Izdavač: Momčilo Antonović, Beograd Autori teksta: Olivera Vukotić, Bratislav Ljubišić, Uglješa Rajčević, Marko Antonović Povez: tvrd Broj strana: 77 Ilustrovano. Dvojezična: srpski i engleski Odlično očuvana. Životni vek Marka Antonovića (1968-2013) je bio kratak i zato je svaki sačuvani rad važna likovna građa. Veliki broj crteža i slika svedoče o stvaraocu koji je verovao u misiju umetnosti i na taj način ostvarene više ciljeve. Ovi postulati se u potpunosti mogu ispratiti u njegovom opusu koji čine crteži i slike. Crteži Marka Antonovića pripadaju hronološkom okviru od nekoliko decenija. Prve dečije senzacije, radovi nastali tokom studiranja i neposredno nakon završenog školovanja su raspon u čijem domenu se može posmatrati crtački opus. Crteži su jedan manji deo celokupnog opusa. Izvedeni su tušem, perom, flomasterom ali nezavisno od medija, linija je njihov spiritus movens. Ne treba zanemariti da su crteži nastali tokom formiranja umetnikove ličnosti a da slike karakterišu njegov zreo stil. Ovi radovi prevashodno otkrivaju senzibilitet crtača i svojevrsna su uvertira u slikarski opus. Slikarstvo Marka Antonovića odražava nedaće bremenitih devedesetih godina kada je zakoračio u profesionalni svet umetnosti. Podsticaj za stvaranje crpeo je direktno iz svog okruženja a poetizacija motiva nastala je kao rezultat bogatog unutarnjeg sveta. Prvu samostalnu izložbu (1995) je imao daleko od rodnog podneblja, u Harareu u Africi. Na ovoj izložbi izložene su slike iz ciklusa: Stvaranje sveta, pejzaži u enformelu, omaži starim majstorima a jedan broj slika je inspirisan živopisnim motivima toplog kontineta (afričke maske, plemenske igre, rituali...). Koncepcijski, ovi radovi najavljuju sledeći ciklus („Sacra converzacione“) a dominantno radosno intonirani prizori kasnije dobijaju opozitnu konotaciju. Slike iz ovog ciklusa su u trenutku nastanka za Marka bile duhovno utočište. Nošen živopisnim senzacijama iz Afrike, sa povratkom u Beograd bio je suočen sa jednom drugačijom stvarnošću, a kohezija ova dva dijametralnao suprotna doživljaja iznedrila su ciklus „Sveti razgovori“. Centralno mesto zauzima čovek čiji je sav bol kondenzovan u naslikanim glavama. Ljudske glave u vapaju - od opažajnog doživljaja, preko emotivnog naboja do ideje, vladaju platnima. Pojedinac kao akter ovih likovnih drama je čovek bez imena i prezimena. Idući od individualnog ka opštem osobenosti se gube, a depersonalizovane ličnosti postaju nosioci šireg konteksta značenja u kojem je jedna figura simbol opšte patnje i problema. Slike iz ciklusa „Grad iza sna“ pripadaju drugoj i ujedno njegovoj poslednjoj tematskoj celini. Ovom sadržajnom problematikom autor se bavio još tokom studiranja, da bi se nakon nepune dve decenije ovom motivu vratio u punom zamahu. Neophodno je istaći da je Marko apostrofiranoj likovnoj fabuli bio posvećen i u vreme kada su nastajale slike iz ciklusa „Sacra converzacione“. Ova izložba potvrđuje tezu da je Marko Antonović slikar kontinuiteta. Motiv grada je u rasponu od dvadeset godina doživeo određene modifikacije koje se mogu pratiti kroz varijabilnost različitih elemenata kojom se postiže ekspresivnost izraza. Kompoziciona promenljivost ukazuje na sve veću oslobođenost imaginacije u kojoj je grad uvek nosilac sižea. U slikama sa ovom temom, kao i u njegovom celokupnom stvaralaštvu nema naglih rezova i neočekivanih obrta. Geneza je logična i jasna, a iskorak u nova likovna i sadržajna promišljanja su plod doživljenih iskustava i stečenog znanja. (K-118)