Prema shvatanju antičkih filozofa, ne postoji govor koji zaslužuje da se nazove filozofskim ako je odvojen od filozofskog načina života, kao što ne postoji ni filozofski život ako nije tesno povezan s filozofskim govorom. Pjer Ado ističe da nam se, gledano iz ove perspektive, filozofija i filozofski govor u antici ukazuju kao podvojene, ali u isti mah neodvojive celine. Niko se, naime, ne može smatrati filozofom u zavisnosti od posebnosti ili obimnosti filozofskog govora koji izumeva ili razvija, nego u zavisnosti od toga kako živi; drugim rečima, govor postaje filozofski tek kad se preobrazi u način života. Čitaj dalje