Polovna knjiga, izuzetno očuvana, kao nova. Autori: Ivana B. Spasović, Sreta Pecinjački, Vasilij Ženar, Izdavač: Istorijski arhiv - Pančevo, 2010. god. Broširan povez, 21 cm. 110 str. Baranda je naselje u Srbiji u opštini Opovo u Južnobanatskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 1544 stanovnika. Po vojnim planovima iz 1768. godine planirano je stvaranje jednog naselja između Opova i Sakula - Barande. Sadašnja Baranda naseljena je 1775-1778. godine. Ime je dobila po Kikindskom naselju Baranda. Većina doseljenika poticala je iz Kikinde i Sen-Đurđa, zbog čega je jedan deo sela i nazvan Šenđurcima. Neki su došli iz Melenaca i drugih naselja Gornje ilirske granice, koja je upravo tada rasformirana. Čim je naseljena, Baranda je uključena u opovačku četu XII nemačko-banatske regimente u kojoj je ostala sve do njenog ukidanja, dok je crkveno-verskim poslovima pripadala pančevačkom protopijatu Temišvarske eparhije. Osim zemljoradnjom, Baranđani su se bavili i drugim privrednim delatnostima, u prvom redu domaćom radinošću, lovom i ribolovom, kao i stočarstvom koje je najrentabilnije. Broj stanovnika u Barandi sredinom 19. veka je opadao. Tako je 1847. godine bilo 2330 pravoslavaca, a dve decenije potom 1867. godine 2133 žitelja. Dobrovoljno vatrogasno društvo u mestu je zvanično registrovano 1893. godine. Godine 1905. Baranda je velika opština u Kovačičkom srezu (Antalfalva). Tu živi 1972 stanovnika u 415 domova, Srbi dominiraju po svemu. Ima ih 1935 pravoslavnih duša sa 409 kuća. Od javnih zdanja tu su srpska pravoslavna crkva i dve komunalne škole. U Barandi radi samo pošta, brzojav je u susednom Opovu.