PROMO FOTOGRAFIJA SA AUTOGRAMOM OLIVERE KATARINE IZ 1966. Poslata iz Beograda 29. jula 1966. godina Crno bela fotografija15 x 10 cm Olivera Katarina (Olivera Vučo ili Olivera Šakić, rođena Petrović) je srpska glumica i pevačica. (Olivera Katarina je izabrala po majci). Studirala je FDU. Pozorišnu karijeru kao student počela je glavnom ulogom u Narodnom pozorištu u predstavi „Koštana“. Postaje supruga tadašnjeg pozorišnog kritičara Vuka Vuča. Igrala je u desetak domaćih i isto toliko inostranih filmova. Za film Goja nagrađena je na filmskim festivalima u Moskvi i Veneciji, a njena najpoznatija uloga je u filmu Skupljači perja (1967) Aleksandra Saše Petrovića, nagrađen na filmskom festivalu u Kanu. Glumila je u filmovima Puriše Đorđevića, Miće Popovića, Soje Jovanović, Đorđa Kadijevića... Kod inostranih režisera igrala je u filmovima Đanfranka Parolinija, Alberta Latuade, Majkla Armstronga, Konrada Vulfa... Kao interpretator izvornih narodnih pesama i ciganskih romansi održala je više od stotinu koncerata širom sveta, snimila je ploče sa srpskom, ciganskom, grčkom, indonežanskom i crnačkom muzikom. U čuvenoj francuskoj „Olimpiji“ održala je 72 uzastopna koncerta gde su prisustvovale sve vodeće francuske zvezde filma i muzike toga vremena. Olivera Katarina je ostala zapamćena i kao „jedina žena pred kojom je klečao Salvador Dali“ nakon njenog koncerta u Parizu, budući da je bio oduševljen njenom lepotom i glasom. Nezaboravni su njeni snimci izvornih narodnih pesama: „Alaj mi je večeras po volji“, „A što ti je mila kćeri“, „Đelem, đelem“, „Verka kaluđerka“, „Niška banja“, „Crvena jabuka“, „Evo banke, cigane moj“... Pevala je šansone i pop muziku: „U ime ljubavi“, „Ljubav (sedim u jednom pariskom lokalu)“, „Pričaj mi o ljubavi“, „Budi moj“, „Nikad ne zaboravi dane naše ljubavi“, „Nije to, ljudi, istina“, „Šošana“... Autor je zbirke pesama Beli badnjaci i zastupljena je u Antologiji pesama o Kosovu.