Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Originally published: 1955 Authors: Erwin Chargaff, Norman Davidson Ervin Čargaf (engl. Erwin Chargaff; Černivci, Austrougarska, 11. avgust 1905 – Njujork, SAD, 20. jun 2002) je bio austrijski biohemičar koji je imigrirao u Sjedinjene Države tokom Naci ere. On je bio profesor biohemije na Kolumbija univerzitetu. Putem pažljivih eksperimenata, Čargaf je otkrio dva pravila koja su pomogla u otkrivanju strukture dvostrukog heliksa DNK. Život i rad Rođen je 11. avgusta 1905. u Černovicu, koji je tada pripadao Austriji, a sada je to teritorija Ukrajine. Pokazivao je izuzetan prirodni dar za učenje jezika pa mu je bilo jako teško da odluči čime će se posvetiti: nauci ili jezicima. (Kasnije tokom života naučio je 15 jezika.) Od 1923 – 1928. studirao je hemiju u Beču, gde je i doktorirao. Na univerzitetu Jejl (Yale) je proveo period od 1928 – 1930, a zatim se vraća u Evropu. Na univerzitetu u Berlinu na Katedri za bakteriologiju i javno zdravstvo radi kao asistent od 1930 – 1933, a zatim kao naučni saradnik na Pasterovom institutu u Parizu (1933—1934). Do svoje tridesete godine uspeo je da objavi 30 naučnih radova. U Ameriku, Njujork, emigrira 1935. gde počinje da radi kao naučni saradnik na Kolumbija univerzitetu u Zavodu za biohemiju. Na tom Univerzitetu 1938. postaje docent, a 1952. profesor i provodi najveći deo svoje profesionalne karijere Naučni radovi Tokom rada na Kolumbija univerzitetu Čargaf je objavio niz naučnih radova koji se prvenstveno bave istraživanjem strukture nukleinskih kiselina (DNK) pomoću hromatografije. Zainteresovao se za DNK posle 1944. kada je Oswald Avery identifikovao molekul DNK kao osnovu naslednosti. Otkrio je 1950. g. da su količine adenina i timina u molekulu DNK međusobno jednake, kao i količine guanina i citozina, što je kasnije postalo poznato kao prvo Čargafovo pravilo. Do tih zaključaka je došao zahvaljujući papirnoj hromatografiji i ultva ljubičastom spektrofotometru. James Norman Davidson CBE PRSE FRS (5. ožujka 1911. - 11. rujna 1972.) bio je britanski biokemičar, pionir molekularni biolog i autor udžbenika. Zgrada Davidson na Sveučilištu u Glasgowu nazvana je po njemu.[2] Život Bio je jedino dijete Wilhelmine Ibberson Foote i Jamesa Davidsona FRSE FSA (1873.-1956.), odvjetnika, blagajnika Carnegie Trusta za škotska sveučilišta i porijeklom iz Aberdeenshirea. Rođen je u Edinburghu 5. ožujka 1911. i živio je u obiteljskoj kući 30 Bruntsfield Gardens na jugu grada.[3] Školovao se lokalno, na koledžu George Watson, gdje je bio dux.[4][5] Zatim je studirao medicinu i organsku kemiju na Sveučilištu u Edinburghu, diplomirao je 1934. [1], MB ChB 1937., doktorirao 1939. i doktorirao 1945. Tema njegove doktorske disertacije bila su biokemijska istraživanja stanične proliferacije.[ 6] Godine 1937./38. studirao je kod Otta Heinricha Warburga u Berlin-Dahlemu. Vratio se u Škotsku u jesen 1938. kako bi počeo predavati biokemiju na Sveučilištu St Andrews. Od 1940. do 1945. bio je viši predavač biokemije na Sveučilištu u Aberdeenu.[5] Godine 1941. izabran je za člana Kraljevskog društva u Edinburghu. Njegovi predlagači bili su James Kendall, Ernest Cruickshank, Robert Campbell Garry i Anderson Gray M`Kendrick.[4] Bio je tajnik Društva 1949. – 1954., potpredsjednik 1955. – 1958. i bio je predsjednik u dva mandata od 1958. do 1959. i 1964. – 1967..[7] Izabran je za člana Kraljevskog društva 1960. godine.[8] Davidson je bio profesor biokemije na Sveučilištu u Glasgowu od 1947. do 1972. Godine 1949. imenovao je Martina Smelliea svojim asistentom.[9] Godine 1958. naslijedio je Georgea M. Wisharta kao Gardiner profesor fiziologije na Sveučilištu u Glasgowu.[10] Proglašen je zapovjednikom Reda Britanskog Carstva (CBE) 1967. Umro je od srčanog udara u Bearsdenu u Glasgowu 11. rujna 1972. godine.