Skice se nalze u plastični tobolaca ,jedan tobolac oštećen i na jednom nema poklopac Dužina tobolca 80 cm Dimenzije jedne skice 120 cm x 77 cm Neznam da li skice kompletne i za koje brod skice Skice na Engleskom jeziku

Novi roman Roberta Perišića pripovijeda priču o egipatskoj mački Miu koja u 4. stoljeću prije naše ere sa grčkim kolonizatorima dolazi na Jadran i svjedoči osnutku grada Isse (današnjeg Visa). Miu je pri tome prva mačka na Jadranu, a roman, uz ostalo, osvjetljava postojanje životinjske povijesti, te neraskidive povezanosti brodskih migracija i povijesti mačaka. Horizont Broda za Issu je ekološko-historijski (pri čemu Perišić nema puno prethodnika, ne samo u hrvatskoj književnosti), u njemu se sreću povijest i priroda, kreće se kroz milenije i uspijeva održati vertikalu priče. Tražeći nove putove, roman pronalazi način da iz suvremenosti reinkarnira mit: o Issi, prvom gradu na Jadranu. Romani Roberta Perišića ne nastaju brzo, izlaze u ovećim razmacima, no utješno je da dugo traju. Roman Područje bez signala iz 2015. imao je prvo uspješan put od hrvatske do francuske i američke publike, a nedavno je po romanu snimljena i TV serija, višekratno međunarodno nagrađivana. Perišićev pak roman Naš čovjek na terenu, iz 2007., nakon što je prethodno objavljen u desetak zemalja, u Francuskoj je objavljen nedavno, uz pohvale u Le Mondeu i drugdje; očito, desetljeće i pol razmaka nije naškodilo ni toj priči, premda snažno uronjenoj u ondašnji trenutak, jer ovaj pripovjedač vrijeme ne samo opisuje nego ga skulptorski oblikuje. Pričamo ovdje o vremenu jer ono – zavinuto i šumno poput duboke školjke – jest i stvarno područje radnje Broda za Issu. Dosadašnje čitatelje ovog autora, kao i druge, treba ipak upozoriti – ovo je nešto posve drukčije. Kalija, rođen kao rob u Sirakuzi, i jedan neobični Vjetropir, vode nas u priču koja zaranja u ono zaboravljeno, početno. Ovo je priča o bazičnim stvarima, s jedne strane posve pri zemlji, s druge u vjetru, koji je obično metafora zaborava, ali vjetar ovdje ne zaboravlja. Ako će vas povesti u pogled djeteta, u pogled na osnovno, ako vas pritom može zanimati priča u kojoj junaci nisu samo ljudi nego i mačke i magarci i loze našeg Mediterana, onda je ovo knjiga za vas. Kako je to moglo izgledati onda kad je Jadran bio sjeverno more, na rubu svijeta? Kako je nastao svijet kojeg danas zovemo Mediteranom, je li postojao oduvijek? Tko su bili Liburni, čije je nebo bilo žensko? Je li čovjek pripitomio ovcu ili je to, u stvari, učinio pas? Kako je na Jadran u istom brodu, zajedno s pismenošću i urbanizmom, došla mačka? Je li magarac, vječno bez prava, prvi radnik? Koga su pozdravljali na Palagruži? Brod za Issu nadilazi realizam i portretiranja i vodi nas u predjele ekspresije i simbola. Nell Zink o američkom izdanju Lirski roman o antičkom Mediteranu… Graciozna meditacija o povijesti i prirodi. Iz prikaza u američkom Kirkusu O dosadašnjem radu autora: Robert Perišić piše pametno i sjajno upotrebljava ironiju, zapljuskujući nas slikama koje govore o poslijeratnoj Hrvatskoj, ne samo kao o lokaciji na kojoj se preživljava, već kao o mjestu koje nešto znači. Jonathan Franzen Polifonijsko pripovijedanje obogaćuje ovaj roman s obiljem likova, koji dobacuje puno dalje od granica Balkana. Ken Kalfus o Području bez signala, New York Times Kroz komična previranja Perišić nas je uveo u razotkrivanje i razočaranje likova koji prkose apsurdnome svijetu. Le Figaro o Našem čovjeku na terenu Robert Perišić pripovijeda upečatljivu priču o društvu usred mutacije, priču koja će vam se zavući pod kožu. Florence Bouchy o Našem čovjeku na terenu, Le Monde Područje bez signala hrvatskog književnika Roberta Perišića jedna je od onih knjiga koje se rijetko pojavljuju na horizontu jedne kulture i odmah postaju baština univerzalne biblioteke. Federica Manzon, La Stampa

