ova građa iz kataloga može pokazati u kom se periodu najlepše pisalo ćirilicom? Na to pitanje je teško dati jednoznačan odgovor, jer estetska ocena pisma umnogome zavisi od ličnog ukusa proučavaoca: nekima se sviđa ustav pergamentnih rukopisa, drugima – kurziv ili ujednačeni kaligrafski poluustav resavskih rukopisa iz XVI i XVII veka, koji podseća na pismo štampanih knjiga. I kod jednog i kod drugog postoji draž i savršenstvo. Kao istraživač koji se bavi pretežno rukopisima do XV veka, više volim pismo vremena od Milutina do Stefana Dušana u Srbiji i vremena cara Jovana Aleksandra u Bugarskoj, ali mogu da prepoznam vrednosti pisma resavskih i slovensko-moldavskih rukopisa iz XVI i XVII veka i ukrajinsko-beloruskih podražavanja pismu slovensko-moldavskih rukopisa.

MODERNI BEOGRAD 1918–1941 ISTORIJA Šifra artikla: 387614 Isbn: 9788674788547 Autor : Dušan Babac, Bojana Poović, Tijana Antonijević Izdavač : DATA STATUS Monografija Moderni Beograd 1918–1941 svojevrsni je omaž srpskoj prestonici u istorijskom periodu krucijalnom za njen razvoj. Ona oslikava kako se Beograd kroz kulturne, socijalne i ekonomske promene iz provincijalnog grada preobražavao u modernu evropsku metroplu, razvijajući i jačajući svoj mod... Detaljnije Monografija Moderni Beograd 1918–1941 svojevrsni je omaž srpskoj prestonici u istorijskom periodu krucijalnom za njen razvoj. Ona oslikava kako se Beograd kroz kulturne, socijalne i ekonomske promene iz provincijalnog grada preobražavao u modernu evropsku metroplu, razvijajući i jačajući svoj moderni identitet prateći evropske tokove. Ova luksuzno opremljena monografija, sa preko osamsto retkih ilustracija, čitaocima otvara vrata jednog iščezlog i neverovatno zavodljivog sveta, te pruža detaljan uvid u čitav niz ključnih tematskih aspekata uključujući urbanizam i arhitekturu; umetnički život u svim njegovim oblicima; modu; javni i privatni život Beograđana s neizostavnim balovima, žurevima, kafanama, klubovima i varijeteima; potom transport; turizam, koji prati istovremeni razvoj Beograda kao turističke destinacije ali i nove navike Beograđana – putovanja i istraživanja u granicama nove Kraljevine i izvan njih; zatim i sportski život s posbenim osvrtom na Beogradski gran-pri 1939, poslednju trku takvog tipa održanu u samo predvečerje Drugog svetskog rata, i to baš u Beogradu. Na kraju, u ovoj vrednoj monografiji, koja obiluje dokumentarnom građom i autentičnim svedočanstvima, mesto su našli i moderni mediji poput radija i televizije, čiji se počeci i razvoj upravo vezuju za Beograd međuratnog perioda. Ime/Nadimak Email adresa Poruka POŠALJI Kategorija ISTORIJA Autor Dušan Babac, Bojana Poović, Tijana Antonijević Težina specifikacija 0.5 kg Izdavač DATA STATUS Pismo Ćirilica Povez Tvrd Godina 2023 Format 24x32 Strana 512 Obavezni kolačići čine stranicu upotrebljivom omogućavanjem osnovnih funkcija kao što su navigacija stranicom i pristup zaštićenim područjima. Sajt koristi kolačiće koji su neophodni za pravilno funkcionisanje naše veb stranice kako bi se omogućile određene tehničke funkcije i tako vam pružilo pozitivno korisničko iskustvo. Statistički kolačići anonimnim prikupljanjem i slanjem podataka pomažu vlasnicima web lokacija da razumeju kako posetioci komuniciraju sa stranicom. To su kolačići koji omogućavaju web analitiku sajta, odnosno analizu upotrebe naših stranica i merenje prometa, koje sajt sprovodi u cilju poboljšanja kvaliteta i sadržaja ponuđenih usluga. Marketinški kolačići se koriste za praćenje posetilaca putem web stranice. Koriste se za prikazivanje relevantnih oglasa korisnicima i podsticanje da učestvuju, što je važno za nezavisne izdavače i oglašavače. Sajt koristi Google Analytics kolačiće ads/ga-audiences i collect, te Facebook kolačiće fr i tr.

