Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Priča Gore Vidala o potrazi vernog trubadura Blondela za Ričardom Lavljeg Srca, koji je vojvoda Leopold od Austrije oteo i držao u otkupu posle Trećeg krstaškog rata. Prepliće istorijske likove sa divovima, zmajevima, vukodlacima, libidinoznim damama iz imanja i veoma gadnim vampirom. Gor Vidal (engl. Gore Vidal; Vest Pojnt, 3. oktobar 1925 — Los Anđeles, 31. jul 2012) bio je američki književnik[1], scenarista i političar, poznat po svojim romanima i esejima izbrušenog stila, provokativnim i duhovitim izjavama, kao i po oštroj kritici američke politike. Smatra se jednom od nakontraverznijih figura američkog javnog života dvadestog veka.[2] U njegovom književnom opusu nalaze se trideset i dva romana, osam drama, više filmskih scenarija, preko dve stotina eseja i memoari. Pažnju književne javnosti privukao je objavivši roman „Grad i stub“ (1948), koji je naišao na osudu od strane konzervativnih književnih krugova zbog prikaza homoseksualnosti.[3] Na udaru javnosti našao se ponovo kada je 1968. objavio inventivnu i obuhvatnu avangardnu satiru „Majru Brekinridž“, u kojoj je parodirao američko društvo, intelektualnu pretencioznost i postmodernistički žargon. Njegovi protivnici su roman ocenili kao pornografski. Vidal je poznat i kao pisac istorijskih romana. Napisao je heptalogiju „Priče o imperiji“, ciklus od sedam istorijskih romana u kojima je prikazao, istražio i objasnio imperijalističku istoriju SAD, od Američke revolucije do šezdesetih godina dvadestog veka. Poređane po hronološkom nizu opisanih događaja ovaj ciklus je sačinjen od romana: „Ber“, „Linkoln“, „1876“, „Imperija“, „Holivud“, „Vašington di-si“ i „Zlatno doba“. Kao esejista i politički angažovani intelektualac Vidal se fokusirao na istoriju SAD i njegovog društva, istražujući na koji način je spoljna politika transformisala Ameriku u dekadentu imperiju.[4] Otvoreno se suprostavljao Ratu u Vijetnamu, Bombardovanju Jugoslavije, Ratu u Avganistanu i Ratu u Iraku.[5] Osim političkim i istorijskim temama u esejima se bavio problemima seksualnosti i religije. Poznate su i njegove žestoke javne rasprave sa Normanom Majlerom i Vilijemom Baklijem mlađim.[6] Biografija Rođen je kao Judžin Luis Vidal 3. oktobar 1925. u Vest Pojnt, kao sin jedinac Judžina Lutera Vidala starijeg i Nine Gor. Rođen je u bolnici vojne akademije Vest Pojnta, na kojoj je njegov otac bio prvi predavač aeronautike. Njegovo drugo srednje ime dato mu je u čast njegovog dede po majci, Tomasa P. Gora, demokratskog senatora iz Oklahome. Njegov otac, Jučin Džin Vidal, bio je igrač američkog fudbala i olimpijski veteran (desetoboj, 1920). Bio je jedan od prvih pilota britanskog ratnog vazduhoplovstva i jedan od osnivača tri američke aviokompanije tokom 1920-ih i 1930-ih: Ludington lajna (koja se spojila sa drugom kompanijom i postala Istern Erlajns), Transkontinental er transporta (koja je kasnije postala Trans vrld erlajns) i Nortist erlajnsa (koju je osnovao sa Amelijom Earhart). Njegova majka, Nina, bila je neuspešna glumica sklona alkoholu. Godine 1928. imala je debi na Brodveju u svojoj jedinoj ulozi. Udavala se još dva puta posle razvoda od Vidalovog oca i, po Vidalovim tvrdnjama, imala je dugu vezu uz raskide i mirenja sa Klarkom Gejblom. Gor Vidal imao je četvoro polu-braće i sestara sa očeve strane i petoro sa majčine iz njihovih kasnijih brakova. Veći deo vremena s kraja 20. veka, Vidal provodi između Italije i Kalifornije. Godine 1950. Vidal je upoznao Hauarda Ostena, sa kojim je proveo sledeće 53 godine života. Vidal je prokomentarisao da je tajna njegovog dugovečnog odnosa sa Ostenom bila ta što njih dvojica nikada nisu imali snošaj.[7] Hauardovo rođeno prezime je bilo Oster, ali je na Vidalov nagovor promenio u Osten, ne bi li zvučalo manje jevrejski i time poboljšao svoje šanse da se zaposli kao kopirajter u reklamnoj agenciji.[8] U brojnim citatima Vidal objašnjava svoju nevoljnost da sebe jednostavno deklariše kao gej osobu: “...biti kategorizovan znači zarobiti sebe. Obratite pažnju. Nikada nisam sebe smatrao za žrtvu. Izjavio sam hiljadu puta, bilo u štampi ili na televiziji, da smatram da su svi ljudi biseksualni.“[9] U intervjuu za časopis Eskvajer iz 1969. godine, Gor komentariše: “Homoseksualnost je prirodna isto poput heteroseksualnosti. Primetite da sam upotrebio reč „prirodna“, a ne „normalna“.