Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Ser Stiven Ransiman (engl. sir Steven Runciman; Nortamberland, 7. jul 1903 — Vorikšir, 1. novembar 2000) je bio engleski istoričar srednjeg veka. Biografija Puno Ransimanovo ime bilo je Džejms Kokran Stivenson Ransiman (James Cochran Stevenson Runciman). Ime je dobio po dedi po majci. Rođen je u Nortamberlandu, u porodici članova Britanskog parlamenta - i otac i majka. Njegov otac, Volter Ransiman, od 1937. godine vikont Ransiman od Doksforda, bio je istaknuti član Liberalne partije. Deda po ocu, lord Ransiman, bio je brodarski magnat. U trećoj godini života guvernanta je počela da ga podučava francuskom jeziku; tekstove na latinskom i grčkom već je čitao kao šestogodišnjak, a ruski jezik je savladao u svojoj jedanaestoj godini. Uz dar za jezike odrana ga privlači istorija. Studirao je na Itonu i Kembridžu. Doktorirao je u 24. godini života temom iz vizantijske istorije. Materijalno obezbeđen, Ransiman mnogo putuje po Aziji, naročito po Turskoj i zemljama Bliskog istoka. Od balkanskih zemalja najviše je boravio u Grčkoj. Na ovim putovanjima dodatno usavršava jezike vezane za navedene krajeve: grčki, turski, persijski, hebrejski i dr. Godine 1940. Ransiman ulazi u diplomatsku službu Britanske imperije, službuje u Bugarskoj, Egiptu, Palestini i drugde. Na poziv turske vlade, Ransiman je 1942. godine postao profesor vizantijske umetnosti i istorije na istanbulskom univerzitetu. Pored vizantijske istorije, Ransiman intenzivno proučava i period Krstaških ratova, o čemu će napisati više poznatih knjiga. Bio je predsednik i član raznih britanskih kulturnih ustanova u Turskoj i Grčkoj, a bio je i predsednik britanskog Društva prijatelja Atonske Gore. Carigradska patrijaršija ga je odlikovala najvećom titulom koja se dodeljuje laicima - titulom Velikog oratora što ga je učinilo i počasnim članom Svetog sinoda Carigradske patrijaršije[1]. Doprinosi vizantologiji i medievistici U vreme kada Ransiman započinje svoje aktivno proučavanje vizantijske civilizacije, vizantologija je u Engleskoj još bila u počecima i opterećena Gibonovim tezama o istoriji Vizantije kao „trijumfu varvarstva i religije“.[2] Zajedno sa Bjurijem, Bejnsom i Milerom doprinosi razvoju moderne vizantologije u Engleskoj, lišene ukorenjenih Gibonovih predrasuda. Ransiman je dugogodišnje proučavanje Krstaških pohoda pretočio u tri obimne knjige „A History of the Crusades“. U njima on daje novu sliku krstaških vojni. Za razliku od do tada prilično romantično uvreženog prikazivanja krstaša, Ransiman navedenim pohodima pristupa mnogo kritičnije. On ocenjuje Krstaške vojne kao „trijumf varvarizma i sujeverja“[3], i tu koristi reči slične Gibonovim o Vizantiji. Ransiman je dao i značajan doprinos crkvenoj istoriji svojim studijama o Velikom raskolu iz 1054. godine.