Dobro očuvana, 218 strana, izdanje Plato 1995 Dragoslav Andrić (Čačak, 10. novembar 1923 — Beograd, 27. maj 2005) je bio srpski pisac, dramaturg, leksikograf, publicista i šahista, sastavljač antologija i prevodilac umetničke literature na srpski sa francuskog, engleskog, nemačkog, holandskog, ruskog i drugih jezika. Preveo je preko 130 knjiga poezije, proze i drame. Dragoslav Andrić je rođen 1923. godine u Čačku, od oca Jelisija, oksfordskog đaka i majke Zorke, učiteljice. Nakon završene Prve beogradske muške gimnazije, školovao se na pozorišnom odseku Muzičke akademije u Beogradu i u dramskom studiju Narodnog pozorišta Srbije. Završio je englesku filologiju na Filozofskom fakultetu. Postao je poznat u 1970-im i 1980.im godinama po svom `Rečniku žargona“, humorističkoj zbirki „Svaštara, udžbenik nonsensa“, antologiji rok-poezije „Stereo stihovi“ i nekoliko zbirki i antologija svetske poezije, između ostalih i „Stihovi“ Ogdena Neša, Andrićevog omiljenog pesnika. Između 2003. i 2004. izdaje antologiju svetske poezije u šest tomova, „Američka poezija danas“, „U ime zemlje“ (kanadska poezija), „Otisak srca u prašini“ (poezija američkih crnaca), „Ko, je l` ja?` (engleska i američka humoristička poezija), „Svet u kapi rose“ (klasična kineska poezija), „Ne pali još svetiljku“ (stara japanska poezija). U časopisu „Vreme“ Andrić kaže da prevodioci često znaju svoj jezik bolje od pisaca, od kojih se očekuje da ga usavršavaju. U toku 2005. završava „Svaštara - viši kurs“ i „Rečnik žargona“ (drugo izdanje) sa oko 20 hiljada reči i izraza (dva puta više od prvog izdanja), ali nije dočekao njegovo objavljivanje. Andrić je 10 godina radio i kao dramaturg u pozorištu. Glumica Radmila Andrić mu je bila supruga. Početkom 1990-ih, kao gostujući profesor Univerziteta u Čikagu, vodi kurs o kreativnom prevođenju literature. Osim književnosti, Andrić se zanimao i šahom, sa kojim je došao u dodir sa 11 godina. U periodu 1948 — 1981. se aktivno takmičio, imao je titulu majstora i bio je državni reprezentativac. Član Udruženja književnih prevodilaca Srbije, Udruženja književnika Srbije i Srpskog PEN centra. Andrić je dobitnik nagrade `Miloš Đurić` za najbolji prevod 1969. godine i nagrade za životno delo Udruženja prevodilaca. Dobitnik je Vukove nagrade, najvišeg republičkog priznanja za rad u prosveti, nauci i umetnosti.