3. izdanje Novi roman Roberta Perišića pripovijeda priču o egipatskoj mački Miu koja u 4. stoljeću prije naše ere sa grčkim kolonizatorima dolazi na Jadran i svjedoči osnutku grada Isse (današnjeg Visa). Miu je pri tome prva mačka na Jadranu, a roman, uz ostalo, osvjetljava postojanje životinjske povijesti, te neraskidive povezanosti brodskih migracija i povijesti mačaka. Horizont Broda za Issu je ekološko-historijski (pri čemu Perišić nema puno prethodnika, ne samo u hrvatskoj književnosti), u njemu se sreću povijest i priroda, kreće se kroz milenije i uspijeva održati vertikalu priče. Tražeći nove putove, roman pronalazi način da iz suvremenosti reinkarnira mit: o Issi, prvom gradu na Jadranu. Romani Roberta Perišića ne nastaju brzo, izlaze u ovećim razmacima, no utješno je da dugo traju. Roman Područje bez signala iz 2015. imao je prvo uspješan put od hrvatske do francuske i američke publike, a nedavno je po romanu snimljena i TV serija, višekratno međunarodno nagrađivana. Perišićev pak roman Naš čovjek na terenu, iz 2007., nakon što je prethodno objavljen u desetak zemalja, u Francuskoj je objavljen nedavno, uz pohvale u Le Mondeu i drugdje; očito, desetljeće i pol razmaka nije naškodilo ni toj priči, premda snažno uronjenoj u ondašnji trenutak, jer ovaj pripovjedač vrijeme ne samo opisuje nego ga skulptorski oblikuje. Pričamo ovdje o vremenu jer ono – zavinuto i šumno poput duboke školjke – jest i stvarno područje radnje Broda za Issu. Dosadašnje čitatelje ovog autora, kao i druge, treba ipak upozoriti – ovo je nešto posve drukčije. Kalija, rođen kao rob u Sirakuzi, i jedan neobični Vjetropir, vode nas u priču koja zaranja u ono zaboravljeno, početno. Ovo je priča o bazičnim stvarima, s jedne strane posve pri zemlji, s druge u vjetru, koji je obično metafora zaborava, ali vjetar ovdje ne zaboravlja. Ako će vas povesti u pogled djeteta, u pogled na osnovno, ako vas pritom može zanimati priča u kojoj junaci nisu samo ljudi nego i mačke i magarci i loze našeg Mediterana, onda je ovo knjiga za vas. Kako je to moglo izgledati onda kad je Jadran bio sjeverno more, na rubu svijeta? Kako je nastao svijet kojeg danas zovemo Mediteranom, je li postojao oduvijek? Tko su bili Liburni, čije je nebo bilo žensko? Je li čovjek pripitomio ovcu ili je to, u stvari, učinio pas? Kako je na Jadran u istom brodu, zajedno s pismenošću i urbanizmom, došla mačka? Je li magarac, vječno bez prava, prvi radnik? Koga su pozdravljali na Palagruži?

JUGOSLAVENSKI LEKSIKOGRAFSKI ZAVOD - 1969 - 584 STRANE, TVRD POVEZ.

Novo, nečitano, nema posvete. Brod. Konzarhija - Tomislav Osmanli Godina izdanja: 2022 Broj strana: 193 Povez: Tvrd PRIČE IZ SIMULAKRUMA BUDUĆNOSTI! Pred nama je neobičan roman iz bliske budućnosti. Postavljajući čoveka kao „biće neizvesnosti” u pripovedački fokus romana Brod. Konzarhija, Tomislav Osmanli sopstveni romaneskni svet pozicionira u distopijski diskurs, u 2039. godinu u kojoj se čitalac upoznaje sa nostalgičnim ljudskim bićima projektovanim u blisku, otuđenu i hipermerkantilnu budućnost. I upravo je ta budućnost polje u kojem pisac – aktuelizujući uzbudljivu igru fantastičke fikcionalnosti – iznova otvara pitanja vremena i postojanja, istine i smisla, stvarnosti i iluzija, holografa kao preplavljene stvarnosti, a sve u okrilju „pripovedačkog zamagljivanja” značenja – u priviđenju, avetima i utvarama jednog od najupečatljivijih simbola u ovoj knjizi – moćnog SIMULAKRUMA. Izvanrednim umećem oblikovanja i aktiviranja elemenata negativne utopije, dinamičnom dijalogičnošću i isceniranjem mnoštva pitanja u okviru jednog društva – kako u domenu politike, religije, kulture i (ne)duhovnosti, tako i u domenu novih tehnologija, (post)humanizma i (trans)humanizma – Osmanli u vreme sve veće „ponude” ideoloških utopija književno ubedljivo, donekle bajkovito, kritički usmereno u samu suštinu razvoja današnje civilizacije, čitaocima daruje sopstvenu viziju (kao jednu od mogućih alternativa) futurističkog sveta ne tako daleke budućnosti. Tomislav Osmanli (1956, Bitolj) je prozaista, dramski pisac i teoretičar medija. Autor je preko trideset knjiga različitih žanrova, a njegova dela prevedena su na više svetskih jezika. Brod. Konzarhija (2016) je treći piščev roman, nakon romana Dvadeset prvi (iz 2009. za koji je dobio najviše makedonsko priznanje – nagradu Roman godine „Utrinskog vesnika”) i Za uglom (2012).

