Izet Sarajlić Izabrana djela Izdavač Veselin Masleša Sarajevo 1990 Danas kada su se na književnom vašarištu stišale strasti, kada je minulo vrijeme militantnih poetika, kada je sa stihova spalo perje književnih ideologija, u toj goloj neposrednosti, na toj tako reći nultoj poziciji ono što je ostalo, ako je šta ostalo, jeste poezija. A kod Sarajlića je ostalo, i te koliko! To mu već javno priznaju i oni koji su ga nekoć strasno osporavali. I dobro je što je tako. I za kritičare, i za pjesnika, a naročito za poeziju. Jer Sarajlićeva objava nežnosti preko vekova` jeste zapravo ona toliko sarajlićevska moć da „nežnuje i voli`. Na tom visoko izborenom mjestu stoji Sarajlić još od one 1953. godine kada se objavio možda najlepšom poratnom elegijom ,,Rodeni 23, - streljani oko koje se i danas okupljaju njegove strofe, i to one najbolje, s okusom baruta i frontovima u pozadini. U njima se Linije Mažino i Seni Minulih Stradanja neponovljivo sadrže u glagolu voljeti. Greave od sreće što su kazane u zoru novog vijeka, a usplahirene od blizine novih lomova, te se riječi raduju svakoj ljudskoj nježnosti otetoj od nemilosrdnog vremena ratova, od nasilja Istorije... Rajko Petrov Nogo, 1981. Izet Sarajlić rođen je u porodici nadzornika željezničke pruge u Doboju 16. marta 1930. Djetinjstvo je proveo u Trebinju i Dubrovniku, a od 1945. živi u Sarajevu. Nakon velike mature na I muškoj gimnaziji, uporedo sa studijama na Filozofskom fakultetu, jedno vrijeme bavio se novinarstvom, a najveći dio svog radnog vijeka proveo je kao urednik u izdavačkom preduzeću,,Veselin Masleša`. Od 1984. član je Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine. Pjesme Izeta Sarajlića prevedene su na brojne jezike, a izbori iz njegove poezije objavljeni su na makedonskom (Kočo Racin, Skoplje, 1965, i Naša knjiga, Skoplje, 1985), slovenačkom (Državna založba Slovenije, Ljubljana, 1972), ruskom (Progres, Moskva, 1972, i Melodija gvardija, Moskva, 1985), turskom (Cem yayinevi, Istanbul, 1974), engleskom (Dist. 136 Press, Mineapolis, USA, 1975), albanskom (Rilindja, Priština, 1978) i litvanskom jeziku (Vaga, Vilnius, 1978). Među prevodiocima Sarajlićeve poezije nalaze se, pored slavistâ, i mnogi istaknuti jugoslovenski i svjetski pjesnici. Za svoju poeziju Izet Sarajlić je dobio više priznanja, među kojima Dvadesetsedmojulsku (1964), Disovu plaketu (1982), Zmajevu nagradu (1985), nagradu Branko Miljković (1988) i nagradu ZAVNOBiH-a (1989). 2 knjige , tvrd povez, format 14,5 x 20,5 cm , zaštitni omot, 279 + 267 strana