Ovaj naročiti ći gong (nej=unutrašnji, đin=sila, ći=vitalna energija, gong=postignuće prakse) razvili su šaolinski monasi radi negovanja unutrašnje vitalne energije, a na Zapad ga je, sredinom osamdesetih, doneo veliki učitelj L. Đ. Peng iz Kine. Radi se o drevnoj i veoma cenjenoj kineskoj disciplini, dobro poznatoj među poklonicima borilačkih veština i specijalistima za tradicional­nu kinesku medicinu. Tajna tradicija o kojoj je reč, osposobljava praktičara da istovremeno prenosi i upija ći energiju, što je od najveće važnosti za one koji su posvećeni sticanju lične moći i izučavanju isceljujućih vidova ove veštine.