Sa posvetom jako lepo očuvana. Sifra adp6.4

knjiga opisuje stradanje srba u brodu i slavonskom brodu 1992

МИЛЕНА МАРКОВИЋ БРОД ЗА ЛУТКЕ СЕЗОНА 05/06 ЈДП БЕОГРАД 2006 ПРЕМИЈЕРА 5. ЈУНА НА ВЕЛИКОЈ СЦЕНИ ЈДП МИЛЕНА МАРКОВИЋ БЕОД ЗА ЛУТКЕ ЈАГЊИЋИ О ПЕСМИ: РАЗГОВОР СА МИЛЕНОМ МАРКОВИЋ СРЕБРНА ПРАШИНА ДРУГ МОЈБИОГРАФИЈЕ ............................................................ ФОТОГРАФИЈА МИЛЕНЕ МАРКОВИЋ БРОШ ЋИРИЛИЦА 36 СТРАНА НЕКОРИШЋЕНО ГАРАНЦИЈА ОДЛИЧНО Екстра **********

B.TRAVEN izabrana dela 1-6 nolit beograd 1980 tvrd povez -mrtvački brod -berači pamuka -lov na ljude -troza -bela ruža -blago sijera madre odlično očuvane u knjizi mrtvački brod neznatan deo teksta podvučen običnom olovkom

Andrija Maurović legenda hrvatskog stripa. Knjiga ukoričena sa sledećim stripovima: Biser zla, Ukleti brod. Kišova zagonetka, uglomi gospodar pećina. Svi stripovi u boji odličnog kvaliteta.

Kao novo. Bez posvete. Drame 2 - Milena Marković Izdavač: LOM Godina izdanja: 2022 Broj strana: 340 Format: 21 cm Povez: Broširani Bibliografija: Pas koji je pojo sunce (2001); Istina ima teranje (2003); 3 drame (2006); Crna kašika (2007); Ptičje oko na tarabi (2009); Pre nego što sve počne da se vrti (2011); Pesme(2012); Drame (2012); Pesme za žive i mrtve (2014); Zmajeubice (2014); Pesme za žive i mrtve, sabrane pesme (2017) Izvedene drame: Paviljoni – kuda idem, odakle dolazim i šta ima za večeru (2001); Šine (2002); Nahod Simeon (2006); Brod za lutke (2006); Šuma blista (2008); Zmajeubice (2014); Deca radosti (2016); Pet života pretužnog Milutina (2018); Livada puna tame (2019) Realizovani scenariji za igrane filmove: Sutra ujutru (2007); Beli beli svet (2009); Otadžbina (2016); Živ čovek (2020); kao i za dokumentarni film Rudarska opera (2007) Nagrade: Specijalna nagrada u Beču za najbolje drame sa ex-Yu prostora; tri nagrade Sterijinog pozorja za najbolji dramski tekst (Nahod Simeon, Brod za lutke i Zmajeubice), kao i nagrade za dramsko stvaralaštvo „Borislav Mihajlović Mihiz“, 2007. i „Todor Manojlović“, 2009. povodom drame Brod za lutke. Za knjigu 3 drame dobila je nagradu „Miloš Crnjanski“, za knjigu Ptičje oko na tarabi nagrade „Biljana Jovanović“ i „Đura Jakšić“, kao i nagradu „Pero Despota Stefana“ za poeziju 2014. Za knjigu Deca dobila je NIN-ovu nagradu za roman 2021.godine. Milena Marković jr rođena 9. aprila 1974. u Zemunu. Diplomirala FDU dramaturgija, 1998. u Beogardu

Novo, nečitano, nema posvete. Drame 1 - Milena Marković Izdavač: LOM Godina izdanja: 2022 Broj strana: 334 Format: 21 cm Povez: Broširani Bibliografija: Pas koji je pojo sunce (2001); Istina ima teranje (2003); 3 drame (2006); Crna kašika (2007); Ptičje oko na tarabi (2009); Pre nego što sve počne da se vrti (2011); Pesme(2012); Drame (2012); Pesme za žive i mrtve (2014); Zmajeubice (2014); Pesme za žive i mrtve, sabrane pesme (2017) Izvedene drame: Paviljoni – kuda idem, odakle dolazim i šta ima za večeru (2001); Šine (2002); Nahod Simeon (2006); Brod za lutke (2006); Šuma blista (2008); Zmajeubice (2014); Deca radosti (2016); Pet života pretužnog Milutina (2018); Livada puna tame (2019) Realizovani scenariji za igrane filmove: Sutra ujutru (2007); Beli beli svet (2009); Otadžbina (2016); Živ čovek (2020); kao i za dokumentarni film Rudarska opera (2007) Nagrade: Specijalna nagrada u Beču za najbolje drame sa ex-Yu prostora; tri nagrade Sterijinog pozorja za najbolji dramski tekst (Nahod Simeon, Brod za lutke i Zmajeubice), kao i nagrade za dramsko stvaralaštvo „Borislav Mihajlović Mihiz“, 2007. i „Todor Manojlović“, 2009. povodom drame Brod za lutke. Za knjigu 3 drame dobila je nagradu „Miloš Crnjanski“, za knjigu Ptičje oko na tarabi nagrade „Biljana Jovanović“ i „Đura Jakšić“, kao i nagradu „Pero Despota Stefana“ za poeziju 2014. Za knjigu Deca dobila je NIN-ovu nagradu za roman 2021.godine. Milena Marković jr rođena 9. aprila 1974. u Zemunu. Diplomirala FDU dramaturgija, 1998. u Beogardu

kompletno

Biblioteka Kentaur, 1989. Meki uvez 347 str. Roman `U okeanu noći` bavi se Benfordovim omiljenim motivom - PRVIM KONTAKTOM. Roman započinje krizom koju uzrokuje iznenadna promjena orbite planetoida `Ikarus`. SUDARNA PUTANJA SA ZEMLJOM, po kojoj se planetoid kreće, prijeti da na Zemlji izazove GLOBALNU KATASTROFU. Glavni junak romana je astronaut hitno upućen u misiju uništenja kamene gromade. On odbija izvršti naređenje, otkrivši tokom misije da je `Ikarus` u stvari NEZEMALJSKI SVEMIRSKI BROD. c5

