Prosveta, 1983. Pogovor: Jovan delić Reprint jednog od ključnih romana srpskog nadrealizma, u odličnom stanju. Romansijer, pesnik i nadrealista Aleksandar Vučo rođen je 25. septembra 1897. godine u trgovačkoj porodici u Beogradu. Kao gimnazijalac sa sedamnaest godina (1915.), pridružio se srpskoj vojsci kao dobrovoljac i sa njom se povukao preko Albanije. Iz Drača, izmučen strahotama povlačenja, kao i dosta njegovih vršnjaka odlazi u Francusku. Sledeće godine se nalazi u Nici i tamo završava gimnaziju a zatim upisuje Pravni fakultet na Sorboni, u Parizu. Tamo upoznaje svoju buduću ženu Julku Simeonović i već 1920. godine se venčavaju. U Parizu dobijaju i svoja dva sina Đorđa (1921.) i Jovana (1922.). Vučo se sa porodicom vraća u Beograd gde je po pravilu trebao da nasledi porodičan posao, međutim Vuča više zanima intelektualni rad i tako već 1923. godine počinje da sarađuje sa časopisom “Putevi” a zatim i za “Svedočanstva”. Prvu poemu objavio je 1926. godine pod nazivom “Krov nad prozorom” a 1928-te roman “Koren vida”. Sledeće godine izlazi knjiga “Ako se još jednom setim ili načela”. Na Beograd je tih godina uticalo posleratno raspoloženje. Vučo koji je tokom svoje mladosti dosta iskusio i dosta video boraveći u Evropi i školovajući se u francuskim školama ubrzo je postao nezadovoljan društenim prilikama i stanjem duha u gradu. Sa prijateljima istomišljenicima osniva beogradsku grupu nadralista i počinje da se aktivno uključuje u politički život. Kao jedan od osnivača i potpisnika manifesta postaje i jedan od urednika almanaha Nemoguće – L’impossible. Pored poezije objavljuje i prvi scenario za film “Ljuskari na prsima”. Sarađivaće za časopis “Nadrealizam danas i ovde” i pisaće u “Politici” priloge pod pseudonimom Askerland. Godine 1932. biće veoma plodna za njega jer iste izlazi čuvena poema “Nemenikuće – Ćirilo i Metodije” ali i knjiga poezije “Humor Zaspalo” koji se smatra delom apsurda i alegoričnosti, nešto poput “Kralja Ibija” srpske poezije. Iste godine organizuje se i čuvena izložba nadrealista u paviljonu “Cvijete Zuzorić” u Beogradu, a već sledeće sa Dušanom Matićem izlazi “Podvizi družine Pet petlića”, delo namenjeno deci sa fotografijama Vučovih sinova na naslovnoj strani knjige. Aleksandar Vučo imaće odličnu saradnju sa Dušanom Matićem sa kojim će ga vezivati veliko dugogodišnje prijateljstvo. Sa njim objavljuje i poemu “Marija Rucara” ali i koju godinu kasnije roman “Gluvo doba”. U periodu od 1936. do 1940. Vučo je urednik časopisa “Naša stvarnost”, ali budući da su ta vremena bila veoma turbulentna i da su se nadrealisti držali principa marksizma i aktivnije učestvovali u politici, Vučo je u tom periodu čak dva puta hapšen, 1937. i 1939. godine. Tokom narodnooslobodilačke borbe je takođe dva puta lišen slobode i poznato je da je tokom 1941. godine pet meseci proveo zatočen u banjičkom logoru. Posle rata Vučo se posvećuje filmskoj umetnosti. Još uvek piše i u periodu od 1945 do 1954 objavljuje poeme “Titovi pioniri”, “Mastodonti”, roman “Raspust” i druga dela, ali postaje i upravnik filmskih preduzeća Jugoslavije (1947.) i predsednik Komiteta za kinematografiju u jugoslovenskoj vladi. Osim toga bio je i direktor “Zvezda-filma” i “Avala-filma”. Pisao je dosta filmskih kritika i scenarija, bio je urednik “Borbe”, “Dela” i “Zmaja”. Za svoj rad biva nagrađen Sedmojulskom nagradom za životno delo, nagradu saveza književnika (za roman “Raspust”) dok mu je roman “Mrtve javke” bio proglašen za najbolji roman godine. Tadašnji predsednika SFR Jugoslavije Josip Broz Tito ga je odlikovao ordenom zasluga za narod sa zlatnom zvezdom. Godine 1982. dobija nagradu “Aleksa Šantić” za knjigu “Pesme i poeme”. Do kraja života se bavio intelektualnim radom inspirišući i svoju ženu kao i najmlađeg brata Nikolu da se bave pisanjem. Bio je veliki prijatelj Ive Andrića i često su se mogli videti kako uz šetnju uživaju u priči. Datuma 25. jula 1985. Aleksandar Vučo umire ostavljajući iza sebe veliku umetničku zaoštavštinu iz nekoliko pravaca umetnosti. Njegove knjige za decu i dalje su u programu obavezne lektire a njegovi nadrealistički radovi i dalje su predmet studija kod studenata umetnosti. Njegovo ime i rad su poznati ne samo kod nas već i u svetu i bez njegovog pomena nemoguće je pričati o nadrealizmu u Srbiji. Njegovi tekstovi se i dan danas doštampavaju i moguće ih je naći u slobodnom tržištu jer on je bio i ostao jedan od najplodonosnijih umetnika onog vremena u našoj zemlji uspevajući da i u mirnim i teškim trenucima podari mnoga danas vredna i čuvena dela.