Beograd 2001. Mek povez sa klapnama, 287 strana. Knjiga je odlično očuvana. R17 Dr Boško Todorović i Dušan Vilić, inače poznati publicisti, inspirisani knjigom Branka Mamule Slučaj Jugoslavija primenili su formu „knjigom na knjigu” i učinili uspešan pokušaj da ospore glavne tvrdnje B. Mamule u vezi sa razbijanjem Jugoslavije. Pisci polemičke studije Slučaj Mamula u uvodnom delu pokazuju nekonzistentnost autora Slučaj Jugoslavija u pogledu kategorijalno-teorijskog pristupa analizi procesa razbijanja Jugoslavije... Todorović i Vilić u prvom delu studije pokazuju da pisac Slučaja Jugoslavije nije dao odgovarajući analitički tretman spoljnom faktoru u razbijanju Jugoslavije. Ovakva tvrdnja je potkrepljena argumentacijom koja pruža celovitu sliku delovanja spoljnog faktora u razbijanju Jugoslavije. Ali, ne samo to. Ponuđena argumentacija pokazuje šta je bilo „ispod žita”, pa se tako vidi koliko je metoda, postupaka, dela i akcija koristio strani faktor, pre svega Nemačka i SAD. Dajući bitne elemente hronologije razbijanja Jugoslavije u metodološkom pogledu su stvorene pretpostavke za analitičku vezu sa sledećom glavom, ili delom studije koji se odnosi na delovanje unutrašnjeg faktora. U delovanju secesionističkih snaga u Sloveniji i Hrvatskoj, situaciji u Srbiji (posebno osma sednica CK SKS) produbljeno su analizirani uslovi u kojima su se sustizale one sile koje su išle na ruku stranom faktoru, a koje su uz to realizovale svoju secesionističku, odnosno nacionalističku strategiju. Autori pokazuju da se metodom redukcije (svođenje krivice samo na Srbiju i njene institucije, ili samo na nacionalizam u Srbiji) ne može doći do istine. Takva redukcija pokazuje koliko su pobornici takvih metoda analize ideološki ograničeni, a njihova analiza neplodotvorna. Naravno, B. Todorović i D. Vilić nisu zaštitnici srpskog nacionalizma. Naprotiv, oni pokazuju da se takva pojava ne može osvetliti metodom redukcije koja dobija ideološku koprenu. Autori dobrano pokazuju da svaki nacionalizam vodi krvoproliću, tako da nema benignog, ili nacionalizma koji je manje benigan od drugog, i da secesionizam sile vodi društvo u neizvesnost i sumnjive istorijske sudbine. Problem Kosmeta, ili „Kosovske refleksije”, dobio je značajno mesto u polemičkoj studiji. To je učinjeno, prema autorima, iz više razloga. Pre svega, B. Todorović i D. Vilić, analizom poznatih istorijskih zbivanja oko „istočnog pitanja”, a u tom kontekstu i Prizrenske lige (I i II) ukazuju na kontinuitet kosovskog problema, ali i na kontinuitet nekih svetskih sila koje su u različitim istorijskim uslovima uvek sebe našle u ulozi da pomognu političke snage koje su značile realizaciju ideje o Velikoj Albaniji, ili ideje secesije Kosmeta. Tako se putem „istorijskih reminiscencija” pokazuje da autor knjige Slučaj Jugoslavija površno pristupa problemu odnosa društvenih snaga u Srbiji prema Kosmetu i zbivanjima na Kosmetu u poslednjoj de-ceniji 20. veka. Celina kritičkog pristupa Mamulinog razumevanja kosovskog problema dobija jasnu sliku u delu studije koja ukazuje na vezu stranog faktora sa organizacijom i delovanjem „OVK”, odnosno UČK. Poslednji deo studije sadrži polemičko-kritički pristup prema Mamulinom razumevanju ustavne pozicije i etike JNA, odnosno Vojske Jugoslavije. Ipak, nije reč o formalno-pravnom sporu, nego o znatno složenijem odnosu i ulozi vojnog faktora u razbijanju Jugoslavije. Prof. dr Dragomir Drašković