Bronzano doba, Severna Evropa. Ronkoteus je čovek koji ima san predaka – želju da leti. Da bi ovo postigao gradi veliki brod i u svoju avanturu uključuje najplemenitiju životinju, orla. Tako započinje svoje putovanje iz udaljenih šuma Finske u zemlje keltskih i germanskih plemena, do nepoznatih zemalja Mediterana. Povremeno podsećajući na avanture Odiseja, Pasilina temeljno istražuje svoje omiljene teme kao što su putovanja i neraskidive veze između čoveka i beskrajnih prirodnih lepota. Prelepi grafički roman sastavljen od više priča. Štampa crno-belo

Knjiga je necitana, kupljena nova i stajala u vitrini. Nema posvete. Dobitnici - Hulio Kortasar Izdavač: Kosmos izdavaštvo Godina izdanja: 2018 Broj strana: 390 Format: 22 cm Povez: Tvrdi Ovaj roman, objavljen 1960. godine, prije školice, dokaz je velikog talenta Hulija Kortasara. Bio je to njegov drugi roman, ali je objavljen prvi. Dobitnici nagrada znaju samo da su na lutriji dobili putovanje, ali ne znaju gdje, niti kojim brodom će otputovati. Sastaju se u baru “London”, na uglu Avenide de Majo i Ulice Peru, mjestu na kojem je pisac napisao većinu stranica ove knjige i koje, srećom, još uvek postoji. Kad su se svi dobitnici nagrada napokon sastali u pomenutom baru, organizatori spuštaju roletne i obavještavaju ljude da će isploviti iz luke Buenos Ajresa, ali izostavljaju mnoge druge podatke. Kada konačno stignu u luku, shvataju da će putovati brodom Malkolm, ali dobijaju i jedno upozorenje: ne smiju da odlaze nakrmu broda. Bio je to brod koji je plovio pod švedskom zastavom, čija posada nije znala španski jezik. Upozorenje da se ne sijme ići na krmu broda i nemogućnost komuniciranja sa posadom kod nekih putnika izazivaju osjećaj zbunjenosti. Putovanje još nije ni počelo, a već poprima obrise misterije.

Odlomak : ’’Ugledavši u luci svu silu usidrenih brodova, unezvjerena masa kontinentalaca zastala bi u čudu zijevajući u smjeru pučine kao da nešto iz tog pravca očekuju. S lica bi im visjele rasklopljer viiice kao da nisu njihove. Upirući prstima poput prostaka, ciljali bi njima u morska čuda uzvikujući: "Vidi ovo, vidi ono!" i tako unedogled. Svatko je od njih u tom mnoštvu brodovlja koje se lijeno ljuljalo, privezano debelim konopima za mol, tražio ime sve lađe. Ona će ih ponijeti na jedan od dalekih otoka, kad bi ga napokon ugledali, derali bi se iz petnih žila: "Evo ga, to je naš brod!" sručivši ostatak svoje neobuzdanosti u tom smjeru.’’

Reč izdavača : ’’Epistolarni roman Kreolska nacija djelo je koje se stvara kroz dijalog između književnosti i povijesti. Vraćanje u prošlost u ovom romanu ima funkciju rekonstrukcije prošlosti, i u tom se povratku dotiču pitanja portugalskog kolonijalizma u Angoli, ropstva u Brazilu, trgovine crnim robljem preko Atlantika. Kreolska nacija je brod pun glasova koji jedri Atlantikom. Posljednji brod koji je prevezao crno roblje iz Angole u Brazil, a na kojem plovi i Fradique Mendes, Portugalac, ali dovoljno otvoren da se protivi takvoj trgovini. Upravo na tromeđi tih prostora, bliskih ali svaki sa svojim karakteristikama – Angola, Brazil, Portugal – gradi se ova priča koja svjedoči o isprepletanju različitih kultura na povijesnim temeljima. Zanimljiv je i put glavnog lika romana – Carlosa Fradiquea Mendesa, koji se u javnosti prvi put pojavljuje u novinama Revolução de Setembro (Rujanska revolucija) iz 1876. kao autor pjesama skupljenih pod nazivom Lapidárias. Riječ se zapravo o pjesniku kojega je stvorila grupa portugalskih intelektualaca, među kojima Eça de Quieroz, Antero de Quental i Ramalho Ortigão. Isti se lik zatim pojavljuje u noveli Mistério da Estrada de Sintra (Tajna ceste za Sintru) koju potpisuju Ramalho Ortigão i Eça de Queroz, a 1900. godine njegova pisma „skupio je“ i objavio Eça de Queiroz pod nazivom A correspondencia de Fradique Mendes (Prepiska Fradiquea Mendesa). Godine 1928. Eçin sin još objavljuje Cartas inéditas de Fradique Mendes e mais páginas esquecidas (Neobjavljena pisma Fradiquea Mendesa i još neke zaboravljene stranice), da bi naposljetku taj književni lik, koji se već pojavio u nekoliko djela, te je time očito najzastupljeniji lik u portugalskoj književnosti, preuzeo mjesto protagonista u ovom Agualusinom romanu s podnaslovom Tajna prepiska Fradiquea Mendesa, te čak slao pisma Eçi de Queirozu i u fikciji vodio dijalog sa svojim stvarnim tvorcem.’’

