Knjiga je posvećena životu, postavljena nasuprot tragičnoj smrti velikog Vožda. Svojom koncepcijom čini ciklično kretanje kroz vreme i prostore, upućuje na početak stvaranja kulta ličnosti Karađorđa, ukazuje na jedno istorijsko vreme koje se dogodilo posle onih vremena, što će reći da se posle istorije odvijaju događaji i javljaju novi ljudi – koji u svom slučaju u povodu jedne srpske praznine nastale u zaboravu rodnog mesta Karađorđevog kao nastavljači negovanja tradicije i kulture koja govori o neprestanoj prisutnosti Vožda, koji u trouglu Viševac (1762) – Orašac (1804) – Radovanjski lug (1817) pokreće imaginaciju istorije, pogotovu što se na početku novog veka u našoj kulturi, koja je ponajviše kultura sećanja, kalendarom obeležavaju datumi dva veka od Prvog srpskog ustanka i osnivanja novovekovne države. Knjiga izlazi u godini koja će u duhu kulture sećanja obeležiti leto gospodnje 1817.