The Complete Practical Woodworker: A Comprehensive and Easy-to-Follow Course for the Home Woodworker Stephen Corbett Ovo je definitivan referentni vodič za početnike i iskusne entuzijaste u obradi drveta. Sa jasnim uputstvima korak po korak koja je lako pratiti i praćena veličanstvenom fotografijom u punoj boji, pruža sveobuhvatan kurs o obradi drveta sa opsežnim odeljcima o svakom aspektu zanata. Stolar (od praslavenskog stol[1]) ili sve rijeđe tišler (od njemačkog: tischler, od tish - stol[2]) je zanimanje koje se bavi obradom i izradom predmeta od drva. Stolari obrađujući drvo proizvode namještaj, građevinsku stolariju, oplate, obloge i razne upotrebne predmete. Na temelju tehničko-tehnološke dokumentacije (nacrta i opisa) ili šablona izabiru materijale, alate i mašine sa kojima mogu obaviti zadani posao. Na predmetima koje obrađuju, a to su najčešće ploče, daske ili letve, najprije vrše mjerenje]] i skiciranje (zacrtavanje), a zatim to oblikuju, tako da pile, blanjaju, bruse, buše, glodaju i dube.[3] Kako najčešće izrađuju predmete iz više dijelova, nakon njihove obrade moraju ih pripasati i spajiti. To obavljaju ljepilima, čavlima, vijcima i raznim vrstama okova.[3] Zavisno od poslova koje obavljaju, mjestu rada i konačnom proizvodu, razlikuju se; stolari zanatlije koji izrađuju namještaj i druge predmete za široku potrošnju, građevinski stolari koji izrađuju i ugrađuju prozore, vrata, stepenišne ograde i druge predmete od drva za potrebe građevinarstva i industrijski stolari koji rade u drvnoj industriji kao radnici na doradi industrijskih proizvoda.[3] Stolari koji rade kao samostalne zanatlije ponekad sami izrađuju tehničku dokumentaciju, troškovnike i određuju cijene svojih proizvoda. Pored tog što izrađuju predmete od drva, većina stolara bavi se i popravcima i zamjenom istrošenih dijelova stolarije.[3] Historija Najstariji primjeri stolarskog umjeća stari su više od 5000 godina, pronađeni u grobnici kralja Semerketa iz Prve dinastije Drevnog Egipta. I brojni faraoni pokopani su sa fino obrađenim stolarskim predmetima.[4] Prema nekim naučnicima Drevni Egipćani su izmislili prvo zaštitno sredstvo (nešto poput laka), kojim su premazivali svoju stolariju, iako se ni danas ne zna za njegov sastav.[4] Egipćani su koristili razne alate; sjekire, pile, dlijeta i bušilice, a razne komade spajali su perom i utorom, a od Novog kraljevstva 1570. - 1069. pne. počeli su koristiti i životinjska ljepila.[4] U Drevnoj Kini stolarsko umjeće počelo je oko 750. pne..[4] Arheolozi su u frigijskom Gordiumu pronašli neobično fino izrađene komade namještaja iz oko 800. pne. sa inkrustacijama od slonovače i metala.[4] Rimljani su izrađivali namještaj visoke kvalitete, a poznavali su gotovo sve alate današnjice, to je otkriveno u Pompejima gdje su arheolozi iskopali stolarsku radionicu zatrpanu erupcijom vulkana 79.[4] Za ranog srednjeg vijeka to znanje je poprilično nazadovalo, ali se počelo obnavljati od 11. vijeka naovamo.