Iz recenzije: Često čitaoce ugodno iznenadi pojavljivanje književnog djela kakvo odavno iščekuju, kakvo je nedostajalo i našem jezičkom podneblju, pa se pojava uzbudljivog romana, koji im nudi do sada anonimni autor, otkriva poput iznimne poslastice. I odmah na početku mora se odati priznanje piscu Selmiru Pajazetoviću prvo na hrabrosti ‒ da se upusti na početku svoje književne karijere u pisanje tako obimnog književnog djela kakav je roman ‒ drugo, što je odabrao temu koja je u mnoštvu do sada objavljenih i svima dobro poznatih djela već obrađena na mnogo načina i kod čitalaca stvorila određene predodžbe o toj vrsti literature. I u mnogim filmovima pustolovina je toliko puta, s manje ili više uspjeha, u originalnim scenarijima ili filmovanim pričama, pobrala lovorike zahtjevne publike. Međutim, autor romana Tragom Meride del Mar pokazuje kako se može uobičajena potraga za blagom, jer se pustolovine aktera najčešće događaju u ostvarivanju tog cilja, ispričati jednim sasvim drugačijim, prihvatljivijim i ležernijim vođenjem radnje, a da cijela priča ostane u domenu napetosti, iščekivanja i mnogih obrta, što se i očekuje od dobre pustolovine. Pisac Pajazetović, polazeći od potvrđene činjenice da je davno izgubljen španski brod - svakako s neizmjernim bogatstvom - i od običnog učeničkog eseja, koji za temu ima isti brod i koji probudi radoznalost družine, gradi uzbudljivu i maštovitu radnju ispunjenu simbolikom mnogih znakova nestale civilizacije Maja, španskih osvajača, čudnog i nepoznatog ostrva. Njih šestero nerazdvojnih školaraca će nakon desetak godina, sada kao uspješni mladi ljudi, ponovo se ujediniti u nekadašnju družinu „Čopor“ i krenuti u prekinutu potragu odgonetajući znake Frančeska Herare del Pontea od prije četiri stotine godina. A protivnici koji im uzrokuju niz pogibljnih situacija na kraju će se ujediniti sa družinom i pomoći im u konačnom pronalaženju sakrivenog blaga ‒ i onog koje je pripadalo Majama i onog koje je nosio španski, kraljevski brod. Za razliku od sličnih djela koja su odavno u klasičnoj svjetskoj literaturi, Pajazetović nam nudi svoju uzbudljivu i interesantnu verziju s porukom da nije sve u pohlepi, u žudnji da se uspije ne birajući načine i sredstva; ne mora niko izgubiti život, ne mora krv potocima teći; sve se može na lijep, pristupačniji način postići. Djelo time ne gubi svoju draž, ništa od svega nije mu oduzeto, a što traže i zahtjevniji čitaoci, naprotiv, ostaje i dalje nadasve uzbudljivo štivo koje će zaintrigirati čitaoca i plijeniti mu pažnju od početka do kraja. Pored dobre fabule pisac uspješno vodi svoje likove tokom svih nedoumica odgonetanja pojedinih prikrivenih znakova, postupno im otkrivajući karaktere, često opuštajući čitaoce kojom humorističnom opaskom ili situacijom. S mjerom koristi opise, ne opterećujući čitaoca nepotrebnim detaljima, a jezik kojim je roman napisan oslobođen je balasta stranih riječi (izuzev kada je to baš neophodno) pa čitanje pričinjava i mlađem uzrastu ugodnu plovidbu tihom rijekom od jednog događaja ka drugom. Uzimajući u obzir sve navedeno, ovaj roman je izuzetno književno ostvarenje, koje će imati svoje mjesto u vrhu naše novije literature i iskreno ga preporučujem za objavljivanje. Šefik Husagić

NOVA KNJIGA TVRD POVEZ 286 STR Idealan priručnik za radoznalu djecu. Zgodno podijeljen na šest poglavlja koja se lako koriste, tekst objedinjava više od 800 slika, ilustracija i dijagrama da bi odgovorio na više od 1000 pitanja, kao što su ova: Zemlja i svemir: Koliko je star Univerzum? Od čega je napravljena Zemlja? Zašto gejziri bljuju toplu vodu? Nauka: Šta su to elektroni? Kako nastaje elektricitet? Zašto čelični brod ne tone? Priroda: U kakvim su odnosima životinje? Koje su zmije najotrovnije? Zašto drveće ne raste na vrhovima planina? Praistorijski život: Otkud znamo kako su se kretali dinosaurusi? Koji je mesožder bio najveći? Da li su sisari krivi za izumiranje dinosaurusa? Ljudsko tijelo: Od čega je napravljeno naše tijelo? Zašto mi treba skelet? Da li mozak razmišlja kao kompjuter? Istorija: Gdje su bili prvi gradovi? Zašto je rimska vojska bila tako uspješna? Šta je bio hladni rat?

