Osnova našeg vaspitanja za arhitekturu- u predkompjuterskoj eri bio je crtež rukom radjen i dva lenjira pod uglovima 45° i 30º/60° kao proporcijske vrednosti i ravnalo utvrdjivali su potrebne, željene oblike prostora. Stoga i nije neosnovano da sam moj pedagoški put izgradjivao od crtanja klasičnih oblika arhitekture do osnovnih znanja o projektovanju. Centralno mesto i proizvod ovoga rada bio je crtež u maniru čvrste geometrije ili slobodoručnog prikaza- olovkom ili bojom. Kako je ovaj put u studentskom a i u profesionalnom dobu zahvatao sve oblike prostora- već izgradjenog, značajnog u istorijskom ili ambijentalnom smislu do novoprojektovanog- od rekonstrukcije do konstrukcije- u svakoj od ovih radnih faza crtež je specifično tretiran- od slobodne predstave do inženjerskih nacrta. U situaciji takve vrste opštenja sa prostorom ne treba da nas zbunjuje bogatstvo dokumenata- skica i slika- u prilično dugom životu, čiji se jedan deo pokazuje ovom knjižicom. Strana 48.