Mono i Manjana, 2008. 284 strane. Lepo očuvana knjiga, sem što ima tragove korektora van teksta (gde su verovatno bili pečati). Najnovija Mandinova knjiga predstavlja predivan dnevnik, intimno svedočanstvo Mandinovih najdubljih misli i osećanja i doživljaja iz njegovog svakodnevnog života. Bilo da piše dok sedi u kući na svojoj farmi u Nju Hempširu za vreme snežne oluju, ili u sobi hotela koja može da se nalazi bilo gde u svetu; bilo da posvećuje pažnju krilima ptica, ili brine o bolesnom prijatelju, ili juri da stigne na avion, ili pak sadi paradajz u svojoj bašti, Mandino pretvara svoje tajne uspeha u način života. Možda će obožavaoci Oga Mandina biti iznenađeni činjenicom da iza imena autora tolikih bestselera i zanimljivih aforizama stoji čovek od krvi i mesa. I ne samo to, čovek čiji je život interesantniji od života najneobičnijih protagonista njegovih romana.

Knjiga o Miki Antiću, nežnosti, pticama i odrastanju Izdavač: Arhipelag, Beograd Biblioteka Život i literatura Povez: tvrd Broj strana: 137 Ilustrovano. Pečatirana, veoma dobro očuvana. Roman o pesniku Miki Antiću i njegovoj životnoj i književnoj avanturi, o vremenu u kome su pesnici bili slavni, a poezija deo svakodnevice, i o tome šta je bilo posle. Uzbudljiv roman o pesniku i boemu koji je obeležip jedno vreme, ali i o njegovom vremenu, sedamdesetim i osamdesetim godinama, kao i o vremenu u kome žive današnji Antićevi čitaoci. Rotar piše svoj neobični roman iz najveće moguće blizine, kao deo Antićeve porodice, kao neko ko je odrastao uz velikog pesnika, da bi sada, posle svega, uobličio i sklopio knjigu njegovog života. Između života i literature, između romana i romansirane biografije. (K-124)

Milan D. Špiček : Niko nije savršen = Nobody is perfect / Beograd : Centar film ; Kragujevac : Prizma, 2002 , Fizički opis 163 str. : ilustr. ; 24 cm Priče o filmu OČuvanost 4. Milan D. Špiček (1942-2020) rođen je u Beogradu, gde se školovao i diplomirao na Fakultetu dramskih umetnosti. Novinarstvom je počeo da se bavi već posle srednje škole, a ogledao se u svim medijima: štampi, televiziji, radiju. Najduže i najplodnije radi na radiju, gde je nagrađivan za sve novinarske discipline i za filmsku kritiku. Filmom i kritikom se bavi od početka osamdesetih godina, kada iz Specijalizovanih programa Radio-Beograda prelazi u Beograd 202, gde počinje da uređuje i vodi „Ponoćni bioskop“, koji uskoro postaje kultna emisija. Od tada, izveštava sa svih domaćih filmskih festivala i mnogih inostranih. Glumio je u filmovima Rana jesen Tome Janjića, Dečak iz Junkovca Dejana Zečevića, Ptice koje ne polete Petra Lalovića i Pun mesec nad Beogradom Dragana Kresoje. Napisao je tri knjige, tematski vezane za film: Herceg Novi, ljubavi moja, Lepotica i zver / La belle at la bete i Niko nije savršen / Nobody is perfect.

Gustav Krklec : NOVO NOĆNO IVERJE, Veselin Masleša Sarajevo 1966, tvrdi povez, str. 275. Književni eseji i kritike. Očuvanost 3; korica pohabana. Krklec, Gustav, hrvatski književnik (Udbinja kraj Karlovca, 23. VI. 1899 – Zagreb, 30. X. 1977). Djetinjstvo je proveo u Hrvatskome zagorju. Započeo je studij poljoprivrede u Beču 1918., nakon jednoga semestra vratio se u Zagreb, priključio se književnom krugu mladih ekspresionista te s A. B. Šimićem i N. Milićevićem pokrenuo časopis Juriš (1919). Kaneći studirati režiju, u Pragu je 1921. asistirao kod K. Čapeka, ali je ubrzo otišao u Beograd, gdje je ostao sve do rata. Nakon rata vratio se u Zagreb, bio urednik u nakladničkim kućama i časopisima, a zatim djelovao kao profesionalni pisac. Bio je predsjednik Matice hrvatske, predsjednik Društva književnika Hrvatske i Saveza književnika Jugoslavije. Od 1951. bio je redoviti član JAZU. Dobitnik je Nagrade »Vladimir Nazor« za životno djelo 1968. Pisati je započeo 1915. objavivši u Koprivama kajkavsku humoresku. Prvu pjesmu (Put kroz noć) objavio je 1918. u Književnome jugu. Okušao se i u drami (dramska rapsodija Grobnica, 1919) i prozi (Beskućnici: roman izgubljenog naraštaja, 1921), pisao članke, polemizirao, a objavljivao je i prepjeve lirike s njemačkoga, ruskoga, madžarskoga, engleskoga, slovenskog i slovačkog jezika. Prve su mu pjesme impresionističko-simbolističke, nastale pod dojmom lektire; nakratko je bio sljedbenik njemačkih ekspresionista (zbirke Lirika, 1919; Srebrna cesta, 1921; Nove pesme, 1923), nastavio je kao novosimbolist iz Wiesnerova kruga, da bi stekao glas tradicionalista i artista, majstora soneta. Početni egzaltirani i patetični ton zamijenila je smirenost i retoričnost, najčešći su motivi samoća, ljubav, žena, grad, smrt i Bog, a slikovnost mu čuva prepoznatljivi zavičajni, zagorski »štih«. Liriku od Izleta u nebo (1928) do Darova za Bezimenu (1942) prožimaju i naglašena socijalna osjećajnost i odmjerena refleksivnost, što je s jedne strane znak približavanja dominantnomu tipu socijalnog pjesništva, s druge iskustva i spoznaje o vlastitoj malenkosti i krhkosti (Ugašeno kandilo). Krklec je popularizirao epigram kao razmjerno zanemarenu formu u hrvatskoj književnosti, a feljtonima i kozerijama (pseudonim Martin Lipnjak) reagirao je na aktualnosti svojega doba pa se afirmirao i kao uspješan nastavljač matoševske feljtonističke tradicije (Lica i krajolici, 1954; Pisma Martina Lipnjaka iz provincije, 1956; Noćno iverje, 1960). Neki su njegovi feljtoni vrlo uspjela putopisna proza (Izlet u Hrvatsko zagorje, Zagorje u snijegu, Razgovor u Trakošćanu, Nema Zagreba bez Gornjeg grada, Zapis iz Senja i dr.). Ostala djela: Ljubav ptica (1926), San pod brezom (1940), Tamnica vremena (1944), Tri poeme (1949), Lirska petoljetka (1952), Telegrafske basne (1952), Žubor života (1955), Izabrani epigrami (1963), Novo noćno iverje (1966).