Kategorija ISTORIJSKI ROMAN Autor Kon Igulden Izdavač VULKAN IZDAVAŠTVO - ALNARI Pismo Latinica Povez Broš Godina 2005 stanje kao na slikama, rasprodato izdanje U novom spektakularnom romanu autora bestselera Kapije Rima, mladi Cezar je prinuđen da savlada neprijatelje na kopnu i na moru da bi postao prekaljeni vođa. Prisiljen da napusti Rim, Julije Cezar služi vojsku na ratnoj galiji u opasnim vodama Mediterana i ubrzo stice reputaciju neustrašivog ratnika. Međutim, pre nego što ostvari nezaboravnu pobedu njegov brod hvataju gusari a njega zarobljavaju radi otkupa. Nakon višemesecnog zarobljeništva, biva oslobođen i ostavljen na obali severne Afrike gde pocinje da skuplja regrute od kojih će oformiti jedinicu, dovoljno jaku da se osveti gusarima i uguši novu pobunu u Grckoj. Istorija i avantura u kombinaciji sa odlicnim efektima u knjizi Smrt kraljeva – drugom delu trilogije Imperator, zapravo je prava epska prica o ambiciji i rivalstvu, hrabrosti i izdaji.

Mornarički tehnički remontni zavod »Sava Kovačević« 1889-1989. Tivat 1989. Tvrd povez, zaštitni omot, bogato ilustrovano, veliki format (30 cm), 143 strane. Knjiga je odlično očuvana. Prilikom velikih manevara austrougarske mornarice 1886. na Jadranu, u Boku je doplovila flota pod komandom admirala fon Šterneka. Tom prilikom admiral se uvjerio u pogodnost i strategijsku važnost Tivta za izgradnju pomorskog arsenala. Kad je komanda mornarice u Beču proučila referat admirala Šterneka, pristupila je kupovini dijela potrebnog zemljišta ... Tako su 1888. počeli pripremni radovi na nivelisanju zemljišta za budući arsenal u Tivtu. Na poziv predsjednika opštine Tivat, Marka Filipova Krstovića, sazvano je Opštinsko vijeće, koje je 24. marta 1889. donijelo odluku da se mornarici za izgradnju arsenala besplatno dodijeli zemljište. Arsenal je odmah zaposlio 60 radnika, a prvi inženjeri bili su Česi, koji su 1889. napravili provizorno pristanište i izgradili prvi navoz. Odmah su podignute i drvene barake za uskladištenje ugljena i ostalog materijala potrebnog mornarici. Zatim je osnovana kovačka radionica, uređeni navozi i sprave za izvlačenje brodova, te krajem 1889. izvučen prvi brod. Zato se 1889. i uzima kao početak rada Arsenala. Do početka prvog svjetskog rata 1914. Arsenal je mnogostruko razvio svoje poslove i potpuno se osamostalio. Početkom 1916. izgrađena je električna centrala i nabavljen plivajući dok iz Trsta. Po slomu Austro-Ugarske Monarhije 1918. Francuzi su preuzeli komandu nad Arsenalom i postavili inženjera Janjičeka za komandanta. U junu 1920. Francuzi su iz Tivta odvukli plivajući dok, koji je bio vlasništvo firme Stablimento tecnico triestino iz Trsta. Dana 4. marta 1921. Arsenal i 12 torpiljera po 200 tona nosivosti predao je francuski kap. b.b. Blank predstavnicima Jugoslovenske ratne mornarice, kap. b.b. Miroslavu Grundu, komandantu III oblasne komande, i kap. b.b. Franji Vučeru, novopostavljenom komandantu Arsenala. Toga dana, u prisustvu cjelokupnog radništva i okolnog stanovništva, uz pucanj topova i sviranje vojne i civilne muzike, prvi put je razvijena naša zastava na zgradi komande Arsenala. Istog dana Tivatski zaliv je napustio i posljednji saveznički brod. Već 1921. počinje modernizovanje Arsenala, koji dobiva mašine na račun reparacija. Arsenal 1923. broji oko 600 radnika. Godine 1924. nabavljen je u Libeku dok od 1.700 tona i proširen je znatan dio radionica. Školske 1921/22. godine otvorena je škola učenika u privredi Mornaričko-zanatlijska škola. Do 1928. školu je završilo 226 zanatlija raznih struka. Dugogodišnji upravitelj te škole bio je Dragutin Najvirt, tehnički kapetan I klase. Godine 1929. u Arsenalu je, pored većeg broja stručnih oficira mornarice, radilo 15 inženjera raznih struka i 10 tehničkih poslovođa. Pozivu KPJ na ustanak odazvao se veliki broj radnika. Za slobodu zemlje, u toku na-rodnooslobodilačke borbe, pao je 121 radnik Zavoda. Poslije oslobođenja Arsenal je potpuno obnovljen od ratnih pustošenja i osposobljen za remont brodova. Mornaričko-industrijska škola počela je sa radom već 1945. Obnovljen i proširen, Arsenal od 1953. nosi ime narodnog heroja Save Kovačevića. Pored remonta vojnih jedinica, Mornaričko-tehnički remontni zavod »Sava Kovačević« bavi se i novogradnjom. Tako je 10. februara 1970. porinut novosagrađeni patrolni brod za potrebe naših graničara. Uporedo sa razvojem naše ratne mornarice razvijao se i Zavod. Spremno je dočekao i uvođenje novih generacija brodova u ratnoj mornarici, i uspješno ih održava. Zavod je opremljen savremenim tehničkim sredstvima i organizovan za izvršenje proizvodnih zadataka. Od 1974. godine, zavisno od slobodnih kapaciteta, Mornaričko-tehnički remontni zavod »Sava Kovačević« veoma uspješno vrši i remont ratnih brodova drugih zemalja. Tako kolektiv Zavoda svojom stručnošću i iskustvom učestvuje u međunarodnoj razmjeni rada, pa i na taj način stiče nova radna iskustva.

