Izdavač: Prosveta, Beograd Pogovor: Predrag Protić Povez: tvrd Broj strana: 356 Ilustrovano. Pečatirana, veoma dobro očuvana. Srpske knjižare i knjižare među Srbima Starčević je podelio, mada neformalno, na dva tipa. Jedni su kulturni poslenici koji svoju aktivnost ne uzimaju samo kao svakodnevni posao nego u njoj vide značajnu kulturnu misiju. Oni su, kao i svuda u svetu uostalom, manjina. Postoje i oni drugi, koji knjižarstvo uzimaju kao posao koji se ni po čemu ne razlikuje od ostalih. I jedni i drugi imali su u svome vremenu značajnu ulogu u širenju knjiga. Starčević je kombinovao hronološki i biografski princip pri pisanju knjige Staro srpsko knjižarstvo. Govoreći o knjižarama, on se držao hronološkog reda, u zavisnosti od regiona o kojem je govorio. Dajući biografije ovih kulturnih poslenika, Starčević se služio, već prema građi kojom je raspolagao, nekolikim metodima. Negde je, kao u slučaju Kaulicija, Vozarevića, oca i sina Valožića, ili Jeremije Karadžića, davao široku istorijsku pozadinu, govoreći o opštim kulturnim prilikama i načinu trgovine knjigama u to doba. Kao što se zna, knjiga se prodavala uz ostalu robu, na vašarima, širili su je i rasturali od vrata do vrata i od kuće od kuće, kako entuzijasti, tako i trgovci, prethodnica današnjih akvizitera. Nekada su taj posao obavljali učitelji i sveštenici, koji su prikupljali pretplatu, pa je knjiga preko njih dospevala do pretplatnika. Zamišljena kao neka vrsta malog leksikona, Starčevićeva knjiga pruža reljefnu sliku jednog relativnog dugog razdoblja i daje niz priloga bez kojih se ne može zamisliti rad na sintetičkoj istoriji srpske kulture. (K-134)