MIODRAG ĐORĐEVIĆ FOTOGRAFIJE 1944-1984 (9-23. april 1985.) Tekst - Gordana Harašić Izdavač - Umetnički paviljon Cvijeta Zuzorić, Beograd 60 strana 22x22 cm Povez - Broširan Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja `Miodrag Đorđević (Valjevo, 7. decembar 1919 — Beograd, 16. januar 1994) bio je srpski lekar, fotograf-umetnik i pedagog. Diplomirao na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Fotografije izlagao od 1951. Delovao je kao samostalan, tzv. „slobodan“ umetnik, zatim kao profesor za predmet Fotografija u Školi za industrijsko oblikovanje u Beogradu (1963–84), i kao šef Centra za medicinsku fotografiju na Medicinskom fakultetu u Beogradu (1972–84). U Foto-savezu Jugoslavije imao je zvanje Majstor fotografije FSJ, a u Međunarodnom savezu fotografske umetnosti - FIAP zvanje EFIAP (Ekselencija FIAP). Naročiti vid njegovog interesovanja bili su spomenici antičke i srpske srednjovekovne kulture – arhitektura i fresko-slikarstvo. Snimajući te teme opremio je foto-monografije Manastir Studenica, Hilandar, Gračanica, Srpske ikone u Mađarskoj, Manastir Morača, Sent Andreja, Narodna umetnost Jugoslavije, Ikone, i mnoge druge. Istakao se i foto-reprodukcijama dela savremenih umetnika, kojima je opremio monografije Đorđe Andrejević-Kun, Marko Čelebonović, Jovan Bijelić, Tisknikar, Nedeljko Gvozdenović, Slikarstvo Miće Popovića, i druge. Na planu dokumentarne fotografije ostvario je izuzetan ciklus „Portreti savremenika“ koji obuhvata likove tri generacije srpskih umetnika (od Stojana Aralice i Petra Lubarde do Marine Abramović). Unosio je fotografije u dela različitih oblasti primenjene umetnosti: foto-dizajn (plakati, katalozi, poštanske marke...), tekstil, tapiseriju, keramiku i dr. Uporedo delujući na savremenoj umetničkoj sceni, u drugom delu svoje aktivnosti koristio je medij fotografije kao autonomno sredstvo izražavanja, tražeći u prirodnim formama svedene likovne oblike (`Apstraktno-konkretno“ 1963), ili je realno preplitao sa imaginarnim u serijama višestrukih ekspozicija (`Somatske metafore“, 1966). „Pokazivao je istančan smisao za otkrivanje novih formi izraza pri čemu se naročito bavio ispitivanjem graničnih područja fotografije, kroz spregu pokreta i svetlosti (`Luminokineti“, 1978), ili otkrivanja mogućnosti fotografskog medija kao varijeteta grafičkih tehnika otiskivanja (`Fotogravire“, 1992)`. Podstakao je istorijsko vrednovanje srpskog fotografskog nasleđa izložbama Anastas Jovanović (SANU, 1977) i Fotografija kod Srba 1893–1989 (SANU, 1991), a bio je pokretač i jedan od osnivača Nacionalnog centra za fotografiju (1992). Fotografska dela izlagao na (približno) 150 grupnih izložbi na gotovo svim kontinentima. Izlagao je samostalno u Jugoslaviji (više puta), Poljskoj (1961), Čehoslovačkoj (1967), Nemačkoj (1972), Brazilu (1976, 1977) i Kini (1979).` Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.