odlično očuvana Grubor S. Milan Kapetan unutrasnje plovidbe Brod je plovno sredstvo koje služi za prevoz robe i putnika (teretni i putnički brodovi), za vojne operacije na vodama (ratni brodovi), za ribolov (ribolovni brodovi), za obavljanje specijalnih poslova na moru i rekama (gliboderi, brodovi za polaganje kabla, istraživački brodovi i sl.) i za obavljanje različitih zadataka u vezi s plovidbom (tegljači, ledolomci, brodovi-svetionici itd.)[1] Brodom se smatraju samo veći plovni objekti, dok se manji nazivaju čamcima. Brodovi i čamaci imaju koritast oblik trupa koji im daje potreban uzgon kako bi plutao na vodi. Brodovi su bili važni činioci u ljudskoj migraciji i trgovini. Oni su omogućili širenje kolonizacije i trgovine robljem, ali su isto tako služili za naučne, kulturne i humanitarne svrhe. Nakon 16. veka, novi usevi koji su dospeli iz Amerika pomoću Evropskih pomoraca znatno su doprineli rastu svetske populacije.[2] Brodski transport je odgovoran za oko 80% međunarodnog, zapreminskog transporta[3]. Godine 2016. je bilo više od 49.000 trgovačkih brodova, sa totalnim tovarnim kapacitetom od skoro 1,8 milijardi tona. Od toga 28% su bili tankeri za prevoz nafte, 43% balkeri, i 13% su bili kontejnerski brodovi.[4] Vojne snage raspolažu brodovima ratne mornarice i za transport i podršku kopnenih snaga. Godine 2016, među 104 mornarica u svetu, Korejska narodna mornarica Severne Koreje je imala najveći broj površinskih plovila (967), čemu je sledila Mornarica narodne oslobodilačke armije Kine (714), Američka ratna mornarica (415), Iranska ratna mornarica (398), i Vojno-pomorska flota Ruske Federacije (352). Najvećih 50 mornarica je imalo medijan flote od 88 površinskih plovila, prema različitim izvorima.[5] Istorija Tegljači Kicoš i Četnik Praistorija Splav spada u najjednostavnija plovila. Prvo plovilo je najverovatnije bilo deblo jednog slučajno oborenog stabla, a pogonilo se veslanjem, ljudskim dlanovima. Zatim se, nakon dosta godina došlo na ideju spajanja nekoliko debala u splav. Splav je bio težak za izvlačenje i neprikladan za upravljanje, pa se došlo na ideju dubljenja debelog debla, te se tako dobio prostor za sigurnu plovidbu i za smeštaj tereta, uz istu silu koja ga održava na površini. Ova sila tj. uzgon otkriven je tek kasnije, ali su i praljudi spoznali da postoji veza između zapremine izdubljenog debla i sile koja ga drži na površini da ne potone. Arheološki dokazi pokazuju da su ljudi stigli na Novu Gvineju prije najmanje 60.000 godina, verovatno uz more iz jugoistočne Azije tokom ledenog doba u periodu kada je more bilo niže i udaljenosti između ostrva manje. Prvi poznati brodovi potiču iz neolita, pre oko 10.000 godina. Ova rana plovila su imala ograničenja. Korištena su uglavnom za lov i ribolov. Najstariji kanui koje su pronašli arheolozi su često izrezivani iz četinarskih stabala pomoću jednostavnih kamenih alata.[6] Rekonstrukcija Keopsovog broda Dokazi iz drevnog Egipta pokazuju da su rani Egipćani znali da od dasaka naprave brodski trup još 3000 godina p. n. e.[7] Gradili su ih od drvenih dasaka koje su bile međusobno „ušivene“. Brodovi drevnog Egipta u 2. milenijumu p. n. e. bili su najčešće dužine 25 m, i imali su jedan jarbol koji se ponekad sastojao od dve daske međusobno zavezane tako da izgledaju u obliku slova `A`. Imali su jedno kvadratno jedro, a bili su pogonjeni i veslima. Pre oko 3800 godina, postojala je spoznaja o gradnji broda približno današnje konfiguracije tj. odnosa glavnih mera: dužina/širina= 6 i dužina/visina=10, što se vidi iz Božje zapovesti Noi: „Napravi sebi barku od smolastog drveta; ... A pravit ćeš je ovako: neka barka bude trista lakata u dužinu, pedeset lakata u širinu, a trideset lakata u visinu. Na barci načini otvor za svetlo, završi ga jedan lakat od vrha. Vrata na barci načini sa strane; neka ima donji, srednji i gornji sprat ...“. [Biblija, Knjiga postanja]. Izuzetno važna činjenica da je pre, otprilike, 3800 godina postojala spoznaja o gradnji broda približno današnje konfiguracije koji su i dan-danas ideal nekih pomorskih i prekookeanskih brodova. Grci su postupno savladali navigaciju na moru istražujući mediteran putem broda. Oko 340 godine p. n. e, grčki moreplovac Pitej brodom je prešao put od Grčke sve do Velike Britanije. Pre uvođenja kompasa, navigacija prema zvezdama je bila glavni način za navigaciju na moru. U Kini su napravljeni prvi magnetski kompasi koji su korišteni za navigaciju između 1040. i 1117. godine. Prvi pisani trag o upotrebi kompasa na Evropskim brodovima nalazi se u francuskoj satiri La Bible de Guyot de Provins iz sredine XII veka. U XIV veku pojavljuje se suvi kompas s nalepljenom ružom kompasa (vetruljom) ispod igle kakav se u nešto modernizovanijem obliku upotrebljava i danas.[8][9] Brodovi na području današnje Dalmacije Na području današnje Dalmacije, prvi nacrt broda pronađen u Grapčevoj pećini na ostrvu Hvaru star oko 4700 godina. U VII veku p. n. e, dobre brodove zvane Serilia Liburnica gradili su Liburni, koji su živeli od područja reke Krke u Dalmaciji pa sve do Raše u Istri. Ostaci potonulog broda u blizini ostrva Mljeta iz I veka svedoče o trgovačkom putovanju iz Grčke i Južne Italije. Ostaci tog broda govore o gradnji brodova, du\ine oko 20 m i nosivosti oko 100 t. Prvi dalmatinski brod potiče iz 11 veka, sačuvan je u gradu Ninu blizu Zadra. Dolaskom Slovena u VII veku na obale Jadranskog mora plovidba i brodogradnja postaju profesionalnim zanimanjem. Nešto kasnije grade se brodovi sa 2 – 3 jarbola, koji su se s malim modifikacijama lako i brzo pretvarali u ratne brodove. Tek u XII veku su brodovi dobili kormilo na krmi u svrhu lakšeg upravljanja. Već su tada postojale različite forme za različite namene, ali se najduže zadržala forma uskog, niskog i dugog broda na vesla, s dodatkom jedra, preuzetog od Liburna, od IX sve do XVI veka. Tek tada se forma broda menja i prelazi u široku, oblu i visoku, sa više jarbola i jedara, koju je zahtevala okeanska plovidba. U XV i XVI veku veliki napredak u brodogradnji na ovim prostorima beleži Dubrovačka republika gradnjom brodova trgovačke mornarice, za plovidbu na širem prostoru Mediterana te Dalekog istoka. U XVI i XVII veku, iz razloga ratova (Venecija, Turci) usporen je rast privrede. Brodogradnja na ovim prostorima i dalje je bila glavni sadržaj života i rada. U tom periodu razvijena je kvalitetna mornarica ( Senjski uskoci i Neretvanski gusari ) i bili su sposobni borci na moru. Poseban tip gajete, falkuša koji se gradio se u Komiži Galija je bila jedan od najzanimljivijih brodova u Srednjem veku na obalama Sredozemlja, pokretana je veslima i jedrima, a dužina joj je dosezala i do 50 m. Vesla su se kod galija postavljala i do u tri reda, a na svakom veslu je bilo i do 5 veslača. Od njene prvobitne forme razvila se kasnije, u XIX veku, forma manjeg broda, nazvana Gajeta i Leut. Početkom XVIII veka, na ovim prostorima nastupa mir, a Austrougarska monarhija podstiče ekonomiju, a u XIX veku ponovo oživljava brodogradnja (Lošinj, Cres, Silba, Korčula, Pelješac, Dubrovnik, Boka Kotorska). Grade se veliki jedrenjaci, koji su dugo godina bili konkurencija željeznim parnim brodovima.

