Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! - Revolveras - Tri tarot karte (Posveta) U prvoj knjizi ove briljantne serije, autor Stiven King upoznaje čitaoce sa jednim od svojih najzagonetnijih heroja, Rolandom od Gileada, poslednjim revolverašem. On je lovac i usamljenik na neverovatnom putovanju kroz dobro i zlo. U svom izolovanom svetu, koji zastrašujuće oslikava i ovaj naš, Roland goni čoveka u crnom, upoznaje privlačnu ženu po imenu Alis i ostvaruje prijateljstvo sa Džejkom, dečakom iz Njujorka. Podjednako realističan i iluzoran, roman Revolveraš ostavlja čitaoce bez daha. Smeštena u svet neverovatnih okolnosti, puna zapanjujuće slikovitih detalja i nezaboravnih likova, prvi deo romana Mračna kula je nešto što nikada do sada niste pročitali. Sa vizionarskog aspekta, ovo je najbolje delo Stivena Kinga, magična kombinacija fantazije i horora koji zajednički dostižu vrhunac uzbuđenja. Krenite u osvajanje Mračne kule. Tamo udružuje snage sa drskim Edi Dinom I hrabrom Odetom Holms. Počela je divljačka bitka u kojoj podzemno zlo I neprijatelji kuju zaveru da zaustave Rolanda u njegovoj očajničkoj potrazi za Mračnom Kulom. U svetu neobičnih okolnosti, puna zadivljujućih scena i nezaboravnih likova, serijal Mračna Kula ne može da se uporedi ni sa čim što ste čitali do sada. Ovo je najmaštovitiji roman Stivena Kinga, magična mešavina fantazije I horora. Stiven Edvin King (engl. Stephen Edwin King, 21. septembar 1947) američki je pisac, scenarista, muzičar, kolumnista, glumac, filmski producent i reditelj. Njegove knjige su do sada prodate u preko 350 miliona primjeraka,[2] mnoge od kojih su adaptirane u igrane filmove, mini-serije, televizijske serije i stripove. King je objavio 61 roman (uključujući sedam pod pseudonimom Ričard Bakman) i šest nefiktivnih knjiga.[3] Napisao je oko 200 kratkih prila,[4][5] od kojih su mnoge objavljene u kolekcijama knjiga. King je osvojio Nagradu Brema Stokera, Svjetsku nagradu za fantastiku i nagradu Britanskog društva za fantastiku. Nacionalna fondacija za knjigu mu je 2003. godine dodijelila Nacionalnu nagradu za književnost.[6] Takođe je dobio nagrade za svoj doprinos književnosti, na osnovu svog cjelokupnog opusa, kao što su Svjetska nagrada za fantastiku za životno djelo (2004) i Nagradu velemajstora, koju dodjeljuju Pisci misterije u Americi (2007).[7] King je 2015. godine najgrađen Nacionalnom medaljom za umjetnost, koju dodjeljuje Nacionalna zadužbina za umjetnost SAD za svoj doprinos književnosti.[8] King se smatra „kraljem horora” Stiven King je rođen 21. septembra 1947. godine u Portlandu, u američkoj saveznoj državi Mejn. Njegov otac, Donald Edvin King, bio je pomorski trgovac. Donald je rođen kao Donald Polok, ali je kasnije koristio prezime King.[10][11][12] Stivenova majka bila je Neli Rut (rođena Pilsberi).[12] Njegovi roditelji su se vjenčali 23. jula 1939. godinne u Skarborou u Mejnu.[13] Živjeli su sa Donaldovom porodicom u Čikagu, a zatim su se preselili u Kroton na Hadsonu u Njujorku.[14] Porodica King vratila se u Mejn pred kraj Drugog svjetskog rata, gdje su živjeli u skromnoj kući u Skarborou. Kada je Stiven imao dvije godine, njegov otac je napustio porodicu. Stivenova majka je sama odgojila Stivena i njegovog starijeg brata Dejvida, a povremeno su imali velike finansijske probleme. Kada je Stiven imao jedanaest godina, njegova porodica se preselila u Daram, gdje se njegova majka brinula o svojim roditeljima do njihove smrti. Zatim se zaposlila kao njegovateljica u lokalnoj instituciji za mentalno zaostale osobe.[1] King je vaspitan kao metodista,[15] ali je tokom srednje škole izgubio vjeru u organizovanu religiju. Iako više nije religiozan, King ipak vjeruje u postojanje Boga.[16] Kao dijete, King je prisustvovao tragediji kada je njegovog prijatelja udario i ubio voz, iako se više ne sjeća ovog događaja. Porodica mu je rekla da je, kada je napustio kuću kako bi se igrao sa tim dječakom, ubrzo došao nazad bez riječi i u šoku. Tek kasnije je porodica saznala za dječakovu smrt. Neki kritičari pretpostavljaju da je ovaj događaj psihološki inspirisao Kinga za neka njegova mračnija djela,[17] ali to King ne spominje u svom memoaru O pisanju (2000).