na inostranim sajtovima mnogo veca vrednost ESTETSKI DIZAJN BRODA Karl Franc Die ästhetische Gestaltung des Seeschiffes. Auf der Grundlage technischer Zweckmässigkeit. Gebundene Ausgabe – 1927 Verlag: Berlin, Richard Carl Schmidt & Co. Verlag, (1927)

DEVETSTO TREĆA DRAGIŠA VASIĆ ЗАВОД ЗА УЏБЕНИКЕ БЕОГРАД 2 O O 3 DVA STOLEĆA a) Dvadeset deveti maj 19O3 b) Srbija - Politička istorija - 19O3 ............................................................. .... 29. maja 1903. године grupa zakletih, kralju i otadžbini, oficira srpske vojske na čelu sa generalštabnim pukovnikom Dragutinom Dimitrijeviće, zvanim `Apis`, izvršiše državni udar i u `Vartolomejskoj noći` ubiše i masakriraše kralja Aleksandra Obrenovića i kraljicu Dragu... Ruski uticaj bio je fatalan za srpsku državu који траје све до данашњих дана...! ... Од тада до данас траје пропадање српске државе, народа и њених институција и Србија никако да окрене свој брод тамо на Запад где одлазе и где су отишли њени најбољи УМОВИ - Тесла, Михајло Пупин, Вук Караџић, Доситеј Обрадовић, па чак и сам Арсеније Чарнојевић III у чувеној и тужној сеоби Србља, а поред њих и неколико милиона Срба и младост Србије, сви беже и одлазе, и сви на Запад ... тим сеобама краја нема, а катастрофалне и одрођене српске политичке и ине елите за то не хају и то их нимало не забрињава.. гледају искључиво свој интерес! Докле !!! (Михајло Грушић) - Registar - Ćirilica - Šiven povez - Tvrde korice - 158 str SLIKA NA KORICAMA: Stari dvor u kom je ubijen kraljevski par Obrenovića, posle /s r u š e n/ kao nepoželjan svedok ужасног masakra! НЕКОРИШЋЕНО НЕОТВОРЕНО Екстра !!!!!!!!!!!!!!!!